Καλά, αυτός ο ημιτελικός μας γύρισε χρόνια πίσω, σε κάτι γκολ στο Μουντιάλ, που έμπαιναν σαν… στραγάλια. Βέβαια σε ημιτελικό δεν είχαν παρατηρηθεί τόσο μεγάλα σκορ. Και παρετηρήθηκε τώρα, μόλις χτες την νύχτα. Βραζιλία – Γερμανία 1 – 7! Πέστε μου τώρα, είναι σκορ ημιτελικού αυτό; Ειδικά όταν μια ομάδα παίζει με την Βραζιλία, μέσα στο σπίτι της;
Μου έκανε εντύπωση ότι μόνο μια ομάδα έπαιζε ποδόσφαιρο μέσα στο γήπεδο. Η άλλη ήταν αλλού! Είναι κάτι που πρέπει να πούμε, για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους. Η Βραζιλία δεν μπήκε στο γήπεδο ψες την νύχτα. Ίσως έκανε λάθος ο οδηγός του πούλμαν και πήγε την ομάδα σε άλλο γήπεδο, δεν ξέρω, δεν μπόρεσα να καταλάβω. Υπολόγιζα κι εγώ να δω μια γιγαντομαχία χτες και είδα… μονόλογο. Και πριν τελειώσει το α΄ ημίχρονο ακόμη, άρχισαν οι συνομωσιολόγοι να πλέκουν θεωρίες συνομωσίας, εκεί στο καφενείο που παρακολουθούσα με την παρέα μου: Στημένο είναι το παιχνίδι! «Αγαπητέ κ. Βλάκα,» είπα εγώ, όταν εξαντλήθηκε η αντοχή μου και δεν άντεχα άλλο, (είμαι αλλεργικός στην βλακεία, τι να κάνουμε τώρα;) «αν το θεωρείς στημένο, παράτα μας ήσυχους και τράβα σπιτάκι σου και μην μου τα ζαλίζεις, γιατί δεν έχω και ντραμαμίνες. Για την πληροφόρησή σου πάντως, τα παιχνίδια δεν στήνονται έτσι! Όχι από έξυπνους ανθρώπους, τουλάχιστον. Αν ήταν να στήσω εγώ παιχνίδι, η ομάδα που θα ήταν να χάσει, θα έτρωγε το γρασίδι, θα την είχε κάνει την άλλη σκόνη, κουρνιαχτό! Και στο 90φεύγα, μια στραβοκλωτσιά των… κουρνιαχτών και οι κουρνιαχτοί θα κέρδιζαν με ένα γκολ διαφορά, όχι με 6! Έτσι στήνονται τα παιχνίδια λοιπόν, για να μαθαίνεις και κάτι, όχι μόνο να μας ζαλίζεις με αλακίες (με «μ» μπροστά)» Μόλις έκανε ημίχρονο, έφυγε ο συνομωσιολόγος και ηρέμησαν τα νεύρα μου.
Έργο για έναν ρόλο ήταν ο χτεσινοβραδινός αγώνας! Οι Γερμανοί είχαν άριστη φυσική κατάσταση, είχαν μέθοδο, πρακτική, ακρίβεια στις πάσες τους, έναν τερματοφύλακα που είχε κατεβάσει ρολά και την τύχη με το μέρος τους. Γενικώς είχαν όσα χρειάζονταν για να ξεβρακώσουν την Βραζιλία. Και την ξεβράκωσαν! Ποια; Την Βραζιλία! Την πεντάκις παγκόσμια πρωταθλήτρια! Ε, δεν είναι και μικρό πράγμα, τι να λέμε τώρα; Δεν έπαιζαν με γειτονιά… με την Βραζιλία έπαιζαν, που –υποτίθεται– είχε μπει στο γήπεδο και έπαιζε ποδόσφαιρο πάνω στο ίδιο χορτάρι. Αηδίες! Μόνο ποδόσφαιρο δεν έπαιξαν. Κρίκετ, μπορεί, αλλά αν αυτό που η Βραζιλία έπαιξε χτες είναι ποδόσφαιρο, εγώ είναι γιαπωνέζος αρχιεπίσκοπος. Έλειπε ο Νεϊμάρ, έλεγαν οι φίλοι και κάποιος άλλος αμυντικός. «Ρε, παιδιά, πάρτε το ίσια», έλεγα εγώ. «Δηλαδή, όταν τραυματίστηκε ο Γκαρίντσα, ο Πελέ τι έπρεπε να κάνει; Να πετάξει λευκή πετσέτα; Ε, δεν το ’κανε και πήραν την νίκη και το κύπελλο. Χτες όμως το έκαναν αμέσως μετά απ’ το δεύτερο γκολ των Γερμανών, που μπήκε στο 23ο λεπτό και το έκαναν τόσο… πειστικά, που μέχρι το 29ο, είχαν φάει άλλα τρία, με αποτέλεσμα, στο 29ο λεπτό να χάνουν 0 – 5. Βρε, απ’ το 23ο και το 0 -2, μέχρι το 90ο είναι άλλα 67 λεπτά, συν τις καθυστερήσεις παίξτε μπάλα, μήπως και καταφέρετε κάτι. Αυτό περίμενα να δω, αλλά άλλα είδα: Μέσα σε 6 λεπτά, άλλα 3 γκολ! Δεν προλάβαιναν να κάνουν σέντρα και έτρωγαν το επόμενο και καλοσερβιρισμένο μάλιστα! Ένα ανέκδοτο μου θύμισαν που λέγαμε πιτσιρικάδες: «Γκολ εσείς, σέντρα εμείς, να σας σπάσουμε τα νεύρα!»
Όλοι στο καφενείο υποστήριζαν Βραζιλία, λόγω Μέρκελ, φαντάζομαι. Εγώ, όπως πάντα, αντίθετα στο ρεύμα, (σιγά μην πήγαινα με τον… όχλο,) υποστήριζα Γερμανία, μόνος εναντίον όλων. Μην ανησυχείτε, τα καταφέρνω! Φυσικά, έχω τον δικό μου λόγο που υποστήριζα Γερμανία, δεν είναι ότι μ’ αρέσει τόσο πολύ η Μέρκελ: Στην Γερμανία έχω ένα γιο, που είναι ο μισός Γερμανός. Αν έχανε η Γερμανία, ο γιος μου θα στενοχωριότανε και μην μου πείτε ότι περιμένατε να στενοχωρήσω το παιδί μου. Γερμανία πάση δυνάμει και μετά απ’ τους πανηγυρισμούς για κάθε γκολ, παράγγελνα στο γιο μου: «Πιες μια μπίρα και για μένα, ρε Σπύρο!» Την έπινε το παιδί και την ευχαριστιόμουνα κι εγώ!
Φυσικά, είμαι πάντα υπέρ της αρχής, ότι τον πεσμένο δεν τον κλωτσάμε. Έτσι έμαθα στο σπίτι μου απ’ τους γονείς μου και τους δασκάλους μου, έτσι κάνω ακόμη. Όταν στο 29ο λοιπόν συνειδητοποίησα ότι το σκορ ήταν 0 – 5, (τι να σας λέω; απαιτείται λίγος χρόνος για να το συνειδητοποιήσουμε,) είπα ότι δεν ήθελα η Γερμανία να βάλει άλλα γκολ. Είχαν ήδη προκριθεί απ’ το 29ο λεπτό. Τι να τα κάνουν τα άλλα γκολ; Και τα πέντε πολλά ήταν, αλλά μπήκαν πριν προλάβουμε να το καταλάβουμε. Οι Γερμανοί συνέχισαν όμως κι έβαλαν κι άλλα 2 στο β΄ ημίχρονο, αφήνοντας στους Βραζιλιάνους χρόνο να χωνέψουν τα πέντε πρώτα. Το θεώρησα διασυρμό! Δεν διασύρεις έτσι μια ομάδα, μια τέτοια ομάδα, με τέτοια ιστορία πίσω της. Βεβαίως ο ηλίθιος σχολιαστής είπε ότι αυτό ήταν δείγμα σεβασμού. Μα πού τους βρίσκουν, ήθελα να ’ξερα; Στα αζήτητα ήταν; (Αν ποτέ κάποιος ηλίθιος συμφωνήσει ποτέ μαζί μου, δεν πρόκειται να ξανανοίξω το στόμα μου ή να ξαναγράψω έστω και μια λέξη. Ούτε τ’ όνομά μου!) Οι Γερμανοί σεβόντουσαν την Βραζιλία, μας έλεγε, και συνέχισαν να παίζουν για να βάλουν κι άλλα γκολ, ενώ αν παράταγαν το παιχνίδι κι έστελναν την μπάλα στα… καπνά, θα τους υποτιμούσαν. Πήραν την σκυτάλη και οι της παρέας μου και μου έλεγαν τα ίδια: «Σεβασμός είναι!» «Τι σεβασμός, ρε πανύβλακες; Σεβασμός είναι να τους παίρνουνε τα σώβρακα; Αργά, κράτει, σβήστε, γιατί είμαι αλλεργικός και βγάζω σπυράκια». Με είδαν ότι ‘άναψα’ και δεν συνέχισαν.
Περιμένω τον άλλο ημιτελικό απόψε. Μ’ αυτό το Μουντιάλ, σαν ν’ ακούω την Μπέλλου να μου τραγουδάει: «Πάλι στις 3 ήρθες εχτές να κοιμηθείς» ή κάπως έτσι, τέλος πάντων. Με την Ολλανδία θα είμαι απόψε κι αν έχετε αντίρρηση, κρατείστε την για τον εαυτό σας. Δεν θέλω να την ακούσω!
Ο θείος Τάκης ή Παναγιώτης Περράκης
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.
Και
Του POPEYE bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! (Αυτό το τελευταίο σημαίνει {για όσους μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,} ότι οι χορηγοί μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν).