Η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον Ανάβαλο;

Άρθρο του Άκη Γκάτζιου
Η ΙΣΤΟΡΙΑ φαίνεται να επαναλαμβάνεται για μία ακόμα φορά για το περιβόητο έργο του Αναβάλου, του επονομαζόμενου ….αναβαλλόμενου από τους ντόπιους. Η είδηση περί διάλυσης της εργολαβίας, που έρχεται υπό μορφή ερώτησης στη Βουλή από τους ίδιους τους τοπικούς βουλευτές που έδιναν υποσχέσεις τα προηγούμενα χρόνια, θυμίζει για μία ακόμα φορά στους τρόπους με τους οποίους και στο παρελθόν το συγκεκριμένο έργο παραπέμπεται στις καλένδες. Ποιός δεν θυμάται τις υποσχέσεις του τότε Πρωθυπουργού Μητσοτάκη από το μπαλκόνι της παλιάς Νομαρχίας του Ναυπλίου να ωρύεται υπέρ της ολοκλήρωσης του έργου του Αναβάλου, που δεν ολοκληρώθηκε ποτέ…
ΜΙΑ ΑΝΑΔΡΟΜΗ στο αρχείο του υπογράφοντος αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
 
18/03/2009 – ΆΡΘΡΟ με τίτλο «Διαχείριση και Ανάβαλος»:
«ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να πανηγυρίζει σήμερα η Αργολίδα με την υπόσχεση Κοντού, να χρηματοδοτήσει τον Ανάβαλο. Όμως οι πολιτικές εξελίξεις έκαναν τις υποσχέσεις να μείνουν υποσχέσεις και ο Ανάβαλος να συνεχίζει να πέφτει στην θάλασσα. Βέβαια η μεγάλη κινητικότητα που παρατηρείται αυτές τις ημέρες σε νεοδημοκρατικό επίπεδο, ίσως να είναι προάγγελος ανακοινώσεων του νέου υπουργού Σωτήρη Χατζηγάκη για τον Ανάβαλο και μακάρι να συμβεί έτσι».
 
15/04/2009 – ΆΡΘΡΟ με τίτλο «Ο Ανάβαλος ανήκει στον λαό»:
«Μεγάλη Τρίτη, όταν στις εκκλησίες ήχησε το Τροπάριο της Κασσιανής, την ίδια ώρα ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης ανακοίνωνε επίσημα, ότι εγκρίθηκαν και υπεγράφησαν οι αποφάσεις ένταξης τριών εργολαβιών. Θα αποτελέσει όμως προεκλογικό χαρτί ο Ανάβαλος και θα επηρεάσει αυτή τη φορά τους αναποφάσιστους; Είναι ένα ερώτημα την απάντηση του οποίου θα την έχουμε όταν γίνουν οι βουλευτικές εκλογές. Αλλά δεν είναι αυτή η ουσία που ενδιαφέρει τον πολίτη. Η υλοποίηση ολόκληρου του έργου είναι αυτό που «καίει» τον καθένα. Το μεγάλο έργο για το οποίο υπέκυψε στις πιέσεις και έδωσε προτεραιότητα η κυβέρνηση άλλωστε, ανήκει στους πολίτες αυτού του νομού, στον λαό που διψάει – χρόνια τώρα-, στον λαό που φώναξε δυνατά και έδειξε τα …δόντια του περιμένοντας πράξεις και όχι λόγια και υποσχέσεις».
 
13/08/2009 – ΆΡΘΡΟ με τίτλο «Πίνουμε υποσχέσεις»:
«…όταν οι αοριστολογίες Χατζηγάκη διαδέχονται τις δεσμεύσεις του Κοντού, και ακολουθούν οι προεκλογικές υποσχέσεις Καραμανλή, πολύ φοβάμαι ότι η κυβέρνηση απλά προσπαθεί να αγοράσει χρόνο μέχρι τις επόμενες βουλευτικές εκλογές, χωρίς να δημοπρατήσει τελικά την επέκταση του σημαντικού αρδευτικού έργου για όλο το νομό Αργολίδας, μέχρι και την Ερμιονίδα. Ο Ανάβαλος και η επέκτασή του σε όλο το νομό, μέχρι και την Ερμιονίδα, φοβάμαι ότι τελικά θα αποτελέσει για μια ακόμα φορά επιχείρημα προεκλογικό από όλα τα κόμματα και οι ψηφοφόροι αντί για νερό θα …πιούν υποσχέσεις».

Η ΙΣΤΟΡΙΑ επαναλαμβάνεται; Οι εξαγγελίες θα αποδειχθούν για μία ακόμα φορά υποσχέσεις που δεν υλοποιούνται, παρά την πίεση του κόσμου, παρά την κατακραυγή προς όσους υπόσχονται, οι οποίοι σε τοπικό επίπεδο έχουν εκτεθεί στους συμπολίτες τους ανεπανόρθωτα, ή κρύβονται αφού δεν μπορούν πλέον να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα;