Με 400 ευρώ, να ζήσεις εσύ αφεντικό

H απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου
 
Ο Διευθυντής του πολυκαταστήματος με βηματισμό στρατιώτη που πάει να παρουσιαστεί στον στρατηγό για αναφορά, χτύπησε διακριτικά την πόρτα του Προϊστάμενου Μάνατζερ.
-Παρακαλώ ( μετά από μερικά δευτερόλεπτα σιωπής, ακούστηκε η επιτηδευμένα μπάσα φωνή του Μάνατζερ).
Μπήκε μέσα, πήγε και κάθισε μπροστά από το μεγάλο γραφείου του Μάνατζερ. Εκείνος μετά από λίγα δευτερόλεπτα σήκωσε τα μάτια του από τα χαρτιά που κοιτούσε. Ένα βασικό στοιχείο της «δήθεν εξουσίας» των μάνατζερ είναι η χρονοκαθυστέρηση βλέμματος και λόγου. Όσο μεγαλύτερη είναι η αξία ενός χρηματοκιβωτίου τόσο μεγαλύτερη η χρονοκαθυστέρηση ανοίγματος , όσο μεγαλύτερη είναι η εξουσία την οποία νομίζει ότι διαθέτει κάποιος τόσο μεγαλύτερη η χρονοκαθυστέρηση βλέμματος και λόγου. Μόνο που αγνοούν ότι όπως και τα χρηματοκιβώτια έτσι και αυτοί ανήκουν σε άλλους! Ο συγκεκριμένος ήταν η τέλεια περίπτωση συμπλεγματικού ανθρώπου. Αδύνατος , κακάσχημος , βραχύσωμος απολάμβανε την δοτή του εξουσία από το υπερυψωμένο γραφείο του. Κονταίνοντας τους άλλους σε χαμηλότερο κάθισμα ψήλωνε αυτός. Την εξουσία του συμπλήρωνε η μεγάλη απόσταση από τους επισκέπτες του, για την αποφυγή χειραψιών, θα έπρεπε να σηκωθεί βλέπεις, αλλά και η χρήση υποκοριστικών στα ονόματα των υφισταμένων, άλλη μια διαδικασία σμίκρυνσης. Οι φήμες έλεγαν ότι είχε μεσολαβήσει ο τοπικός βουλευτής για τον διορισμό του.
-Γιωργάκη για ένα λεπτό σε θέλω. (Είπε στον Διευθυντή που καθόταν όρθιος απέναντι του, αφού ήταν για ένα λεπτό δεν χρειαζόταν να του πει να καθίσει.)Αυτόν τον Ανέστη Ανταρτόπουλο, τον γνωρίζεις; Έχω μαζί του συνέντευξη σε μισή ώρα.
-Ναι, ήμασταν συμμαθητές και δουλεύει στο απέναντι πολυκατάστημα. Τα λέμε που και που.
-Σύμφωνα με τις πληροφορίες μου ήταν το νούμερο ένα εργαζόμενος για τους απέναντι, από τους σπάνιους, ξέρεις γιατί απολύθηκε;
Ρουφιάνους εκτός από τις κρατικές υπηρεσίες φαίνεται ότι διαθέτουν και οι πολυεθνικές, σύμφωνα βέβαια και με κάποιες απόψεις το κράτος δεν είναι παρά ένας καλοπληρωμένος ρουφιάνος των πολυεθνικών.
-Δεν γνωρίζω ακριβώς κύριε Μάνατζερ,(μια σταγόνα σάλιου κατέβηκε με δυσκολία στον λάρυγγα του Διευθυντή. )
-Ναι, αλλά εσύ έμαθα ότι του είπες για την θέση που προσφέρουμε ( οι ρουφιάνοι ήταν και εντός του καταστήματος, αιφνιδιάστηκε ο Γιώργος ).
-Ναι, ναι, βέβαια, βέβαια όταν έεεμαθα ότι έχασε την δουλειά του , αλλά … λεπτομέρειες δεν ξέρω.
-Εντάξει Γιωργάκη μπορείς να πηγαίνεις.
Ο Ανέστης μετά από λίγο έφτασε στο πολυκατάστημα. Καλογυμνασμένος με τον θώρακα να προέχει ελαφρά, νευρικό βάδισμα με τις μαύρες αρβύλες να δηλώνουν ένα ηχηρό παρόν, μπήκε στο γραφείο του Γιώργου του Διευθυντή.
-Γιωργάρα  που είναι ο λεγάμενος για την συνέντευξη;
-Ανέστη να προσέχεις, εδώ μέσα και οι τοίχοι έχουν αυτιά. (Του έδειξε με το χέρι τα σκαλιά για τον πάνω όροφο.) Με το μαλακό να τον πας.
