Το δροσερό, μέχρι τώρα, φετινό Καλοκαίρι κυλάει αργά, τα μπάνια του λαού συνεχίζονται, η εσωτερική επικαιρότητα δεν έχει μεγάλες αναταράξεις και σε πολιτικό επίπεδο όλα όσα συμβαίνουν δεν είναι παρά προετοιμασία για την μεγάλη σύγκρουση που θα εκδηλωθεί το Φθινόπωρο. Οι πρώτες δημοσκοπήσεις του Σεπτέμβρη, μόλις τελειώσουν τα μπάνια του λαού, θα καθορίσουν σε μεγάλο βαθμό την ημερομηνία των Εθνικών ή Προεδρικών εκλογών. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει προβάδισμα έναντι της Ν.Δ. πάνω από τέσσερις μονάδες των Ευρωεκλογών τότε οι πολιτικές εξελίξεις θα είναι, εκτός απροόπτου, ραγδαίες.
Τα σενάρια είναι τρία:
♦ Να πάρει πρωτοβουλία η κυβέρνηση και να προκηρύξει εκλογές τον Οκτώβριο ή τον Νοέμβριο με σύνθημα το δίλημμα “ποιος είναι ο καταλληλότερος να χειρισθεί την διαπραγμάτευση για το χρέος”. Όσοι υποστηρίζουν αυτή την άποψη θα αποκτήσουν πρόσθετα επιχειρήματα αν το Φθινόπωρο ξεκινήσει με κοινωνικές εντάσεις και αν υπάρχει μεγάλη ασυνεννοησία μεταξύ των βουλευτών. Πολύ περισσότερο αν εταίροι και πιστωτές πιέσουν για μέτρα λιτότητας ή ζητήσουν, χωρίς αποτέλεσμα, την υπογραφή του Α. Τσίπρα για απομείωση του χρέους. Αυτοί που εισηγούνται πρόωρες εκλογές στο Μαξίμου αναφέρονται στο σχέδιο της “αριστερής παρένθεσης” (π.χ. Χ. Λαζαρίδης), δηλαδή στην δυνατότητα που θα έχει η Ν.Δ. ως αξιωματική αντιπολίτευση να προκαλέσει εκλογές με αφορμή την εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας τον Μάρτιο και αφού μία κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα έχει διαλύσει τα πάντα μέχρι τότε και θα έχει “αγριέψει” την Ε.Ε… Βέβαια αυτό είναι αντίθετο με τις τωρινές διακηρύξεις της Ν.Δ. περί πολιτικής σταθερότητας και τις καταγγελίες για παιχνίδια του ΣΥΡΙΖΑ με τους θεσμούς… Όμως η εισήγηση υπάρχει στο Μαξίμου.
♦ Να αφήσει η κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ να προκαλέσει εκλογές μπλοκάροντας την εκλογή Π.τ.Δ., παίρνοντας το κόστος μιας τέτοιας στάσης, αν βέβαια οι μετρήσεις δείξουν ότι ο κόσμος θέλει μια καλύτερη κυβέρνηση, αλλά όχι εκλογές. Για να γίνει αυτό θα μπορούσε η εκλογή Π.τ.Δ. να γίνει από το Φθινόπωρο μέχρι τον Μάρτιο, σε μία στιγμή που η κυβέρνηση θα έκρινε καταλληλότερη, προκειμένου να εκτεθεί ο ΣΥΡΙΖΑ για την άρνησή του να συναινέσει σε ένα αξιόλογο πρόσωπο για την διαδοχή του Κ. Παπούλια. Οι εισηγητές αυτής της άποψης πιστεύουν ότι σημασία έχει να διατηρήσει η κυβέρνηση την αξιοπιστία της στο εξωτερικό δείχνοντας διάθεση να συνεχίσει το έργο της, αποφεύγοντας την προεκλογική χαλάρωση, τα συμπτώματα της οποίας είναι ήδη ορατά.
♦ Να φτιαχτεί μέτωπο 180 βουλευτών που θα εκλέξει τον νέο Π.τ.Δ. Σημασία δεν έχει τόσο το πρόσωπο που θα προταθεί, όσο το κλίμα που θα επικρατεί το Φθινόπωρο. Αν η κυρίαρχη αίσθηση είναι ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε αποδομή και είναι θέμα χρόνου η πολιτική αλλαγή, τότε πολύ δύσκολα οι κοινοβουλευτικές ομάδες των ΑΝ.ΕΛ. και της ΔΗΜ.ΑΡ. και οι ανεξάρτητοι βουλευτές θα συναινέσουν στην εκλογή Π.τ.Δ. από την παρούσα Βουλή, για να μην καταγγελθούν από τον ΣΥΡΙΖΑ σαν… μαριονέτες της κυβέρνησης. Άλλωστε δεν θα είναι εύκολο να βρεθεί πρόσωπο να αποδεχθεί την πρόταση, όταν η Κουμουνδούρου έχει ήδη μιλήσει για… Τσιριμώκους (άσχετα αν ο μακαρίτης προερχόταν και αυτός από την αριστερά!).
Το Φθινόπωρο λοιπόν θα βρεθούμε όλοι μπροστά στην ώρα της αλήθειας. Οι πιστωτές θα αναλάβουν τις ευθύνες τους για την απομείωση του χρέους, βάζοντας συγκεκριμένους όρους για δέσμευση της χώρας στο δρόμο των διαρθρωτικών αλλαγών και των μεταρρυθμίσεων. Μεγάλη συζήτηση θα γίνει όχι μόνο για το πώς θα καλυφθούν δημοσιονομικά – χρηματοδοτικά κενά των επόμενων χρόνων, αλλά επίσης για τις αναπτυξιακές πρωτοβουλίες που απαιτούνται προκειμένου να διασφαλισθεί η βιωσιμότητα του χρέους. Σε αυτή την πολύ σημαντική και κρίσιμη συζήτηση η Ελλάδα θα προσέλθει διχασμένη, με την κυβέρνηση και την αξιωματική αντιπολίτευση να μην μπορούν ούτε καν να συζητήσουν πολιτισμένα, πόσο μάλλον να συνεννοηθούν και να συναποφασίσουν για μία κοινή στάση… (δικαιώνοντας τους νοσταλγούς ενός νέου ελληνικού εμφυλίου!).
Ο ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι του βγήκε το χαρτί του δημοψηφίσματος για την μικρή ΔΕΗ και κυρίως θεωρεί ότι η διαφοροποίηση του Προέδρου της Βουλής Β. Μεϊμαράκη, ότι όλες οι προτάσεις είναι ομοειδείς και αθροίζονται, είναι υπέρ του, παραβλέποντας για ποιο λόγο έγινε αυτό… (προφανώς ένα νέο αστέρι γεννιέται στον κεντροδεξιό χώρο που λέγεται Μεϊμαράκης… Άνετα η Ν.Δ. θα μπορούσε στα ίχνη της Κουμουνδούρου να μιλήσει για… Τσιριμώκους, το απέφυγε όμως για να μην ρίξει λάδι στην φωτιά…).
Το Φθινόπωρο λοιπόν όλα μπορούν να συμβούν στο πολιτικό επίπεδο. Γι’ αυτό και όσοι οσμίζονται τις πολιτικές εξελίξεις είναι ανήσυχοι ακόμα και στις παραλίες που βρίσκονται ακόμα. Το ασφαλιστικό (όπως είχα προβλέψει…) έσκασε σαν “βόμβα” μεγατόνων, οι πιστωτές ζητούν άμεση εφαρμογή της αξιολόγησης, απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων, το πρόγραμμα προσαρμογής περιμένει στη γωνία, μεταρρυθμίσεις δεν φαίνονται πουθενά, η μιζέρια, η αγριάδα και ο ανθρωποκεντρισμός του Ελληνα βρίσκονται στο κόκκινο, η συνωμοσιολογία οργιάζει, κανείς δεν θέλει να καταλάβει ότι τα επώδυνα μέτρα που βιώνουμε είναι μία αναγκαία μεταβολή από την οποία πρέπει να περάσει η χώρα προκειμένου να διορθωθούν παθογένειες που μας έφεραν ως εδώ…
Εν αναμονή του Φθινοπώρου λοιπόν, ίσως του πιο γκρίζου της μεταπολιτευτικής περιόδου όπου όλα μπορούν να συμβούν εντός και εκτός. Μέχρι τότε όμως, κάντε και κανένα μπάνιο…!
ΤΟΥ ΦΑΝΗ ΖΟΥΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι τ. πρόεδρος της Ε.Ι.Ε.Τ. και εκτελεστικός πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων (Ε.Ε.Δ.)
