Μετά απ’ τον θόρυβο που προκλήθηκε, –απολύτως δικαιολογημένα, αν θέλετε τη γνώμη μου,– η εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Ευτέρπη Κουτζαμάνη, ζήτησε να της αποσταλεί η καθαρογραμμένη απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πατρών, όπως και τα πρακτικά της δίκης, για να εξετάσει αναίρεση της απόφασης, ως προς το αθωωτικό σκέλος της. Μόνο απ’ αυτό το γεγονός, συνάγω το συμπέρασμα ότι υπάρχει ακόμη ελπίδα, δεν έχουν θυσιαστεί όλα στο βωμό του άνομου κέρδους! Στα χέρια της εισαγγελέως βρίσκεται από χτες η τιμή της Ελληνικής δικαιοσύνης, η τιμή των Ελλήνων δικαστών.
Άνθρωποι αποδεδειγμένα ένοχοι, –αν δεν ήταν, τότε η εισαγγελέας της έδρας που εκδίκασε την υπόθεση ήταν από άλλον πλανήτη, αφού ζήτησε την ενοχή όλων σύμφωνα με το κατηγορητήριο,– αθωώθηκαν οι μισοί και οι υπόλοιποι έπεσαν στα μαλακά, με εξαγοράσιμες ποινές. Δεν έλαβαν υπ’ όψιν οι τρεις τακτικοί και οι τέσσερεις ένορκοι, βασικά πράγματα απ’ το κατηγορητήριο, η αιχμή του οποίου ήταν η εμπορία ανθρώπων, ζήτημα που οι επτά δικαστές πέρασαν στο… ντούκου. Μπορεί να μην κατετέθη το πού και πώς ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι; Δεν πιστεύω. Μπορεί να μην κατετέθη το ότι τους πλήρωναν όταν οι εργοδότες έκαναν κέφι; Θα το κατέθεσαν οι μάρτυρες κατηγορίας στα σίγουρα. Αφού λοιπόν κατετέθησαν αυτά, τι άλλο χρειαζότανε το δικαστήριο, για να δεχτεί το κατηγορητήριο; Αφού κατετέθησαν αυτά, μήπως θα μπορούσε να μας πληροφορήσει το δικαστήριο ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτές τις συνθήκες και στις συνθήκες δουλείας; Μήπως δεν έτυχε ν’ ακούσουν ποτέ ότι η δουλεία έχει προ πολλού καταργηθεί; Μήπως το ΣΔΟΕ πρέπει να ελέγξει τραπεζικούς λογαριασμούς των δικαστών; Δεν κατηγορώ κανέναν. «μήπως» είπα. Γιατί ναι μεν καταλαβαίνω την ηλιθιότητα και την άγνοια και, να σας πω την αλήθεια, τους συμπαθώ τους ηλίθιους και τους αδαείς, αναγνωρίζοντας ότι δεν θέλουν να είναι έτσι. Εκ θεού είν’ αυτά τα πράγματα, λέω συχνά. Αλλά τόση ηλιθιότητα ή άγνοια είναι απαράδεκτες και μη επιτρεπτές. Γι’ αυτό είπα «μήπως;» Ένας πρόσθετος λόγος ήταν εκείνο το 7-0 της απόφασης. Μα δεν μπορεί να ήταν όλοι, και οι επτά, μέλη της Χρυσής Αυγής, γιατί, αν ήταν πρέπει να εξεταστεί και αυτή η… σύμπτωση. Σύμπτωση συμβαίνει μια φορά, άντε δύο, κομμάτια να γίνει. Επτά φορές δεν είναι σύμπτωση πλέον, είναι… προγραμματισμός!
Μάλιστα ο ένας εκ των κατηγορουμένων ήταν υπότροπος. Το 2012 είχε σφηνώσει το κεφάλι αλλοδαπού εργάτη στην πόρτα αυτοκινήτου και τον έσυρε μέσα στο χωριό. Ατιμώρητος και γι’ αυτό! Ωραία! Σε ποιον αιώνα ζουν οι δικαστές και οι κατηγορούμενοι;
Αν εξετάσουμε την απόφαση τώρα, θα δούμε ότι αντιβαίνει όλους τους κανόνες του Ανθρωπισμού, όλες τις διατάξεις του κράτους, του Συντάγματος, της δημοκρατίας. Δεν μπορεί να συμβαίνουν αυτά τα πράγματα σε μια χώρα της Ευρώπης. Έλεος πια! Έχουμε δει σημεία και τέρατα τα τελευταία χρόνια, αλλά αυτό είναι απ’ τ’ άγραφα! Πρέπει να ξέρετε ότι σκοπός της δικαιοσύνης δεν είναι μόνο η επιβολή του δικαίου, αλλά και η εμφύσηση του αισθήματος του δικαίου σε όλους τους πολίτες. Είναι και εκπαιδευτικός ο χαρακτήρας της δικαιοσύνης! Πράγματα που χάθηκαν, κονιορτοποιήθηκαν, στην κυριολεξία, με την απόφαση του Δικαστηρίου Πατρών.
Τι συνάγω εγώ από μια τέτοια απόφαση; Καταλαβαίνω ότι οι συνθήκες που επικρατούσαν στον αμερικάνικο νότο τον 19ο αιώνα και πιο μπροστά, είναι ανεκτές και αποδεκτές στην Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Το μήνυμα που εστάλη απ’ το δικαστήριο και στην Νέα Μανωλάδα και όπου αλλού υπάρχουν εργάτες γης είναι ότι ο εργοδότης μπορεί να κάνει ο,τι του καπνίσει και να παραβαίνει τον νόμο κατά το συμφέρον του.
Το μήνυμα που έστειλε το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο Πατρών είναι ότι δεν υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα, ότι μπορούμε να έχουμε τους εργάτες μας να ζουν σε τρώγλες, χωρίς καν τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής, με παρακράτηση δεδουλευμένων, με πυροβολισμούς στο ψαχνό!
Και σε όσους ανεγκέφαλους ηλίθιους ξεχνούν ότι τα θύματα ήταν άνθρωποι, όσο κι αν η πολιτική τους ιδεολογία τους αποτρέπει από του να το πιστέψουν αυτό, σε όσους θριαμβολόγησαν όταν βγήκε η προσβλητική για την ανθρώπινη ιδιότητα και αξιοπρέπεια απόφαση του Δικαστηρίου Πατρών, πρέπει να πω ότι η απόφαση αυτή άνοιξε δρόμο για να εφαρμοστούν τα ίδια και σε Έλληνες εργάτες, που δεν είναι περισσότερο άνθρωποι απ’ τους φουκαράδες τους Ασιάτες. Ήτοι φτάνουμε πάλι στο 1910 και στο Κιλερέρ!
Γεγονός είναι ότι η κ. Ευτέρπη Κουτζαμάνη, που άφησε να περάσει μια αχτίδα φωτός από μια χαραμάδα στο σκοτάδι που έσπειρε το όνειδος της απόφασης του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου Πατρών, πρέπει να βρει έναν τρόπο, μια λογική αιτία να αναιρέσει την απόφαση και να ξαναγίνει η δίκη. Ο δε εκ των κυβερνητικών εταίρων, η Ν.Δ. ας πάψει να επισείει το 7-0, δια στόματος του κοινοβουλευτικού της εκπροσώπου, για πολλούς λόγους, ο κυριότερος εκ των οποίων είναι να μην εξευτελίζεται η ίδια. Η απόφαση ήταν λάθος! Οι επτά δικαστές μπορεί να έπαθαν παράκρουση όλοι μαζί, την ώρα της λήψης της απόφασης και να ψήφισαν άρες μάρες κουκουνάρες, για να πω το πιο αθώο που περνάει απ’ το μυαλό μου. Αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς πρέπει να το κάνουμε σημαία και να λουφάξουμε. Πρέπει και μπορούμε να αντιδράσουμε. Τι θα γίνει, αν οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής πάνε την υπόθεση στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο; Το σκέφτηκε κανείς αυτό; Θα μου πεις τώρα, πρώτη φορά θα γίνουμε ρεζίλι των σκυλιών;
θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.
Και
Του POPEYE bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! (Αυτό το τελευταίο σημαίνει, για όσους μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά, ότι οι χορηγοί μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν).