Όπως “νέος Πανιώνιος”

“ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ” όπως λέμε “νέος Πανιώνιος”, κοντεύει να καταντήσει η ιστορία με τις επιβαλλόμενες έξωθεν αλλαγές στην διοίκηση της χώρας μας. Μάλιστα δεν είναι λίγοι εκείνοι που προωθούν τις ειδικές ζώνες (ΑΟΖ) με τα χαμηλά “βουλγαρικά” μεροκάματα ως ιδανική λύση για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα.
ΑΛΗΘΕΙΑ, σε ποια κατάσταση βρίσκεται σήμερα η Πορτογαλία και γιατί δεν την έσωσαν οι συμπιέσεις του μεροκάματου προς τα κάτω; Γιατί δεν αναπτύσσεται η γειτονική μας Βουλγαρία αφού αποτελεί παράδειγμα για την δική μας ανάπτυξη;
ΣΤΟΝ ΧΟΡΟ των δηλώσεων αναφορικά με τη «Νέα Ελλάδα» και ο περιφερειάρχης Πελοποννήσου Πέτρος Τατούλης να χαρακτηρίζει την “Νέα Πελοπόννησο πρόπλασμα της Νέας Ελλάδας και νέο τρόπο διαχείρισης της κρίσης που εδράζεται πάνω στις αρχές της μεθοδικότητας και της εργατικότητας, αλλά και του πείσματος και του σωστού σχεδιασμού και προγραμματισμού. Το όραμα αυτό είναι συνώνυμο της προσδοκίας όλων των Ελλήνων αλλά και των απανταχού Φιλελλήνων για αλλαγή κατεύθυνσης της χώρας και υιοθέτησης νέου δρόμου εξόδου από την κρίση”.
ΜΠΛΕΞΑΜΕ και τους φιλέλληνες τώρα! Έτσι εξηγείται γιατί οι συνεχιστές του λόρδου Μπάιρον, Γερμανοί ποιητές γράφουν ποιήματα υπέρ της Ελλάδας. Δεν μένει παρά να ξανάρθουν Μαμελούκοι (οι μόνοι άδολοι) να αγωνιστούν υπέρ των Ελλήνων και οι Κλέφτες (τέτοιους έχουμε πολλούς και ‘καλούς’ πλέον) και οι Αρματολοί (τότε μπάτσοι των Τούρκων σήμερα εφαρμοστές πολιτικοί των εντολών του ΔΝΤ) να γυαλίσουν τα κουμπούρια τους που τους προμηθεύει η Μέρκελ.
ΑΚΡΙΒΩΣ όπως λέμε “Νέος Πανιώνιος”, μιλάνε για “Νέα Ελλάδα” και για “Νέα Πελοπόννησο” νομίζοντας πως έτσι θα αποφύγουμε τα χρεωστούμενα ή αφού τα πληρώσουμε θα πάψουμε να είμαστε “απόγονοι” εκείνων που τα δημιούργησαν. Νεοεποχήτικη λογική, όπου “Όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν” αλλά δεν ακούω κανέναν να βγαίνει από κείνους που κατάγγελλαν τότε τον συχωρεμένο τον Ρασσούλη να κατηγορήσει αυτούς που προβάρουν το “νέο”.
“ΝΕΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ” λοιπόν, όπως “Νέα Ελλάδα” και “Νέος Πανιώνιος” μπας και μας σβηστούν τα χρέη. Μόνο που οι δανειστές μας δεν έχουν καμιά πρόθεση να το κάνουν όσο εμείς επιλέγουμε την υποταγή σε αυτούς. “Φαινόμαστε μικροί γιατί καθόμαστε γονατιστοί μπροστά τους”, όπως εύστοχα αναγράφεται σε κάποιον τοίχο. Και αυτοί που μας διοικούν μας θέλουν με καθηλωμένο το ανάστημα.