Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου
Στο καθιστικό του τελευταίου ορόφου πολυτελέστατου κτηρίου δυο νεαροί κάθονταν αντικριστά στις δυο δερμάτινες πολυθρόνες του καθιστικού. Από τον τρόπο που κάθονταν καταλάβαινες ότι είχαν τελείως διαφορετικές κοσμοθεωρίες. Ο εκ δεξιών έτσι όπως καθόταν αν κοιτούσες κατά πρόσωπο την σκαλιστή ξύλινη πόρτα, φορούσε μαύρα ατσαλάκωτα ρούχα, τα μαλλιά του ήταν κοντοκουρεμένα. Το σώμα του σχημάτιζε παντού άκαμπτες γωνίες. Τα πέλματα τα γόνατα και η μέση του σε αυστηρές ορθογώνιες γωνίες. Τα χέρια του σε παράλληλη διάταξη πάνω στον δερμάτινο φάκελο ακουμπισμένο στα γόνατα του. Ο εξ αριστερών με ατημέλητα μαλλιά και ρούχα ήταν «χυμένος» στην δερμάτινη πολυθρόνα. Στα αυτιά του τα ακουστικά έπαιζαν μουσική από το κινητό τηλέφωνο, το πρόσωπο του καλυπτόταν από το ανοιγμένο βιβλίο που μελετούσε. Στα πόδια του ο ανοιχτός του σάκος με διάφορα πράγματα άτακτα ριγμένα μέσα.
Ένας ήχος σαν τιτίβισμα πουλιού που καλωσορίζει την άνοιξη ακούστηκε καθώς η όμορφη νεαρή γραμματέας άνοιξε την ξυλόγλυπτη πόρτα κρατώντας ένα δερμάτινο φάκελο ανοικτό.
-Ο κύριος Ευπατρίδης ;
-Παρακαλώ. (Φώναξε σα να έλεγε διατάξτε ο μαυροντυμένος νεαρός και μάζεψε τις τρεις γωνίες του κορμιού του σε μια ευθεία στάση προσοχής.)
-Μπορείτε να περάσετε.
Με στρατιωτικό βηματισμό πέρασε στον εσωτερικό διάδρομο ο νεαρός. Δεξιά και αριστερά του μεγάλου διαδρόμου μια μεγάλη σειρά από αντίγραφα πινάκων μοντέρνας τέχνης. Οι αυθεντικοί πίνακες ήταν κλειδωμένοι στο υπόγειο χρηματοκιβώτιο της επιχείρησης. Ο Αφεντικός, ο ιδιοκτήτης είχε ανακαλύψει μια νέα φλέβα χρυσού την μοντέρνα τέχνη. Στην ιδιοκτησία του ήταν και η πιο διάσημη γκαλερί της Πόλης. Εξασφάλιζε την επιβίωση και την προβολή νέων καλλιτεχνών και αυτοί του απόφεραν μεγάλα κέρδη όταν γίνονταν αναγνωρίσιμοι.
Ο νεαρός με την διακριτική συνοδεία της γραμματέας έφθασε στο τεράστιο γραφείο του Αφεντικού, η γραμματέας αποχώρησε αθόρυβα. Το πολύ μεγάλο γραφείο του Αφεντικού ήταν υπερυψωμένο. Έβλεπε με αυτό τον τρόπο τους ανθρώπους από ψηλά. Μια τεχνική κατασκευαστική ανωτερότητα για να κρύβει το κόμπλεξ κατωτερότητας που τον βασάνιζε από την παιδική του ηλικία. Ο νεαρός άγαλμα σε στάση προσοχής.
-Σε ακούω νεαρέ μου.
-Κύριε Αφεντικό είμαι από την Εθνική Οργάνωση, έχετε επικοινωνήσει με τον αρχηγό.
-Βεβαίως τι ποσό θέλετε;
-Από σας εξαρτάται….
-Θα ξεκινήσουμε με 100.000 ευρώ, ελπίζω να πιάσουν τόπο αυτά τα χρήματα.
-Βεβαίως κύριε, (το ποσόν ξεπερνούσε κάθε προσδοκία, ήθελε να ουρλιάξει από την χαρά του αλλά συγκρατήθηκε).
Με αργά βήματα ο Αφεντικός σηκώθηκε και πήγε στην μεγάλη γυάλινη επιφάνεια του γραφείου του.
