40 χρόνια πριν

Σας είχα ξαναγράψει ένα κείμενο με περίπου τον ίδιο τίτλο, το “Πριν Από 40 Χρόνια”, για τα 40χρονα του Αττίλα στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου 1974. Σήμερα σας γράφω για κάποιο άλλο δυσάρεστο γεγονός: Την ίδρυση του ΠαΣοΚ και όσα θα πω, είναι προσωπικές μου απόψεις, που δεν συμμερίζεται κανείς άλλος, ούτε καν η εφημερίδα και ο ιστότοπος που τα δημοσιεύουν, εκτός απ’ τους σκεπτόμενους και τους γνώστες. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο «Αναγνώστης Πελοποννήσου» δεν είναι σκεπτόμενοι ή γνώστες, αλλά έχουν μια γραμμή να κρατήσουν. Αν θέλετε να μεμφθείτε κάποιον λοιπόν, τα πυρά σας εναντίον μου μόνο, όχι εναντίον του «Αναγνώστη». Και τώρα που τα ξεκαθαρίσαμε αυτά, πάμε παρακάτω:

 

 Από τότε έλεγα λοιπόν ότι θα ήταν η μεγαλύτερη αλακία (με κεφαλαίο “Μ” μπροστά,) αν ποτέ τους δίναμε την εξουσία. Και αποδείχτηκα σωστός 36 χρόνια μετά. Θυμίζω: Καστελόριζο 23 Απριλίου 2010, τότε που το ξυλάγγουρο του ΔΝΤ και της ΕΕ εισήλθε σε ελληνικούς πρωκτούς και το καταφχαριστηθήκαμε, γιορτάσαμε δε το συμβάν με εκατόμβες ανθρωποθυσιών (αυτοκτονίες). Ωραία!

 

Θα σας εξηγήσω τώρα γιατί θεώρησα από τότε μαλακία την ψήφο στο ΠαΣοΚ. Έχετε σκεφτεί ποτέ ποιος ήταν ο ιδρυτής του κουνήματος; Ένας άνθρωπος που κατά την δικτατορία του Μεταξά συνελήφθη απ’ τον Μανιαδάκη, ως τροτσκιστής. Ξέρασε όλα τα ονόματα της γιάφκας που είχαν στήσει τότε, ανάμεσα στα οποία και του Κορνήλιου Καστοριάδη, (ο οποίος του το κράτησε μανιάτικο και δεν του ξαναμίλησε ποτέ,) επενέβη ο μπαμπάς του, ως πολιτικός, (σε αργία) τότε και ο Μανιαδάκης δέχτηκε να αφήσει τον Andrew, με τον όρο να φύγει απ’ την Ελλάδα. Και έφυγε! Που πήγε; Στις ΗΠΑ! Εκεί, αφού πολέμησε ως βοηθός νοσοκόμου στο Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, (καθίκια κουβάλαγε, δηλαδή,) έγινε «διαπρεπής» οικονομολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου, περνώντας την εποχή Μακάρθυ αβρόχοις ποσί. Απ’ ο,τι μου λένε πρώην φοιτητές του, ήταν η… “εύθυμη νότα” του πανεπιστημίου.

Και πέρασαν τα χρόνια κι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής (ο γέρος)  τον έφερε στην Ελλάδα, αφού ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε συνηθίσει να γλείφει εκεί που έφτυνε και του ’χε γίνει τσάμικος ταμπάκος του Καραμανλή, αναμείχτηκε στην πολιτική, προς δυστυχίαν ημών των υπολοίπων. Τα χρόνια πέρασαν και ήρθε η δικτατορία και μας κάθισε στον σβέρκο, η δικτατορία εννοώ, ο Andrew αργότερα. Να φυλακές, να ξερονήσια, να βασανιστήρια. Τον Andrew όμως δεν τον άγγιξαν. Το συνέλαβαν μεν, αλλά, μερικές ημέρες μετά, τον κάλεσε ο Παττακός και του έδωσε το διαβατήριό του, λέγοντάς του ότι ήταν ελεύθερος να φύγει απ’ την χώρα. Ο Andrew τον ευχαρίστησε και του ευχήθηκε –κατά τα γραπτά Βασίλη Βασιλικού– «καλή τύχη εις το έργο τους». Τώρα το ποιο ήταν το έργο τους φάνηκε αργότερα… Αν δεν πιστεύετε τον Βασιλικό, –υπάρχουν και πολλοί με κάλο στον εγκέφαλο, τι να κάνουμε τώρα;– ο Παττακός ζη ακόμη, τραβάτε να τον ρωτήσετε ή εξηγήστε μου πώς έφυγε στο εξωτερικό ο Andrew Papandrew. Δεν δραπέτευσε. Ο Μανδηλαράς πήγε να δραπετεύσει και τον έπνιξαν έξω απ’ την Ρόδο, αν θυμάμαι καλά.

 

Στο εξωτερικό ίδρυσε το ΠΑΚ, για να τορπιλίζει όλες τις προσπάθειες που γίνονταν από Έλληνες πολιτικούς και άλλους, για την πτώση της δικτατορίας. Αυτά, αν πιστέψουμε τον Μίκη Θεοδωράκη, που αναφέρονται σ’ ένα βιβλίο του Γιώργου Μαλούχου, μετά από μια συνέντευξη-ποταμό του μουσικοσυνθέτη, ο οποίος στο εξωτερικό ήταν κι εκείνος, κάτι θα ήξερε. («Άξιος Εστί», εκδόσεις Λιβάνη). Άλλος σκοπός του ΠΑΚ ήταν να φάνε τα λεφτά των Ελλήνων του Καναδά για τον αντιδικτατορικό αγώνα. Όποιος ξέρει κάποια άλλη δράση (αντιδικτατορική, κατά προτίμηση,) του ΠΑΚ, ας με πληροφορήσει κι εμένα, γιατί εγώ μόνο αυτές τις δύο ξέρω και την αγαστή συνεργασία των ενταγμένων στο ΠΑΚ φοιτητών με τους φασίστες φοιτητές, που είχε φυτέψει η χούντα στην Ιταλία. Αν τιμάει τα παντελόνια του, (δεν το πιστεύω, γι’ αυτό λέω «αν»,) θα σας το επιβεβαιώσει ο Τηλέμαχος Χυτήρης, που σπούδαζε τότε γεωπονική, –αν οι πληροφορίες μου είναι σωστές, που δεν είναι ποτέ λάθος!– εκεί.

 

Με τον Αττίλα στην Κύπρο και την πτώση της χούντας στην Ελλάδα, “επέσπευσε” την επιστροφή του στην χώρα μας (χώρα μας, όχι χώρα του) και κατέφτασε την 16^η  Αυγούστου 1974. «Φύλαγε τα ρούχα σου, να ’χεις τα μισά» που λέει κι ο λαός. Και ίδρυσε το ΠαΣοΚ την 3^η Σεπτεμβρίου 1974. Οι «αρχές» του νέου σχηματισμού πολλές και μεγαλόστομες:

 

• Εθνική Ανεξαρτησία
• Λαϊκή Κυριαρχία
• Κοινωνική Απελευθέρωση και
• Δημοκρατική διαδικασία.

 

Τα συνθήματα πιασάρικα:

• ΕΟΚ (τώρα ΕΕ) και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο
• Έξω οι βάσεις του θανάτου
• Βυθίσατε το «Χόρα»
• Απλή αναλογική και διάφορα άλλα.

 

Πολλά μαρξιστικά συνθήματα και ιδεολογίες, για να εφαρμοστεί τελικά σκληρή θατσερική πολιτική, για να παρασυρθούν όσο το δυνατόν περισσότεροι (κουτοί,) που παρεσύρθησαν: 13% το ’74, περίπου διπλάσιο ποσοστό το ’77.

 

Και τα χρόνια πέρασαν κι έφτασε το 1981. Και τότε το ΠαΣοΚ πήρε την εξουσία. Για να μας βάλει στα μνημόνια και στις δαγκάνες του ΔΝΤ, χωρίς να πραγματοποιήσει ούτε μια απ’ τις υποσχέσεις του. Καλά, ρε παιδιά, όσοι το ψήφιζαν ήταν όλοι πανηλίθιοι ή καλοταϊσμένοι; Γιατί να του δώσουν τόσες τετραετίες; Θα μου πεις ότι τρώγατε με χρυσά κουτάλια και δώδεκα μασέλες τότε. Το ξέρω! Άρα ήσαστε καλοταϊσμένοι. Αναρωτήθηκε όμως κανείς από πού είναι τα λεφτά που σκόρπαγε ο Andrew και οι άλλοι; Όχι! Να φάτε θέλατε, όχι να σκεφτείτε. Άρα, εκτός από καλοταϊσμένοι, είσαστε και πανηλίθιοι! Το ξέρατε, αλλά έπρεπε να φτάσετε ν’ αυτοκτονείτε, για να το καταλάβετε. Περαστικά σας!

 

Κατανοώ ότι η ανθρώπινη βλακεία δεν έχει τέλος πουθενά, αλλά, βρε αδελφέ, κάπου πρέπει να τελειώνει. Έρχεται το ανεγκέφαλο-ουτιδανό το 2009 και πετάει το περιβόητο: «Λεφτά υπάρχουν» και το φέραμε με 10-12 μονάδες μπροστά στις εκλογές, χωρίς να ρωτήσουμε απλά πραγματάκια, όπως:

1. Πού είναι τα λεφτά;
2. Ο άλλος (Κώστας Καραμανλής ο νεότερος) που έλεγε ότι δεν μπορούσε να δώσει αυξήσεις και παροχές για τρία (3) χρόνια, γιατί δεν έδινε, αφού υπήρχαν λεφτά; Να μας παιδέψει ήθελε; Σαδιστής είναι;

 

