Όλοι ξέρουμε την κατάσταση στην οποία βρίσκεται τα τελευταία χρόνια ο Σιδηροδρομικός Σταθμός του Ναυπλίου. Από την στιγμή που σταμάτησαν τα τακτικά δρομολόγια στα τέλη του 2010, ο σταθμός εγκαταλείφθηκε και βρίσκεται σήμερα σε άσχημη κατάσταση, μία εικόνα καθόλου τιμητική για την πρώην πρωτεύουσα του Ελληνικού Κράτους.
Για την ιστορία η έκταση είχε παραχωρηθεί από το λιμενικό ταμείο στον ΟΣΕ για να χρησιμοποιηθεί ως σταθμός, στη θέση του παλιού, που αντίστοιχα είχε παραχωρηθεί από τον ΟΣΕ στο Δήμο. Τα τακτικά δρομολόγια από και προς Ναύπλιο στον παλιό σταθμό διακόπηκαν το 1963. Η γραμμή επαναλειτούργησε με τακτικά δρομολόγια έπειτα από 30 χρόνια, το 1993, με κατάληξη τον σταθμό στο λιμάνι, ο οποίος λειτούργησε στα συγκεκριμένα μουσειακά βαγόνια, που για λόγους οικονομίας επιλέχθηκε να τοποθετηθούν σε εκείνο το σημείο αντί να χτιστεί κάποιο κτίριο. Το 2003 η γραμμή κλείνει για ανακαίνιση, για να επαναλειτουργήσει πάλι το 2009. Η μελέτη βιωσιμότητας που έγινε τότε ήταν με άξονα τριακονταετίας αλλά τελικά δεν κράτησε ούτε δύο χρόνια…
Με αφορμή την πιθανή έλευση εκδρομικού τρένου από το Ναύπλιο το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος (7-9 Ιουνίου), έχουμε να προτείνουμε το εξής:
Επειδή θεωρούμε ότι η εικόνα της πόλης μας αμαυρώνεται από αυτές τις εικόνες, και θα αμαυρωθεί ακόμα περισσότερο όταν οι τρενόφιλοι εκδρομείς επισκεφθούν το Ναύπλιο και αντικρίσουν αυτό το χάλι, προτείνουμε η δημοτική αρχή να έρθει σε συνεννόηση με το νόμιμο ιδιοκτήτη που είναι ο ΟΣΕ, προκειμένου να συζητηθεί το θέμα της αξιοποίησης του Σταθμού, ο οποίος ρημάζει τόσα χρόνια, χωρίς το παραμικρό ενδιαφέρον από τους εκάστοτε αρμοδίους.
Η πρόταση μας, ως “Φίλοι Τρένου Αργολίδας”, είναι τα μουσειακά βαγόνια και η ατμάμαξα να αποκατασταθούν και να επανέλθουν στην αρχική τους μορφή. Κατόπιν θα μπορούσαν να μετατραπούν σε έναν εκθεσιακό χώρο, όπου θα φυλάσσονται συλλεκτικά μικροαντικείμενα από την ιστορία των Πελοποννησιακών Σιδηροδρόμων, αποτελώντας έτσι πόλο έλξης για τους επισκέπτες της πόλης του Ναυπλίου. Τέτοια αντικείμενα υπάρχουν ήδη στην κατοχή μας και είμαστε έτοιμοι να συνδράμουμε εφόσον μας ζητηθεί (Έτσι κι’ αλλιώς τα βαγόνια και η ατμάμαξα είναι μουσείο από μόνα τους). Φυσικά όλα αυτά θα πρέπει να γίνουν με τους απαιτούμενους όρους ασφαλείας, ώστε να αποφευχθούν εκ νέου βανδαλισμοί.
Εφόσον μελλοντικά επανέλθουν τα τακτικά δρομολόγια στην πόλη μας (ελπίζουμε σύντομα), ο χώρος αυτός θα πρέπει να είναι έτοιμος ώστε να παραδοθεί σε άριστη κατάσταση για την επαναλειτουργία του ως σταθμός, και όχι να αλλοιωθεί, ούτε να μεταφερθεί σε καμία περίπτωση από το σημείο στο οποίο βρίσκεται…