‘Το Λουμπάγκο” στο θέατρο της οδού Ατρέως (Γεφύρια-Άργος).
Συνεχίζονται κάθε Σάββατο και Κυριακή στις 8.30μμ οι παραστάσεις της θεατρικής ομάδας του συλλόγου μας, της κωμωδίας του Μανώλη Κορρέ ”Το Λουμπάγκο” στο θέατρο της οδού Ατρέως (Γεφύρια-Άργος).
”Το Λουμπάγκο” είναι μια δροσερή, ευχάριστη και καλοδουλεμένη κωμωδία, με γνήσια ελληνική, με έξυπνα ευρήματα, κωμικές καταστάσεις και γρήγορους ρυθμούς. Σ’ ένα αστικό σπίτι της Αθήνας, το ζευγάρι (ο Νίκος και η Μαίρη) βιώνουν τις συνέπειες ενός λουμπάγκο, που καθηλώνει στο κρεβάτι το Νίκο, έναν αλαζόνα και φαλλοκράτη χρεοκοπημένο επιχειρηματία, και ανατρέπει τις συνήθειες και τις δήθεν ισορροπίες του σπιτιού και της δουλειάς. Στη ζωή του ζευγαριού εισβάλλει η θεία Όλγα απ’ το χωριό, που παρεμβαίνει παντού και λειτουργεί ως Νέμεσις δημιουργώντας σπαρταριστές καταστάσεις. Η ως τότε καταπιεσμένη, αδιάφορη και περιθωριοποιημένη απ’ το σύζυγο της Μαίρη δραστηριοποιείται, ανακαλύπτει τις υπνώτουσσες δυνατότητες της και καταφέρνει όχι απλώς να ξελασπώσει το χρεοκοπημένο σύζυγο, αλλά να ξαναστήσει σε γερές βάσεις την επιχείρηση του. Έτσι ακόμα μια φορά αποδεικνύεται η γυναικεία πονηριά και γοητεία, το θηλυκό μυαλό, που βάζουν κάτω τις όποιες στρατηγικές των αντρών. Τα πιο πάνω πρόσωπα συμπληρώνονται με τη Ρένα (φίλη της Μαίρης) και τον Παυλίδη (υπάλληλο και έμπιστο του Νίκου, πρόθυμο για όλες τις δουλειές).
Το έργο έχει σαφήνεια στην αφήγηση, ομαλή ανάπτυξη χαρακτήρων και, κυρίως, τύπων, λογική δομή και ηθικό επιμύθιο.
«Η γραφή» σημειώνει ο θεατρικός κριτικός Κ. Γεωργουσόπουλος, «είναι παιγνιώδης, οι σχέσεις των προσώπων καλορυθμισμένες, οι ισορροπίες φυσικές. Το λαϊκό χιούμορ, η τρέχουσα γλώσσα με τους χυμούς της, οι ευανάγνωστες φιγούρες δημιουργούν ευάρεστη διάθεση. Ο Κορρές έγραψε μια κωμωδία ηθών, που δεν έχει να ζηλέψει πολλά απ’ τα έργα των παλαιότερων συναδέλφων του».
Η θεατρική ομάδα του Συλλόγου με την διδασκαλία του καλλιτεχνικού διευθυντή του Νικόλα Ταρατόρη δούλεψε με ζήλο και συνέπεια ευελπιστώντας ακόμα μια φορά ότι θα κερδίσει το χειροκρότημα του κοινού.