Βεβαίως, για να λέμε και του στραβού το δίκιο, το «λεφτά υπάρχουν» δεν ήταν τελείως ψέματα. Απάτη ήταν! Γιατί έτσι όπως ελέχθη, όλος ο πανύβλαξ λαός μας νόμισε ότι τα είχαμε εμείς. Ασφαλώς και λεφτά υπήρχαν! Δεν άνοιξε καμιά μαύρη τρύπα, να πέσουν μέσα τα λεφτά και να χαθούν. Δεν τα είχαμε εμείς όμως, τα είχε το ΔΝΤ! Που πάτησαν πόδι στην Ελλάδα και δεν λένε να ξεκουμπιστούν. Αυτό όμως ήταν το σχέδιο των «επικυρίαρχων» και αυτό είχαν διατάξει να κάνει και να καταφέρει ο κλητήρας τους Geoffrey Mineyko. Γιατί η Ελλάδα έχει πετρέλαιο και φυσικό αέριο, που τα θέλουν οι «επικυρίαρχοι» ΗΠΑτζήδες. Χάρισμα τους τα δίνουμε, ρε παιδιά, λέτε να μην τα πάρουν;

 

Μέσα σ’ όλην αυτήν την τραγωδία, θα σας πω και κάτι να γελάσετε κι αν αφορά και σε σας αυτό που θα πω, να κλάψετε πικρά και να προσπαθήσετε να σκεπτόσαστε περισσότερο, χωρίς να καταπίνετε αμάσητη όποια μαλακία σάς πετάνε. (Δεν προφταίνουν να πέσουν κάτω. Στον αέρα τις πιάνετε!) Δεν είναι δύσκολο να σκεφτείτε. Με λίγη προσπάθεια και οι πιο ηλίθιοι θα τα καταφέρουν, φτάνει να συνηθίσουν να ρωτάνε «γιατί».

 

Θυμόσαστε την εξαγγελία του ΠαΣοΚ: «Έξω οι βάσεις του θανάτου»; Όταν λοιπόν έφτασε το πλήρωμα του χρόνου και μια βάση έφευγε, η βάση του Ελληνικού συγκεκριμένα, που ήταν προγραμματισμένη να φύγει, (WikiLeaks υπήρχε από τότε κι όποιος ήξερε πού να ψάξει, έβρισκε τα πάντα,) πέρναγαν τα φορτηγά, φορτωμένα με τα σέα και τα μέα της βάσης κι ο λαός, παρατεταγμένος εκατέρωθεν της λεωφόρου, αλάλαζε: Έξω οι βάσεις του θανάτου! Και ήταν ευτυχέστατοι! Το τι είχε απογίνει με την βάση της Ν. Μάκρης (βάση τηλεπικοινωνιών, που το 1974, με τον Αττίλα, άλλαζε τα σήματα που έφευγαν απ’ τα επιτελεία στον αέρα κι έστελνε τον στόλο στην Θάσο και την Αεροπορία στην Αλεξανδρούπολη, –να κάνουν τι εκεί;–) δεν σκέφτηκε να ρωτήσει κανείς. Γι’ αυτό σας είπα και σας ξαναλέω: Περαστικά σας! Η βάση ακόμη λειτουργεί στην Β. Ελλάδα.

 

Για να γιορτάσουμε τα 40χρονα του ΠαΣοΚ προτείνω: Πυκνώστε τις τάξεις του κινήματος! Αφήστε τον Μπένυ τον χοντρό και δώστε μια δεύτερη ευκαιρία στο ανεγκέφαλο-ουτιδανό. Ή, αν τον έχετε σιχαθεί όσο κι εγώ, στον αδελφό του τον Νικολάκη, που είναι και συγγραφέας. (Θα με τρελάνει αυτή η οικογένεια!) Μόνο με έναν Παπανδρέου έχουμε ελπίδες να γίνουμε η 53^η Πολιτεία των ΗΠΑ, για να κυματίζει η αστερόεσσα πάνω στην Ακρόπολη. Το πώς θα γιορτάζουμε εθνική γιορτή στις 4 Ιουλίου, που σπάει ο ήλιος την πέτρα, θα το λύσουν οι ειδικοί.

 

Αν αποφασίσετε να μετακινηθείτε, διαλέξτε όποιους άλλους θέλετε, από ΤΣΙΡΙΖΑ μέχρι Ανεξέλεγκτους Έλληνες. Έχουν δικαίωμα κι αυτοί να σώσουν την Πατρίδα!

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

ΥΓ: Απ’όλους τους αμετακίνητους φίλους μου, που παρέμειναν εκεί που ήταν το 1981 και πριν, ζητάω συγγνώμη που τους στενοχώρησα με τα όσα έγραψα, αλλά οι αλήθειες πρέπει να λέγονται, μήπως και δούμε καθαρότερα κάποτε! Να ξέρουν ότι συνεχίζω να τους εκτιμώ, όσο και πριν!

ο θείος Τάκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά.                                                         

Και

Του POPEYE bistro, Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,)  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν.