Οι φυλές της πλημμύρας

Η απέναντι  όχθη του Βασίλη Καπετάνιου
Κυριακή πρωί ο Γιάννης  γύριζε από το αγαπημένο του χόμπι, υποβρύχιο ψάρεμα στον κόλπο. Μπαίνοντας στην Πόλη άκουσε τις πρώτες σταγόνες βροχές να σκάνε με ρυθμό πολεμικού εμβατηρίου πάνω στο αυτοκινήτου του.  Καθώς έπαιρνε την τελευταία στροφή για να πάει στο μαγαζί του άνοιξαν οι ουρανοί, ένα κακό προαίσθημα έσφιξε το στομάχι το, πριν δέκα χρόνια κόντεψαν να καταστραφούν οικονομικά από μια ανεπάντεχη πλημμύρα.
 
Άφησε το αυτοκίνητο του στο σπίτι του, έμενε στους πρόποδες του βουνού και χωρίς να αλλάξει την στολή του δύτη έφυγε με το ποδήλατο του για το εργαστήριο του.  Είχε περάσει τα βατραχοπέδιλα στην πλάτη του χιαστί και την μάσκα πίσω από το λαιμό του. Ένας δύτης – καουμπόυ πήρε την κατηφόρα προς το τρένο πάνω στο ορειβατικό του ποδήλατο. Πρώτα κοίταξε το ρέμα, είχε αρχίσει να φουσκώνει, κοίταξε τον ουρανό κατάμαυρο και τα βαριά σύννεφα έστελναν  μηνύματα για επιδείνωση του καιρού. Δεν πρόλαβε να φτάσει στα πλαϊνά παράθυρα που έβλεπαν στο ρέμα και ποτάμια άρχισαν να τρέχουν από τον ουρανό. Ο Γιάννης προνοητικός από την φύση του, στο πίσω μέρος του εργαστηρίου που ήταν εκτεθειμένο στο ρέμα είχε μια σειρά από σακιά με άμμο. Από την τελευταία πλημμύρα τα είχε αφήσει εκεί, τώρα ήρθε η ώρα να τα χρησιμοποιήσει.
 
-Γιάννη τι κάνεις εκεί;
-Φυλάγομαι για να μην πάθω τα ίδια κυρ Σταύρο.
-Μπόρα είναι θα περάσει, σιγά μην πλημμυρίσουμε .
 
Δεν πρόλαβε να τελειώσει την κουβέντα του ο κυρ Σταύρος και τα  πρώτα νερά από το ρέμα πέρασαν μέσα στην πίσω αυλή του Γιάννη, στερέωσε καλά τα σακιά του στα εκτεθειμένα παράθυρα και ανέβηκε στο μικρό μπαλκόνι, το νερό άρχιζε να γεμίζει τον τόπο, φόρεσε τα βατραχοπέδιλα του και περίμενε στο υπερυψωμένο μπαλκόνι. Σε λίγο επικράτησε πανικός καθώς το νερό πήγαινε από την μια αυλή στην άλλη. Μέσα σε αυτή την κατάσταση ο Γιάννης άρχισε να παρατηρεί συμπεριφορές ανθρώπων και να τις ομαδοποιεί στο μυαλό του.
 
-ο εκ του ασφαλούς ηδονοβλεψίας της καταστροφής.
Ο γείτονας από την απέναντι πολυκατοικία του τρίτου ορόφου. Αφού προφανώς εξασφάλισε σε ύψωμα το αυτοκίνητο του βγήκε στο μπαλκόνι του με το υψηλής τεχνολογίας τηλέφωνο ανά χείρας και άρχισε να βιντεοσκοπεί τα βιντεομηνύματα που θα έστελνε μετά από λίγο. Ο Γιάννης με την στολή δύτη τα βατραχοπέδιλα και την μάσκα έτσι όπως ήταν στο υπερυψωμένο μπαλκόνι ήταν το καλύτερο πλάνο του. Τον σημάδεψε επανειλημμένα με την κάμερα του τηλεφώνου.
 
-ο εκ του ασφαλούς υστερικός πανικόβλητος.
Είναι ο τύπος αφού έχει εξασφαλίσει τον εαυτό του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον τρόμο που τον κατακλύζει, ψάχνει μια αφορμή για να εκφράσει τον πανικό σαν προσφορά στον άλλο. Την ευκαιρία αυτή την έδωσε ο Γιάννης όταν φόρεσε την μάσκα και βούτηξε στην πλημμυρισμένη αυλή για να ελέγξει αν αντέχουν οι σάκοι του.
-Το παιδί, το παιδί πνίγεται, βοήθεια τρέξτε γείτονες .
Παρά τις διαβεβαιώσεις του Γιάννη ότι είναι καλά, αυτός αντιλαμβανόταν το κούνημα του χεριού ως απελπισμένη κίνηση. Αν και σηκώθηκε όρθιος ο Γιάννης για να του δείξει ότι είναι καλά εκείνος δεν τον έβλεπε παρά μόνο πνιγμένο.
 
