Γηπεδικοί τύποι και πολιτική(οί)

Η απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου
Σε χώρους μαζικής προσέλευσης κόσμου , ανάλογα με το ντύσιμο , το βάδισμα, γενικά την κινησιολογική συμπεριφορά μπορείς να ξεχωρίσεις τύπους ανθρώπων  Μερικές φορές η συμπεριφορά είναι «φυσική» αυθόρμητη , άλλες φορές είναι προσεκτικά προετοιμασμένη και επιλεκτικά επιτηδευμένη. Πάντως όπως και να έχει αυτές οι ξεχωριστές συμπεριφορές ανταποκρίνονται σε ένα αίτημα του καθένα που τις υιοθετεί. Τέτοιοι χώροι μαζικής προέλευσης μπορεί να είναι το θέατρο, η εκκλησία, το γήπεδο, η πλατεία. Σήμερα θα ασχοληθούμε με ξεχωριστές φιγούρες, συμπεριφορές του γηπέδου. Αν πας νωρίτερα στο γήπεδο και παρατηρήσεις την είσοδο των θεατών θα ξεχωρίσεις χαρακτηριστικούς τύπους. Βέβαια και αυτός που παρακολουθεί την είσοδο των άλλων, είναι και αυτός σε μια στάση συμπεριφοράς του παρατηρητή, αλλά αυτόν θα τον σχολιάσουμε σε άλλο κείμενο αυτοπαρατήρησης!!
 
Είναι μεγάλη η γκάμα των συμπεριφορών τύπων που μπορεί κανένας να παρακολουθήσει στο χώρο του γηπέδου, ο φίλαθλος, ο οπαδός, ο φανατικός, ο «επαναστάτης», ο «εκ των προτέρων θυμωμένος», ο μοναχικός, ο των πάντων αναλυτής, ο «προπονητάκιας», ο ξενυχτισμένος ή αλλιώς βρήκα ανοιχτά και μπήκα, ο αν ήμουν πρόεδρος, ο χωρατατζής, ο υποψήφιος ή αλλιώς έχω την ανάγκη να προσφέρω στον τόπο, ο ψυχάκιας ή αλλιώς πάω στο γήπεδο για να μην πάω στον ψυχίατρο, η θηλυκή παρουσία.
 
Το πράσινο χαλί του γηπέδου γίνεται ένα πανί προβολής για να εκφράσει ο καθένας, ανάλογα με την φάση της ζωής του, επιθυμίες , αισθήματα, απωθημένα, προσδοκίες. Στο χώρο της μιας σελίδας της εφημερίδας δεν μπορούμε να αναλύσουμε και να ασχοληθούμε με όλους τους τύπους. Αλλά ξεχωρίσαμε μια μικρή υποομάδα,  οι τύποι που έχουν ένα πολιτικό χαρακτήρα, μια πολιτική αναφορά είτε το επιδιώκουν με σαφήνεια ή το υπονοούν με την συμπεριφορά τους ως μελλοντική δράση.
 
-Ο υποψήφιος ή αλλιώς έχω την ανάγκη να προσφέρω στον τόπο.
 
Πρόκειται για ήδη γνωστό πολιτικό παράγοντα ή άτομο το οποίο μέσω μεθοδευμένων έντυπων και τηλεοπτικών κινήσεων έχει εκφράσει την πρόθεση του να…. προσφέρει στον τόπο στις προσεχείς εκλογές. Πρόκειται για τύπο ο οποίος παρουσιάζει μια χαρακτηριστική περιοδικότητα εμφάνισης ανά 3,5 χρόνια. Σταθερή παρουσία έξι μήνες πριν τις εκλογές. Ποτέ δεν παρουσιάζεται μόνος του, διαθέτει τουλάχιστον δυο πολιτικούς φίλους, ένας εκ δεξιών και ένας εξ αριστερών. Ο υποψήφιος πάντα στην μέση, μια ανθρώπινη «αλατιέρα» έτοιμη να προσφέρει την αλμύρα της για να νοστιμίσει ο τόπος! Ο υποψήφιος φορά πάντα μαύρα γυαλιά να μην φανερωθεί η αγωνία του βλέμματος, το χαμόγελο του αστραφτερό σαν του Τζόκερ στον Μπάτμαν, αργό στιβαρό βάδισμα και πάντα καταλήγει στις μεσαίες κερκίδες στα μεσαία καθίσματα. Το χέρι του πιο γρήγορο και από αυτό του Λούκυ Λούκ, όχι δεν πυροβολεί την σκιά του(κανένας πολιτευτής και για κανένα λόγο δεν στρέφεται ποτέ εναντίον του εαυτού του), με το παραμικρό νεύμα ανταποκρίνεται τάχιστα  με θερμό χαιρετισμό στον μελλοντικό ψηφοφόρο.
 
