Το βραχιόλι του «αρχηγού» …

του Βασίλη Καπετάνιου
Ο Θανάσης τελειώνοντας τις σπουδές του στα οικονομικά γύρισε στα πατρικά για να αναλάβει την περιουσία του πατέρα του. Ο κυρ Γιώργης ήταν ένας μεγαλοκαλλιεργητής του κάμπου, εκτός από την παραγωγή, είχε στραφεί και στην τυποποίηση και συσκευασία προϊόντων. Διατηρούσε αρμονικές σχέσεις με τους άλλους καλλιεργητές, όσο μικροί, όσο μεγάλοι κι αν ήταν. Με το εργαστήριο του διατηρούσε ένα άτυπο συνεταιρισμό, βάση του ήταν ο σεβασμός του ενός στον άλλο και η μπέσα. Ο ξαφνικός του θάνατος έπεσε σαν ατομική βόμβα στον κάμπο. Ο γιος του ανέλαβε τα ηνία της επιχείρησης και με το αλέτρι της άγριας εκμετάλλευσης έγινε το πιο μισητό πρόσωπο του κάμπου και τελικά ο μοναδικός καλλιεργητής. Μέσα σε λίγα χρόνια εξαφάνισε όλους τους μικρούς καλλιεργητές, τους ανάγκασε, τον ένα μετά τον άλλο, να δώσουν την γη τους για ένα κομμάτι ψωμί. Μετά ήρθε η σειρά των μεσαίων καλλιεργητών, αφού αυτός πλέον κανόνιζε το ύψος των τιμών ο ένας μετά τον άλλον έπεφταν θύματα του κερδοσκοπικού του πολέμου.
 
Από το μεγάλο κυκλικό γραφείο είχε τριακοσίων εξήντα μοιρών θέα της γης που διαφέντευε και του εργοστασίου που είχε ιδρύσει. Καθισμένος πάνω στην δερμάτινη πολυθρόνα και αγναντεύοντας τον πράσινο ιδιωτικό του κάμπο ένοιωθε κάτι περισσότερο από Ρωμαίος αυτοκράτορας. Η πόρτα χτύπησε δυο φορές, κανείς δεν μπορούσε να μπει χωρίς να ανάψει το πράσινο λαμπάκι έξω από την πόρτα του γραφείου του «αυτοκράτορα». Μπήκε μέσα με το βλέμμα χαμηλό και το στόμα μουδιασμένο ο αρχιλογιστής του.
-Κύριε Θάνο σας έχω το πλάνο για το τρίμηνο.
-Μην λες πολλά και αναλυτικά  μόνο τα νούμερα, ( ο λογιστής δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη, το στόμα του μουδιασμένο και μαγκωμένο λες και είχε καρφωμένη την βελόνα αναισθητικής ένεσης οδοντιάτρου). Άντε λοιπόν, λέγε, το αμίλητο νερό ήπιες;
-Θα … θα … θα … έχουμε…
-Άντε ντε, μίλα, πολιτικός θα μου γίνεις από το πολύ θα ..
-Θα έχουμε και πάλι κερδοφορία αλλά θα είναι μειωμένη κατά δέκα τις εκατό.
 
Και το χτύπημα του Βρούτου στον καίσαρα ήταν λιγότερο μπροστά σε αυτό που άκουσε ο Θανάσης.
-Τι τόλμησες και είπες; Έχεις το θράσος και μου λες τέτοιο πράγμα; (!!!)
-Κύριε Θανάση, ότι ήταν να περικόψουμε το περικόψαμε, δεν γίνεται. Δεν μπορούμε να κατεβάσουμε άλλο τα μεροκάματα, υπάρχει και το συνδικάτο τους, είναι πολύ ισχυρό. Ούτε τις ασφαλιστικές εισφορές μπορούμε να μην δώσουμε.
Στην τελευταία πρόταση έλαμψε το βλέμμα του «αυτοκράτορα», αλλά δεν πρόλαβε να πει τίποτα γιατί χτύπησε το κόκκινο τηλέφωνο, αυτό που λειτουργούσε μόνο για έκτατα περιστατικά  και για ελάχιστους ανθρώπους.
-Λέγε γρήγορα γιατί έχω σοβαρές δουλειές ….
-Θανάση, το παιδί είπε ο γιατρός ότι πρέπει να το δει νεφρολόγος. (Ο Θανάσης για μια στιγμή έχασε το αυτοκρατορικό του βλέμμα και η ματιά του έγινε ανθρώπινη,  με αγωνία. Όσο σκληρός και να ήταν, ο Γιώργης του ήταν η αδυναμία του. Σύντομα όμως βρήκε το στέμμα της σιγουριάς του.)
-Θα σου στείλω το αμάξι με τον οδηγό, να τον πας στον καλύτερο και να με ενημερώσεις. ( Έκλεισε το τηλέφωνο και στράφηκε στον διευθυντή του λογιστηρίου.) Θα κάνουμε απολύσεις και θα πάρουμε ανασφάλιστους….
-Μα πως θα γίνει αυτό ;
-Εσύ κάνε εξήντα απολύσεις, νό-μι-μες,  στο τονίζω νό-μι-μες, μην έχουμε τίποτα τράβαλα με τα συνδικάτα και θα σου φέρω εγώ τους κατάλληλους εργάτες.
 
