Λάθος διάγνωση ή λάθος θεραπεία;

Επειδή πιστεύω ότι έχετε κοντή μνήμη, αυτή που, πολύ παραστατικά, αποκαλούμε μνήμη χρυσόψαρου, θα προσπαθήσω να σας θυμίσω μερικά πράγματάκια:

 

Το 2011 οι δαπάνες του προϋπολογισμού ήταν μεγαλύτερες απ’ αυτές του 2010, μ’ άλλα λόγια, το πρόγραμμα τιναζότανε στον αέρα. Τότε ακριβώς επιβλήθηκε, ως πολιτική προτεραιότητα, που –σημειωτέον, ενστερνιζόταν τότε ο πολιτικός κόσμος, σχεδόν στο σύνολό του– το ειδικό τέλος ακινήτων. Τότε όλοι ήθελαν να παρακάμψουμε την τρόικα και να κάνουμε «πολιτική διαπραγμάτευση». Λάθος πρόβλημα! Γιατί το πρόβλημα δεν έπρεπε να είναι πώς θα αυξήσουμε τα έσοδα, αλλά το πώς θα μειώσουμε τα έξοδα! Το έχουμε ξαναπεί. Δύο τρόποι υπάρχουν για να έχουμε λεφτά (νομίμως): Είτε μειώνουμε τα έξοδα είτε αυξάνουμε τα έσοδα. Η κυβέρνηση επέλεξε να αυξήσει τα έσοδα και, με τις περικοπές που είχαν επιβληθεί σε μισθούς και σε συντάξεις, αυτό ήταν λάθος! Υπήρχαν άλλοι τρόποι, η τρόικα τους έχει προτείνει, αλλά εμείς περί άλλα τυρβάζουμε.

 

Δεύτερο λάθος ήταν το ότι ο πολιτικός κόσμος ανήγαγε την κατάργηση του ειδικού –και έκτακτου, που, στη συνέχεια, έγινε… τακτικό– τέλους και το ονόμασε «χαράτσι», που, μάλλον, είναι, αλλά ας έλλειπε η τούρκικη λέξη! Έπρεπε να αντιστρατευτούμε την βούληση των δανειστών. Μ’ άλλα λόγια και τελείως ψυχρά, τα λεφτά τους καλά είναι, αλλά όχι να μας λένε και πώς θα τα τρώμε. Εκείνο που μου έκανε εντύπωση –ίσως παγκόσμια πρωτοτυπία!– ήταν ότι η Αριστερά ξεσπάθωσε υπέρ της… ιδιοκτησίας! Θα τρελαθούμε τελείως σ’ αυτήν την χώρα! Ήθελαν να κάνουν τους Έλληνες «Men of Property», όπως έγραψε κάπου και ο Βικτωριανός συγγραφέας Galsworthy, μια πρόθεση που, μάλλον, θα πονοκεφάλιαζε άλλους Βικτωριανούς συγγραφείς και κάποιους συγχρόνους τους γερμανούς φιλοσόφους. Θα τρελαθούμε τελείως σ’ αυτήν την χώρα! Το είπα αυτό, αλλά μια επανάληψη δεν βλάπτει. Για να το εμπεδώσουμε.

 

Τη μάχη για την κατάργηση του απεχθούς χαρατσιού την κέρδισε το πολιτικό μας σύστημα. Με μεγάλη προσπάθεια και πολλή φασαρία, η τρόικα δέχτηκε την κατάργηση του ειδικού τέλους, ενώ θα προτιμούσε την χρονική του επέκταση. Που ήταν η λάθος θεραπεία! Αυτό που μας ενοχλούσε, πρώτα στο ΕΤΑΚ, μετά στο ΕΕΤΗΔΕ και ακόμη μας ενοχλεί στον ΕΝΦΙΑ δεν είναι ο τρόπος φορολόγησης των ακινήτων, αλλά αυτή καθεαυτή η φορολόγησή τους.

 

Γιατί το χαρακτηρίζω λάθος; Γιατί το ειδικό τέλος ήταν ένα έκτακτο μέτρο, που μπορούσαμε να καταργήσουμε όποτε θέλαμε, όταν οι επιτηρητές επιστρέψουν σπίτι τους. Θα μπορούσαμε να είχαμε απαλλαγεί από δαύτο το 2016, με την λήξη του προγράμματος, με μια διοικητική πράξη. Ενώ τώρα αποκτήσαμε ένα μόνιμο φόρο επί των ακινήτων, που δεν πρόκειται να καταργηθεί ποτέ στο μέλλον. Που δεν είναι κάτι τελείως αρνητικό, γιατί τέτοιο φόρο έχουν πολλές χώρες και στην Ελλάδα της εκτεταμένης φοροδιαφυγής και της φοροδιαφεύγουσας συσσώρευσης, πρόκειται για μια –μάλλον– δίκαιας εξέλιξης.

 

«Αηδίες δίκαιη εξέλιξη» θα μου πείτε. «Ο ΕΝΦΙΑ έχει προβλήματα και ατέλειες». Ασφαλώς και έχει, το παραδέχτηκε και ο υπουργός Οικονομικών, ο κ. Γκίκας Χαρδούβελης. Που άφησε μια λαμπρή καριέρα ερευνητή στις ΗΠΑ και ήρθε εδώ να γίνει υπουργός. Ένα δεν καταλαβαίνω εγώ: Τι σόι ερευνητής ήταν, όταν δεν μπόρεσε να διαγνώσει τα προβλήματα και τις ατέλειες του ΕΝΦΙΑ; Δηλαδή, έπρεπε να τα δω εγώ πρώτα και μετά ο αρμόδιος υπουργός; Κι αν είναι έτσι, γιατί είναι εκείνος υπουργός κι όχι εγώ, που στο κάτω-κάτω έχω σκεφτεί και το τέλειο και δίκαιο φορολογικό σύστημα; Και τώρα θέλετε να μάθετε ποιο είναι αυτό το σύστημα. Θα σας πω, αλλά να τελειώσω πρώτα με τον υπουργό.

