Όσοι θυμούνται την καταστροφή του 67, τα αγ. Αντρέα ήταν και τότε μπορούν να κατανοήσουν το μέγεθος της προχτεσινής καταστροφής. Τότε το βουητό του ξεριά έκανε τους περισσότερους να λάβουν τα μέτρα τους,. Το νερό της βροχής ερχόταν σαν κουρτίνα απ το κάστρο, συμπαρασύροντας τα πάντα και το νερό του Ξεριά ξεσπούσε πάνω στους οίκους ανοχής αφού η Καποδιστριακή γέφυρα στον Αη, Βασίλη είχε για μια ακόμα φορά φρακάρει από ξύλα και κλαριά. Τότε τα σκουπίδια ήταν ελάχιστα.
Προχτές με τις κοίτες των χειμάρρων σχετικά καθαρές, τις γέφυρες μεγαλύτερες το πρόβλημα ήταν και πάλι εκεί. Μπορεί η δενδροφύτευση των δύο λόφων να εμπόδισε μεγαλύτερες καταστροφές, όμως τα νερά έχουν μνήμη. Η Τσώκρη μετατράπηκε εκ νέου σε χείμαρρο και τα νερά απ το «Κοίλον Άργος» έφτασαν ξανά στην γούβα, αφού πέρασαν μέσα απ την νεοκλασική αγορά.
Κάτω απ την αγορά περνά, σύμφωνα με την παράδοση, ένας υπόγειος ποταμός. Μάλιστα λέγετε πως όταν φτιαχνόταν η αγορά τα παιδιά κατέβαιναν μέσα από σπηλιά μέχρι την κοίτη του.
Όμως και η Γούβα έχει την δική της ιστορία. Όταν φτιαχνόταν το νέο δύκτειο αποχέτευσης, πριν μερικά χρόνια, οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν την βάση ενός γεφυριού, στο σημείο περίπου του σημερινού καφενείου. Φυσικός χείμαρρος σχηματιζόταν και στην Φείδωνος
Αλλά και η Ινάχου αποτελεί φυσική κοίτη του Ξεριά και των νερών του Αη Λιά.
Ένας άλλος χείμαρρος που έχει δώσει αρκετές καταστροφές είναι «κοιμώμενος» δίπλα απ το Νεκροταφείο της Παναγίας και μεταφέρει τα νερά απ τα Λαγκαδιανά του Άργους.
Φυσικά αποδέκτης όλων το Τημένιο και η Ν. Κίος που προστατεύονται πλέον απ τον νότιο περιφερειακό του Άργους και το κανάλι του Αναβάλου.