-ο επιζητών την δημοσιότητα.  
Είναι ο τύπος που αναζητά την ευκαιρία να κερδίσει τα δέκα λεπτά δημοσιότητας που του ανήκουν σε αυτόν τον μάταιο τηλε- κόσμο. Με τις κραυγές του υστερικού για τον «πνιγμό» του Γιάννη, βρήκε το θέμα που έψαχνε, με βιαστικές κινήσεις πήρε τηλέφωνο το τηλεοπτικό κανάλι και ενημέρωσε.
-Από το μπαλκόνι μου μπορείτε να καλύψετε σε ζωντανή μετάδοση τον πνιγμό του γείτονα μου!!!
-Μα γιατί δεν τον βοηθάτε;
-Δεν θέλετε να καλύψετε το γεγονός;
Αντί για απάντηση άκουσε μέσα από το ακουστικό του τηλεφώνου τις δυνατές φωνές του δημοσιογράφου να μαζέψει το συνεργείο του και το μεγάλου κυβισμού αυτοκίνητο να βρυχάται.
 
-ο έλληνας γείτονας
Η κλασική περίπτωση Έλληνα γείτονα που τρέφει αγνά αισθήματα «αγάπης» για τον γείτονα του.
-Κοίτα τι κάνει τώρα εκεί ο Γιάννης, πάει να πνιγεί στα σίγουρα από μόνος του. Αγύριστο κεφάλι σαν το πατέρα του. Αλλά και ο πατέρας του τι κατάλαβε, αμετανόητος και ξεροκέφαλος γύρισε όλες τις φυλακές και τα ξερονήσια, ήθελε βλέπεις να κάνει αντίσταση και επανάσταση. Τι κατάφερε στο τέλος;
Έλληνας γείτονας που σπάει όλα  τα ρεκόρ Γκίνες στο φθονόμετρο, με την παραμικρή αφορμή επιβεβαιώνει το μίσος γενεών για τον «αγαπημένο» του γείτονα. Μόνο ένα φόβο έχει, μετά το τέλος της πλημμύρας μήπως είναι λιγότερες οι ζημιές του γείτονα από τις δικές του.
-Βγες από εκεί ρε παιδάκι μου, δεν ακούς κανένα, σαν τον πατέρα σου…
Ο Γιάννης αφού σιγουρεύτηκε ότι όλα ήταν καλά βγήκε πάλι στο υπερυψωμένο μπαλκόνι, λες και άκουσε τον γείτονα του. Τον ήξερε χρόνια τον «Σουπιά», μια ζωή με όλους και όλα, από την χούντα μέχρι τον σήμερα. Έπιασε από το ανοιχτό παράθυρο ένα πακέτο τσιγάρα και άναψε ένα, το χέρι του πάτησε το κασετόφωνο στο τραπεζάκι από μέσα. Ποια θεά των συμπτώσεων είχε ξεχάσει τον δίσκο με την σπαραχτική φωνή του Μίκη να τραγουδά «Την ρωμιοσύνη μην την κλαίς» , ένα χαμόγελο ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του Γιάννη, δυνάμωσε όσο μπορούσε την ένταση. Το πρόσωπο του γείτονα κατακόκκινο έτοιμο να εκραγεί.
-Ρεεεε εδώ πνιγόμαστε και αυτός μας βάζει να ακούσουμε αντάρτικα….
 
