Βασ. Κωνσταντίνου: Τον πεζόδρομο δεν τον σώζουν τ’ αγάλματα…

Η Άλλη Πρόταση προτείνει μια θεματική στον πεζόδρομο της Βασιλέως Κωνσταντίνου στο Ναύπλιο, αφιερωμένη στους λογοτέχνες του δήμου.

Η κατασκευή του νέου πεζόδρομου επί της Βασιλέως Κωνσταντίνου έχει υπάρξει θέμα αρκετών συζητήσεων με αποκορύφωμα την αψίδα εισόδου στην αρχή της Β Κωνσταντίνου προς την ενδεκάτη. Όταν τα έργα είναι αποσπασματικά και όχι μέρος ενός συνολικού σχεδίου ποιοτικής αναβάθμισης της πόλης και της ζωής των κατοίκων συνήθως  παρουσιάζουν ελλείψεις και δεν ακολουθούν βασικούς κανόνες της λειτουργίας μιας πόλης.  Στην πραγματικότητα με τον πεζόδρομο αυτό, έγινε προσπάθεια να ενοποιηθεί το σύγχρονο κομμάτι της πόλης με το ιστορικό κέντρο.
 

Τι ξεχάσαμε όμως:
Δεν μελετήσαμε και δεν κατασκευάσαμε ποδηλατόδρομο για να αποτελέσει ένα τμήμα ενός δικτύου ποδηλατοδρόμων που θα καταλήγει στο ιστορικό κέντρο. Η ύπαρξη πεζόδρομου λανθασμένα ερμηνεύετε και σαν ποδηλατόδρομος.

Δεν ενοποιήσαμε το χώρο της Β Κωνσταντίνου με το πάρκο του ΟΣΕ. Tα εκατέρωθεν του πεζόδρομου τμήματα (πάρκο Κολοκοτρώνη- πάρκο ΟΣΕ) οριοθετούνται ακόμη σαφέστατα από δέντρα-κράσπεδα- θάμνους, στερώντας την αίσθηση της ενοποίησης.

Η τοποθέτηση καθισμάτων (σε μεγάλη απόσταση και κατά μήκος)  δεν αντικατοπτρίζει μια σύγχρονη ματιά στη χρήση των πάρκων και των πεζόδρομων, σαν σημεία συνάντησης και επαφής των ανθρώπων της πόλης. Προτιμότερο να δημιουργούν σταθμοί (χώροι)  ξεκούρασης, συζήτησης,επαφής, προχωρώνταςστην τοποθέτηση καθισμάτων που να δημιουργούν χώρους επικοινωνίας (κοντά και αντίκρυ).

Πράσινο δεν υπάρχει πουθενά στο πεζόδρομο.

Τα υλικά κατασκευής του πάρκου είναι τέτοια που αυξάνουν τη θερμοκρασία του άμεσου περιβάλλοντος με την αντανάκλαση της εξωτερικής θερμοκρασίας.
 

Η χρήση του χώρου σήμερα στα σημεία που έχουν ολοκληρωθεί οι εργασίες σαν χώρου στάθμευσης, θεωρούμε ότι ακυρώνει το συγκεκριμένο έργο συνολικά. Ακόμη μια φορά επιβεβαιώνεται η ανάγκη ενός σύγχρονου κανονισμού λειτουργίας των δημόσιων χώρων της πόλης.

Η πρόταση για δημιουργία μιας ανοιχτής γλυπτοθήκης, που δίνει μια εικαστική διάσταση δεν μπορεί να καλύψει τα παραπάνω κενά. Πρόκειται για την πρόταση  μεταφοράς όλων σχεδόν των προτομών της πόλης του Ναυπλίου όπως κατατέθηκε στο δημοτικό συμβούλιο, από τις πλατείες όπου εκτίθενται (αν τελικά φυσικά αρθούν κάποια προβλήματα)  στον πεζόδρομο της  Β Κωνσταντίνου. Δεν μπορεί να υπάρχουν στον ίδιο χώρο στρατηγοί του 1940 με αγωνιστές του 1821. Δηλαδή δεν μπορεί να τοποθετηθούν μαζί η Μαντώ Μαυρογένους με τον στρατηγό Βραχνό.

Η εκκένωση των πλατειών  ή των σημείων που σήμερα έχουν τοποθετηθεί προτομές, απογυμνώνουν την πόλη από σημεία ενδιαφέροντος τους και δεν έχει κατατεθεί ακόμη πρόταση για την διαμόρφωση των χώρων αυτών. Όσον αφορά τη γλυπτοθήκη, αυτή επίσης δε διέπεται από ένα σχεδιασμό που θα τη χαρακτήριζε θεματική και ενταγμένη στην ενοποίηση της πόλης με το ιστορικό κέντρο.

Θα μπορούσαμε να προτείνουμε  μια θεματική στον πεζόδρομο αφιερωμένη στους λογοτέχνες του δήμου.  Με πινακίδες  μπάνερ και σύγχρονα μέσα προβολής  (οθόνες προβολές VIDEO ακουστικές αφηγήσεις κ.λπ) θα μπορούσαμε να παρουσιάζουμε στοιχεία βιογραφικά και στοιχεία από τα έργα τους για τον κάθε ένα ξεχωριστά. (Καρούζος, Τερζάκης,  Κωστούρος, Δάφνης, Λεκόπουλος, Καραμάνος,  κ.λπ) Να δούμε και τους εν ζωή λογοτέχνες του δήμου μας. Επίσης θα μπορούσε να υπάρχει μια ενότητα από λογοτέχνες που δεν είναι από το δήμο αλλά έζησαν και έγραψαν στο δήμο μας (Ραγκαβής Σούτσος κ.λπ). Αυτή η θεματική θα είναι δυναμική και θα μπορούσε πάντα να προσθέτει ανθρώπους του λόγου.  Η ιδέα μας γεννήθηκα από την ύπαρξη στο δρόμο του σπιτιού και της προτομής του Ν.Καρούζου.

Τέλος, η συντήρηση και καθαριότητα του ευρύτερου χώρου πρέπει να είναι υπό το πρίσμα μιας σταθερής και προσεκτικής φροντίδας  και με  την τοποθέτηση της κατάλληλης υποδομής.