Είδα –και το χειρότερο, άκουσα– και θαύμασα! Ο τρόπος σκέψης αυτού του παιδιού με αφήνει άναυδο! Το σκέφτηκε ψύχραιμα το πράγμα, συμβουλεύτηκε και τις δημοσκοπήσεις, –όχι αυτές που ανακοινώνουν σε μας, τις άλλες εννοώ, που έχουν για εσωτερική κατανάλωση τα κόμματα,– και έκανε την κίνησή του. Επέλεξε μια παρουσίαση βιβλίου μιας κάποιας κυρίας, που ήθελε να γίνει επώνυμη κι έγραψε το βιβλίο «Το Αύριο Αργεί Πολύ», ή κάπως έτσι, τέλος πάντων και όχι δεν το έχω διαβάσει, ούτε προτίθεμαι να το διαβάσω, γιατί περιμένω το «αύριο» και την απλή αναλογική, που θα μας έφερνε, αλλά κάπου παράπεσε το νομοσχέδιο και δεν μας την έφερε ποτέ. Δεν ξέρω πόσοι θυμόσαστε, αφού θα πρέπει να έχετε και μια κάποια ηλικία για να θυμόσαστε, ο μεγάλος ηγέτης της κεντροαριστεράς, δηλαδή του τίποτα, ο Αντρέας (ελπίδα μας, πήδα μας, πήδα μας) την είχε περιλάβει στο καταστατικό ίδρυσης του ΠαΣοΚ, μετά την έβαλε και σ’ ένα άλλο έγγραφο, πού να θυμάμαι τώρα πώς το λέγανε, θυμάμαι όμως ότι ήταν τυπωμένο σε μαλακό και απορροφητικό χαρτί, που δεν τρύπαγε εύκολα, καταλαβαίνετε για ποιο λόγο διενεμήθη, κάτι σαν το softex, ας πούμε. Μετά την έβαλε στο κοινωνικό συμβόλαιο, (έτσι όπως το πάω, κάτι βαρύ θα μου ξεφύγει και θα ξεσηκωθούν πάλι οι βαρείς σοσιαλιστές, που δεν έχουν ιδέα τι σημαίνει σοσιαλισμός, θα τους το πω κάποια φορά, όταν θα έχω κέφια,) μετά υποσχέσεις επί υποσχέσεων, αλλά από απλή αναλογική, ούτε μυρωδιά. Και ο ηλίθιος και σοσιαλιστής λαός ψήφιζε τον σοσιαλισμό με τις σπατάλες του, τις κραιπάλες του, τα δανεικά κι αγύριστα, (μόνο στους δικούς τους βεβαίως, εμένα δεν μου δώσανε ούτε πενηνταράκι). Ε, πώς να μην αργεί το αύριο;
Αυτήν την παρουσίαση λοιπόν διάλεξε το Γιωργάκι, το GAP, για να κάνει την εμφάνισή του. Θέλει, απ’ ο,τι κατάλαβα, να αναμειχτεί ενεργώς με τα ελληνικά πολιτικά πράγματα, γιατί ίσως τέλειωσαν τα μαθήματα στο Harvard, είτε βρήκε τρόπο να παραδίδει τα μαθήματά του μέσω τηλεδιάσκεψης, και το θέμα του είναι: «Πώς να καταστρέψετε μια χώρα και να την κάνετε υποχείριο των εχθρών της». Έτσι άκουσα, τουλάχιστον, ότι έλεγε μια –ίσως– ανεύθυνη φήμη που κυκλοφορούσε προ μηνών και που ενισχύεται απ’ το γεγονός ότι το Harvard δεν βγάζει επιστήμονες, πράκτορες και κατασκόπους βγάζει.
Το σκέφτηκε λοιπόν ψύχραιμα το GAP (gap σημαίνει «κενό», για όσους δεν ομιλούν την αγγλική, μητρική γλώσσα του GAP και δεν το σκέφτηκε αυτός, αλλά κάποιος συμπατριώτης μας, ο οποίος έχει μυαλό στο κεφάλι του, γι’ αυτό και διάλεξε… κουτσό άλογο, αλλά είναι μπερδεμένος): Ποια κόμματα κινδυνεύουν να μην πιάσουν το όριο; Το πάλαι ποτέ ένδοξο ΠαΣοΚ και η ΔημΑρ. Το ΠαΣοΚ αποκλείεται, γιατί εκεί είναι ο χοντρός Βαγγέλης, που έχει τεράστιο εκτόπισμα, όχι λόγω μυαλού, αλλά λόγω… σωματικών προσόντων, άρα εκεί δεν χωράει κανένας άλλος, ούτε καν ο γιος του ιδρυτή του κινήματος, του ένδοξου σοσιαλιστή Αντρέα (ελπίδα μας, κλπ, τα είπαμε αυτά). Άσε που ο Βαγγέλης διαφωνεί, απλά για να μας πείσει ότι υπάρχει, όπως, καλή ώρα, για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Νομίζω ότι έχει ενστερνιστεί το απόφθεγμα του Καρτέσιου: «Διαφωνώ, άρα υπάρχω», ή μήπως δεν το είπε έτσι ο Καρτέσιος; Τι μας έμεινε; Η ΔημΑρ. Πάμε κατά ’κεί λοιπόν. Θα βάλουμε και κάποιον σφουγγοκωλάριο να προτείνει τον μπάρμπα-Φώτη για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, δεν θα έχουν ποιον άλλον ανώδυνο να εκλέξουν και θα τον δεχτούν, άρα θα δημιουργηθεί κενό ηγεσίας στην ΔημΑρ. Θα μαλλιοτραβηχτούνε βεβαίως εκεί μέσα, αλλά προς τι ο καυγάς; Αφού θα τον έχουν έτοιμο τον αρχηγό, με τα γονίδια του ένδοξου σοσιαλιστή ηγέτη Andrew, του επιλεγόμενου shit-for-brains. Και να το GAP πάλι αρχηγός κόμματος, για να μας σώσει άλλη μια φορά, αν χρειαστεί, που μακάρι να μην χρειαστεί, γιατί η προηγούμενη σωτηρία που μας πρότεινε, απ’ το Καστελόριζο. στις 23/4/2010, μόλις 6 μήνες μετά απ’ το διαβόητο «λεφτά υπάρχουν», μας κόστισε κάμποσες αυτοκτονίες, (κάτι σαν το χορό του Ζαλόγγου, το Κούγκι ή το Αρκάδι ήταν) και ακόμη στο μείον είμαστε κι άσε τον Βαγγέλη να μαζεύει ελιές. Και αφού τελειώσαμε με το GAP, που μας έπεσε λίγο μεγαλούτσικο και παραλίγο να καταποντιστούμε όλοι μέσα, ας δούμε τα άλλα σημαντικά πολιτικά νέα:
Κατεβαίνουν στις εκλογές 15 κόμματα. Που, αν κάνουμε την διαίρεση θα βρούμε ότι στο καθένα απ’ αυτά ανήκει ένα 6,67% του λαού. Αν βέβαια οι ψήφοι ήταν ισόποσα μοιρασμένες. Αλλά δεν είναι, ίσως για να επιπλέουν τα κενά, (σας είπα πώς λένε το κενό οι εγγλέζοι κι οι ΗΠΑτζήδες). Για τους φελλούς δεν γίνεται λόγος. Επιπλέουν οπωσδήποτε! Το ενδιαφέρον είναι ότι ένα απ’ τα κόμματα που κατέθεσαν αίτηση στον Άρειο Πάγο, είναι και το κόμμα των μουσουλμάνων. Δηλαδή, αν δεν μας λυπηθεί η θεά Τύχη, θα έχουμε κι απ’ αυτούς να μας κακολογούν στο Ευρωκοινοβούλιο, όπως κάνει στην Ευρώπη και όπου βρεθεί ο Χουσεΐν Χασάν Ζεϊμπέκ, βουλευτής του Εθνικού Κοινοβουλίου μας. Καλά, άσε να δούμε αν θα πάρουν άδεια πρώτα.
Ο άλλος υποψήφιος ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, κάποιος δημοσιογράφος, που επειδή οι μισθοί στη δημοσιογραφία έχουν πέσει και η ανεργία χτυπάει την πόρτα του κλάδου, αποφάσισε να κατέβει για ευρωβουλευτής. (Είδατε πόσο χρήσιμές είναι οι διαφημίσεις;) Και αποκαλεί τα Σκόπια με το όνομά τους, όπως όλος ο κόσμος, όπως είπε. Ήτοι, Δημοκρατία της Μακεδονίας. Το αν το αναγνωρίσουμε και εμείς αυτό το όνομα και ζητάνε μετά οι Σκοπιανοί την απελευθέρωση των αλύτρωτων αδελφών τους Μακεδόνων, (της δικής μας Μακεδονίας, εννοώ,) δεν το σκέφτηκε κανείς. Αλλά στο διάολο όλα, εμείς έχουμε εντολές που πρέπει να διεκπεραιώσουμε, ας μείνει στην Ελλάδα μόνο η Πελοπόννησος! Άλλωστε δεν είμαστε Έλληνες. Πολίτες του… κόσμου είμαστε! σκέπτονται οι του ΣΥΡΙΖΑ.
Ελπίζω να πήρατε μια μικρή ιδέα για το πώς παίρνονται οι πολιτικές αποφάσεις στην Ελλάδα. Γι’ αυτό, σκεφτείτε πριν ψηφίσετε!
Το σχόλιο που μόλις διαβάσατε ήταν μια προσφορά της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.
Και του Εικαστικού Καφενείου CIЯCULO cooperativa, Βασιλέως Κωνσταντίνου 6, Ναύπλιο, με ωραιότατο και καλοφτιαγμένο καφέ, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας και μια βιβλιοθήκη, για να περνάμε επωφελώς τον καιρό μας. Η επιλογή και η ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου!
Φιλικά
θείος Τάκης