-Έλα εδώ, βλέπεις, την μεγάλη πλατεία και τα κτήρια μέχρι την μεγάλη λεωφόρο. Αυτή η μεγάλη συνοικία ήταν το καμάρι της Πόλης. Αλλά κατάντησε το μαύρο στίγμα της. Γέμισε λαθρομετανάστες. Οι φιλήσυχοι νομοταγείς πολίτες νοιώθουν μεγάλο φόβο και απογοήτευση.
-Κύριε μην ανησυχείτε η ομάδα της οποίας ηγούμαι θα αναλάβει την κάθαρση της περιοχής. Ο τόπος αυτός θα αποκτήσει την εθνική αξιοπρέπεια που του αξίζει.
-Να κόψεις μια επιταγή των 100.000 ευρώ και να την περάσεις στις χορηγίες ( είπε μιλώντας στο εσωτερικό τηλέφωνο). Nεαρέ μου να περάσεις από το λογιστήριο στον πρώτο όροφο να παραλάβεις την επιταγή.
-Κύριε είστε πραγματικός πατριώτης.
Η νεαρή γραμματέας κρατώντας τον δερμάτινο φάκελο, συνόδευσε τον νεαρό μέχρι το καθιστικό. Εκείνος πήγε προς τον ανελκυστήρα. Η κοπέλα απευθύνθηκε στον άλλο νεαρό.
-Ο κύριος Προστατίδης ;
Εκείνος χωρίς να απαντήσει σηκώθηκε, Πέταξε το βιβλίο στο σάκο, το οποίο πέρασε από την μια πλευρά και μπήκε στον μεγάλο διάδρομο. Αδιαφόρησε για τον βηματισμό της κοπέλας και χάζευε τους πίνακες ζωγραφικής. Το αφεντικό στεκόταν μπροστά στην γυάλινη επιφάνεια. Ο Προστατίδης με άνεση πήγε και κάθισε δίπλα του χτυπώντας τον φιλικά στην πλάτη. Ο Αφεντικός γύρισε και τον κοίταξε με ένα βαθύ στοχαστικό βλέμμα.
-Ξέρεις τι σκέφτομαι Προστατίδη . Εμείς ωραία περνάμε εδώ μέσα με τις ανέσεις μας, τι δυστυχία υπάρχει όμως εκεί κάτω; ( Και του έδειξε με το βλέμμα την ίδια πλατεία που έδειξε πριν στον άλλο νεαρό.)
-Έτσι είναι Αφεντικό, αλλά υπάρχει ελπίδα όταν υπάρχουν άνθρωποι με άλφα κεφαλαίο όπως εσείς. Η Μη Κυβερνητική Οργάνωση , «Όλοι είμαστε μετανάστες στην ζωή» δεν ξέρει με ποιο τρόπο να εκφράσει τις ευχαριστίες της. Διαθέσατε δυο πολυκατοικίες για την στέγαση των προσφύγων!!!
-Σου είπα για αυτό το θέμα δεν θέλω να ακουστεί τίποτα. Μόνο εγώ εσύ και ο Θεός το ξέρουμε. (Είπε με αυστηρό τόνο.)
-Όπως θέλετε Αφεντικό , η στάση σας ξεπερνά τα όρια της μετριοφροσύνης. Όμως τώρα έχουμε άλλα προβλήματα με τόσους στεγασμένους μετανάστες έχουμε άμεση ανάγκη για οικονομική βοήθεια.
-Να ξεκινήσουμε με 100.000 ευρώ και βλέπουμε. Αλλά σου είπα ότι δεν θέλω καμία δημοσιότητα.
-Δεν ξέρω τι να πω χωρίς εσάς δεν θα ήταν δυνατόν να συνεχίσουμε.
Από τα μάτια του Προστατίδη έτρεχαν δάκρυα. Με μια αυθόρμητη κίνηση έσκυψε να φιλήσει το χέρι του Αφεντικού.
-Έλα δεν θέλω βλακείες! Δεν κάνω τίποτα σπουδαίο! Σου είπα καμία αναφορά στο όνομα μου!
-Νομίζω ότι είστε υπερβολικά σεμνός αλλά όπως θέλετε.