Ο Θανάσης γνώριζε ότι άλλοι  «αυτοκράτορες» από διπλανούς «κάμπους» είχαν πάρει ξένους εργάτες από Πακιστάν, Μπαγκλαντές, Ινδία. Μισό μεροκάματο, ανασφάλιστοι, τους χρέωναν για ενοίκιο και τα άχρηστα θερμοκήπια που τους έδιναν για να μένουν. Μίλησε με έναν δύο, κατάλαβε ότι αυτό έπρεπε να κάνει και αυτός, μάλλον είχε αργήσει κιόλας. Πρέπει να ήταν επηρεασμένος από τους ψευτοσυναισθηματικούς του πατέρα του, σκέφθηκε. Οι καιροί είχαν αλλάξει τα νούμερα ήταν αμείλικτα . Μίλησε με ένα δυο «δουλεμπόρους» ο πρώτος του έδωσε καλύτερη τιμή, με αυτόν έκλεισε εξήντα κομμάτια, την άλλη μέρα θα τα είχε.
Ο λογιστής δεν πρόλαβε να κάνει τις απολύσεις όταν ειδοποιήθηκε από την ομάδα ασφαλείας να πάει στο νότιο τμήμα του «κάμπου» να κάνει καταμέτρηση των νέων εργατών. Όταν έφτασε εκεί κατάλαβε πως θα μεγάλωνε η κερδοφορία του τριμήνου. Ξένοι μετανάστες, ανασφάλιστοι εργάτες με μισά μεροκάματα, άνθρωποι της ανάγκης ήταν η λύση. Από το γραφείο του ο Θανάσης είδε την κίνηση στο νότιο τμήμα του «κάμπου» του, κάλεσε στο κινητό τον λογιστή του.
-Δεν θα κάνεις απογραφή με ονόματα και στοιχεία, είναι εξήντα κομμάτια, μόνο νούμερα από το ένα μέχρι το εξήντα, μισό μεροκάματο, ΙΚΑ, ΟΓΑ και τέτοια ξέχνα τα , θα πληρώνουν και τριακόσια ευρώ ενοίκιο για κάθε θερμοκήπιο που θα μένουν.
-Μα…μα ..
-Δεν υπάρχει μα και ξεμα, να ξέρεις ότι κάποιοι από αυτούς έχουν σπουδάσει και οικονομικά με λίγα ελληνικά αναλαμβάνουν και το λογιστήριο… ( του έκλεισε το τηλέφωνο γιατί χτύπησε το κόκκινο, ήταν ο γιατρός του Γιωργάκη) Ναι γιατρέ μου ακούω….
-Κύριε Θανάση υπάρχει πρόβλημα με τα νεφρά του μικρού, θα κάνουμε μια φαρμακευτική  αγωγή αλλά όπως δείχνουν τα πράγματα σε λίγο καιρό θα πρέπει να προσανατολιζόμαστε για μεταμόσχευση νεφρού. Αν βρούμε το κατάλληλο μόσχευμα, όλα θα πάνε καλά.
-Να το βρούμε γιατρέ μου, όσο και να κάνει θα το πληρώσουμε, όσο και να κοστίσει να το βρεις!
-Δυστυχώς στην ζωή, δεν είναι όλα θέμα χρημάτων, δε μπορούμε να αγοράσουμε την συμβατότητα, την καταλληλότητα δότη και λήπτη νεφρού, πρέπει να βρεθεί το κατάλληλο μόσχευμα. Είναι και σπάνια η ομάδα αίματος του Γιωργάκη. Έχουμε ακόμα περιθώρια πριν χρειαστεί να αρχίσουμε αιμοκάθαρση.
-Γιατρέ να κάνεις αυτό που πρέπει και εγώ είμαι εδώ!
 
Το επόμενο τρίμηνο ήταν γεμάτο ένταση στο χώρο του κάμπου και του εργοστασίου. Οι νέοι εργάτες έπρεπε να μάθουν τα καθήκοντα τους. Οι παλιοί όσοι είχαν απομείνει από αυτούς έβλεπαν τους νέους σαν μελλοντικούς δήμιους στην κρεμάλα της απόλυσης τους. Οι εργασίες εκτελούνταν με την παρουσία των οπλισμένων ανδρών ασφαλείας. Τα νούμερα κερδοφορίας ανέβαιναν ραγδαία, ποτέ πριν ο «αυτοκράτορας» Θανάσης δεν είχε πιάσει τέτοια νούμερα. Μόνο σκοτεινό σημείο στην μεγάλη του επιτυχία η υγεία του γιού του. Τα νεφρά του έπιασαν το όριο τους, ή θα έμπαινε στην αιμοκάθαρση ή θα αν ήταν τυχερός θα βρισκόταν το κατάλληλο μόσχευμα.
-Αν δεν είχα το πρόβλημα του Γιώργη μου θα είχα αγγίξει την τελειότητα.
Μονολογούσε ο Θανάσης όταν χτύπησε ο συναγερμός. Το χέρι του νούμερου 52 Πακιστανού πιάστηκε στον ιμάντα μεταφοράς. Ευτυχώς μικρή ήταν η ζημιά, μικροτραύματα.  Στον τόπο του ατυχήματος έτρεξε ο προϊστάμενος του λογιστηρίου.
-Εντάξει κύριε Θανάση, μικρό το κακό…. Δεν ξέρω πως έγινε η ζημιά, μπορεί και κανένας παλιός να σταμάτησε και να ξεκίνησε απότομα τον ιμάντα.
-Να τον πάτε στον γιατρό και να τους πεις ότι τα έξοδα θα αφαιρεθούν από τους μισθούς και των εξήντα! ( Έκλεισε θυμωμένος το τηλέφωνο στον αρχιλογιστή, χτύπησε ξανά το κόκκινο.) Αμάν τι έγινε πάλι;
-Θανάση το παιδί είναι στο όριο, την άλλη εβδομάδα πρέπει να ξεκινήσουμε αιμοκάθαρση.
-Εντάξει γιατρέ ότι πεις. ( Έπιασε το μέτωπο του, το στέμμα είχε χαθεί, μόνο μυς κόκκαλα και οι έντονοι χτύποι του αίματος. Από το ανοιχτό παράθυρο άκουσε έντονες φασαρίες . Σηκώθηκε να δει τι γίνεται, οι Πακιστανοί σε παράταξη έρχονταν προς το γραφείο του, με δυσκολία τους συγκρατούσαν οι άνδρες ασφαλείας. Κατέβηκε γρήγορα ο ίδιος στην είσοδο των γραφείων πριν μπουν μέσα.)
 -Τι συμβαίνει; (Ρώτησε θυμωμένος στην είσοδο.)
-Αφεντικό, αυτό ντεν είναι σωστό. Ντεν πληρώνουμε για το ατύχημα. Τέλουμε ασφάλεια…. ( Πρόσεξε ότι αυτός ο μικρόσωμος άντρας  με τα γυαλιά ο καθοδηγητής είχε και ένα παράξενο βραχιόλι στο δεξί  του χέρι , σημάδι σκέφθηκε ότι ήταν ο αρχηγός τους. Πως τους ξέφυγε τέτοια λεπτομέρεια 😉
-Αυτά που ξέρετε να τα ξεχάσετε ( πίσω του είχαν μαζευτεί και οι υπόλοιποι άνδρες, ο μικρός στρατός του Θανάση που τον έκανε να νοιώθει άτρωτος).Αν δεν σας αρέσει να ξεκουμπιστείτε από εδώ!
-Θα κάνουμε καταγγελία στο…. ( δεν πρόλαβε να τελειώσει την κουβέντα ο άντρας με το βραχιόλι και έπεσαν πάνω του οι σεκιουριτάδες. Οι άλλοι σκόρπισαν προς τα θερμοκήπια «σπίτια» τους. Σε λίγη ώρα το εργοστάσιο είχε πάρει ξανά μπροστά.
 
Την άλλη μέρα το πρωί ο Θανάσης από τον γυάλινο πύργο της εξουσίας του, έβλεπε τον μικρό «στρατό» του να επιτηρεί τους πενήντα εννέα Πακιστανούς. Ο εξηκοστός είχε εξαφανιστεί μετά τα χθεσινά επεισόδια.
-Επιτέλους ηρεμία ( μονολόγησε, αλλά ένοιωσε πάλι το αίμα να ανεβαίνει στο κεφάλι του μεταφέροντας χτυποκάρδια αγωνίας, από το κουδούνισμα του κόκκινου τηλεφώνου ). Άντε να δούμε τι έχουμε πάλι.
-Θανάση μου, ( η ενθουσιώδης φωνή του γιατρού καθησύχασε τον Θανάση) είμαστε πολλοί τυχεροί. Βρέθηκε μόσχευμα για τον Γιωργάκη….
-Επιτέλους ( έσφιξε από ενθουσιασμό τις γροθιές του).
-Που βρέθηκε;
-Βρήκαν στην Αθήνα έναν κακοποιημένο μετανάστη, μάλλον Πακιστανός, κατέληξε στο νοσοκομείο αλλά φορούσε ένα βραχιόλι που δήλωνε ότι είναι δωρητής σώματος. Είναι μικρόσωμος  και έχει  την ίδια  σπάνια ομάδα αίματος, ίδια με του γιού σου…….. Τέτοια τύχη Θανάση μου αγγίζει τα όρια του θαύματος…