Φτωχικές απόκριες
ΙΣΩΣ οι φετινές απόκριες να αποτελούν απαρχή μιας πραγματικής αποκριάς, δηλαδή, αποχής από το κρέας. Οι τιμές πλέον τείνουν να είναι απαγορευτικές και για να κάνει κανείς Τσικνοπέμπτη, θα πρέπει “να κλέψει”, όπως παρότρυναν και οι βυζαντινοί, αν η “πούληση του σακακιού του δεν αποφέρει τίποτα”.
ΣΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ και ο καιρός που προβλέπεται για την Τσικνοπέμπτη θα είναι βροχερός, οπότε πάνε στράφι και τα δωρεάν εδέσματα που θα παρείχαν οι δήμοι στους πολίτες τους. Όσο για τις ταβέρνες και τα εστιατόρια, ούτε λόγος να γίνεται αφού οι τιμές τους μάλλον τις τιμές των ακριβότερων εστιατορίων του Παρισιού και της Ν. Υόρκης προσεγγίζουν παρά της κάτω λαχανοραχούλας.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ λιτότητας με υψηλές τιμές δεν γίνεται, εκτός κι αν πρόκειται για ένα διαρκές πολιτικό καρναβαλικό άρμα, σαν κι αυτό που βιώνουμε. Φυσικά μπορεί ο νεοέλληνας να αντέξει οτιδήποτε, φτάνει να μην του χαλάς τα έθιμα, γιατί μόνο τότε θυμάται και συγκρίνει. Πόσο στοίχισε φέτος η Γαλοπούλα τα Χριστούγεννα, πόσο τα κοψίδια της Τσικνοπέμπτης, πόσο τα θαλασσινά της Καθαράς Δευτέρας, πόσο το αρνάκι του Πάσχα, πόσο τα εισιτήρια διαρκείας για το γήπεδο και πάει λέγοντας.
ΣΤΟ ΟΤΙ στο σπίτι του δεν έχει πλέον ρεύμα, στο ότι κυκλοφορεί με ανασφάλιστο ΙΧ, στο ότι ξεμυτάει μετά την δύση του ηλίου για να μην τον συλλάβουν για οφειλές στο ΤΕΒΕ, στο ότι το παιδί του δεν μπορεί πλέον να σπουδάσει ή κινεί το ΙΧ του με % ευρώ κάθε Κυριακή για να μπαίνει στο μάτι του γείτονα που κατάθεσε τις πινακίδες, δεν το αποδέχεται.
ΕΙΝΑΙ άξιο επιστημονικής προσοχής πως ο νεοέλληνας δεν θέλει να αποδεχτεί την φτώχεια του και αναφέρεται συχνά στην φτώχεια του κράτους λες και είναι μακρινό απόκοσμο και δεν έχει επιπτώσεις επάνω του παρά μόνο στον διπλανό του. Δεν πρόκειται περί του γνωστού ελληνικού ζαμανφουτισμού, ούτε περί του εξίσου γνωστού ελληνικού ωχαδερφισμού.
Η ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ που υπάρχει για αυτά τα οποία συμβαίνουν, ασφαλώς μπορεί να μπει στο επίκεντρο μια εθνικής ψυχανάλυσης. Ο νεοέλληνας ειναι στον κόσμο του. Ζει μια παρατεταμένη πολιτική αποκριά απ την ώρα που συνεστάθει η Ελλάς ως κράτος, αφου έκτοτε κυβενιέται από καραγκιοζοπαίχτες, με δραματικές φιγούρες τον ίδιο του τον εαυτό. (Άκης Ντάνος)