Κοινά συμφέρον των 2 πόλεων
Του Μπάμπη Αντωνιάδη συμμέτοχου στην ΑΛΛΗ ΠΡΟΤΑΣΗ
“Η ανακοίνωση της απένταξης έργων από τα προγράμματα χρηματοδότησης Ε.Π.ΠΕΡ.Α.Α έφερε σε αντιπαράθεση δημοτικές παρατάξεις και σε «πολιτική διέγερση» τους τοπικούς βουλευτές. Τα έργα που ως γνωστόν απεντάχθηκαν για το νομό μας, είναι τα έργα αποχέτευσης Δρεπάνου και Λέρνας.
Η επίσημη δικαιολογία αναφέρει ότι το συγκεκριμένο μέτρο δεν έχει άλλα χρήματα. Απεντάχθηκαν αρκετά έργα όχι μόνο τα δύο του νομού Αργολίδας. Μάλιστα με ανακοίνωση του βουλευτή Μανιάτη, ένα άλλο έργο του ίδιου μέτρου, της κατασκευής δηλαδή της μονάδας επεξεργασίας πόσιμου νερού από τα νερά του Αναβάλου, εξακολουθεί να έχει χρηματοδότηση !!!!!!(μήπως επειδή αυτό ενδιαφέρει πολύ και ιδιώτες για εκμετάλλευση των νερών του Αναβάλου;)
Ψάχνοντας να βρούμε τις ευθύνες, διαπιστώνουμε ότι ανάλογα με την αντιπολιτευτική τακτική του καθένα, εντοπίζονται και διαφορετικά προβλήματα ή διαπιστώνονται διαφορετικά αίτια.
Φταίνε οι ανίκανοι που δεν πρόλαβαν να δημοπρατήσουν;
Φταίνε οι δήμαρχοι που δεν έδειξαν το κατάλληλο ενδιαφέρον;
Φταίνε και είναι ανίκανοι οι δήμαρχοι που δεν είχαν τα κατάλληλα «κονέ» τις απαιτούμενες γνωριμίες να σπρώξουν τα έργα;
Μάλλον λίγο πολύ όλα ισχύουν, αλλά περισσότερο φταίει η έλλειψη ολοκληρωμένων μελετών και η έλλειψη προτεραιοτήτων και ιεράρχησης των έργων στην πόλη και στο νομό.
Ας σταθούμε λοιπόν στα ίδια τα έργα.
Το σημαντικότερο έργο υποδομής και προστασίας, έργο ζωής για το νομό είναι το έργο της αποχέτευσης της Λέρνας. Αυτό το έργο έπρεπε να είχε κοινή στήριξη απ΄ όλους τους δήμους, απ΄ όλους τους φορείς του νομού και δεν είναι θέμα μόνο του δήμου Άργους – Μυκηνών. Φανταστείτε εάν κάποια στιγμή υπάρχει μια αστοχία, μια υπερχείλιση ενός βόθρου στην περιοχή του υδροφόρου ορίζοντα της Λέρνας. Ένας ολόκληρος νομός θα μείνει χωρίς πόσιμο νερό.
Άρα σήμερα αντί να κλαίμε, να λαϊκίζουμε για την απώλεια της αποχέτευσης της περιοχής του Δρεπάνου, πρέπει να ανασυνταχτούμε και θεωρώντας άμεση προτεραιότητα να διεκδικήσουμε το έργο της αποχέτευσης της Λέρνας. Δηλαδή οι Ναυπλιώτες θα έπρεπε να πανηγύριζαν εάν χρηματοδοτείτο τελικά το έργο της αποχέτευσης του Δρεπάνου και δεν έπαιρνε λεφτά το έργο της Λέρνας; Είναι δυνατόν;
Τι γίνεται όμως πραγματικά με τα έργα που εντάσσονται;
Τις περισσότερες φορές εντάσσονται έργα χωρίς μελέτες, χωρίς εγκρίσεις υπηρεσιών και χωρίς κριτήρια προτεραιότητας, απλά και μόνο μετά από πολιτική πίεση παραγόντων. Παλαιότερα έλεγαν πουλώντας πολιτικό ρουσφέτι: «θα σου βάλω το παιδί του σε κάποια θέση». Σήμερα λένε: «θα σου εντάξω την πρόταση σε κάποιο πρόγραμμα». Είναι η σύγχρονη μορφή πολιτικού ρουσφετιού.
Εντάσσονται έργα, ενώ τα οικονομικά των μέτρων που προτείνονται να ενταχθούν έχουν εξαντληθεί, έχοντας οι διοικούντες την ελπίδα ότι θα βρεθούν λεφτά από τις εκπτώσεις μετά από τις δημοπρασίες των έργων.
Αυτό το σύστημα ένταξης έργων σε Ευρωπαϊκά προγράμματα χρηματοδότησης, χωρίς κριτήρια προτεραιότητας, κριτήρια ωρίμασης για εκτέλεση των έργων, χωρίς περιβαλλοντική προτεραιότητα, χωρίς ένταξη σε ένα συνολικότερο αναπτυξιακό σχεδιασμό, είναι άλλη μια μάστιγα της Ελληνικής εκδοχής των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων και χρηματοδοτήσεων. Και εδώ όποιος έχει το πολιτικό μέσο και «παρακολουθεί» το έργο έχει ελπίδες να χρηματοδοτηθεί . Αλλιώς την χρηματοδότηση την έφαγε η μαύρη μαρμάγκα. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Αν τα έργα μετά την εκτέλεση αποκτούν μεταπωλητή αξία σε ιδιώτες τότε έχει προτεραιότητα η χρηματοδότηση.
Το ζητημένο σήμερα θα ήταν να είχαμε ολοκληρωμένες μελέτες για τα έργα, με ιεράρχηση σε επίπεδο νομού και πόλης ενταγμένα σε ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα. Με αυτόν τον τρόπο δημιουργούμε συμμάχους και όρους πολιτικής στήριξης των προτάσεων. Για να αποφεύγουμε τα πολιτικά ρουσφέτια των έργων.
Παράλογο! Δηλαδή σήμερα χρηματοδοτείται το έργο της επεξεργασίας των νερών του Αναβάλου και δεν χρηματοδοτείται το έργο της προστασίας των νερών της Λέρνας”.