-Ο φανατικός
 
Πρόκειται για ένα είδος ανθρώπου με παράξενη αισθητηριακή οργάνωση. Διαθέτει μάτια τα οποία βλέπουν άριστα, διαθέτει αυτιά με ακουστική δυνατότητα λαγωνικού και στοματική κοιλότητα  με πλήρη λειτουργικότητα για την εκπομπή λόγου. Αλλά η δική του εγκεφαλική οργάνωση έχει αναπτύξει μια μοναδική ικανότητα, την επιλεκτικότητα. Η όραση του βλέπει μόνο τα σφάλματα των αντιπάλων, οι δικοί του παίκτες δεν κάνουν ποτέ φάουλ, πρόκειται για καθαρά σφάλματα της διαιτησίας. Η ακοή του διαθέτει μια χαρακτηριστική οξύτητα να ακούει μόνο τα «άδικα» σφυρίγματα που γίνονται σε βάρος της ομάδας , και του προκαλεί έντονη ηλεκτρική δραστηριότητα στον κροταφικό λοβό, θα το λέγαμε κάτι σαν σφυριχτική επιληψία. Και βέβαια κάτω από την επήρεια των νευρολογικών συμπτωμάτων έχει και παράξενες κινησιολογικές αντιδράσεις. Πετάγεται απάνω, τα δάκτυλα γίνονται ανοιχτές βεντάλιες μούντζας για μεγάλο χρονικό διάστημα . Δοκιμάζει και την ικανότητα του στην στοχοβολή (διαιτητοβολή). Ανάλογα με την ψυχική φόρτιση μπορεί να εκτοξευτούν από δροσιστικά μπουκάλια νερού , κέρματα για να τονίσουν την πουλημένη διαιτησία, κλειδιά αυτοκινήτου για να δείξει  ότι δεν πάει άλλο, οδηγούν την ομάδα στο γκρεμό. Στην Βραζιλία φανατικός  φίλαθλος σε στιγμή φανατισμού πέταξε το ολίγων μηνών παιδί του!!! Βέβαια λόγω της έντονης εγκεφαλικής δραστηριότητα παθαίνει και δυσλειτουργία στην άμεση μνήμη. Ξεχνά με ποια ομάδα παίζει η ομάδα του και βρίζει τον αιώνιο αντίπαλο του. Αν είναι Ολυμπιακός βρίζει τον Παναθηναϊκό και αντίστροφα, ανεξάρτητα αν η ομάδα του παίζει με το Αιγάλεω ή την Ξάνθη.
 
Πρόκειται για επικίνδυνο είδος φιλάθλου, αντί να στηρίζει αυτός την ομάδα του πληρώνει αυτή για αυτόν, χρηματικές ποινές, αποκλεισμό του γηπέδου για μέρες , πραγματικοί φίλαθλοι διστάζουν να πάρουν τις οικογένειες του και να πάνε στο γήπεδο. Ο φανατικός είναι εξίσου επικίνδυνος και στην πολιτική του δράση, στην Ελλάδα από τον αρχαίο Πελοποννησιακό πόλεμο μέχρι τον πρόσφατο εμφύλιο ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει φανατισμός. Ζούμε σε εποχές που προσπαθούν να στηριχθούν στον φανατισμό, την πόλωση, τον φόβο. Παραφράζοντας μια αγγλική παροιμία θα λέγαμε ότι όταν η φτώχεια (κοινωνική, πολιτισμική και οικονομική) μπαίνει από το παράθυρο τότε ο φανατισμός βγαίνει θυμωμένος από την πόρτα.
 
Ζώντας σε ακραίες συνθήκες νομίζω ότι το φαινόμενο του φανατικού είναι ένας τύπος που θα γνωρίσει άνθηση σε όλα τα γήπεδα της χώρας μικρά και μεγάλα. Όσο για το γήπεδο της πολιτικής αυτό ακριβώς περιμένουν, ιδιώτες-πολίτες με επιλεκτική αισθητηριακή λειτουργικότητα και εγκλωβισμένες εγκεφαλικές συμπεριφορές.
 
-Ο «προπονητάκιας»
 
Είναι ο χαρακτηριστικός τύπος του νεοέλληνα παντογνώστη. Είναι σαν και αυτόν που πήγε και παρακολούθησε μια και μοναδική φορά συναυλία και υποτίμησε τελείως τον ρόλο του μαέστρου.
 
-Σιγά μωρέ την δουλειά που κάνει με δυο ξυλάκια, ο παππούς μου με μια γκλίτσα κουμάνταρε χίλια πρόβατα.
 