Μανόλης Κορρές (5/5/1922- 6/2/1998)
Του Αντώνη Σιούτου
Γεννήθηκε στη Σίφνο όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Σπούδασε οικονομικά. Στο θέατρο εμφανίστηκε το 1950 με την κωμωδία «Παπαδόπουλος & Σια» που ανέβασαν οι Βασίλης Αργυρόπουλος και Γιώτα Λάσκαρη με τον θίασο τους. Η παρουσία του Μανόλη Κορρέ στο ελληνικό θέατρο χωρίζεται σε δυο περιόδους: 1948-1951: Ο Βασίλης Αργυρόπουλος ανέβασε τρία έργα του. 1952-1976: Εγκατέλειψε το θέατρο και για μεγάλο διάστημα υπήρξε πρόεδρος της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων βοηθώντας σημαντικά στην προώθηση του ελληνικού έργου. Εκεί όμως που δόθηκε ψυχή και σώματι ήταν το Θεατρικό Μουσείο, όπου διετέλεσε για 20 χρόνια διευθυντής του. Συνεχώς πάλευε γι’ αυτό το «ναό μνήμης» όπως το έλεγε, προσπαθώντας να το οργανώσει όσο το δυνατόν καλύτερα. Τα καθήκοντα του αυτά άσκησε μέχρι το θάνατο του, το 1998.
Συνδυάζοντας τη σάτιρα με τη συγκίνηση, χρησιμοποιώντας μια γλώσσα απλή καθημερινή, ο Μανόλης Κορρές δημιουργούσε αληθινούς ήρωες και καταστάσεις αντλώντας από το διπλανό του περίγυρο. Τον τρόπο γραφής του τον είχαν εύστοχα χαρακτηρίσει «θεατρικό αντιρεπορτάζ».
Ο Νίκος Κούρκουλος, ως Διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου είχε πει για τον Μανόλη Κορρέ ότι υπήρξε «υποστηρικτής του θεάτρου που υπηρετούσε με το γέλιο τα κοινωνικά δράματα και ζητήματα που ορίζουν τη ζωή του Έλληνα πολίτη τα τελευταία χρόνια». Ο Κώστας Γεωργουσόπουλος, στις 11/2/1998 έγραψε στα ΝΕΑ. « Ο Μανόλης Κορρές, ήταν μια αξιοσημείωτη παρουσία στο νεοελληνικό μεταπολεμικό θέατρο. Όπως μου δόθηκε συχνά η ευκαιρία να το διατυπώσω, είχε μια ξέχωρη σταδιοδρομία όπου παρατηρούσε κανείς εμφανώς δύο φάσεις• ανάμεσα τους μεσολαβούσε ένα συγγραφικό κενό ενός τετάρτου αιώνος. Ο Κορρές άρχισε την καριέρα του δίπλα στον Αργυρόπουλο και ευδοκίμησε σε έργα από αυτά που ονομάζουμε φαρσοκωμωδίες. Σ’ αυτό το είδος οι μαστόροι διακρίνονται για τους καταιγιστικούς ρυθμούς, τη γλωσσική ακρίβεια της καθημερινής λαλιάς και την εύστοχη ατάκα. Από την άλλη, η δομή των έργων ανάγεται στην επιθεώρηση, είναι ένα νούμερο αναπτυγμένο ή συρραφή νούμερων. Μετά την αγρανάπαυση, ο Κορρές μας αιφνιδίασε με έργα που τα ονομάσαμε «καταγγελίες και ρεπορτάζ». Εκκινούσε από ένα εμφανές κοινωνικό πρόβλημα (τους οίκους ευγηρίας, τα νοσοκομεία, τον τζόγο, την περίθαλψη των ψυχασθενών κ.λπ.) και με τη μαεστρία του παλιού είδους, τη γοργή γραφή και τους αδρούς χαρακτήρες δημιουργούσε έργα κοινωνικής κριτικής και καταγγελίας των θεσμών. Ο Κορρές ευδοκίμησε σ’ αυτό το είδος και είδε τα έργα του να επαναλαμβάνονται και να παίζονται στο εξωτερικό. Βαθύς γνώστης των ηθών και της γλωσσικής περιουσίας της γενέθλιας γης του, της Σίφνου, έγραφε στον Τύπο του νησιού γλαφυρές, λαογραφικές, πιπεράτες και ηθογραφικότατες ιστορίες γεμάτες χιούμορ και γλωσσικό πλούτο».
