Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ καταδίκη των επεισοδίων από πλευράς του δημοτικού συμβουλίου Ναυπλιέων που προκάλεσε η Χ.Α. στην “πύλη Πολιτισμού”, επανέφεραν στην επιφάνεια το θέμα της μέσης απόστασης και της έμμεσης προπαγάνδισης πως ο “κεντρώος κόσμος” είναι εκείνος στον οποίο θα πρέπει να στηρίζεται η σημερινή κοινωνία. Ο “καλός” κόσμος, ο κατά της βίας, ακόμα κι αν απειλήται κανείς. Ο νέος κόσμος που οραματίστηκε ο Γκάντι ή ασπάστηκε η Φρειδερίκη.
ΜΙΛΑΩ για εκείνο το σκοτεινό σημείο της απόφασης του δημοτικού συμβουλίου Ναυπλιέων, αλλά και άλλων ανά την χώρα συμβουλίων ακόμα και κομμάτων, που τίθεται κατά της βίας “απ όπου κι αν προέρχεται”. Ποιος άραγε και γιατί επεδίωξε αυτή την διευκρίνηση; Ποιός φοβήθηκε μήπως χαθούν οι συντηρητικοί ψήφοι καταδικάζοντας την Χ.Α.;
ΤΟ ΣΚΕΠΤΙΚΟ “αφού καταδικάζουμε αυτούς, ας καταδικάσουμε αόριστα και τους άλλους”, ώστε να μην μπορεί κανείς να μας πει τίποτα είναι πέρα για πέρα λαθεμένο και αποπροσανατολίζει απ την περίπτωση. Δηλαδή το σύνταγμα που γράφει πως η εφαρμογή του επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων, πρέπει να καταδικαστεί κι αυτό, αφού στην περίπτωση βίαιης κατάλυσής του καλεί τους Έλληνες να το προασπιστούν;
ΓΙΑΤ δεν ρίχνει και το σύνταγμα μια γέφυρα προς την αντίθετη πλευρά που θα ήθελε να το καταλύσει, επιλέγοντας τον μεσαίο δρόμο της ανοχής; Απλούστατα γιατί δια της ανοχής καταργήται. Έτσι καταργούνται και από μόνες τους οι αποφάσεις που θέλουν να τάχουν με όλους καλά. Και το δημοτικό συμβούλιο Ναυπλίου, απ την στιγμή που έβγαλε ζυγαριά, βάζοντας για βαρίδι το περίφημο “απ όπου κι αν προέρχεται” αναίρεσε στην ουσία την στάση του.
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ όλα τα πράγματα να ισοπεδώνεται και να κρίνονται ως ίδια. Ούτε το κοινό έγκλημα θα πρέπει να έχει την ίδια αντιμετώπιση με μια πολιτική πράξη. Μπορεί και τα δύο να πηγάζουν απ τα ίδια κοινωνικά αίτια, όμως έχουν άλλα κοινωνικά χαρακτηριστικά που θα πρέπει να είναι αναγνωρίσιμα και να μην ισοπεδώνονται όλες οι έννοιες και όλες οι πολιτικές.
ΤΟ ΤΙ Παπάγος τι Πλαστήρας, μπορεί ευκαιριακά να εξυπηρετεί τα πολιτικά συμφέροντα κάποιων, μακροπρόθεσμα όμως εξυπηρετεί τα συμφέροντα εκείνων που με τις ταξικές διαφορές πριμοδοτούν εκρήξεις βίας και επισύρουν σε όλους τους άλλους τις ευθύνες τους. Ξεκάθαρες θέσεις, ξεκάθαρες αποφάσεις, χωρίς συμψηφισμούς.(Άκης Ντάνος)