Κατά συνέπεια ο προπονητής της ομάδας ο οποίος ούτε καν δυο ξυλάκια δεν διαθέτει στα χέρια του είναι πιο υποτιμημένη φιγούρα. Είτε κερδίσει είτε χάσει η ομάδα πάντα κάνει λάθος. Είναι συνήθως ήσυχος στις κερκίδες, μουρμουράει συνεχώς όταν χάνει την μπάλα η δική του ομάδα. Κάθεται στις άκρες τις κερκίδας, όπου και να κάτσει μόνο λάθη του προπονητή βλέπει. Φεύγει μαζί με τους δυο τρεις φίλους του στο τέλος μετά την λήξη του αγώνα. Κατεβαίνει αργά την κερκίδα και αναλύει τα λάθη τακτικής του προπονητή και έχει πλάνο για το πώς θα πρέπει να στηθεί η ομάδα. Δεν ακούει τα ουρλιαχτά νίκης των πιτσιρικάδων με το πανό της ομάδας. Ανοίγει διάπλατα τα χέρια του και ορίζει το μοναδικό  σωστό μελλοντικό πλάνο της ομάδας του, αυτός είναι ο  μόνος που ξέρει!!
 
Στην πολιτική του έκφραση είναι ο πιο αρεστός για τους ανθρώπους της εξουσίας. Πάντα μεταξύ ομοϊδεατών εκφράζει τις απόψεις του για το τι θα έκανε αυτός αν ήταν αρχηγός του κόμματος ή πρωθυπουργός. Αλλά ποτέ δεν φεύγει έξω από το μαντρί που τον βάλανε ή έβαλε ο ίδιος τον εαυτό του. Φωνάζει διαμαρτύρεται αλλά  το εισιτήριο- ψήφο στην ίδια ομάδα θα το δώσει. Μπορεί να μην έχει πάρει ποτέ εισιτήριο διαρκείας από την ομάδα του αλλά δίνει σταθερή ψήφο διαρκείας στο κόμμα – μαντρί του. Εδώ και σαράντα χρόνια έχει γεμίσει η Ελλάδα μας από ταλαντούχους «προπονητάκιες» αλλά μόνο δυο ομάδες παίρνουν σταθερά και συνεχώς τα πολιτικά πρωταθλήματα …..
 
-Ο χωρατατζής
 
Πρόκειται για σπάνια προσωπικότητα ανθρώπου με τον οποία εύχεσαι να βρεθείς μερικές φορές δίπλα του. Είναι ο άνθρωπος που πάει στο γήπεδο για να χαρεί και κανένας και για κανένα λόγο δεν πρόκειται να του πάρει το δικαίωμα στην χαρά είτε άνθρωπος, είτε συνθήκες.
 
Βρέχει, θα φορέσει μια μεγάλη ναύλο σακούλα σκουπιδιών για αδιάβροχο και θα απολαύσει μόνος του τον αγώνα ενώ όλοι οι άλλοι θα έχουν στριμωχτεί στα στέγαστρα. Και θα μονολογεί
 
-Σκουπίδια το μάτς σήμερα.
 
Κάνει σφάλματα ο διαιτητής, σε τέτοιο βαθμό που να εξαγριώνει την κερκίδα, βγάζει την δικιά του και αρχίζει να σφυρίζει και αυτός.
-Παιδιά την δική μου σφυρίχτρα να ακούτε.
 
Πέφτουν γεμάτα μπουκάλια με νερό στην αντίπαλη ομάδα.
-Καθαρά είναι παιδιά και ανάνοιγα, δροσιστείτε προσφορά του ξένιου Ζευς, σύντομα θα λάβετε και άλλα (ενώ φεύγει το δεύτερο «σύννεφο» από μπουκάλια).
 
Πέφτουν συνεχώς οι αντίπαλοι παίκτες για να ροκανίσουν τον χρόνο, καθώς τρέχει ο γιατρός του γηπέδου να προσφέρει υπηρεσίες τον ακούς να φωνάζει
-Στείλε τον σε μένα να τον γιάνω, σε γραφείο κηδειών δουλεύω.
 
Ακόμα και αν χάσει η ομάδα του, φεύγει αγκαλιά με τον γιο του.
-Ωραία περάσαμε και σήμερα Γιωργάρα, κοίτα τι ωραίο το γήπεδο μας και τι όμορφα που μυρίζει το γρασίδι. 
 
Είναι ο πιο επικίνδυνος για το σύστημα, δεν παίρνει τις εξουσίες στα σοβαρά. Στην ζωή του διαθέτει, καρτερία, θάρρος, χιούμορ, κρίση. Ξέρει ότι στον περιορισμένο χρόνο της ζωής του δεν θα αφήσει καμία α-νοητη εξουσία να του στερήσει την μοναδικότητα και την χαρά της στιγμής. Είναι απρόβλεπτοι ψηφοφόροι, ενεργοί πολίτες με τον τρόπο τους αλλά σταθερά μικρή πλειοψηφία. Μειοψηφίες τάγματα ξυπόλητα που ταξιδεύουν σε σκοτάδια απόλυτα, όπως θα έλεγε και ο Σαββόπουλος.