 

Βγήκε πριν από καμιά βδομάδα και παραδέχτηκε τις ατέλειες του ΕΝΦΙΑ και υποσχέθηκε ότι θα διορθωθούν, χωρίς να πει πότε. Στις καλένδες του Μαρτίου; Το χίλια εννιακόσια πρόπερσι; Στο αόρατο μέλλον; Πότε ακριβώς; Και τι θα γίνει αν διορθωθούν μετά που θα ’χω πληρώσει τον αναλογούντα φόρο; Θα μου επιστρέψουν το επί πλέον πληρωθέν ποσόν, θα το συμψηφίσουν στην φορολογία του επομένου χρόνου ή ad graecas calendas solvere («εις τας ελληνικάς καλένδας εξοφλείν», γιατί στο ελληνικό ημερολόγιο δεν υπήρχαν καλένδες, μ’ άλλα λόγια, ο,τι γέγραπται ου… ξεγέγραπται και περαστικά μας!)

 

Ξέρετε τι πιστεύω εγώ; Πιστεύω ότι το τελευταίο θα ισχύσει και οι ατέλειες του ΕΝΦΙΑ θα διορθωθούν μετά από 3-4 ετήσιες προσπάθειες, όχι γιατί στο αρμόδιο υπουργείο είναι όλοι άχρηστοι και κρετίνοι, χωρίς κουκούτσι μυαλό στα κεφάλια τους, –μεταξύ μας, δεν είναι και πολύ χρήσιμοι ούτε πανέξυπνοι,– αλλά γιατί θα πουν: «Άσ’ τους να πληρώσουν παραπάνω για μερικά χρόνια, κέρδος θα το ’χουμε. Μετά φτιάχνουμε το σύστημα δικαιότερο!» Προσέξτε: Όχι δίκαιο, αλλά δικαιότερο! Δικαιότερο από τι; Αφού χρησιμοποιούν συγκριτικό βαθμό επιθέτου, πρέπει να ορίσουν και την σύγκριση! Είναι σαν τις καλύτερες ημέρες κι αυτό. Καλύτερες από τι; Από τον λιμό, την αυτοκτονία, από τι καλύτερες; Τις καλές ημέρες ψάχνουμε, όχι τις καλύτερες!

 

Τελείωσα με τον υπουργό. Πάμε στο συστηματάκι μου τώρα. Που είναι απλό: Φόρο πληρώνουν όσοι δεν θέλησαν ή δεν πρόλαβαν να φάνε όσα έβγαλαν μέσα στη χρονιά. Παράδειγμα: Πόσα έβγαλες; €20.000. Πόσα έφαγες (σε οτιδήποτε, όλα τα έξοδα μετράνε); €15.000. Πληρώνεις φόρο για τις €5.000, αυτές που δεν έφαγες. Όσα δεν έφαγες όμως φορολογούνται με 95%. Καταλάβατε;

 

Πλεονεκτήματα του συστήματος:

 

1. Τέρμα η φοροδιαφυγή! Ποιος κουζουλός δεν θα πάρει απόδειξη; Θα του κοστίσει διπλάσια αυτό που αγοράζει. Μέχρι και οι γυναίκες ελευθερίων ηθών θα κόβουν αποδείξεις και θα πληρώνουν φόρο.
2. Ανάπτυξη! Εκεί να δεις ανάπτυξη. Θα ανθίσουν τα πάντα! Αφού θα μου τα πάρουν που θα μου τα πάρουν, δεν τα επενδύω καλύτερα; Σε τι; Σε οτιδήποτε. Όλα δαπάνες θα είναι.
3. Ευτυχισμένος λαός! Θα τα φέρνουμε όλα η μία η άλλη και δεν θα πληρώνουμε μονόλεπτο στην εφορία. Κι αν κανείς κουτός αποφασίσει να αποταμιεύσει, άστε τον να πληρώνει φόρους.

 

Μειονεκτήματα του συστήματος: (Σιγά μήπως δεν είχε και μειονεκτήματα).

1. Θα απαιτηθεί ένα κοινωνικό κράτος, με σωστή νοσοκομειακή και φαρμακευτική περίθαλψη.
2. Κάτι πρέπει να βρούμε να κάνουμε με τις τράπεζες, που θα έχουν κεσάτια. Ποιος θα καταθέτει και τι;
3. Το κράτος θα πρέπει να στέκεται αρωγός στον πολίτη, που δεν θα έχει τράπεζες να πάρει ένα διακοποδάνειο, εορτοδάνειο, ή ο,τι άλλο.
4. Το κράτος θα πρέπει να βρει τρόπους να μαζεύει λεφτά, γιατί αν περιμένει από μας, καζάντισε. Κι ας μην τα περιμένουν όλα από μένα. Ας κάνουν κάτι κι οι οικονομολόγοι!

 

Γενική ευωχία τότε! Θα δένουμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα! Και επειδή όλοι θα θέλουν κι ένα… δεύτερο ή τρίτο εξοχικό, μπορεί κι εγώ να αξιοποιήσω τα 40.000 στρέμματα που έχω ακριβώς πίσω απ’ το Μπούρτζι, εντός σχεδίου πάντως, να είμαστε εξηγημένοι! Ωραία! Τα τακτοποιήσαμε όλα!

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.                                                         

Και

Του POPEYE bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,)  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν).