του Βασίλη Καπετάνιου
Η παρέα των υπερήλικων παππούδων για άλλη μια χρονιά θα ήταν πιστή στο επετειακό της ραντεβού. Για άλλη μια φορά μετά την παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου θα βρίσκονταν για τα ουζάκια τους στο καφενείο του Νίκου. Στην παρέλαση πήγαιναν κάπου κοντά στο τέλος της διαδρομής μόνο για να παρακολουθήσουν τα εγγόνια τους να παρελάσουν. Αν και οι τέσσερις τους αγωνίσθηκαν στην εθνική αντίσταση σε διαφορετικά στρατόπεδα, ακολούθησαν τους δικούς τους ηθικούς άγραφους νόμους. Δεν δέχονταν να καθίσουν στην θέση των επισήμων, ούτε δέχονταν να παρελάσουν. Κανένας από τους τέσσερις δεν πήρε σύνταξη εθνικής αντίστασης, ως έξτρα οικονομικό συμπλήρωμα στην βασική του σύνταξη. Τα αυτονόητα καθήκοντα δεν συνταξιοδοτούνται ήταν ο κωδικός τους. Το πιο παράξενο στην τετράδα των φίλων ήταν οι πολιτικές διαφορές τους. Κάποτε τους χώριζε πολιτικά θανατερή άβυσσος αλλά πάντα τους ένωνε η κοινή δράση τους στο Αλβανικό Μέτωπο. Στα δύσκολα χρόνια του διχασμού βρέθηκαν σε διαφορετικά στρατόπεδα αλλά ο ένας γινόταν προστάτης φύλακας για το σπίτι του άλλου.
Πρώτοι έφτασαν στο καφενείο του Νίκου ο Θοδωρής και ο Γιώργης. Ο Θοδωρής ήταν αριστερός αντάρτης και ο Γιώργης στον εθνικό στρατό. Η σχέση τους έφτασε τα όρια αρχαίας ελληνικής τραγωδίας. Ο Θοδωρής βρέθηκε σε στρατόπεδο εξορίας τα χρόνια του εμφυλίου. Λοχίας του στο στρατόπεδο ήταν ο γείτονας και συμπολεμιστής του, ο Γιώργης. Και μέσα σε αυτό το αιματοβαμμένο δίχτυ της διχόνοιας κατόρθωσαν και έσωσαν την φιλία τους.
Έπιασαν το τραπέζι κοντά στην αριστερή πόρτα, εδώ και χρόνια ήταν το τραπέζι τους στο καφενείο. Περίμεναν τους άλλους δύο, τον Γιάννη και τον Κώστα, άλλο ένα αντιθετικό αλλά φιλιωμένο πολιτικό δίδυμο.
Ο Νίκος ακολουθώντας τον κώδικα βουβής επικοινωνίας των παραδοσιακών καφενείων, έφερε τέσσερα ποτήρια ένα καραφάκι για ούζο, πάγο και τους πρώτους ξηρούς μεζέδες. Σε λίγα δευτερόλεπτα έκαναν την εμφάνιση τους και οι άλλοι δύο, η τετράδα των φίλων συμπληρώθηκε.
-Άντε γεια μας παιδιά, (!!!) και του χρόνου να ανταμώσουμε τέτοια μέρα. ( Είπε ο Θοδωρής σηκώνοντας το ποτήρι του.)
Σήκωσαν και οι άλλοι τρείς τα ποτήρια τους και τσούγγρισαν στον γυάλινο κύκλο την άθραυστη φιλία τους. Μια «αθάνατη» φιλία που ξεπέρασε τόσους «θανάτους» και μόνο ο πραγματικός θάνατος μπορούσε να νικήσει.
-Πάντως δεν το περίμενα να κάνουν τέτοια τιμή στον Εβραίο. ( Είπε ο Γιώργης, πριν κατεβάσει την πρώτη γουλιά. Οι άλλοι δεν ξαφνιάστηκαν ήταν συνηθισμένοι στις αντισημιτικές και ακροδεξιές του απόψεις.)
-Καλά ρε Γιώργη μύγα σε τσίμπησε και στάζεις χολή για τους Εβραίους τέτοια μέρα; (Είπε ο Γιάννης.)
-Ξέρεις τι μου είπε χθες το εγγόνι μου, ξέρεις τι θα παρουσίαζε στο σχολείο του ο Γιώργης, ο Γιώργης ο δικός μου;
-Όχι δεν ξέρω για πες μας.
-Στην εργασία του για το 1940, θα παρουσίαζε τον πρώτο νεκρό Έλληνα αξιωματικό. Και αυτός σύμφωνα με την εργασία του ήταν ο Εβραίος Μαρδοχαίος Φριζής.
-Γιατί δεν ήταν η σου κακοφαίνεται η αλήθεια ( του είπε ο Γιάννης, άστραφτε το μάτι του και χούφτωσε θυμωμένος την μαγκούρα του).
-Όχι ρε φίλε δεν ήταν έτσι. ( Είπε ο Κώστας και χτύπησε με θυμό το ουζοπότηρο στο μαρμάρινο τραπέζι.)
-Πες τα ρε Κώστα, να σταματήσουν μερικοί – μερικοί να παραχαράζουν την ιστορία.
Ο Νίκος παρακολουθούσε τους τέσσερις υπερήλικες φίλους, αθροίζοντας τα χρόνια τους θα έφτανες κοντά στους τέσσερις αιώνες. Μια φιλία που άθροιζε τετρακόσια χρόνια ήταν έτοιμη να πάρει φωτιά, αθάνατη η ψυχή του Έλληνα αθάνατη και η διχόνοια του σκέφθηκε ο καφετζής , παρακολουθώντας τους φίλους.
-Παιδιά (!!!!) (πήρε τον λόγο Θοδωρής) μέρα που είναι να μην αρχίσουμε τους καυγάδες. Για πες μας ρε Κώστα ποιος ήταν ο πρώτος νεκρός αξιωματικός;
-Κάνεις πως δεν ξέρεις Θοδωρή, ή δεν θέλεις να μάθεις την αλήθεια, εσύ όλη την ημέρα σου στον υπολογιστή την περνάς, δεν βρήκες τίποτα;
-Για λέγε θέλω να ακούσω.
-Λοιπόν σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία αυτός ο Εβραίος σκοτώθηκε στις 5 Δεκεμβρίου μαχόμενος με την 8η Μεραρχία. Σωστά η κάνω λάθος;
-Μια χαρά τα λες προχώρα. ( Είπε ο Θοδωρής.)
-Λοιπόν έχω στοιχεία, πάρε με και τηλέφωνο άμα θες να σου τα πω και με ντοκουμέντα. Το λοιπόν, πρώτος Έλληνας αξιωματικός, νεκρός στο αλβανικό μέτωπο ήταν ο Αλέξανδρος Διάκος. Έπεσε την 1η Νοεμβρίου 1940 μαχόμενος στην θέση Τσούκα.
-Καλά δεν μου λες ο Φριζής δεν ήταν Έλληνας ; ( Ρώτησε ο Γιάννης.)
-Δεν είπα αυτό αλλά να λέμε και την αλήθεια.
-Για κάτσε ρε Κώστα την ξέρεις την ιστορία του Φριζή. (Ρώτησε ο Θοδωρής.)
-Όχι και πολλά πράγματα, δεν ενδιαφέρομαι για δαύτους.
-Λοιπόν άκου για να μαθαίνεις. Ο Φριζής ήταν Έλληνας, Εβραίος στο θρήσκευμα. Γεννήθηκε στην Χαλκίδα από Έλληνες Ρωμανιώτες Εβραίους. Αποχώρησε από την στρατιωτική σχολή Ευελπίδων γιατί μάλλον έπεσε θύμα ρατσιστικής επίθεσης λόγω θρησκεύματος. Πέρασε στην Νομική αλλά τελικά έγινε στρατιωτικός μέσω της Σχολής Εφέδρων. Το 22 πιάστηκε αιχμάλωτος στην Μικρά Ασία. Οι Τούρκοι ήταν έτοιμοι να τον ανταλλάξουν με το αζημίωτο φυσικά όταν έμαθαν ότι δεν είναι χριστιανός. Εκείνος όμως αρνήθηκε και έμεινε μαζί με τους συμπολεμιστές του μέχρι το 1923. Ετούτο το σημείο θέλω να το βάλεις καλά στο μυαλό σου, έμεινε αιχμάλωτος μαζί με τους άλλους. Το 1940 ήταν αντισυνταγματάρχης της 8ης Μεραρχίας. Ξέρεις πολύ καλά τον ρόλο αυτής της Μεραρχίας στον πόλεμο.
-Και βέβαια το ξέρω ( Ένα βλέμμα περηφάνιας ζωγραφίστηκε στο πρόσωπο του Κώστα). Η Μεραρχία αυτή άλλαξε την ροή του 2ου Παγκοσμίου πολέμου.
-Ακριβώς όχι μόνο έκαναν ανάσχεση της Ιταλικής προέλασης αλλά ανέστρεψαν και την ροή των μαχών και του πολέμου. Έσπρωξαν του Ιταλούς πίσω και πήραμε τον δρόμο για την Βόρειο Ήπειρο. ( Έκανε μια παύση, τα μάτια και των τεσσάρων ήταν βουρκωμένα, τσούγγρισαν τα ποτήρια τους βουβά, μια ηχητική μνήμη για όσους νεκρούς άφησαν στα βουνά .) Ο Φριζής και οι άντρες του ήταν οι πρώτοι που έπιασαν Ιταλούς αιχμαλώτους. Αυτός ο αξιωματικός ήταν πραγματικός Ρωμιός. Ξέρεις τι έκανε για να εμψυχώσει τους άντρες τους πριν τον γαζώσουν τα ιταλικά αεροπλάνα;
-Όχι δεν ξέρω. ( Είπε ο Γιώργης.)
-Πάνω στο άλογο του, πριν τον βρουν οι Ιταλικές ριπές φώναζε στους Χριστιανούς φαντάρους, αυτός ο Εβραίος αξιωματικός, «Εμπρός παιδιά ο Χριστός είναι μαζί μας!!!»
-Δεν σε πιστεύω ρε ( Είπε ο Κώστας που είχε κορώσει.)
-Πέρνα από το σπίτι μου όποτε θες να σου δώσω και έντυπο υλικό που κατέβασα από τον υπολογιστή μου. Αλλά το θέμα δεν είναι εκεί. Το θέμα είναι ότι παραμένουμε στο στάδιο του εθνικού στρουθοκαμηλισμού.
-Τι είπες;
-Αυτό που είπα. Τσακωνόμαστε, διχαζόμαστε για το τίποτα, αλλά αλλού είναι η ουσία. Ξέρετε ότι ο εγγονός μου με έμαθε να δουλεύω στο ιντερνέτ, του αγόρασα και εγώ μια μεγάλη οθόνη για να μπορώ να βλέπω καλύτερα!!! Δυο μέρες τώρα ξενυχτάω στην οθόνη, βλέποντας, διαβάζοντας και ακούγοντας για τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκεί κατάλαβα ότι είμαστε εθνικά στρουθοκάμηλοι. Χώνω εγώ το κεφάλι μου στην αριστερή μου τρύπα, χώνεις εσύ το κεφάλι σου στην δεξιά τρύπα. Αρχίζουμε να κλωτσάμε ο ένας τον άλλο και μπαίνουν ανενόχλητοι στην πόλη οι οχτροί. Πρώτα από όλα είναι λάθος η διαμάχη για τον Φριζή και τον Διάκο. ( Από την εσωτερική τσέπη του σακακιού βγάζει ένα χαρτί και το βάζει πάνω στο τραπέζι) Είναι λάθος η διαμάχη γιατί τις πρωινές ώρες 30 Νοεμβρίου 1940 το αεροσκάφος του υποσμηναγού Γιάνναρη έπεφτε κατατρυπημένο από τα υπερσύγχρονα ιταλικά αεροσκάφη. Αλλά δεν είναι το θέμα η πρωτιά. Και ο Φριζής και ο Διάκος και ο Γιάνναρης είναι μεγάλοι ήρωες. Εσύ δεν είπες ότι η 8η Μεραρχία άλλαξε την ροή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου;
-Δεν το λέω εγώ το λέει η ιστορία ( Είπε ο Κώστας). Η 8η Μεραρχία και η γενναία αντίσταση των Κρητικών άλλαξαν την ροή του πολέμου. Αλλιώς θα ήμασταν ακόμα υπό το καθεστώς του Χίτλερ.
-Καμία αντίρρηση, αλλά σας ρωτώ τι σημασία έχουν αυτά τα γεγονότα στην σύγχρονη ιστορική κοινότητα; Καμία απολύτως, καμία σας λέω.
-Ακόμα δεν ήπιες και μέθυσες τι είναι αυτά που λες;
-Αυτό που σου λέω. Έβγαλα τα μάτια του δυο μέρες τώρα στο ίντερνετ. Σε καμία ξενόγλωσση σελίδα δεν αναφέρεται η Ελλάδα και ο ρόλος της , ούτε καν η εθνική αντίσταση. Η νίκη των συμμάχων στο 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο αναφέρεται σαν υπόθεση των Άγγλων των Αμερικάνων αναπόφευκτα αναφέρουν την συμμετοχή των Ρώσων. Πουθενά δεν υπάρχει το Αλβανικό Μέτωπο και η σημασία του. Για την μάχη της Κρήτης και τον Γοργοπόταμο γίνεται αναφορά για την δράση των Άγγλων! Πουθενά σε κανένα επίσημο αγγλόφωνο ντοκιμαντέρ δεν αναφέρεται ούτε επισημαίνεται ο ρόλος των Ελλήνων στην αλλαγή της ροής του πολέμου. Εμείς εξακολουθούμε να γκρινιάζουμε για πρωτεία και εμφυλίους. Αν θέλουμε να τιμήσουμε την Ελληνική Ιστορία πρέπει να της δώσουμε την θέση που πρέπει στην σύγχρονη βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας το ιντερνέτ. Η νέα ιστορία γράφεται σε νέα βιβλία ….. Άντε γεια μας συμπολεμιστές… και το κεφάλι έξω από την τρύπα του στρουθοκαμήλου…
Εθνικοί στρουθοκαμηλισμοί ….
