Όταν η οικονομία νικάει την χρησιμότητα

 

Αύριο, Τετάρτη 6/8/2014, θα συζητηθεί προς ψήφισιν ένα νομοσχέδιο στο Κοινοβούλιο, που μεταξύ άλλων περιλαμβάνει και την κατάργηση της δημοσίευσης προκηρύξεων του Δημοσίου από τον Τύπο. Δεν ξέρω πού αποσκοπεί η κυβέρνηση μ’ αυτήν της την ενέργεια, –εύχομαι να το ξέρει η ίδια η κυβέρνηση, αν και χλωμό το βλέπω, για να μην μπλέξουμε σε κανέναν αλαλούμ πάλι,– καταλαβαίνω όμως ότι προσπαθούν να κάνουν οικονομία, να περικόψουν, δηλαδή, τα κονδύλια που κατευθύνονταν προς τον επαρχιακό κυρίως Τύπο. Γιατί τον επαρχιακό; Μα γιατί ο επαρχιακός, τοπικός Τύπος σας λέει αλήθειες και γιατί η πλειοψηφία των τοπικών εφημερίδων δεν χρωστούν τα μαλλιοκέφαλά τους, όπως οι περισσότερες αθηναϊκές, άρα δεν μπορεί η εκάστοτε κυβέρνηση να τις κουμαντάρει, όπως τις αθηναϊκές, δεν έχουν τεχνικές εταιρείες από πίσω τους, άρα δεν έχουν καμιά πιθανότητα να πάρουν δημόσια έργα και ασκούν ανεξάρτητη δημοσιογραφία, όχι όλοι, φυσικά, υπάρχουν και στον επαρχιακό τύπο οι «φελλοί», αλλά είναι λίγοι. Πράγμα που πρέπει να σταματήσει και ο μόνος τρόπος γι’ αυτό είναι ο οικονομικός στραγγαλισμός του Τοπικού Τύπου. Ωραία, το τακτοποιήσαμε αυτό και πάμε παρακάτω τώρα.

 

Οι δημοσιεύσεις του δημοσίου θα ανεβαίνουν σε ειδική ιστοσελίδα στο διαδίκτυο, απ’ όπου θα ενημερώνονται όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Έτσι θα κάνουμε οικονομία! Και αν ήταν προαπαιτούμενο της τρόικας, θα μπορούσα να το καταλάβω. Θα έλεγα: «Λεφτά περιμένουμε να μας δώσουν, ας κάνουμε ο,τι μας ζητάνε!» Η τρόικα όμως ούτε που έχει σκεφτεί να ζητήσει τέτοιες αλακίες (με «μ» μπροστά,) η σκέψη αυτή δεν πέρασε ούτε απ’ έξω απ’ το μυαλό τους, ξώφαλτσα, που λέμε. Άρα ο σκοπός τους είναι αυτός που σας είπα παραπάνω. Η κυβέρνηση συνεχίζει να προσποιείται ότι δεν ξέρει η δεξιά της τι ποιεί η αριστερά της, (ερώτηση κρίσεως τώρα: Έχει αριστερά η κυβέρνηση;) αλλά γνωρίζουν πολύ καλά τι κάνουν και δουλεύουν για το συμφέρον τους. Το τακτοποιήσαμε κι αυτό.

 

Πόσους φίλους έχετε, πάνω απ’ τα 50, που ξέρουν τι πράγμα είναι το διαδίκτυο και τι δουλειά κάνει; Εσείς, αφού διαβάζετε αυτό το κομμάτι, ξέρετε, οι γνωστοί σας όμως; Ποιοι θα ενδιαφερθούν για τις προκηρύξεις του δημοσίου; Οι 20άρηδες κι οι 25ρηδες; Μπορεί! Αν πρόκειται για καμιά θέση νηπιαγωγού ή βρεφοκόμου με μισθό €300 τον μήνα. Συνήθως όμως είναι οι πάνω από 50 οι ενδιαφερόμενοι και τουλάχιστον το 60% απ’ αυτούς δεν ξέρουν πού τους πάνε τα τέσσερα στο διαδίκτυο. Για να δούμε και κάτι άλλο τώρα.

 

Πόσο μπερδεμένη θα είναι η ιστοσελίδα που θα δημοσιεύονται οι προκηρύξεις του δημοσίου; Αν έχουν πάρει ως πρότυπο την «ηλεκτρονική διακυβέρνηση» που εμπνεύστηκε το ανεγκέφαλο-τίποτα, τότε θα είναι γόρδιος δεσμός! Λαβύρινθος! Όποιος μπλέξει εκεί μέσα, αποκλείεται να ξαναβρεί την έξοδο για να βγει, δεν συζητάμε τώρα να βρει αυτό που ψάχνει. Θα ήταν ουτοπία! Βεβαίως κρίνοντας απ’ τον μεγάλο μας έρωτα για την γραφειοκρατία, από την τσαπατσουλιά μας, την ανικανότητά μας και το ταλέντο μας να κάνουμε τα εύκολα δύσκολα, δεν χρειάζεται να πάρουμε το γιωργάκι το τίποτα ως πρότυπο. Τα πράγματα θα γίνουν μπάχαλα από μόνα τους!

 

Για σιγά! Τι είπα τώρα; Μου κατέβηκε ιδέα! Μήπως αυτός είναι ο δεύτερος σκοπός τους; Μ’ άλλα λόγια, μήπως, ενώ εμείς θα πελαγοδρομούμε στον λαβύρινθο της εν λόγω ιστοσελίδας, χωρίς να βρίσκουμε τίποτα, άλλοι, οι ευνοούμενοι του συστήματος, θα παίρνουν τις προκηρύξεις του δημοσίου με e-mail ή με το παραδοσιακό ταχυδρομείο, αν δεν ξέρουν ούτε το ηλεκτρονικό; Δεν είναι κι απίθανο, στην Ελλάδα είμαστε κι αν ο τάδε ευνοούμενος κουμαντάρει 500 σταυρούς, αλάκας (με «μ» μπροστά, το είπαμε) είναι ο υπουργός να μην του στέλνει τις προκηρύξεις στο σπίτι κι άσε τους άλλους, που είναι του αντιπάλου κόμματος, ή που δεν κουμαντάρουν τόσο πολλούς σταυρούς, να κουρεύονται. Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος, που έγραψε κι ο ποιητής σε άλλους, περασμένους αιώνες. Τώρα τι κάνουμε είναι το ζητούμενο.

 

Τώρα; Τώρα κοινή γαρ η τύχη και το μέλλον αόρατον. Ή μάλλον: Τώρα μαύρη είν’ η νύχτα στα βουνά, μαύρη σαν καλιακούδα. Που σημαίνει ότι, επειδή είναι τόσο μαύρο και σκοτεινό το μέλλον, δεν φαίνεται καθόλου. Τώρα, επειδή οι επικυρίαρχοι-ΗΠΑτζήδες ήθελαν να έχουν την κεφάλα τους ήσυχη, φρόντισαν και έβαλαν στο σύστημα όλους, κυβερνήσεις και αντιπολιτεύσεις κι έτσι έχουμε ελεύθερες εκλογές. Όποιον και να ψηφίσουμε να μας κυβερνήσει, σκασίλα τους των επικυρίαρχων. Τα ίδια –γιατί θυμάμαι συνέχεια την «Σκατολογία» του Γ. Σουρή; «Μας έρχεται κάθε σκατάς, θαρρούμε πως σωθήκαμε, μα μόλις φύγει βλέπομε πως αποσκατωθήκαμε» (ο Σουρής τα λέει, δεν τα λέω εγώ,) τα ίδια με τους προηγούμενους θα είναι.

 

Για να ανακεφαλαιώσουμε: Αν δεν αποσυρθεί το άρθρο 152 απ’ το νομοσχέδιο που θα συζητηθεί την Τετάρτη στο Κοινοβούλιο, χαιρέτα μου τον πλάτανο για τον επαρχιακό Τύπο. Οι βουλευτές, όσοι έχουν φιλότιμο δηλαδή, πράγμα σπάνιο, αφού πάνω απ’ το φιλότιμο έχουν τοποθετήσει την κομματική πειθαρχία και το συμφέρον, κομματικό και ατομικό, όσοι βουλευτές έχουν φιλότιμο πρέπει να το καταψηφίσουν το εν λόγο τυποκτόνο άρθρο! Από την συμπολίτευση εννοώ, γιατί οι της αντιπολίτευσης θα καταψηφίσουν ολόκληρο το νομοσχέδιο από αντιπολιτευτική διάθεση και μόνο. Έτσι πιστεύω εγώ, τουλάχιστον.

 

Αν περάσει το εν λόγω άρθρο, καταργούνται πολλά, όπως διαφάνεια, δημοκρατία, σωστή ενημέρωση. Θα σας ενημερώνουν τα «παπαγαλάκια» μέχρι να σας κουτιάνουν τελείως, αν δεν το ’χουν καταφέρει κιόλας!

 

Αν περάσει, θα έχουμε φτάσει στο «1984» του Τζορτζ Όργουελ. Αν δεν το ’χετε διαβάσει, διαβάστε το και θα καταλάβετε τι ράτσα πρόβατα είμαστε. Ότι είμαστε πρόβατα, είμαστε ασυζητητί, στην ράτσα υπάρχουν ακόμη διαφωνίες. Πρέπει να το ’χετε καταλάβει αυτό. (Εγώ από ’κεί κατάλαβα την… ράτσα μας).

 

Αν περάσει το άρθρο 152, η (κακώς εννοούμενη) οικονομία θα έχει νικήσει την χρησιμότητα και την διαφάνεια, η κυβέρνηση θα… ηρεμήσει, γιατί θα έχει περάσει το δικό της. Σε αντίθετη περίπτωση, θα αρχίσει να μηχανεύεται τρόπους για να επαναφέρει κάτι σχετικό και ίσως πιο δραστικό σε ένα νομοσχέδιο με ένα και μοναδικό άρθρο. (Ποιος συμπολιτευόμενος θα το καταψήφιζε;) Εκτός κι αν το εν λόγω άρθρο είναι αντιπερισπασμός. Γίνεται θόρυβος γι’ αυτό και ίσως καταψηφιστεί, αλλά τα υπόλοιπα (151) και τα επόμενα άρθρα (αν υπάρχουν και επόμενα), που μπορεί να είναι χειρότερα, τα περνάμε στο ντούκου! Έτσι διδάσκει ο Σουν Τζου στην «Τέχνη του Πολέμου» και μην μου πείτε ότι δεν έχουμε πόλεμο, γιατί ανηλεή πόλεμο έχουμε!

 

Θα δούμε τι θα γίνει αύριο το βράδυ, την Τετάρτη 6/8/2014. Κοντός ψαλμός, αλληλούια.

 

ο θείος Τάκης ή Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.                                                         

Και

Του POPEYE bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! (Αυτό το τελευταίο σημαίνει {για όσους μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,}  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν).