Σήμερα, αφού δεν έχω τι άλλο να κάνω, λέω να ξεκινήσουμε από πολύ παλιά, να μαθαίνετε και λίγο… αρχαία ιστορία. Τότε που ήμουν μαθητής στο γυμνάσιο και είχα την τύχη να έχω, επί σειράν ετών και σε πολλά μαθήματα, έναν άριστο καθηγητή. Μιλάμε για τον Δημήτριο Αργείτη! Που μας έμαθε γράμματα! Μας έλεγε επίσης και διάφορες ιστορίες, που τότε, στα νεανικά μυαλά μας, φαίνονταν άσχετες με το διδασκόμενο μάθημα, αλλά που τις βρήκαμε όλες μπροστά μας, όταν αφήσαμε τα μαθητικά θρανία. Μία απ’ αυτές ήταν η εξής:
Ένας Κάιζερ της Γερμανίας ήθελε να φτιάξει ένα θερινό ανακτοράκι, με θέα θάλασσα. Έστειλε λοιπόν τους ανθρώπους του να του βρουν μια ωραία τοποθεσία. Και την βρήκαν. Αλλά έβοσκαν κάτι γελάδες μέσα και είχε ιδιοκτήτη η έκταση. Ο Κάιζερ τον κάλεσε στο παλάτι και του είπε ότι ήθελε να αγοράσει τη γη του. «Δεν πουλάω», ήταν η απάντηση του κτηνοτρόφου. «Θα σου δώσω όσα ζητήσεις», επέμεινε ο Κάιζερ. «Δεν πουλάω», ανυποχώρητος ο κτηνοτρόφος. «Καλά, τότε», είπε ο Κάιζερ, «θα στην πάρω με το ζόρι». Μόλις το άκουσε αυτό ο κτηνοτρόφος, είπε: «Βασιλιά μου, να κάνεις ο,τι σε παίρνει, αλλά να μην ξεχνάς ότι υπάρχουν και δικαστές στο Βερολίνο!» Ο κτηνοτρόφος απείλησε τον βασιλιά του! Σίγουρος ων ότι ο δικαστής θα απένειμε δικαιοσύνη και δεν θα έπαιρνε το μέρος του βασιλιά! Ανήκουστα πράγματα για την ελληνική πραγματικότητα.
Την ιστορία αυτή την βρήκαμε μπροστά μας το 2010 και μετά, όταν οι κυβερνήσεις μας μάς πλάκωσαν με τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα.
Σκέπτομαι καμιά φορά πόσο και σε τι χρειάζεται η αστυνομία. Παρά τα όσα σουσούμια τους προσάπτουν, πιστεύω ότι είναι χρειαζούμενοι. Είναι ένα όργανο του κράτους για την προστασία του Πολίτη. Καλά μέχρι εδώ; Πολλοί προοδευτικοί-ταραξίες δεν θα συμφωνήσουν και θα επικαλεστούν χημικά, γκλομπιές κ.α. με τα οποία δεν θ’ ασχοληθώ, αλλά απλά θα ρωτήσω: Σε πόσους από σας αρέσει να δέρνουν τον διπλανό τους; Μόνο στους ψυχασθενείς! Ε, ούτε στους αστυνομικούς αρέσει, αλλά αυτή είναι η διαταγή, όπως και στον φαντάρο στον πόλεμο η απλή διαταγή είναι: Σκότωνε μέχρι να σε σκοτώσουν! Δεν είναι εγκληματίες οι φαντάροι μας. Εμείς είμαστε, εμείς οι ίδιοι είμαστε οι φαντάροι, γιατί όλοι περάσαμε από ’κει και δεν θα θεωρούσα ποτέ τον εαυτό μου και τους φίλους και συγγενείς μου εγκληματίες!
Έχουμε λοιπόν την αστυνομία να μας προστατεύει απ’ τους εγκληματίες. Το οργανωμένο κράτος έχει μεριμνήσει. Και οι αστυνομικοί μας το κάνουν, έστω και απαξιωμένοι, μισθολογικά και επίσης απαξιωμένοι –τελείως βλακωδώς!– στην εκτίμηση των πολιτών. Προσπαθούν να μας προστατεύσουν! Γιατί βλακωδώς απαξιωμένοι; Γιατί, αν πατήσουν το σπίτι σας ληστές ή διαρρήκτες, την αστυνομία θα πάρετε τηλέφωνο, όχι την γιάφκα τρομοκρατών της γειτονιάς σας. Έτσι δεν είναι; Όσο προοδευτικοί κι αν είστε, στην αστυνομία θα απευθυνθείτε.
Για να δούμε τώρα πώς συνδέονται η ιστορία της αρχής με τις σκέψεις μου περί χρησιμότητας της αστυνομίας. Το κράτος (να πω: του οργανωμένου εγκλήματος κατά των πολιτών και της πατρίδας; Ας το αφήσουμε καλύτερα για άλλες ώρες,) το κράτος λοιπόν, έπρεπε να έχει μεριμνήσει για μια αστυνομία που θα προστατεύει τους πολίτες απ’ τις αυθαιρεσίες του ίδιου του κράτους. Που γι’ αυτό απαιτείται μια δικαιοσύνη τελείως ανεξάρτητη από κρατικές-κυβερνητικές παρεμβάσεις, όπως τότε στο Βερολίνο! Ο τυχερός κτηνοτρόφος ήξερε ότι υπήρχε δικαιοσύνη στην πατρίδα του. Εμείς το ξέρουμε; Είμαστε σίγουροι; Δεν καταφέρομαι κατά των δικαστών. Έχουμε καλούς δικαστές στην χώρα μας! Έχουμε θέσει όμως την Δικαιοσύνη κάτω από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, ο υπουργός του οποίου είναι κυβερνητικός και υπαγορεύει στους δικαστές τις διαταγές και θελήσεις της κυβέρνησης. Άρα πάει περίπατο η ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης, γιατί ο κάθε δικαστής δεν είναι superman, να το «παίζει» ήρωας, ώστε να αψηφά τις εντολές του υπουργείου! Φυσικά, τα ίδια ισχύουν και για το Υπουργείο Δημόσια Τάξης. (Υπουργείο Προ-Πο δεν θα το πω ποτέ. Αφήνω τον τίτλο στους τριτοκοσμικούς ανεγκέφαλους…)
Θέλετε και παραδείγματα τώρα, είμαι σίγουρος. Πάμε λοιπόν και θα δούμε τι θα βγει.
Τι καταλαβαίνετε εσείς από περικοπές συντάξεων; Γιατί εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα. Γνωρίζω ότι υπήρχαν συντάξεις υπερβολικά υψηλές, της τάξεως των €4.000. Αν σε ένα σπίτι λοιπόν υπάρχουν δυο συνταξιούχοι, με περίπου την ίδια σύνταξη ο καθένας, κάθε μήνα μπαίνουν €8.000 και τον Δεκέμβρη έμπαιναν €16.000. Τι στην ευχή θα τα κάνουν; Καλό είναι που τους τις περικόψανε, θα πείτε και δεν θα διαφωνήσω. Έλα όμως που η σύνταξη δεν έρχεται όπως το μάννα εξ ουρανού. Έχουν πληρώσει κρατήσεις. Δεν θα ήταν δίκαιο λοιπόν να κρατήσουν τα ταμεία όσα αναλογούν στην σύνταξη που παίρνουν σήμερα, μετά απ’ τις περικοπές και να επιστρέψουν τα υπόλοιπα; Τέτοια πράγματα όμως δεν γίνονται, γιατί δεν υπάρχει αστυνομία να προστατεύει τον πολίτη απ’ το κράτος.
Τι καταλαβαίνετε απ’ την προείσπραξη φόρου; Γιατί εγώ δεν καταλαβαίνω τίποτα.
Ποιος σου λέει εσένα, κύριε πανέξυπνε νομοθέτη, ότι εγώ θα είμαι ζωντανός του χρόνου, για να με ξαναφορολογήσεις. Κι αν δεν είμαι, για ποιο λόγο η προείσπραξη; Για να περάσω έναν ακόμη δύσκολο χειμώνα, έχοντας να πληρώσω και τον ΕΝΦΙΑ, που θα είναι όσος θέλεις εσύ, όχι όσος πρέπει; Μπορεί να μου πει κάποιος τι κερδίζει το κράτος απ’ αυτήν την τακτική; Να σας το πω εγώ: Κερδίζει απ’ τους πεθαμένους! Σύληση νεκρών γίνεται, γιατί κάποιοι θα πεθάνουν μέχρι τότε. Κατά τα άλλα, κέρδος μηδέν. Επεξήγηση: Ας πούμε ότι είναι να πληρώσω €1.000 φόρο εισοδήματος φέτος, Μου ζητάνε κι άλλα €500 για του χρόνου. Τα πληρώνω κι αυτά και το κράτος έχει πάρει απ’ τους πολίτες 50% περισσότερα απ’ αυτά που δικαιούται. Την πρώτη χρονιά κερδίζουν λοιπόν. Την δεύτερη; Αν πρέπει να πληρώσω πάλι €1.000, θα πάρουν μόνο €500, γιατί τα υπόλοιπα τα έχω πληρώσει απ’ την προηγούμενη χρονιά, συν άλλα €500 προείσπραξη επόμενου έτους, ερχόμαστε η μία η άλλη. Εκτός αν βρουν άλλο συστηματάκι του χρόνου, για να μας γδάρουν στο κόκαλο πάλι. Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος! Ποιος πανύβλαξ να το σκέφτηκε το σύστημα αυτό; Κάνας οικονομολόγος θα ’τανε και η γνώμη μου για τους οικονομολόγους είναι από πολλά χρόνια εκπεφρασμένη: Αν καταραστεί ο θεός το παιδί σου, θα σου βγει οικονομολόγος!
Καταλάβατε τώρα την χρησιμότητα της αστυνομίας; Όχι μόνο όπως την έχουμε, αλλά όπως την θέλω εγώ: Να μας προστατεύει από τις αυθαιρεσίες και του κράτους!
Καταλάβατε την χρησιμότητα της Δικαιοσύνης; Όχι όπως την έχουμε, αλλά όπως την θέλω εγώ: Τελείως ανεξάρτητη! Τυφλή και κουφή! Να μην παίρνει χαμπάρι κανένα υπουργείο, καμιά κυβέρνηση! Έχουμε δικαστές που ξέρουν να κάνουν την δουλειά τους, δεν χρειάζονται οδηγίες! Κι αν υπάρχουν λίγοι που δεν ξέρουν, ας τους στείλουμε στα σπίτια τους.
Σας τα έχει πει ποτέ αυτά κανένα απ’ τα κόμματα που ψηφίζετε; Δεν πιστεύω! Ξέρετε γιατί; Γιατί είναι όλοι τους εναντίον μας! Την πάρτη τους και την καρέκλα τους κοιτάζουν να προστατεύσουν. Και ο νοών, νοείτω, αν και φοβάμαι ότι δεν «νοείτω» με τίποτα!
ο θείος Τάκης ή Παναγιώτης Περράκης
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.
Και
Του POPEYE bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,) ότι οι χορηγοί μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν).