Του Άκη Ντάνου
ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ δικαίως ο αθηναϊκός κυρίως τύπος έχει κατηγορηθεί πως εκφράζει συγκεκριμένες πολιτικές επιλογές που εξυπηρετούν είτε τους κρατούντες, είτε οικονομικά συμφέροντα είτε και τα δύο μαζί. Πολλές περισσότερες φορές έχει κατηγορηθεί αδίκως για πράγματα που θάπρεπε να τα χρεωθούν 2,3,4, 10 λεγόμενοι μεγαλοδημοσιογράφοι.
Ο ΕΥΚΟΛΟΣ τρόπος με τον οποίο ο πολίτης αποποιείται τις ευθύνες του, τον οδηγεί να βρίσκει αποδιοπομπαίους τράγους στα ΜΜΕ. Τοπικά ή εθνικά. Σ αυτό συμβάλει και μερίδα αμόρφωτων που από μπλογκάδες εμφανίζονται δημοσιογράφοι και γίνονται μάλιστα αποδεκτοί απ το κοινό, αφού κινούνται στο ίδιο πνευματικό και πολιτιστικό επίπεδο, του διαμαρτυρόμενου στα κοινωνικά δίκτυα επικοινωνίας, βρίζοντας όλους τους άλλους, αφού μονάχα αυτός καθήμενος στο pc του γνωρίζει όλη την αλήθεια και κατέχει τις λύσεις, κι ας του παίρνει το σπίτι ο Σαμαράς με τον Βενιζέλο.
ΚΙ ΥΣΤΕΡΑ έρχεται η μεγάλη στιγμή, του λεκιάσματος όσων συναδέλφων αντιστέκονται καθημερινά και καταγράφουν ή αναλύουν τα γεγονότα με βάση τις δικές τους γνώσεις και αντιλήψεις κι όχι κατόπιν εντολών των πολιτικών προστατών τους. Αν δεν αμαυρωθούν όλοι, οι ήδη διεφθαρμένοι θα αποκαλύπτοντο και θα κατέπιπταν στα μάτια της κοινής γνώμης κάποια στιγμή.
ΚΑΙ ΔΩ παραδόξως αποκτούν συνέταιρους, παπαγαλάκια που ανήκουν σ όλους τους πολιτικούς χώρους. Φαντασιομανείς, σεναριοπλάστες που στοχεύοντας μόνο πως θα αναρριχηθούν στην εξουσία καταπατούν βάναυσα κάθε αρχή που ευαγγελίζονται πως πρεσβεύουν. Όλοι αυτοί αποτελούν την μαγιά μια φασίζουσας κοινωνίας που χτίζουν ερήμην των πολιτών. Μιας κοινωνίας που γέννησε ένα Χίτλερ, έναν Στάλιν κι αύριο εμένα, εσένα που αναπαράγουμε αυτού του είδους την νοοτροπία της συκοφάντησης και της γενίκευσης των ενοχοποίησης, την νοοτροπία της απαλλαγής από ενοχές του εαυτού μας με το να τις φορτώσουμε σε όλους τους άλλους.
Τύπος και αξιοπρέπεια
