Τους τρεις άξονες του προγράμματος του παρουσίασε ο Βουδούρης από το Ναύπλιο

Ο υποψήφιος περιφερειάρχης Πελοποννησου Οδυσσέας Βουδούρης στα πλαίσια της κεντρικής του ομιλίας στην Αργολίδα τονισε ότι η ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας είναι αυτή που θα παράγει πλούτο, δίνοντας εργασία σε όλους. Η ομιλία παραγματοποιήθηκε στην αίθουσα του βουλευτικού στο Ναύπλιο, εχθές Δευτέρα 12 Μαϊου, παρουσία των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Π. Κουρουπλή και Δ. Κοδέλα, του υποψηφίου αντιπεριφερειάρχη Αργολίδας Γ.Γαβρήλου, του υποψηφίου Δημάρχου Ναυπλιέων Π.Κοκκινόπουλου και των υποψηφίων του περιφερειακού ψηφοδελτίου στην Αργολίδα.
 
Η ομιλία του Οδ.Βουδούρη:

Φίλες και φίλοι, είμαι εδώ, σήμερα μαζί σας, για να μιλήσουμε και να μοιραστούμε ένα όραμα. Το όραμα ότι θα αφήσουμε πίσω, την απόγνωση, την θλίψη που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.

Το όραμα ότι βήμα-βήμα, με επιμονή και με πίστη, θα νικήσουμε το σύγχρονο τέρας που λέγεται «κρίση».

Το όραμα ότι το Ναύπλιο και η Αργολίδα, θα γίνουν ένας ευλογημένος τόπος της Πελοποννήσου,

Και η Πελοπόννησος το διαμάντι της Ελλάδας.

Το όραμα αυτό δεν θα υλοποιηθεί ποτέ, αν μας κυριεύει η απόγνωση και αν κρατάμε την οργή μας, θαμμένη στην ψυχή μας.

Το όραμα αυτό θα γίνει πραγματικότητα όταν κάνουμε την οργή μας πράξη. Όταν την κάνουμε πράξη συνειδητή, μελετημένη, οργανωμένη και στοχευμένη.
 
Και για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να καταλάβουμε τι συμβαίνει πραγματικά, πρέπει να κατανοήσουμε την ιστορική στιγμή που ζούμε.
 
Ζούμε πράγματι μια ιστορική στιγμή. Οι μέρες αυτές, ο Μάιος του 2014,οι εκλογές της 18ης και της 25ης Μαΐου, θα μείνουν στην ελληνική ιστορία ως μια σημαντική στροφή.
 
Θα μείνουν ως το σημείο καμπής, όπου η νεοφιλελεύθερη πολική, ο οδοστρωτήρας της κοινωνίας μας, ο καταστροφέας της ζωής μας, παθαίνει εμπλοκή.
 
Η ιστορική συγκυρία τα φέρνει έτσι, ώστε οι Έλληνες έχουν κάθε γενιά να αντιμετωπίσουν μια μεγάλη πρόκληση. Περίπου κάθε 3 δεκαετίες συμβαίνει σε αυτόν τον τόπο, ένα συνταρακτικό γεγονός που σημαδεύει την πορεία του.
 
Την δεκαετία του ’40, υπήρξε ο πόλεμος και η κατοχή. Ήταν η γενιά της αντίστασης. Μια μεγαλειώδης αντίσταση, μια νικηφόρα αντίσταση, έστω και αν αυτή η νίκη, κατακτήθηκε υπό τραγικές συνθήκες.
 
Τρεις δεκαετίες μετά ζήσαμε την δικτατορία, την ξενόφερτη Χούντα. Ήταν η γενιά του αντιδικτατορικού αγώνα, της Νομικής Σχολής και του Πολυτεχνείου.
 
Ακόμα τρεις δεκαετίες αργότερα, η Ελλάδα πιάστηκε στη μέγγενη της κρίσης.
 
Μια μέγγενη, που η μία δαγκάνα της ήταν το σαθρό πελατειακό πολιτικό σύστημα και η άλλη ήταν η επέλαση της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας.
 
Το ένα τροφοδότησε το άλλο. Το σαθρό πελατειακό σύστημα δημιούργησε τα αβυσσαλέα δημοσιονομικά ελλείμματα. Θυμηθείτε. Το 2009, 24 δισ. € πρωτογενές έλλειμμα ! Σχεδόν το 50% των κρατικών εσόδων. Συνολικό έλλειμμα 36 δισ. €. Πάνω σε αυτή την σαθρότητα πάτησε η νεοφιλελεύθερη επίθεση.
 
Τι σημαίνει νεοφιλελεύθερο σύστημα;
 
Οι θιασώτες αυτού του συστήματος, το παρουσιάζουν ως την υλοποίηση της ελευθερίας, της απόλυτης ελευθερίας. Και παραλείπουν να προσθέσουν «των αγορών».
 
Απόλυτη ελευθερία των αγορών λοιπόν. Και πρέπει βέβαια να καταργηθούν όλοι οι περιορισμοί αυτής ελευθερίας. Περιορισμός της ελευθερίας των αγορών είναι οι Συλλογικές Συμβάσεις.
 
Περιορισμός της ελευθερίας των αγορών είναι ο κατώτερος μισθός.
 
Αλλά και περιορισμός της ελευθερίας των αγορών είναι το κοινωνικό κράτος. Μεγάλη αδικία το κοινωνικό κράτος! Γιατί να πληρώνουν οι πλούσιοι για τους φτωχούς; Το ότι οι πλούσιοι πλούτισαν με το μόχθο των φτωχών το προσπερνάμε. Στο κάτω-κάτω είναι και αυτό μια ελευθερία: η ελευθερία να πλουτίζεις από την εκμετάλλευση της ανθρώπινης εργασίας.
 
Αλλά καταπάτηση της ελευθερίας των αγορών είναι και να κατέχει το δημόσιο, οποιαδήποτε περιουσία.
 
Η ελευθερία των αγορών λοιπόν επιτάσσει όλα να ιδιωτικοποιηθούν. Να ιδιωτικοποιηθούν όλες οι δημόσιες επιχειρήσεις. Είτε είναι ζημιογόνες, διότι έτσι τις κατάντησε το πελατειακό σύστημα, είτε είναι κερδοφόρες όπως τα ενεργειακά δίκτυα.
 
Οι ιδιωτικοποιήσεις δεν ακολουθούν οικονομική λογική. Ακολουθούν μια πολιτική ιδεοληψία που λέει: «το κράτος θα περιορίζεται στο να εγγυάται τις συναλλαγές μεταξύ ιδιωτικών συμφερόντων. Δηλαδή θα έχει την εποπτεία των δικαστηρίων και της αστυνομίας».
 
Και κάποιοι προσθέτουν «πολύ του πέφτει». Αν τους αφήσουμε, κάποια στιγμή θα τα ιδιωτικοποιήσουν και αυτά. Όπως συμβαίνει ήδη στην Αμερική με τις ιδιωτικές φυλακές και τις ιδιωτικές αστυνομίες.
 
Αυτή είναι η ελευθερία των αγορών.
 
Και αν κάποιος το αμφισβητήσει, παίρνει την απάντηση: «μα αυτό είναι και φυσικός νόμος»!
 
Ναι, είναι. Όπως φυσικός νόμος μπορεί να θεωρηθεί και ο νόμος της ζούγκλας. Απόλυτη ελευθερία στη ζούγκλα! Και για να μας κλείσουν το στόμα, προσθέτουν: «μα τι θέλετε επιτέλους; Δεν βλέπετε ότι αν δεν έχουμε την ελευθερία των αγορών θα έχουμε το σοβιετικό σύστημα. Αυτό θέλετε; Μα αυτό είναι σαν το ζωολογικό κήπο. Εκεί συντηρούσαν τα ζώα αλλά τους στερούσαν την ελευθερία. Διαλέξτε λοιπόν, ή την ζούγκλα μας, ή τον ζωολογικό κήπο».
 
Εμείς όμως δεν θέλουμε να ζήσουμε ούτε στη ζούγκλα, ούτε στον ζωολογικό κήπο. Διότι δεν είμαστε ζώα. Είμαστε άνθρωποι. Και οι άνθρωποι μπορούν και πρέπει να ζουν σε ανθρώπινη κοινωνία. Με κανόνες, με ατομικές και συλλογικές ελευθερίες, με αλληλεγγύη.
 
Εμείς πιστεύουμε στην οικονομία των ανθρώπων, όχι στην οικονομία των αγορών. Στην ελευθερία των ανθρώπων, όχι στην ελευθερία των αγορών.
 
Σε μια κοινωνία όπου όλοι ζουν με δικαιοσύνη, με ασφάλεια, με ελπίδα.
 
Χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς καταπίεση.
 
Δεν θέλουμε την ζούγκλα όπου η τράπεζα και η εφορία, κάνει αυθαίρετα επιδρομή στο λογαριασμό μας, μόλις πέσει ένας μισθός. Η ακόμα μόλις φτάσει το προεκλογικό φιλοδώρημα της ΝΔ.
 
Δεν θέλουμε τη ζούγκλα όπου μια οικογένεια χάνει το σπίτι της επειδή αδυνατεί να πληρώσει φόρους που αυξάνονται όταν το εισόδημα μειώνεται.
 