-Ρε Γιωργάρα από το σχολείο σε ξέρω, είσαι παιδί μάλαμα αλλά ακόμα δεν κατάλαβες ότι δεν μπορούμε να τα έχουμε καλά με όλους.
Ο Ανέστης με βηματισμό φαντάρου με το απολυτήριο στο χέρι, βάδισε τον μακρόστενο διάδρομο. Χτύπησε κάπως απότομα την πόρτα, άνοιξε χωρίς να περιμένει απάντηση, παραμέρισε το τραπεζάκι μπροστά από το τεράστιο γραφείο του «λεγάμενου» εκβίασε μια δυνατή χειραψία, χωρίς να πάρει την άδεια θρονιάστηκε στην πολυθρόνα και την έσυρε λίγο λοξά προς το γραφείο του Μάνατζερ.
-Ανέστης Ανταρτόπουλος ήρθα για την θέση στο μαγαζί σας!
Ο Μάνατζερ στραβοκατάπιε μια γουλιά καφέ, ο φουριόζος Ανέστης του είχε αφαιρέσει όλα τα εξουσιαστικά του όρια. Πάει η χρονοκαθυστέρηση βλέμματος και λόγου, μειώθηκε η απόσταση , αναγκάστηκε σε χειραψία και πώς να τον φώναζε Ανεστάκη δεν έβγαινε. Με λοξές ματιές δεξιά και αριστερά προσπάθησε να ορίσει  τα νέα όρια της εξουσίας του. Βρήκε τον φάκελο ραβδί και τον χτύπησε μια δυο φορές πάνω στο γραφείο του.
-Λοιπόν κύριε Ανταρτόπουλε ενδιαφέρεστε για την θέση στην εταιρεία μας. (Η φωνή του είχε χάσει τα επιτηδευμένα μπάσα.)  
-Ε, βέβαια.
-Σύμφωνα με τις πληροφορίες μας ήσασταν ο καλύτερος υπάλληλος του γειτονικού και ανταγωνιστικού μας καταστήματος. ( Η φωνή άρχισε να αυξάνει σε μπάσα)
-Πρώτη φορά ακούω ρουφιάνους να λένε καλά λόγια, αλλά ας είναι.
-Δεν  ομίλησα περί ρουφιάνων αλλά περί πληροφοριών.
-Να με συγχωρείς κυρ διευθυντά αλλά ο παππούς μου πληροφοριοδότες έλεγε εκείνους που φορούσαν κουκούλες και έδιναν με το δάκτυλο τους πατριώτες στους Γερμανούς. Τώρα θα μου πεις από την Βουλή μας δίνουν χωρίς κουκούλα.
-Ας αφήσουμε κύριε την ιστορία και ας έρθουμε στην οικονομία. Για να μπορέσει να γίνει η πρόσληψη σας θα ήθελα να ξέρω τους λόγους για τους οποίους σας απόλυσαν. Και σε παρακαλώ να με αποκαλείς Μάνατζερ.
-Δεν με απόλυσαν παραιτήθηκα!
-Πως, χάσατε και την αποζημίωση;(Δεύτερη γουλιά καφέ καρφί στο λαιμό του Μάνατζερ).
-Τους την χάρισα.
-Μα έχετε τέτοια οικονομική άνεση;
-Όχι, το αντίθετο μάλιστα. Αλλά έμαθα να ζω με αξιοπρέπεια.
 -Για εξήγησε μου ( μάλλον του ήταν άγνωστη η λέξη αξιοπρέπεια).
-Κυρ διευθ…κυρ Μάνατζερ εμένα από μικρό παιδί ο πατέρας και ο παππούς μου  με έμαθαν να το τιμάω το ψωμί μου. Είμαστε τρεις γενιές υδραυλικοί και ποτέ δεν υπογράψαμε συμβόλαιο (και χτυπά το χέρι του γροθιά στο γραφείο, τρίτη γουλιά να γδέρνει τον λαιμό του Μάνατζερ από το ξάφνιασμα). Λόγω κρίσης έπεσαν οι δουλειές έπιασα δουλειά απέναντι. Τόσες ώρες, τόσα λεφτά, όλα εντάξει. Από την δουλειά στην οικοδομή έχω μάθει να δουλεύω με ένταση και όχι να κάθομαι με το ρολόι στο χέρι. Μπορεί και να πήγαινα μια ώρα νωρίτερα στην δουλειά μπορεί να έφευγα και δυο ώρες αργότερα χωρίς να ζητάω τίποτα.
-Εννοείται ότι δουλεύατε οικειοθελώς υπερωρίες χωρίς να αμείβεστε.
-Δεν ξέρω πως το λες εσύ, εγώ το λέω κέφι και φιλότιμο. Ο Διευθυντής με συμπάθησε , δεν γνωριζόμαστε αλλά τα τακιμιάσαμε. Μέχρι και χρηματαποστολές μου ανέθεσε να κάνω. Αλλά είχα και εγώ τα προνόμια μου.
-Δηλαδή; (Και ανασήκωσε το δεξί φρύδι, σημάδι αρνητικής υποψίας. )
-Δούλευα και δεν ήμουν σκλάβος. Όταν έπεφτε η δουλειά έκανα το τσιγαράκι μου  πίσω στην αποθήκη, είχα καφέ μαζί μου και δεν έκανα δήλωση του νόμου 105 για να πάω τουαλέτα. Πριν λίγες μέρες με φώναξε ο δικός μας ο λεγάμενος,
-Ποιος;
-Ο μάνατζερ ντε.
-Κύριε Ανέστη (μου είπε) η εταιρεία σας θεωρεί στυλοβάτη του καταστήματος και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορούσαμε να σας μειώσουμε τον μισθό, (τον κοίταξα με την απορία βοδιού για το μάταιο της ζωής λίγο πριν το σφαγείο.) Έτσι λοιπόν αποφασίσαμε να κρατήσετε τον ίδιο μισθό αλλά να εργάζεστε δυο ώρες παραπάνω.
-Μα εγώ δουλεύω και 2 και 3 ώρες παραπάνω την ημέρα και δεν ζήτησα τίποτα.
-Βεβαίως το γνωρίζουμε αλλά θέλουμε και μια γραπτή δέσμευση.
-Άκου ρε σαπιομούρη ( του λέω) το φιλότιμο και το κέφι δεν έχουν γραπτές δεσμεύσεις. Για να μην βάλω το σώβρακο πάνω από το παντελόνι και αρχίσω να σουλατσάρω στους διαδρόμους με τρύπιες κάλτσες και σας κάνω ρεζίλι στους πελάτες, επειδή σέβομαι το ψωμί που έβγαλα εδώ μέσα, πα-ραι-τού- μαι.
-Για ένα πείσμα λοιπόν.
-Όχι πείσμα κυρ  Μάνατζερ, αξιοπρέπεια, φιλότιμο και λόγος συμβόλαιο.
-Καλώς λοιπόν θα σας ειδοποιήσουμε. ( Ένα διαγώνιο χαμόγελο εμφανίστηκε στα χείλη του.)
-Α κατάλαβα .
-Τι καταλάβατε ;
-Το ίδιο χαμόγελο είχε και ο σαπιομούρης όταν παραιτήθηκα, πως λέει η παροιμία όλα τα αφεντιά έχουν  την ίδια μούρη….
-Παρακαλώ κύριε, θα σας ειδοποιήσουμε.
Μετά από δύο μέρες ο Γιώργος ειδοποίησε τον παλιό συμμαθητή του να περάσει να πάρει τον φάκελο με την κρίση του Μάνατζερ.
-Άσε ρε Γιώργη, ξέρω τι λέει, το διάβασα το βλέμμα του.
-Άνοιξε το πρώτα.
-Ε, δεν σου τα έλεγα.
-«Αγαπητέ κύριε Ανταρτόπουλε, οι επαγγελματικές σας ικανότητες θεωρούνται άριστες αλλά η εργασιακή σας συμπεριφορά κρίνεται ανώριμη, ιδιαίτερα σε περίοδο οικονομικής κρίσης. Κατόπιν τούτο είναι εφικτή η συνεργασία μας μόνο για δοκιμαστική περίοδο, εξάωρης απασχόλησης 400 ευρώ μεικτές αποδοχές».
Το ονοματεπώνυμο και το τίτλος του Μάνατζερ έπιαναν τον περισσότερο χώρο στο έγγραφο  από το κείμενο.
-Σαπιομούρης είναι και ο δικός σου, σκλάβους θέλει.
-Πρόσεχε και οι τοίχοι έχουν αυτιά.
-Ελπίζω να έχουν και μάτια όσοι τους κοιτάνε.
Ο Γιώργος τον είδε που αγόρασε κόκκινη μπογιά και ένα πινέλο. Φεύγοντας, μέσα από το τζάμι του αυτοκινήτου διάβασε το σύνθημα του Ανέστη στον τοίχο, στο τελευταίο γράμμα είχε κολλήσει το έγγραφο  του Μάνατζερ.
-ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΣΥΝΤΟΜΑ ΘΑ ΤΑ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙΣ. ΜΕ 400ΕΥΡΩ ΤΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΕΣΥ ΑΦΕΝΤΙΚΟ.
Άλλαξε ταχύτητα και συνέχισε σιωπηλός τον δρόμο του.
 
*Στην συγκεκριμένη ιστορία η πραγματικότητα έχει ξεπεράσει την φαντασία.