ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ υπό προϋποθέσεις να δεχτώ πως ψεκάζουν τα σύννεφα να βρέξει. Εξ άλλου τον μεσαίωνα τους έριχναν κανονιές για να τα τρυπήσουν και ακόμα πιο παλιά, οι Ινδιάνοι, γενικότερα τα Μογγολικά φύλλα, αλλά και οι αρχ. Έλληνες με κραυγές και επανάληψη με συγκεκριμένη συχνότητα λέξεων προκαλούσαν βροχή. Σήμερα η επιστήμη έχει προχωρήσει και οι χημικές συνθέσεις πλανώνται στον αέρα και κανείς δεν τολμά να μας μιλήσει για τις επιπτώσεις.
ΜΕΣΑ σε αυτές τις υποθέσεις και τις επίσημες σαχλοδιαψεύσεις, δίνεται χώρος στην γνωστή Ελληνική φαντασία να ξεδιπλωθεί και να πετάξει στο απυρόβλητο. Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν με το ίδιο πάντα συμπέρασμα: «Μας ψεκάζουν γιατί είμαστε έξυπνοι και μας θέλουν χαλιναγωγημένους, να μην σηκώσουμε κεφάλι». Αυτός ο επιούσιος λαός, γίνεται «υποχείριο της εξουσίας κάποιων σιωνιστικών κύκλων» γιατί εκεί βολεύει να ξεσπούν τα φασιστικά μας συναισθήματα. Εξ άλλου «οι Εβραίοι σταύρωσαν τον Χριστό», γιατί να μην θέλουν να σταυρώσουν και μας;
ΟΙ ΑΦΕΛΕΙΣ Έλληνες πίστεψαν εύκολα πως ξεχωρίζουν απ τους υπόλοιπους Ευρωπαίους και η συνέχεια γράφεται επί νέων σεναρίων αχαλίνωτης και φασιστοειδούς φαντασίας. Ακούς τον άλλο, ακόμα και στα γρίκλις όταν γράφει και αναρωτιέσαι αν οι δάσκαλοι που τον δίδαξαν Ελληνικά λαδώνονταν για να περνά τις τάξεις ή αν στο σπίτι του τα Ελληνικά ήταν η «Τρίτη γλώσσα». Ποιόν να ψέκασαν και γιατί; Πιο ηλίθιος να γίνει κανείς δεν γίνεται. Γίνεται;
ΜΑΛΛΟΝ γίνεται. Πριν την 28η Οκτωβρίου περνούσα από κεντρικό δρόμο του Ναυπλίου. Ξαφνικά εμφανίζεται ο Γιάννης Μανιάτης, ο Υπουργός της δεξιάς κυβέρνησης με ΠΑΣΟΚικό μαξιλαράκι. Όλοι αδιαφορούν για την παρουσία του, οπότε πετάγεται κάποιος διερχόμενος φωνάζοντας «Τι τον κοιτάτε ρε, δώστε του μία» και έκανε να συνεχίσει την βόλτα του. Πριν καλά καλά στρίψει την κεφαλή του προς τα εμπρός τον ρώτησα γιατί δεν το κάνει αυτός αντί να προτρέπει τους άλλους. Με κοίταξε με απορία σαν να `λεγε «εγώ γιατί; Εσείς δεν περνάτε καλά!!!». Δεν το είπε, αλλά τόπαν τα μάτια του. Ε, μάλλον μας ψεκάζουν αλλιώς θα βλέπαμε πρώτα το δικό μας το χάλι και μετά την εξαθλίωση των τριγύρω μας.