Star Trek και Χρεοκοπία; Είναι δυνατόν;

 

Πρέπει να βρω περίπου 1000 λέξεις να σας γράψω ένα κείμενο, αλλά έχω παραφάει και είμαι πάνω στη χώνεψη. Δεν έχω βρει ούτε το θέμα. Αν δεν έχω το θέμα, τι να σας γράψω; Τα πράγματα είναι λάθος πάντως. Πάνε οι εφευρέτες και εφευρίσκουν ένα μυστήριο εκτυπωτή για υπολογιστή, που «τυπώνει» στερεά πράγματα που φαίνονται σαν πραγματικά στον χώρο. Ε και λοιπόν; Τι εννοούν, δηλαδή; Ότι θα πάω να καθίσω σε μια καρέκλα που την έχει «τυπώσει» εκτυπωτής; Θα κουτρουβαλιαστώ και θα γελάτε. Θυμάμαι τότε που παρακολουθούσα το Star Trek, διεθνώς την πιο επιτυχημένη εκπομπή της τηλεόρασης, αν θέλετε την γνώμη μου. Είχαν ένα μηχάνημα στο διαστημόπλοιο, που του παράγγελναν ο,τι ήθελαν να τους παρασκευάσει κι εκείνο τα έφτιαχνε στο λεπτό. «Earl Gray hot» παράγγελνε ο captain Picard, (Earl Gray έπινε. Τι να καταλάβει απ’ το Earl Gray; Άσε με ήσυχο, ρε φίλε!)

 

Εμένα πάντως οι εφευρέτες δεν με σκέφτηκαν καθόλου. Θα μπορούσαν να έχουν βρει μια μέθοδο, ένα προγραμματάκι στον υπολογιστή, που, μόλις το έθετα σε λειτουργία, να μου έβγαζε το κειμενάκι που μου χρειάζεται αμέσως και να μην παιδεύομαι, με το στομάχι φορτωμένο με ένα καζάνι γίγαντες. Βάρβαρο φαγητό! Ωραίο, αλλά βάρβαρο κι άντε να χωνέψω.

 

Σαν να θυμήθηκα τώρα μια κουβέντα που είχα μ’ έναν φίλο μου προχτές τη νύχτα αργά. Μισοκοιμισμένος εγώ, να μου λέει ο Λουκάς, οικονομικά θέματα ήταν, άλλα καταλάβαινα κι άλλα όχι. Τα οικονομικά δεν είναι και το φόρτε μου, τι να σας λέω τώρα; Κατάλαβα πάντως μερικά πραγματάκια. Όπως, φέρ’ ειπείν, ότι για μας ισχύει το αγγλικό δίκαιο, που αποκλείει την χρεοκοπία κρατών. Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι δανειστές μας είναι να μην μας δανείζουν άλλα χρήματα, κρίνοντας την επένδυσή τους επισφαλή.

 

Θα μου πεις τώρα «και τι μας νοιάζει εμάς, ρε φίλε, τι σου ’λεγε ο φίλος σου ο Λουκάς;» Θα έπρεπε να σας νοιάζει πάντως. Γιατί, δοθέντος ότι το κράτος μας είναι υπερχρεωμένο και κινδυνεύει να μην βρίσκει άλλα δανεικά, κάτι πρέπει να κάνει. Αν λάβουμε υπ’ όψιν μας και το ότι η κυβέρνηση θέλει να βγει απ’ τα μνημόνια και να βγούμε πάλι στις αγορές των τοκογλύφων, πρέπει να ξεφορτωθεί μεγάλο μέρος του χρέους, για να μπορέσουμε να δανειστούμε με ανεκτά επιτόκια. Εν τάξει, δεν λέω όχι, να ξεφορτωθεί το κράτος μεγάλο μέρος του χρέους. Το ερώτημα είναι «πώς». Τι να πούμε, δηλαδή; Ότι το είχαμε πάρει μαζί μας στις Βρυξέλες, για να το διαπραγματευτούμε και στον γυρισμό, ανοίξαμε την πόρτα του αεροπλάνου και πετάξαμε το 90% του χρέους στην κορυφή των Άλπεων ή στην Αδριατική; Δεν γίνεται και μην ακούτε τις αηδίες που σας λένε.

 

«Ε, τότε δεν υπάρχει λύση» σαν να σας ακούω να λέτε. Να ξέρετε και κάτι από μένα: Όταν υπάρχει ένα πρόβλημα, πάντα υπάρχει και η λύση του. Προβλήματα χωρίς λύση, απ’ ο,τι μας λέει η μαθηματική επιστήμη, ελάχιστα είναι και γι’ αυτά έχει αποδειχτεί ότι δεν υπάρχει λύση, άρα είναι σαν να είναι λυμένα. Το δικό μας πρόβλημα δεν συμπεριλαμβάνεται σ’ αυτά, άρα υπάρχει λύση. Για να δούμε ποια μπορεί να είναι:

 

1. Ποιος χρωστάει;
2. Ποιος κινδυνεύει να μην βρίσκει δανεικά;
3. Ποιος πρέπει να ξεφορτωθεί μεγάλο μέρος του χρέους;
4. Ενδιαφέρονται οι δανειστές για το πόσα χρωστάμε εγώ ή εσείς;
5. Αν τα πράγματα είναι έτσι και –δυστυχώς!– έτσι είναι και το κράτος δεν μπορεί να πετάξει το χρέος στις Άλπεις ή στην Αδριατική, τι πρέπει να κάνει;

 

Απαντήσεις τώρα:

1. Το κράτος.
2. Το κράτος.
3. Το κράτος.
4. Όχι.
5. Να το φορτώσει αλλού, σε άλλες πλάτες.

 

Δοθέντος τώρα ότι κράτος σημαίνει δύναμη, δεν θα μπορούσε να μετακυλήσει το 90% του χρέους στις πλάτες τις δικές μας; Ας πούμε ότι χρωστάμε €340.000.000.000. Το 90% αυτού του μικροποσού είναι περίπου €300 δις. Ας υποθέσουμε τώρα ότι είμαστε 10.000.000 Έλληνες που θα κληθούμε να μοιραστούμε αυτό το χρέος. Πόσο νομίζετε ότι έρχεται στον καθένα μας; 30.000 ψωροευρώ! Αν υπολογίσετε δε κι εκείνους που θα γεννηθούν στο μέλλον, θα δείτε ότι το χρέος του καθενός μας θα μετριάζεται. Τα μωρά μας θα γεννιόνται με χρέος! Μην σας απασχολεί το ότι κάποιοι πεθαίνουν κιόλας, γιατί το χρέος τους, αν δεν έχει εξοφληθεί, θα περνάει στους κληρονόμους τους. (Σημειωτέον ότι μόνο οι Έλληνες θα πληρώσουν, τους μετανάστες αφήστε τους ήσυχους, γιατί θα σας πιάσει ο… αντιρατσιστικός). Και το κράτος, (που σημαίνει δύναμη και, στην προκειμένη περίπτωση, σημαίνει και χρέος,) θα μπορεί πάλι να βγει στις αγορές  με χαμηλά επιτόκια. Άλλωστε σας έχουν προετοιμάσει. Η κουβέντα που πέταξε ο Πάγκαλος πριν από 3-4 χρόνια: «Μαζί τα φάγαμε», δεν ειπώθηκε τυχαία. Αφού λοιπόν τα φάγαμε μαζί, πρέπει να πληρώσουμε και μαζί. Έτσι δεν είναι; Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Όμορφος κόσμος, ηθικός, αγγελικά πλασμένος!

 

Φυσικά, δεν θα σταματήσω εδώ. Τώρα σας είπα το τι άκουσα και κατάλαβα απ’ τον Λουκά. (Τα όσα δεν κατάλαβα, δεν σας τα είπα). Θα συνεχίσω την έρευνα, για να μάθουμε όλοι τις δυνατότητες του κράτους, που πρέπει να βοηθηθεί. Θα συζητήσω και με άλλους φίλους οικονομολόγους και να είσαστε σίγουροι ότι οι απόψεις τους δεν θα συμφωνούν. Επίτηδες πρέπει να το κάνουν! Για να μας μπερδεύουν… Θα τα δούμε αυτά. Καλά να είμαστε και θα βγάλουμε κάποια άκρη, έστω και χωρίς να είμαστε οικονομολόγοι…

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

 

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου! Αυτό το τελευταίο σημαίνει (για όσους δεν μπορούν να καταλαβαίνουν ελληνικά,)  ότι οι χορηγοί  μπορεί και να μην συμφωνούν με το θέμα ή με την ανάπτυξή του, δημοκρατικά σκεπτόμενοι όμως, δεν επεμβαίνουν.