Δεν θέλουμε τη ζούγκλα όπου ιδιωτικές εταιρείες, χάρη στο άθλιο ΤΑΙΠΕΔ, θα κλέψουν την Καραθώνα, την Ελαφόνησο, τη Δυτική παραλία στη Καλαμάτα, και ότι όμορφο έχει αυτός ο τόπος, για να στήσουν μπίζνες για τους πλούσιους.
 
Δεν θέλουμε κάθε οικογένεια να είναι ευχαριστημένη όταν έχει ΜΟΝΟ έναν άνεργο. Ή να σκέφτεται, όταν όλοι είναι άνεργοι, πάλι καλά που δεν κόψανε την σύνταξη του παππού, που συντηρεί ολόκληρη την οικογένεια.
 
Δεν θέλουμε τα πεντάμηνα να είναι πλέον ο κανόνας στις δημόσιες υπηρεσίες. Και να μας κουνάει από πάνω το δάκτυλο ο κ. Φούχτελ, ενώ στη Γερμανία έχουν περισσότερους δημόσιους υπάλληλους σε σχέση με τον πληθυσμό.
 
Αυτή είναι η πρόκληση του σήμερα: η επέλαση της νεοφιλελευθερισμού. Δεν έχει σχέση με αυτό που ζήσαμε χτες. Χτες ήταν δύσκολα τα πράγματα αλλά ο καθένας, κουτσά-στραβά, μπορούσε να ελπίζει ότι θα βρει μια άκρη. Πάνε αυτά! Σήμερα η μεσαία τάξη είναι υπό εξαφάνιση. Διαμορφώνεται μια νέα κοινωνική διαστρωμάτωση. Πιο απλή. Πιο σκληρή.
 
Διότι επιδίωξη πλέον, δεν είναι απλά το κέρδος.
 
Επιδίωξη είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους:
 
η άμεση μεγιστοποίηση του κέρδους,
 
η άμεση μεγιστοποίηση του κέρδους πάση θυσία
 
ακόμα και αν αυτό καταστρέφει τον παραγωγικό ιστό που τρέφει την οικονομία.
 
Το νεοφιλελεύθερο σύστημα είναι ένα τέρας που καταλήγει να τρέφεται από την ίδια την σάρκα του.
 
Το νεοφιλελεύθερο σύστημα, παράγει μια οικονομική ελίτ, άκρως μειοψηφική, λιγότερο από 5%, αλλά εξαιρετικά ισχυρή. Μια ελίτ που κινείται μεταξύ επιχειρηματικών συμφερόντων και πελατειακού συστήματος. Μια ελίτ που άξια εκπροσωπεί ο κ. Τατούλης. Επαγγελματίας του πελατειακού συστήματος επί 25 χρόνια. Και προσφάτως ευεργέτης των οικονομικών συμφερόντων, μηδέ εξαιρουμένων και των οικογενειακών.
 
Αυτό το σύστημα φτωχοποιεί το 95% της κοινωνίας. Το οποίο είναι πλέον αδύναμο, διότι βρίσκεται σε απόγνωση, διότι αποβλακώνεται από την καθημερινή προπαγάνδα του δελτίου των 8, διότι έχει υποστεί το περίφημο δόγμα του σοκ.
 
Ήρθε ο καιρός να μας δώσουν εξηγήσεις. Και να μας απαντήσουν ξεκάθαρα:
 
Θα συνεχίζουν να εφαρμόζουν την ίδια πολιτική μετά τις εκλογές; Ναι ή όχι;
 
Θα πάρουν και άλλα μέτρα μετά τις εκλογές; Ναι ή όχι;
 
Θα συνεχίσουν τη λιτότητα μετά τις εκλογές; Ναι ή όχι;
 
Θα συνεχίσουν να ισοπεδώνουν τον παραγωγικό ιστό, τη μεσαία τάξη, την αξιοπρέπεια των Ελλήνων;
 
Δεν θα μας απαντήσουν. Δεν μπορούν αλλά, κυρίως, δεν θέλουν να απαντήσουν. Γιατί;
 
Διότι το σχέδιο για την Ελλάδα είναι απλό. Έχει όνομα «Ειδική Οικονομική Ζώνη».
 
Αυτό σημαίνει:
 
ισοπέδωση της υπάρχουσας οικονομίας,
 
εξουδετέρωση κάθε δυνατότητα αντίδρασης της κοινωνίας
 
και σε δεύτερη φάση: εγκαθίδρυση μιας νέας οικονομίας, αποικιοκρατικού τύπου, όπου η Γερμανία θα δημιουργήσει υπό την δική της επικυριαρχία έναν «τρίτο κόσμο» μέσα στην Ευρώπη.
 
Ας πούμε την αλήθεια, μόνο η οικονομία μπορεί να καταργήσει το νεοφιλελεύθερο σύστημα. Μόνο από την οικονομία και την ανάπτυξη μπορούμε να ξεπεράσουμε την κρίση. Και η ανάπτυξη δεν έρχεται με την Τρόικα και τον Φούχτελ. Την ανάπτυξη την φέρνουν οι άνθρωποι, οι Έλληνες, στην Πελοπόννησο και στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι είναι η οικονομία.
 
Και η νέα κατάσταση δημιουργεί νέες συνθήκες πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών.
 
Συμμαχία γύρω από μια κεντρική ιδέα: Η ανάπτυξη είναι πλέον μια ζωτική ανάγκη.
 
Όχι όμως η ανάπτυξη του χρηματιστηριακού συστήματος και της σπέκουλα των CDO.
 
Ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας, αυτή που παράγει πλούτο και δίνει εργασία σε όλους.
 
Αυτό είναι το σημερινό πολιτικό διακύβευμα. Ανάπτυξη για τους κατοίκους και όχι για τα εργολαβικά συμφέροντα.
 
Σε αυτές τις εκλογές αποφασίζουμε για τη ζωή μας.
 
Σε αυτές τις εκλογές αποφασίζουμε ποια ζωή θέλουμε.
 
Μια ζωή με υποταγή, υποτέλεια, φτώχια και ντροπή;
 
Ή μια ζωή με ελευθερία, αξιοπρέπεια και περηφάνια;
 
Πως εντάσσονται οι περιφερειακές εκλογές σε αυτό το πλαίσιο?
 
Η περιφέρεια διαχειρίζεται σημαντικά κονδύλια και ασκεί πολιτική.
 
Συνεπώς, η περιφερειακή διοίκηση καλείται:
 
είτε να γίνει το εργαλείο εκτέλεσης της νεοφιλελεύθερης πολιτικής
 
είτε να αναδειχθεί εκπρόσωπος του συλλογικού συμφέροντος και να δημιουργήσει ανάπτυξη για τους κατοίκους και αλληλεγγύη για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης.
 
 
Η «Πελοπόννησος Πρώτα» είναι η παράταξη της ελπίδας για την ανατροπή, για την ανάπτυξη, για την αλληλεγγύη.
 
Είναι, στην περιφέρειά μας, η μόνη παράταξη που έχει ταυτόχρονα τη δύναμη και την βούληση να ανατρέψει το «Σύστημα Τατούλη-Φούχτελ»
 
και να κινητοποιήσει μια ευρύτερη συμμαχία προοδευτικών και δημοκρατικών δυνάμεων, απαραίτητη, όχι μόνο για να κερδηθούν οι εκλογές, αλλά και για να κυβερνηθεί η Πελοπόννησος την επόμενη μέρα.
 
Η ζωή μας είναι αδιαπραγμάτευτη.
 
Η υγεία μας είναι αδιαπραγμάτευτη.
 
Η αξιοπρέπειά μας είναι αδιαπραγμάτευτη.
 
Αυτό είναι το όραμά μας και έχουμε πρόγραμμα για να το υλοποιήσουμε.
 
Το πρόγραμμα έχει 3 άξονες:
 
1ος άξονας: Παραγωγική ανασυγκρότηση: ανάπτυξη για τους ανθρώπους
 
Η αγροτική Πελοπόννησος του ΧΧΙου αιώνα:
 
Ποιοτική παραγωγή.
 
Μεταποίηση στον τόπο μας.
 
Προστασία των προϊόντων μας.
 
-> Οι νέοι αγρότες στο προσκήνιο.
 
Τουρισμός που ωφελεί την κοινωνία
 
Δηλαδή ένα ήπιο μοντέλο τουρισμού, προσιτό σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, με:
 
Σεβασμό στο περιβάλλον.
 
Αξιοποίηση των συγκριτικών πλεονεκτημάτων της Πελοποννήσου.
 
Με μικρομεσαίες μονάδες για διάχυση των κερδών στο σύνολο της κοινωνίας και όχι σε μεγαλο-επιχειρηματίες.
 
Δημόσια έργα που στηρίζουν την παραγωγική ανασυγκρότηση
 
Προωθούμε ολοκληρωμένο σχέδιο ανάπτυξης των υποδομών, όχι ως αυτοσκοπό, αλλά ως εργαλείο υποστήριξης της παραγωγικής ανασυγκρότησης.
 
Σιδηροδρομικό δίκτυο
 
Διαχείριση των απορριμμάτων
 
Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας
 
2ος άξονας: Διαφάνεια, ως εγγύηση για τη Δημοκρατία
 
Για την «Πελοπόννησος Πρώτα» ο όρος αλλαγή μοντέλου διοίκησης είναι μια ηθική επιταγή. Αλλά είναι κυρίως η απαραίτητη εγγύηση ότι το έργο της Περιφέρειας δεν θα υπηρετεί ιδιοτελεί συμφέροντα.
 
Δημοκρατική περιφερειακή διοίκηση με συμμετοχικό χαρακτήρα σημαίνει, μεταξύ άλλων:
 
Ευρεία χρήση του θεσμού των περιφερειακών δημοψηφισμάτων για τις σημαντικές κρίσιμες αποφάσεις που δεσμεύουν το μέλλον των κατοίκων της Περιφέρειας.
 
Δημιουργία ανεξάρτητου μηχανισμού συνεχούς αξιολόγησης των Υπηρεσιών της Περιφέρειας από τους χρήστες τους.
 
3ος άξονας: Δίκτυο κοινωνικής προστασίας
 
Δημιουργία δικτύου κοινωνικής προστασίας, σε συνεργασία με τους Δήμους, με υπηρεσία υποδοχής σε κάθε Νομό, η οποία περιλαμβάνει κοινωνικό λειτουργό, νομικό σύμβουλο, επισκέπτη υγείας.
 
Συνεργασία και ενίσχυση των εθελοντικών πρωτοβουλιών πολιτών για ανέργους, άπορους, ευπαθείς ομάδες.
 
Ενίσχυση του περιφερειακού συστήματος υγείας Πελοποννήσου.
 
Στήριξη και ενίσχυση σε περιφερειακό επίπεδο των πρωτοβουλιών δημιουργίας «Τράπεζας εργασιακού χρόνου».
 
Αυτό είναι το πρόγραμμά μας. Είναι ανατρεπτικό. Είναι ρεαλιστικό. Και πάνω απ’ όλα είναι συγκεκριμένο.
 
Ακούω στους μονολόγους του κ. Τατούλη: «μα, η «Πελοπόννησος Πρώτα» και ο κ. Βουδούρης δεν έχουν πρόγραμμα».
 
Απαντώ στον κ. Τατούλη: όποιος δεν το βλέπει το πρόγραμμά μας, προφανώς δεν θέλει να το δει.
 
Και γι’ αυτό κρύβεται ο κ. Τατούλης, αποφεύγει με κάθε τρόπο το δημόσιο διάλογο. Και με αναγκάζει λοιπόν, από αυτό το βήμα, να απευθυνθώ σε αυτόν:
 
«Εσείς κ. Τατούλη, που υποτίθεται πως έχετε πρόγραμμα, γιατί κρυβόσαστε; Γιατί δεν απαντάτε στην πρόσκληση για ένα δημόσιο διάλογο. Γιατί αναγκάζετε ακόμα και δημοσιογράφους, φίλα προσκείμενους στον πολιτικό σας χώρο, να γίνουν καυστικοί απέναντί σας.
 
Αρνηθήκατε πρόσφατα μια δημόσια αντιπαράθεσή μαζί μου. Στείλατε τον τελευταίο συνεργάτη που σας έχει μείνει, την κ. Νικολάκου, να σας δικαιολογήσει. Είπε ότι δεν προλαβαίνετε. Δουλεύετε ασταμάτητα είπε. Και ανάγκασε, η κ. Νικολάκου, τον Δημοσιογράφο να ρωτήσει: μα τι κάνει ο κ. Τατούλης στις 8 το πρωί και δεν μπορεί να βγει στην τηλεόραση; Σκάβει δρόμους; Μαζεύει σκουπίδια;».
 
Πρέπει να το πω, με θλίψη, αλλά πρέπει να το πω. Ντράπηκα για τον κ. Τατούλη! Τέτοιος εξευτελισμός εξευτελίζει ακόμα και τον θεσμό του περιφερειάρχη. Η Πελοπόννησος αξίζει καλύτερα.
 
Και ο κ. Τατούλης κρύβεται. Αντί να δεχτεί έναν δημόσιο και πολιτισμένο διάλογο, προτιμά τους μονολόγους εκ του ασφαλούς.
 
Σε μια πρωινή εκπομπή θα είδατε σήμερα ένα θλιβερό show. Αντί να κληθούμε και οι δυο, πρόσωπο με πρόσωπο, σε έναν έντιμο διάλογο, ο κ. Τατούλης προτίμησε να πάρει το λόγο, απουσία μου. Για να προσπαθήσει να θολώσει τα νερά.
 
Στις συγκεκριμένες αναφορές μου, δεν έδωσε καμία απάντηση.
 
Το λέω λοιπόν δυνατά, εδώ: πέρα από την πολιτική αντιπαράθεση, υπάρχει σήμερα και ένα ειδικό θέμα. Υπάρχει ένα «θέμα Τατούλη», μοναδικό σε όλη την Ελλάδα.
 
Ένα πράγμα δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε τον κ. Τατούλη. Ότι δεν είναι καλός οικογενειάρχης. Όπως και ο κ. Βουλγαράκης, φροντίζει πάνω απ’ όλα να αποκαταστήσει τα παιδιά του.
 
Με το που ανέλαβε Περιφερειάρχης, διόρισε την κ. Παρασκευή Τατούλη, με συγκριτικό πλεονέκτημα ότι είναι κόρη του πατέρα. Νομότυπο; Ίσως. Ηθικό; Να το κρίνετε εσείς.
 
Με το που ανέλαβε Περιφερειάρχης, δωρίστηκε (σύμπτωση?) σε ιδιωτικό ιατρικό κέντρο, 10,6 εκ. € από το δημόσιο ταμείο. Δηλαδή από χρήματα δικά σας και δικά μας. Ποιοι είναι οι μέτοχοι; Βασίλης Τατούλης, Χρισταλένη Τατούλη, Παναγιώτης Τατούλης. Νομότυπο; Ίσως. Ηθικό; Να το κρίνετε εσείς.
 
Με το που ανέλαβε Περιφερειάρχης, οι εταιρείες ΚΑΣΤΑΤ Τεχνική, ΚΑΣΤΑΤ Κατασκευαστική και Ασφαλτοδυναμική, έγιναν leader στις εργολαβίες της περιφέρειας. Νομότυπο; Δεν ξέρω και δεν είμαι σίγουρος. Ηθικό; Να το κρίνετε εσείς.
 
Ο κ. Τατούλης όμως δεν παραβιάζει μόνο τους στοιχειώδεις κανόνες της πολιτικής ηθικής. Παραβιάζει και τη νομιμότητα. Κατά ξεκάθαρη και αυταπόδεικτη παράβαση του νόμου 3852 για την Αυτοδιοίκηση, συγκεκριμένα των άρθρων 159 και 180, υπογράφει αναθέσεις και πληρωμές προς τις επιχειρήσεις της οικογένειας Τατούλη.
 
Όταν αυτά τα θέματα αποκαλύπτονται, τόσο από τους πρώην συνεργάτες του, όσο και από τα ΜΜΕ, ο απερχόμενος Περιφερειάρχης κρύβεται, φυγομαχεί μπροστά στο δημόσιο διάλογο και «οχυρώνεται» πίσω από αυτάρεσκους μονολόγους.
 
Πρόκειται για ένα μοναδικό μείγμα αυταρχισμού και πολιτικής δειλίας.
 
Τι κάνει ο κ. Τατούλης, αντί να απαντήσει. Κάνει δυο πράγματα.
 
Πρώτον, ενώ διατείνεται για «πολιτικό πολιτισμό», προσφεύγει σε ύβρεις και συκοφαντίες. Προσωπικά με χαρακτήρισε «αριστούχο Γκέμπελς» και «Γκεμπελίσκο». Για τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε πει (και ζητώ συγνώμη για τις εκφράσεις που αναγκάζομαι να αναφέρω): «Ως σύγχρονοι Γκέμπελς, ο κ. Τσίπρας και η παρέα του διεκδικούν την εξουσία ως λάφυρο ενός συμμορίτικου πολέμου. Δεν θα σοδομίσει ο ΣΥΡΙΖΑ την Πελοπόννησο».
 
Μπορεί η Πελοπόννησος να έχει έναν επικεφαλής που εκφράζεται με τέτοιο τρόπο;
 
Το δεύτερο που προσπαθεί ο κ. Τατούλης είναι να θολώσει τα νερά με κατευθυνόμενες διαρροές. Διέρρευσε π.χ. ότι παρήγγειλε μια δημοσκόπηση που του δίνει σχεδόν 40% και σε μας 15%.
 
Μα, κ. Τατούλη, αν έχετε στα χέρια σας μια τόσο καλή μέτρηση για σας, γιατί την διαρρέεται; Γιατί δεν την δημοσιεύετε; Πανηγυρικά!
 
Τυχαίνει όμως να έχουμε μάθει γι’ αυτή την δημοσκόπηση, από διαρροή πραγματική και όχι κατευθυνόμενη. Η παράταξη του κ. Τατούλη είναι σε ελεύθερη πτώση, περνάει προοδευτικά κάτω από το 35%.
 
Η δική μας επιρροή αντιθέτως είναι ανοδική και ξεπερνάει το 20%. Θα πάμε σε δεύτερο γύρο και στις 25 Μαΐου θα διεκδικήσουμε την νίκη. Αυτή είναι η πραγματικότητα.
 
Και προσθέτω το εξής, για όσους δεν εμπιστεύονται τις δημοσκοπήσεις (και καλά κάνουν). Υπάρχει και η ζωντανή δημοσκόπηση. Στην μεγάλη πλατεία της Καλαμάτας, με τον Αλέξη Τσίπρα, συγκεντρώσαμε 6000 ανθρώπους! Απ’ όλους σχεδόν τους πολιτικούς ορίζοντες.
 
Ο κ. Σαμαράς με τον κ. Τατούλη επέλεξαν να κάνουν εκδήλωση στη Τρίπολη, σε κλειστό χώρο, 250 θέσεων. Τι άλλη δημοσκόπηση θέλετε?!
 
Όσο για το μέλλον του κ. Τατούλη, φοβάμαι πως στην καλύτερη των περιπτώσεων θα έχει την μοίρα του κ. Βουλγαράκη. Και στην λιγότερο καλή εκείνη του κ. Τσοχατζόπουλου.
 
Θα έχει αυτή τη μοίρα διότι ξεχνάει την ρήση του Τσόρτσιλ: «μπορείς να κοροϊδεύεις έναν άνθρωπο συνεχώς, μπορείς να κοροϊδεύεις όλους για μια στιγμή. Δεν μπορείς όμως να κοροϊδεύεις τους πάντες για πάντα».
 
Αυτό το αντιλήφθηκαν πλέον και οι πιο στενοί του συνεργάτες. Αργά βέβαια. Αλλά το αντιλήφθηκαν. Ο κ. Τατούλης έχει διχάσει τον ίδιο τον δικό του πολιτικό χώρο. Στις περιοδείες που κάνω σε όλη την Πελοπόννησο, διαπιστώνω ότι οι πιο σκληροί επικριτές του είναι αυτοί που τον ψήφισαν το 2010. Δεν είναι τυχαίο.
 
Όσοι από μας ξέραμε τι θα κάνει, δεν εκπλαγήκαμε. Οι υπόλοιποι όμως νοιώθουν την αίσθηση, της προδοσίας.
 
Εμείς δηλώνουμε σήμερα πως έχουμε έναν και μόνο έναν αντίπαλο: αυτό το σύστημα Τατούλη. Το δηλώνουμε και το τεκμηριώνουμε, χωρίς χαρακτηρισμούς, με επιχειρήματα, με γεγονότα.
 
Και το σύστημα Τατούλη, με τις ύβρεις του, τις συκοφαντίες του, εμμέσως πλην σαφώς, και αυτό δηλώνει πως έχει έναν αντίπαλο: την παράταξη που μπορεί να βάλει τέλος στην κυριαρχία του, την «Πελοπόννησος Πρώτα».
 
Καλούμε λοιπόν για μια μεγάλη συμμαχία. Μια συμμαχία όλων των προοδευτικών, δημοκρατικών δυνάμεων. Με στόχο ξεκάθαρο, με το πρόγραμμα που αναλυτικά σας παρουσίασα.
 
Απευθυνόμαστε σε όλους τους πολίτες, σε όλους τους ψηφοφόρους.
 
Απευθυνόμαστε βέβαια σε όσους ψήφησαν ΣΥΡΙΖΑ το 2012. Και τους λέμε: προσέξτε, μην πέσετε στην παγίδα των «χαλαρών εκλογών». Αυτές οι εκλογές είναι εξίσου σημαντικές, ακόμα πιο σημαντικές από εκείνες του 2012. Την ανατροπή που διαβλέπατε τότε, τώρα μπορούμε να την κάνουμε πράξη.
 
Απευθυνόμαστε σε όσους ψήφησαν ΠΑΣΟΚ στο παρελθόν. Και τους ρωτάμε: σας εκφράζει το κόμμα του κ. Βενιζέλου; Το ΠΑΣΟΚ που μαζί γνωρίσαμε, εξέφραζε την μικρομεσαία τάξη. Ήταν ανάχωμα στις ακροδεξιές πολιτικές. Η πολιτική του κ. Βενιζέλου διαλύει την μεσαία τάξη. Χάρη στον κ. Βενιζέλο κυβερνάει σήμερα η σκληρή πτέρυγα της ΝΔ.
 
Απευθυνόμαστε σε όσους ψήφισαν ΠΑΣΟΚ το 2009. Και τους λέμε: «η ελπίδα σας για μια ανατροπή του πολιτικού συστήματος, για μια δίκαιη αναδιανομή του πλούτου, αυτό το οποίο οδήγησε 44% των Ελλήνων να ψηφίσουν τότε για το κόμμα αυτό, αυτή την ελπίδα που σταδιακά εγκαταλείφθηκε από την ηγεσία, αυτή την ελπίδα, μπορείτε τώρα να την κάνετε πραγματικότητα».
 
Απευθυνόμαστε ακόμα και σε όσους ψήφησαν ΝΔ, διότι πίστεψαν στις υποσχέσεις του κ. Σαμαρά. Τι έλεγε τότε;
 
Θα επαναδιαπραγματευθώ το μνημόνιο.
 
Έχω έτοιμα 16 δισ. € ισοδύναμα.
 
Δεν θα περικόψω άλλο μισθούς και συντάξεις.
 
Δεν θα αυξήσω την φορολογία.
 
Δεν θα ξεπουλήσω την Αγροτική και τα δίκτυα.
 
Δεν θα φέρω άλλο μνημόνιο.
 
Τι έκανε; Ακριβώς το αντίθετο!
 
Λέμε σε αυτούς τους συμπατριώτες: αυτό το κόμμα, σας πρόδωσε. Άλλα σας λέει πριν τις εκλογές και άλλα εφαρμόζει μετά. Για την ακρίβεια, όχι «άλλα», μα ακριβώς τα αντίθετα. Μην το εμπιστευόσαστε. Όσο και να σας παραξενεύει, εμείς μπορούμε σήμερα να κάνουμε πράξη αυτό που ελπίζεται.
 
Αν κάποιοι πιστεύουν
 
ότι είναι όλα καλά,
 
ότι δεν πρέπει να αλλάξει τίποτα,
 
ότι αυτή είναι η ζωή που μας αξίζει,
 
τότε, δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα.
 
Αν κάποιοι ακόμα πιστεύουν
 
ότι όσοι μας κυβερνούν επί δεκαετίες είναι έντιμοι άνθρωποι και λένε την αλήθεια,
 
ότι νοιάζονται για το λαό, για τους εργαζόμενους, για τα παιδιά μας,
 
ας τους ξαναψηφίσουν.
 
 
Αν, όμως, η υπομονή σας, έχει φτάσει τα όρια της,
 
αν πιστεύετε ότι είναι κρίμα που βρισκόμαστε εδώ που μας έφτασαν,
 
ότι είναι άδικο να ζούμε έτσι,
 
ότι αυτή δεν είναι η ζωή που μας αξίζει,
τότε μόνο θέλουμε την ψήφο σας.
 
Απευθυνόμαστε σε όλους τους Πελοποννήσιους, πέρα από τα κομματικά στεγανά του παρελθόντος.
 
Για μια συμμαχία από την αριστερά της αριστεράς μέχρι τους αντιμνημονιακούς συντηρητικούς ψηφοφόρους.
 
Μια συμμαχία για να ανατραπεί το Σύστημα Τατούλη-Φούχτελ και να προχωρήσει η Πελοπόννησος στο δρόμο της ανάπτυξης και της αλληλεγγύης.
 
Μια συμμαχία που θα σχηματιστεί, εκ των πραγμάτων, γύρο από την αριστερά. την αριστερά του κοινωνικού ανοίγματος, την αριστερά που συνδέει το εγχείρημα της οικονομικής ανάπτυξης με εκείνο της αλληλεγγύης και της κοινωνικής δικαιοσύνης, την αριστερά που ενώνει όλες τις αντιμνημονιακές αντι-νεοφιλελεύθερες δυνάμεις, στη κυριολεξία, μια αριστερά «χωρίς σύνορα», την αριστερά του ΧΧΙου αιώνα.
 
Αυτές οι εκλογές θα συμβολίσουν το τέλος μιας εποχής, το τέλος της μεταπολίτευσης.
 
Σε αυτές οι εκλογές κλείνουμε τους λογαριασμούς με το παρελθόν.
 
Ήρθε η στιγμή, να δώσουμε ένα τέλος σε όσα μας κρατούν πίσω.
 
Από εδώ, συμβολικά από το Ναύπλιο, από αυτή την ιστορική αίθουσα, όπου συγκροτήθηκε για πρώτη φορά το Ελληνικό κράτος, μπαίνουμε στην τελική ευθεία για να ανασυγκροτήσουμε την Πελοπόννησο.
 
Καλή δύναμη σε όλους μας, για την ανατροπή, την αλληλεγγύη, την ανάπτυξη, για τη νίκη της «Πελοπόννησος Πρώτα».
 
Στις 18 Μαΐου θα ψηφίσουμε:
 
Πρώτα η ζωή μας!