Τι είναι ο κοτζαμπασισμός;

Πρέπει να σας πω ότι είναι τούρκικη λέξη ο κοτζαμπάσης (kocabaşi). Σημαίνει προεστός, δημογέροντας. Υπήρξαν η οικονομική ολιγαρχία της εποχής, οι έχοντες και κατέχοντες, που λέμε σήμερα (και που εγώ δεν το καταλαβαίνω καθόλου και το θεωρώ ασυνάρτητο, αφού, αν έχει κανείς, κατέχει κιόλας,) οι αντιπρόσωποι των τουρκικών συμφερόντων προεπαναστατικά και των δυτικών μετεπαναστατικά. Τα προσέχετε αυτά που σας λέω εδώ; Έχουν σημασία, γιατί, όπως είπα και την Δευτέρα, που αναφέρθηκα στο ότι τότε ψηφίζαμε μια ακραία μορφή κοτζαμπασισμού και σήμερα προσπαθούμε να βρούμε τις ομοιότητες και τη σχέση ανάμεσα στους κοτζαμπάσηδες και τους πρασινοφρουρούς και την ηγεσία τους. Να ’χετε υπ’ όψιν σας ότι δεν συνηθίζω να πετάω κουβέντες έτσι στην τύχη και χωρίς σκέψη. Προσοχή λοιπόν!

Βαθύτατα συντηρητικοί, προσκυνημένοι και φιλότουρκοι. Οι Έλληνες τους ονόμαζαν «χριστιανούς Τούρκους». Ντύνονταν και συμπεριφέρονταν σαν Τούρκοι και έπαιρναν τους φόρους από τους εξαθλιωμένους ραγιάδες για να τους παραδώσουν στα αφεντικά τους και φυσικά να κρατήσουν το μερίδιό τους. Επέβαλλαν φυσικά και την «τάξη» καθώς είχαν προσωπικούς στρατούς από ένοπλους μπράβους, κυρίως Ρουμελιώτες, για να τρομοκρατούν τους κακόμοιρους χωρικούς.

Οι πιο πλούσιοι ήταν οι Μοραΐτες κοτζαμπάσηδες (πάλι η Πελοπόννησος μπροστά, είτε στο καλό είτε στο κακό!) και αυτό όχι μόνο λόγω του πλούτου του Μοριά αλλά κυρίως χάρη στους βεκίληδες. Η κατάκτηση του Μοριά δεν επήλθε εύκολα αν και οι προύχοντες της περιοχής είχαν οικειοθελώς προσχωρήσει στους Τούρκους προτιμώντας τους από τους Βενετούς. Η αντίσταση του απλού λαού ανάγκασε τους Τούρκους να κρατούν ομήρους στην Πύλη έναν αριθμό προκρίτων, τους επονομαζόμενους βεκίληδες. Χάρη σ’ αυτούς απέκτησαν διασυνδέσεις με την κεντρική εξουσία και μεγάλα πλούτη και δημιούργησαν τα «τζάκια» που ακόμη και σήμερα επιβιώνουν και υπερηφανεύονται κάποιοι για την καταγωγή τους…

Δεν επιθυμούσαν επ’ ουδενί την απελευθέρωση της Ελλάδας. Από τη στιγμή που περνάγανε καλά με τους Τούρκους και τα έσοδά τους ήταν υψηλά γιατί να μπλέξουν σε περιπέτειες; Όταν τα γεγονότα τους ξεπερνούν και βλέπουν τον ξεσηκωμό των Ελλήνων να φουντώνει κάνουν αγωνιώδεις προσπάθειες να μην χάσουν τα κεκτημένα. Το στοίχημα ήταν να διατηρήσουν την εξουσία και να μην επιτρέψουν στους οπλαρχηγούς και τον λαό ν’ αποκτήσουν μερίδιο σ’ αυτή. Ο Γάλλος πρόξενος στα Ιωάννινα Πουκεβίλ γράφει επ’ αυτού: «Όταν οι κοτζαμπάσηδες μιλάνε για ελευθερίες δεν είναι για να καλυτερέψει η θέση του λαού, αλλά για να μπουν οι ίδιοι στη θέση των Τούρκων».

Πιστεύω ότι τις βλέπετε τις ομοιότητες ανάμεσα στο τότε και το ΠαΣοΚ. Ας πιάσουμε αυτό το τελευταίο, του Πουκεβίλ. Οι ΠαΣοΚοι ήταν περήφανοι που κατάργησαν τα «πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων» ή όπως αλλιώς τα έλεγαν. Γνώμη μου είναι ότι τέτοια πιστοποιητικά δεν έπρεπε να έχουν υπάρξει ποτέ κι ο κάθε πολίτης να κρίνεται σύμφωνα με την αξία του κι όχι τα πολιτικά του «πιστεύω». Καλό ήταν που καταργήθηκαν! Αλλά ξέχασαν να «υπερηφανευτούν» και για την καθιέρωση ενός άλλου πιστοποιητικού που το εξέδιδε ο πρασινοφρουρός της γειτονιάς μας, που αφορούσε στην πίστη μας στις «αρχές» του κόμματος –ε, όχι και (δωροδοκία) 500 εκατομμύρια, που είπε ο μεγάλος «σοσιαλιστής» τότε– και τον «σοσιαλισμό». Λοιπόν, για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στα δύο, θα διάλεγα το πρώτο, γιατί το πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων το εξέδιδε η αστυνομία κι εκεί μέσα υπήρχε πιθανότητα να βρεθεί και κάνας εγγράμματος αστυνομικός, καλύτερος απ’ τον κάφρο πρασινοφρουρό της γειτονιάς μου.

Οι κοτζαμπάσηδες επικρατούν στις τρεις Εθνοσυνελεύσεις της Επανάστασης και επιβάλλουν τη θέλησή τους στους βασανισμένους Έλληνες. Και αργότερα όταν ελευθερώθηκε η πατρίδα κι έγινε ανεξάρτητο(;) κράτος, ήρθε ο Καποδίστριας, που πήγε να τους χαλάσει την συνταγή. Ήθελαν να έχουν ακόμη στρατό, να επιβάλλουν την τάξη, να εισπράττουν τους φόρους, ήθελαν να είναι κράτος εν κράτει, μ’ άλλα λόγια. Έτσι λοιπόν, με τους προστάτες τους, τους Αγγλογάλλους, δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, αφού το συμφέρον τους ήταν πάνω απ’ το συμφέρον της πατρίδας.

Άλλωστε για την εκάστοτε εξουσία σε όλους τους χρόνους και απανταχού της γης, ο,τι είναι καλό γι’ αυτήν είναι καλό και για τον λαό…

Καταλάβατε τώρα τι ψηφίζατε τότε; Φασισμό ψηφίζατε, καλυμμένο με τον μανδύα της δημοκρατίας και του σοσιαλισμού. Σας δούλευαν ψιλό γαζί και δεν παίρνατε χαμπάρι. Κι αν θέλετε παραδείγματα, έχω μερικά:

1. Το «Βυθίσατε το Χόρα» το έχετε ακουστά. Πότε το είπε ο «μεγάλος σοσιαλιστής»; Όταν ήταν στην αντιπολίτευση, ξεχνώντας το Διεθνές Ναυτικό Δίκαιο που αναφέρει ότι «δολία καταβύθιση πλοίου, αιτία πολέμου». Το «Χόρα» ξαναβγήκε στο Αιγαίο, με άλλο όνομα (Σεισμίκ,) για να κάνει την ίδια δουλειά, όταν ο «μεγάλος σοσιαλιστής» ήταν πρωθυπουργός. Γιατί δεν το βύθιζε τότε; Δούλεμα!
2. Θα έχετε ακουστά και το «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο». Προσοσιαλιστικό κι αυτό. Ο δεξιός Κωνσταντίνος Καραμανλής, μας έβγαλε απ’ το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ το ’74. Ο «μεγάλος σοσιαλιστής» τι έκανε, όταν σχημάτισε κυβέρνηση, που να μην έσωνε; Μας άφησε και στην ΕΟΚ και στο ΝΑΤΟ. Δούλεμα!
3. Το «Φεύγουν οι βάσεις του θανάτου» το θυμόσαστε; Κι αυτό προσοσιαλιστικό είναι. Όποιος μπορέσει να μου πει μία (1) που έφυγε κερδίζει χρυσούν ωρολόγιον. Φυσικά εξαιρείται η βάση του Ελληνικού, που ήταν προγραμματισμένη να κλείσει. Δεν έκλεισε καμιά άλλη. Ακόμη κι η Ν. Μάκρη, η πιο «θανατηφόρα» βάση των ΗΠΑτζήδων στην πατρίδα μας, (θανατηφόρα για μας, όχι για τον εχθρό, εμείς είμαστε ο… εχθρός!) ακόμη λειτουργεί στην Β. Ελλάδα. Δούλεμα κι αυτό!

Τώρα αφού ξαναδιαβάσετε τα παραπάνω, προσπαθήστε να θυμηθείτε τι περάσαμε τότε, σε ποια χούντα ζήσαμε και γράφτε μου τις εντυπώσεις σας εδώ από κάτω στον χώρο που παρέχεται για σχόλια αναγνωστών. Θα τα διαβάσω με μεγάλο ενδιαφέρον.

ο θείος Τάκης

Το άρθρο που μόλις διαβάσατε ήταν μια προσφορά της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.                                                          

Και

Του POPEYE bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

Και

Του Εικαστικού Καφενείου CIЯCULO cooperativa, Βασιλέως Κωνσταντίνου 6, Ναύπλιο, με ωραιότατο και καλοφτιαγμένο καφέ, εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας και μια βιβλιοθήκη, για να περνάμε επωφελώς τον καιρό μας.

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός!

Η επιλογή και  ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! (Αυτό το τελευταίο σημαίνει ότι οι χορηγοί  μπορεί(;) να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν αντιδρούν).