Δημήτρης Κωστούρος: Μπορεί σήμερα ένας Δήμαρχος να ονειρεύεται;

 
Από την αλάνα του Καρύδη στην Πρόνοια ως το Δημαρχιακό Μέγαρο του Ναυπλίου πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι. Ο Δημήτρης Κωστούρος μπορεί να μην είναι πια παιδί μα εξακολουθεί να ονειρεύεται με το ρομαντισμό και το πείσμα ενός παιδιού. Στο τιμόνι του Δήμου εδώ και ένα χρόνο τρέχει ακατάπαυστα διεκδικώντας για τον τόπο που μεγάλωσε ένα καλύτερο αύριο.
 
«α»: Η παραίτηση του Τάκη Αναγνωσταρά προκειμένου να διεκδικήσει  το βουλευτικό αξίωμα σε έφερε στο δημαρχιακό θώκο. Υπήρχε ως επιθυμία και ως ενδεχόμενο αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού σου, όταν αποφάσισες να ασχοληθείς με τα δημοτικά κοινά;
-Δ. ΚΩΣΤΟΥΡΟΣ: «Η επιθυμία υπήρχε αν και έβλεπα ότι είναι πάρα πολύ δύσκολο. Η διάθεση της προσφοράς ήταν δεδομένη από την ώρα που ξεκίνησε η ενασχόλησή μου με τα κοινά, έτσι στην κατάσταση που δημιουργήθηκε και μετά από μια 5ετία σαν Δημοτικός Σύμβουλος ήρθε ως φυσιολογικό επακόλουθο και η υποψηφιότητά μου για τη θέση του Δημάρχου».
 
«α»: Πόσο εύκολη ή πόσο δύσκολη είναι η συνεργασία με ανθρώπους της δημοτικής παράταξής σου με τους οποίους δεν έχετε, αν θέλεις, την ίδια θεώρηση των πραγμάτων; Έχεις νιώσει να δέχεσαι πισώπλατα μαχαιρώματα ή τρικλοποδιές;
-Δ. ΚΩΣΤΟΥΡΟΣ: «Το να υπάρχουν διαφορετικές φιλοσοφίες και νοοτροπίες είναι φυσιολογικό μέσα σε ένα σύνολο ανθρώπων που εκλέγονται από την κοινωνία με τις διαφορετικές τάξεις, απόψεις και στάσεις που αυτή εμπεριέχει. Ο ρόλος του Δημάρχου είναι επιτελικός και δουλειά του είναι να συνθέτει όλα τα παραπάνω και να αποκομίζει το καλύτερο αποτέλεσμα για τους Δημότες.
Πισώπλατα μαχαιρώματα και τρικλοποδιές, ναι έχω νιώσει κάθε μέρα. Όλα αυτά όμως εγώ τα ονομάζω εμπόδια μικρά ή μεγάλα και η φιλοσοφία μου σε ότι αφορά τα εμπόδια  λέει πρώτον ότι είναι για τους δυνατούς και δεύτερον ότι υπάρχουν μόνο για να τα ξεπερνάμε».
 
«α»: Ένα χρόνο μετά, στο σακούλι του δικού σου απολογισμού για όσα έγιναν, για όσα δεν έγιναν, τι καταγράφεις;
-Δ. ΚΩΣΤΟΥΡΟΣ: «Καταγράφω μια πορεία διαφορετικής οργάνωσης του Δήμου και των υπηρεσιών του, αλλά και την ανοικτή γραμμή επικοινωνίας με τους Δημότες και την κοινωνία. Το αποδεικνύουν τα συγχαρητήρια που λαμβάνουμε στο Δημοτικό Συμβούλιο ακόμη και από την αντιπολίτευση. Επίσης προσμετρώ την πάρα πολύ δουλειά που γίνεται και που έχει φέρει σε δεύτερη μοίρα όλα τα υπόλοιπα θέματα της ζωής.
Δεν υπάρχουν πράγματα που δεν έγιναν, υπάρχουν πράγματα που απλά έχουν καθυστερήσει αλλά δρομολογούνται».
 
«α»: Μπορεί σήμερα, δεδομένων των συνθηκών και με τον Καλλικράτη, ένας Δήμαρχος να ονειρεύεται; Πόσα περιθώρια έχει κάτω από την ασφυκτική πίεση της οικονομικής κρίσης;
-Δ. ΚΩΣΤΟΥΡΟΣ: «Η ελπίδα δεν πεθαίνει ποτέ. Ένας Δήμαρχος αν δε μπορεί να ονειρευτεί είναι προτιμότερο να πάει σπίτι του. Βέβαια, σήμερα δε μιλάμε για την εποχή των ισχνών αγελάδων, μιλάμε για την εποχή της ανυπαρξίας αγελάδων. Το όραμα όμως για την ανάπτυξη του Δήμου Ναυπλίου είναι αυτό που με ωθεί να ασχολούμαι όλο και περισσότερες ώρες την ημέρα και με μεγαλύτερη ένταση για όλα τα θέματα. Όσο για τα οικονομικά, ευελπιστούμε ο Δήμος να πετυχαίνει του στόχους του. Και ο στόχος του Δήμου Ναυπλίου είναι να μπορεί να είναι ένας τόπος για να ζεις και να σου δίνει τον τρόπο να δημιουργείς».
 
«α»: Ποια θεωρείς ότι είναι η αιχμή του δόρατός σου, το σημαντικότερο έργο, που οραματίζεσαι να διεκδικήσεις και να αφήσεις πίσω σου στο Δήμο;
 
-Δ. ΚΩΣΤΟΥΡΟΣ: «Από τα σημαντικότερα έργα θεωρώ πως είναι το λιμάνι και η τουριστική προώθηση, ο πολεοδομικός σχεδιασμός, και η λύση στο θέμα των σκουπιδιών αφού βέβαια λυθούν πρώτα τα δικά μας χέρια».
 
«α»: Τι φέρνει μαζί του το αύριο για το Δ. Κωστούρο; Ποια είναι τα προσωπικά σου σχέδια;
-Δ. ΚΩΣΤΟΥΡΟΣ: «Βραχυπρόθεσμα είναι η αντιμετώπιση μιας σκληρής καθημερινότητας, μεσοπρόθεσμα ο σχεδιασμός και οι δρόμοι ανάπτυξης και φυσικά μακροπρόθεσμα τα μεγάλα έργα.
Και όλα αυτά με υγεία και μαζί με την οικογένειά μου που ομολογουμένως λόγω του φόρτου της δουλειάς μου λείπει πάρα πολύ και την ευχαριστώ για την κατανόηση τη συμπαράσταση και την υπομονή που δείχνει».