Ένας διορισμός …φέσι

H απέναντι όχθη του Βασίλη Καπετάνιου
Βράδυ Σαββάτου  ο Τάκης καθόταν στο μικρό γραφείο του κάτω από την εσωτερική σκάλα. Πάνω στο γραφείο του ήταν μια μεγάλη κόλλα χαρτί, ένα μολύβι και μια γομολάστιχα. Έσβηνε, έγραφε αλλά αποτέλεσμα δεν έβγαινε, δυο σταγόνες ιδρώτα λέρωσαν το χαρτί και σταμάτησε να πάρει μια ανάσα. Ότι και να κάνει τα νούμερα δεν άλλαζαν. Είχε μειωμένα έσοδα και αυξημένα έξοδα. Όσο η γυναίκα του ήταν στο ταμείο ανεργίας το οικογενειακό οικονομικό σκάφος κρατούσε μια ισορροπία, τώρα με τον ένα μισθό άρχισαν οι φουρτούνες και τον κύκλωσαν τα κύματα. Με τα μάτια ανοιχτά κοιτούσε την οροφή της σκάλας  είχε χαθεί στην τρικυμία του μυαλού του, δεν άκουσε το παρατεταμένο χτύπημα του τηλεφώνου.
 
-Τάκη, ο φίλος σου ο Χρήστος είναι ( του είπε η γυναίκα του δίνοντας του το τηλέφωνο).
-Τι να κάνω… εδώ, κάθομαι και σβήνω, γράφω χρέη, αλλά αυτά δεν μειώνονται
-Αύριο παίζει Πανανατολικός με Πανδυτικός, πάμε να θυμηθούμε τα παλιά;
-Τι να κάνω εγώ στο γήπεδο τώρα;
-Χρήστο, να τον πάρεις να πάτε γήπεδο, δυο εβδομάδες σβήνει γράφει και συμπέρασμα δεν βγάζει. (φώναξε η γυναίκα του Τάκη που άκουγε τον διάλογο).
 
Την άλλη μέρα ο Τάκης μαζί με τον φίλο του τον Χρήστο βρέθηκε στο γήπεδο. Ο Χρήστος είχε δίκιο, βρήκαν παλιούς συμμαθητές, «η πολεμική» ατμόσφαιρα με τα τοπικιστικά συνθήματα των πιτσιρικάδων τους γύρισαν στα ανέμελα εφηβικά τους χρόνια.
 
Λίγο πριν ξεκινήσει ο αγώνας ο Τάκης ,πρόσεξε την παρέλαση τριών ανδρών από την μια μέχρι την άλλη άκρη του γηπέδου. Οι εκλογές πλησίαζαν και αυτοί «που θέλουν να προσφέρουν στην πόλη» αρχίζουν τις δημόσιες  εμφανίσεις τους. Όλα τα λεφτά ήταν ο μεσαίος, οι άλλοι δύο προφανώς εκτελούσαν χρέη πολιτικού σωματοφύλακα. Ο μεσαίος αν και δεν υπήρχε ηλιοφάνεια φορούσε μαύρα γυαλιά, είχε ένα αργό κοφτό περπάτημα λες και ανέβαινε σε λόφο, ένα μόνιμο μισό δεξί χαμόγελο λες και πέρασε πρόσφατο εγκεφαλικό. Δεν σήκωσε το χέρι να χαιρετήσει κανένα, μόνο το κεφάλι κουνούσε όταν τα γυαλιά ραντάρ εντόπιζαν αυτούς που τον χαιρετούσαν. Ο Τάκης πρόσεξε ότι ήταν πολλοί αυτοί που πήγαν να τον χαιρετήσουν αλλά τον πλησίαζαν με ένα ιδιαίτερο σεβασμό. Έσκυβαν το κορμί προς το μέρος του και δεν σήκωναν το βλέμμα. Λες και έπαιρναν αντίδωρο από σεβάσμιο γέροντα σε μοναστήρι. Όταν ο Τάκης πρόσεξε το σαγόνι που προεξείχε αυτόματα του ήρθαν εικόνες από την ταινία «ο Νονός»  του Κόπολα με τον Μάρλον Μπράντο. Ο μαφιόζος Νονός απαιτούσε  ένα ιδιαίτερο τελετουργικό χειρονομιών υποταγής.
 
-Χρήστο, αυτός εκεί με το καπέλο και το στυλ Μάρλον Μπράντο , «ο Νονός» είναι;
-Όχι ρε «ο Τσέλιγκας»  είναι. (Φαίνεται ότι ο παρ ολίγον Μάρλον Μπράντο, άκουσε το παρατσούκλι του και αναζήτησε με διαπεραστικό βλέμμα τον ασεβή στην κερκίδα, βγάζοντας τα γυαλιά του.)
 -Χρήστο, ο αντιδήμαρχος είναι, τον ξέρω, συνάδελφος της μάνας μου.
 
-Τώρα πια είναι μόνο εξουσία. Τα βλέπεις όλα αυτά τα βουνά πίσω από το γήπεδο; Ελέγχει το 90 τοις εκατό των ψήφων , από εκεί του βγήκε και το παρατσούκλι. Τους έχει μαντρώσει όλους με τους διορισμούς που κάνει.
-Τι διορισμούς;
-Άμα θες να βρεις μια προσωρινή δουλειά σε αυτόν απευθύνεσαι.
 
Ο αγώνας ξεκίνησε και μάλιστα πολύ δυνατά. Οι φίλαθλοι ξεκίνησαν το παιγνίδι πειραγμάτων μεταξύ τους, κάποιοι θερμόαιμοι πέταξαν μπουκάλια στο γήπεδο. Το μυαλό του Τάκη είχε κολλήσει στην λέξη διορισμός.  Από την έντονη διανοητική τριβή της λέξης διορισμός μια σπίθα ελπίδας άναψε στο μυαλό του. Ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του, πετάχτηκε απάνω και φώναξε γκοοολ όταν η μπάλα μπήκε στα δίχτυα. Οι φίλοι του τον κοίταξαν αγριεμένοι , πανηγύριζε το γκολ που δέχτηκαν.
-Τάκη συγκεντρώσου, εμείς το φάγαμε ( του είπε ο Χρήστος)!!
-Χρήστο, αύριο θα πάω να τον βρω…
-Ποιόν;
-Τον Νονό… τον Τσέλιγγα… τον αντιδήμαρχο τέλος πάντων.
-Την ατυχία μου … δοκάρι, φώναξε ο Χρήστος.
 
Την άλλη μέρα ο Τάκης πήρε λίγες ώρες άδεια από την δουλειά του και  πήγε στο Δημαρχείο. Μέχρι να μπει μέσα έκανε δυο γύρους το κτήριο. Ήταν πρώτη φορά που ζητούσε ρουσφέτι. Έξυνε το κεφάλι του για να σκεφτεί τι θα του πει και νόμισε ότι φορούσε τούρκικο φέσι. Με βηματισμό δυο μπροστά και ένα πίσω έφτασε στην γραμματεία, με ελαφρό τραυλισμό έδωσε τα στοιχεία του.
-Ανεβείτε στον δεύτερο όροφο, η πόρτα του είναι ανοιχτή.
Με αργό βηματισμό ο Τάκης έφτασε στον δεύτερο όροφο. Πράγματι η πόρτα ήταν ανοιχτή και ακούγονταν η φωνή του «Τσέλιγκα».
-Ναι ρε βλάκα, θα γίνει, αλλά θέλει το χρόνο του, θα το βολέψουμε το κορίτσι. Μην αγχώνεσαι όλα θα γίνουν αλλά θέλουν  το χρόνο τους.
 
Ο Τάκης πήγε να χτυπήσει την ανοιχτή πόρτα  και από το μυαλό πέρναγαν μαύρες σκέψεις ότι και αυτός υποσχέσεις θα εισπράξει.  Αλλά τον πρόλαβε ο αντιδήμαρχος.
-Έλα μέσα ρε Τάκη!!!
-Καλά πότε πρόλαβε και έμαθε το όνομα μου. (Σκέφτηκε.) Ή πάσχει από υπερμνησία ή έχει πολύ γάτα γραμματέα. ( Πρόσεξε ότι καθόταν αραχτός στην πολυθρόνα του , τα πόδια ακουμπισμένα πάνω σε δυο ανοιχτά συρτάρια, δυο αναμμένα τσιγάρα στο τασάκι τον λιβάνιζαν, από το γυάλινο ποτήρι ήπιε μια γουλιά τσάι προφανώς εμπλουτισμένο με γενναίες δώσεις από πρωινό ουίσκι.) Λόγο αλκοόλ αποκλείεται η υπερμνησία και καταλήγουμε στην ταλαντούχα γραμματέα. (Σκέφθηκε ξανά ο  Τάκης και κάθισε μπροστά από το γραφείο του. Ο «Τσέλιγκας» δεν ταράχτηκε να του δώσει το χέρι.
– Ο γιος της Ελένης δεν είσαι ;
-Μάλιστα κύριε…
-Άσε τα κυριλίκια και λέγε τι θες!!!
-Ψάχνω δουλειά για την γυναίκα  μου οτιδήποτε, έστω και προσωρινό.
-Δεν μου λες εσύ δουλεύεις στην ΥΕΕ, Υπηρεσία Ελέγχου Επιχειρήσεων;
-Μάλιστα κύριε.
-Δεν μου λες στον δήμο μας ψηφίζει και η γυναίκα σου ;
-Μάλιστα κυρ…
-Αύριο να πάει να πιάσει δουλειά στο καινούργιο πολυκατάστημα που άνοιξε δίπλα στο ποτάμι!!!
– Είστε σίγουρος κύριε;
-Αν με ξαναπείς κύριο θα ξεχάσω τι είπα.
 
Ο Τάκης κατέβηκε τρέχοντας την σκάλα, μόνο που δεν φίλησε την γραμματέα, έτρεξε γρήγορα στο σπίτι του να πει τα ευχάριστα στην γυναίκα του. Πράγματι την Τρίτη το πρωί η γυναίκα του προσελήφθη στο μεγάλο πολυκατάστημα, πλήρες ωράριο, καλό πόστο και κανονική ασφάλιση. Η αισιοδοξία πυρπολούσε το μυαλό του Τάκη. Δούλευε με αστείρευτο κέφι στην δουλειά, πείραζε συναδέλφους , έκανε αστεία μοίραζε την χαρά του στο γραφείο. Χτύπησε το εσωτερικό τηλέφωνο.
-Μάλιστα κύριε προϊστάμενε έρχομαι.
Όταν τους καλούσε «ο  μεγάλος»  όλοι οι υπάλληλοι αγχώνονταν γιατί δεν ήξερε τι τους περίμενε.
-Παρακαλώ κύριε προϊστάμενε… (αυτός σήκωνε τα κυριλίκια).
-Λοιπόν  Τάκη, ξέρεις πόσο εκτιμάω την δουλειά που κάνεις.
-Σας ευχαριστώ πολύ κύριε προϊστάμενε.
-Λοιπόν Τάκη μου ( αυτός ο τόνος ιδιοκτησίας τον ανησύχησε λίγο) ήρθε ή ώρα να αναλάβεις και εσύ μεγάλες υποθέσεις.
-Σας ευχαριστώ πολύ, αλλά μήπως προηγούνται άλλοι συνάδελφοι κύριε προϊστάμενε;
-Αυτό το αποφασίζω εγώ !
-Λοιπόν, θα κάνεις τον έλεγχο για το μεγάλο πολυκατάστημα στο ποτάμι. (Και του παρέδωσε τον φάκελο.) Μόνο σε παρακαλώ μέχρι αύριο να είναι έτοιμος. Δεν σε πειράζει για μια τέτοια δουλειά να πάρεις και εργασία στο σπίτι;
-Όχι, όχι ( είπε ο Τάκης και πήρε μουδιασμένος τον φάκελο).
-Α ξέχασα να σου πω έχεις πολλούς χαιρετισμούς από τον αντιδήμαρχο, μου μίλησε με τα καλύτερα λόγια για σένα.
-Ευχαριστώ πολύ. ( Εκείνη την στιγμή ο Τάκης ένοιωσε ο φάκελος να αποκτά τεράστιο βάρος και να μην μπορεί να τον σηκώσει. Χλωμός και αμίλητος μπήκε στο γραφείο του)
-Τι έγινε Τάκη, τι σου έκανε ο μεγάλος;
-Τίποτα τίποτα, μου έδωσε τον φάκελο για το μεγάλο πολυκατάστημα και πρέπει να έχω έτοιμο τον φάκελο μέχρι αύριο. (Ο Τάκης ένοιωσε την ανακούφιση των συναδέλφων του που δεν έπεσε σε αυτούς ο κλήρος.)
 
Το βράδυ στην γωνιά του κάτω από την σκάλα, ο Τάκης  μελετούσε τον φάκελο του νέου καταστήματος. Παρατήρησε ότι  κάποιες διαδικασίες έγιναν πολύ γρήγορα. Τον διέκοψε η γυναίκα του.
-Κοίτα στο τοπικό κανάλι, ο κύριος αντιδήμαρχος.
-Είμαστε ιδιαίτερα αυστηροί στους ελέγχους και στις αδειοδοτήσεις, όλα αυτά που λέτε είναι γελοιότητες της αντιπολίτευσης, αύριο θα δοθεί στην δημοσιότητα ο φάκελος ελέγχου για το νέο πολυκατάστημα. Και όχι από εμάς αλλά από την ανεξάρτητη αρχή ΥΕΕ, Υπηρεσία Ελέγχου Επιχειρήσεων.
 
Τώρα μέσα στο μυαλό του Τάκη ξεκαθάρισαν όλα, η συμπάθεια του αντιδημάρχου, ο γρήγορος διορισμός της γυναίκας του σε ιδιωτική επιχείρηση, η ανάθεση υψηλών  
υποθέσεων από τον προϊστάμενο.  Κοίταζε την τηλεόραση, την γυναίκα του, το μικρό παιδί του που κοιμόταν στο πάρκο. Με μια κίνηση απελπισίας έπιασε τον δεξί του κρόταφο. Ένοιωσε το τούρκικο φέσι να κατεβαίνει μέχρι τα μάτια του που είχαν αρχίσει να βουρκώνουν……
 
*Η ιστορία είναι σχεδόν φανταστική… αλλά καλού κακού εκλογές έρχονται φοβού τους νονούς τσελιγκάδες και δώρα φέροντες ……