-Ένα πράγμα θέλω από εσάς Προστατίδη . Θέλω να προστατέψετε την αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων. Έχω τις πληροφορίες μου ότι ακραία στοιχεία ετοιμάζουν επιθέσεις εναντίον αυτών των ανυπεράσπιστων ανθρώπων.
-Μην ανησυχείτε αφεντικό. ( Τα μάτια του πετούσαν φωτιές.) Έχουμε ετοιμάσει ομάδες περιφρούρησης, θα χυθεί αίμα αν τους πειράξουν.
-Μπράβο παιδί μου !!!
-Ευχαριστούμε πολύ Αφεντικό.
Ο Προστατίδης έφυγε με γοργό βήμα προς την έξοδο για το λογιστήριο, ήξερε τον δρόμο.
Το άλλο βράδυ ο Αφεντικός αγκαλιά με την όμορφη νεαρή γραμματέα παρακολουθούσε στην τεράστια οθόνη του σπιτιού το δελτίο ειδήσεων,
-Φοβερά επεισόδια μεταξύ αντιεξουσιαστών και εθνικιστών στην Ιστορική Πλατεία. Κυριολεκτικά μάχες σώμα με σώμα στις δυο πολυκατοικίες που διαμένουν μετανάστες. Οι μόνιμοι κάτοικοι της περιοχής υπό το καθεστώς του τρόμου αναζητούν τρόπο φυγής. (Η φωνή του τηλεοπτικού εκφωνητή με διακοπτόμενες ανάσες και αυξομειώσεις της έντασης της φωνής μετέφερε με εικόνες τον τρόμο στους τηλεθεατές.)
-Αγάπη μου είσαι φοβερός ( του είπε γεμάτη θαυμασμό η νεαρή). Τώρα θα αγοράσεις μισοτιμής όλα τα ακίνητα της περιοχής. Επιτέλους τίποτα δεν θα σε εμποδίσει να χτίσεις το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Πόλης.
-Όχι μόνο αυτό αλλά με ευκολίες πληρωμής και τα κατάλληλα δάνεια θα τους πουλήσω διαμερίσματα στα νότια προάστια στις νέες πολυκατοικίες που σήκωσα. Αύριο αρχίζει η διαφήμιση στην περιοχή, «ειδικά πακέτα προσφορών για τους μόνιμους κατοίκους της Ιστορικής Πλατείας». Ακόμα και πρόγραμμα ανταλλαγής ακινήτων θα παρουσιάσω.
-Να σου πω αγάπη μου και με αυτούς τους ( δεν της έβγαινε η λέξη) με αυτούς τους …. ακάθαρτους , αυτούς που φιλοξενείς στις παλιές πολυκατοικίες του πατέρα σου τι θα κάνεις;
-Θα τους αποκαταστήσω!
-Πως;
-Θα τους πουλήσω για εργάτες στις φυτείες φράουλας του κουμπάρου μου στην Πελοπόννησο.
Οι δυο νεαροί που πήραν τις επιταγές από τον Αφεντικό, βρέθηκαν ξανά ο ένας αντίκρυ στον άλλο στην κλούβα της αστυνομίας. Δεμένοι με χειροπέδες γεμάτοι αίματα κοιτούσε ο ένας τον άλλο με αγεφύρωτο μίσος. Μια σκέψη περνούσε και στο μυαλό και των δυο,
-Κάπου το έχω ξαναδεί το καθίκι, αλλά πού;
* Η ιστορία είναι φανταστική. Αφορμή ήταν τα γεγονότα στις φυτείες με τις φράουλες. Μια ιστορία που πήρε τεράστιες διαστάσεις λες και πριν λίγες μέρες ανακαλύψαμε την Αμερική. Οι φυτείες είναι το τελικό στάδιο των χρυσοφόρων προϊόντων της λαθρομετανάστευσης. Τον Μάιο του 2011 βγήκε στην δημοσιότητα μια απόρρητη έκθεση της ΕΥΠ για τους λαθρομετανάστες. Για τους πραγματικούς «επαγγελματίες» της λαθρομετανάστευσης. Με πρόσωπα και γεγονότα υπεράνω υποψίας αλλά δεν έτυχε της ανάλογης προβολής…. Επιχείρηση με τζίρο δισεκατομμύρια ευρώ. Ενοχλούσε πολλούς….