ΜΑΓΙΚΕΣ μέρες έζησε αυτό το διάστημα το Άργος και ο Νομός παράλληλα. Μια ομάδα, απ το πουθενά, με πολύ μικρό μπάτζετ και παίχτες με πολύ χαμηλές απολαβές, κατάφερα κόντρα σε όλα τα προγνωστικά και τον Ελβετικό πλούτο να ανατρέψει τα προγνωστικά και να ανακηρυχτεί κυπελλούχος Ευρώπης. Μιας Ευρώπης που οι Τραπεζίτες της θέλουν να μας κλείσουν την πόρτα κατάμουτρα, αλλά φοβούνται.
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ αυτό που διαπίστωσε μεταξύ άλλων προ ημερών ο συντάκτης της “Λιμπερασιόν”ότι “ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται”.
ΜΗΔΙΣΑΜΕ. Ξεχάσαμε, πως μόνο οι Ικέτες έπεφταν στα γόνατα και παρακαλούσαν. Πέσαμε τόσο χαμηλά που εξισωθήκαμε προς τα κάτω με τους σκλάβους. Δούλοι στον ίδιο μας τον τόπο, με νέους αφέντες στα χωράφια μας. Κι όμως για λίγες χαντρούλες, ξεπουλήσαμε τις αξίες μας και την αξιοπρέπειά μας. Ο καταναλωτισμός κυρίευσε την σκέψη μας και η τρυφηλότητα την δημιουργία.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ ήρθαν κάποια παιδιά, άσχετα με την πολιτική, να μας διδάξουν πως πρέπει να δίνονται οι αγώνες. Πως η ψυχή είναι ισχυρότερη από την δύναμη και τα πλούτη. Τα παιδιά του Διομήδη, χωρίς να το θελήσουν, μας ξύπνησαν μνήμες, πως όλοι οι αγώνες αυτού του τόπου κερδήθηκαν κόντρα σε αυτούς που σε ανάγκαζαν να παίρνεις δανικά, για να σε κρατάνε στο χέρι. Στους Πέρσες κάποτε, στους Ναζί πρόσφατα και σήμερα συμβολικά στους Ελβετούς -λόγω τραπεζικού παραδείσου.
ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ όμως αυτό. Θα πρέπει να θυμηθούμε πως ο τόπος αυτός είναι φτιαγμένος να μετατρέπεται πάντα σε ανάχωμα βαρβάρων. Σήμερα οι “Βάρβαροι” δεν έρχονται απ την ανατολή, αλλά απ τον πολιτισμένο βορρά. Απ την Ευρώπη του ολοκληρωτισμού και του αφανισμού κάθε κοινωνικού δικαιώματος. Απ την Ευρώπη των Τραπεζιτών, των τοκογλύφων, των τελευταίων ερπετών του θνήσκοντος καπιταλισμού. Κι εδώ συγκυριακά γεννιέται το νέο “χρέος” προς την ιστορία, της ανάσχεσης των επιθέσεων του κεφαλαίου και της δημιουργίας μιας άλλης νέας πρότασης συμβίωσης των λαών, ίσως με χαμηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης, αλλά πολύ πιο ανθρώπινης, αλληλέγγυας και ξέγνοιαστης ζωής.
“Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας. Είναι επίσης το μέλλον μας. Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της! Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες”! καταλήγει ο συντάκτης της “Λιμπερασιόν”, ας μην τους απογοητεύσουμε.(Άκης Ντάνος)