–ο δημοσιογράφος  
Ο δημοσιογράφος με ένα τεραστίων διαστάσεων αυτοκίνητο  έφτασε στο σημείο που του έδωσε ραντεβού ο επιζητών την δημοσιότητα .
-Τράβα πλάνα και από το ποτάμι, άλλαξε γωνία να φαίνεται πιο φουσκωμένο. Που είναι κύριε ο πνιγμός;
-Ελάτε ανεβείτε στο σπίτι μου και θα σας εξηγήσω. (Και βγαίνουν όλοι μαζί στο ευρύχωρο μπαλκόνι. )
-Συγνώμη κύριε με καλέσατε εδώ για να τραβήξω έναν παράξενο με στολή δύτη που καπνίζει νηφάλιος και ακούει με τέρμα τα ηχεία την «Ρωμιοσύνη» με τον Θεοδωράκη .
-Περιμένετε λίγο και θα δείτε. (Δεν χρειάστηκε να πει και πολλά ο επιζητών την δημοσιότητα γιατί άλλο ένα κύμα νερού πέρασε στην αυλή του Γιάννη, ανεβάζοντας πολύ απότομα την στάθμη. Ο Γιάννης πετά βιαστικός το τσιγάρο στο νερό , φορά την μάσκα του και ξαναμπαίνει μέσα στα νερά.)
-Τι χαζεύεις ρε; Εμπρός τράβα , τράβα γρήγορα. Κύριες και κύριοι σε ζωντανή μετάδοση από το Νότιο Τμήμα της Πόλης σας παρουσιάζουμε τις υπεράνθρωπες προσπάθειες ενός συμπολίτη μας να σώσει ποιος ξέρει τι; Δεν είναι δυνατόν κύριες και κύριοι τον χάσαμε κάτω από τα νερά. Ένα δραματικό γεγονός εξελίσσεται μπροστά στα μάτια σας. Ένα γεγονός πρωτόγνωρο, ο λόγος τώρα στον αυτόπτη μάρτυρα του γεγονότος.
Ο Γιάννης σιγουρεύτηκε για άλλη μια φορά ότι η αντιπλημμυρική του προστασία λειτουργούσε και βγήκε στην επιφάνεια.
-Μια στιγμή … κύριε χρειάζεστε βοήθεια ; ( Ο Γιάννης κούνησε έντονα αρνητικά το χέρι του) Βλέπετε κυρίες και κύριοι τις απεγνωσμένες προσπάθειες ενός συνανθρώπου μας ( Ο Γιάννης ξανακάθισε στην θέση του και τους κοιτούσε με απορία) Τον μάρτυρα τράβα ρε βλάκα ( ψιθύρισε θυμωμένος στον κάμεραμαν ο δημοσιογράφος , αφού ο Γιάννης δεν πρόσφερε θέαμα. Από τα ηχεία ακουγόταν ο θυμωμένος Μίκης «Είμαστε δυο , είμαστε τρεις….
 
-η αντιπολίτευση
Την παράσταση του δημοσιογράφου έσωσε η αντιπολίτευση η οποία χωρίς πρόσκληση ανέβηκε στο ευρύχωρο μπαλκόνι, εκεί που παιζόταν το παιγνίδι. Ο εκπρόσωπος φορούσε ένα βυσσινί αδιάβροχο σήμα κατατεθέν της παράταξης. Ο πολιτικός σύμβουλος δευτερόλεπτα πριν βγει στην κάμερα πρόλαβε τον εκπρόσωπο. Του έριξε ένα ποτήρι νερό στο πρόσωπο.
-Μα τι κάνεις ;
-Πρέπει να φαίνεστε ταλαιπωρημένος από την έξοδο σας στην βροχή. (Και πήρε το βλέμμα επιδοκιμασίας του εκπροσώπου, ο οποίος καταβρεγμένος πήρε τον λόγο)
-Αυτό το δράμα που βλέπετε μπροστά σας, ένας άνθρωπος να κινδυνεύει να πνιγεί είναι αποτέλεσμα της αδιαλλαξίας της κυβερνητικής παράταξης. Παράταξη η οποία δεν έλαβε τα αναγκαία μέτρα. (Εκείνη την στιγμή κόπηκε απότομα η βροχή, ούτε σταγόνα, ως δια μαγείας τα νερά άρχισαν αν υποχωρούν, ο Γιάννης άναψε με ανακούφιση άλλο ένα τσιγάρο, ο Μίκης συνέχιζε θυμωμένος τις μουσικές του. Ο δημοσιογράφος βρισκόταν σε απελπισία, ευτυχώς φάνηκε στο βάθος ο εκπρόσωπος της Κυβερνητικής παράταξης, τράβηξε γρήγορα τον κάμεραμαν προς τον κυβερνητικό εκπρόσωπο )
 
-η κυβερνώσα παράταξη
Ο εκπρόσωπος έριξε μια αγωνιώδη ματιά στον ουρανό, ένας ελπιδοφόρος ήλιος έσκαγε τις πρώτες ακτίνες του. Ήταν η κατάλληλη στιγμή να μιλήσει. Δεν περίμενε καν τον δημοσιογράφο να τον προλογίσει καθώς έφτανε στον δρόμο κοντά στο πλημυρισμένη κάτω αυλή του Γιάννη.
-Με τις άοκνες προσπάθειες της κυβερνητικής παράταξης τα ανεπάντεχα καιρικά  φαινόμενα άρχισαν να υποχωρούν….(!!!)
Ο Γιάννης είδε τα νερά να υποχωρούν, τα σακιά στα παράθυρα να αντέχουν, βγήκε έξω να πάει για το σπίτι του, έβαλε τα βατραχοπέδιλα στην πλάτη, την μάσκα πίσω από το κεφάλι και πήρε το ποδήλατο του να φύγει. Το έμπειρο μάτι του δημοσιογράφου τον πήρε είδηση!!!
-Κύριε, έχετε να δηλώσετε κάτι
-Ρε άντε πνιγείτε όλοι σας!!! 
 
*Η ιστορία είναι φανταστική αλλά καμιά φορά οι πολλές δηλώσεις ένθεν και ένθεν μας πνίγουν περισσότερο από τις σταγόνες της βροχής…..