17 Νοεμβρη 2014
Αγώνας ενάντια στην εξουσία και την εκμετάλλευση
Όσο πληθαίνουν οι κοντόφθαλμοι της ιστορίας, τόσο θα βρίσκουν έδαφος οι συκοφάντες των κινημάτων να χτυπήσουν ότι πιο όμορφο και πιο υγειές μπορεί να υπάρξει: τον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο. Που διαφέρουν αλήθεια αυτοί που σήμερα προσπαθούν να αποκρύψουν τα εγκλήματα της χούντας από αυτούς που τα διέπραξαν; Είναι διπλά εγκληματίες απ τους «ήρωες» τους. Ξαναδολοφωνούν τους αγώνες και τους αγωνιστές και δικαιώνουν εκείνους που θέλουν δέσμιο των βουλήσεών τους τον πολίτη. Αυτούς που θέλουν να δημιουργήσουν νέους σκλάβους.!
41 χρόνια μετά από την εξέγερση του πολυτεχνείου η πραγματικότητα παραμένει αδιάψευστος μάρτυρας ότι κανένα δικαίωμα, καμία ελευθερία, καμία ευημερία δεν μπορεί να υπάρξει για το σύνολο της κοινωνίας αν αυτή δεν απαλλαγεί από το κομματικό συρφετό των νήν ή επερχόμενων “σωτήρων”, αν αυτή δεν αποτινάξει από πάνω της τα δεσμά της μισθωτής σκλαβιάς, αν αυτή δεν θέσει το συνολικό όφελος πάνω από το προσωπικό συμφέρον.
Για την Ελλάδα της πείνας, της εξαθλίωσης, της πλήρους καταστολής, της υποταγής, της παραίτησης και της κατάθλιψης η μόνη λύση είναι η άμεση γενικευμένη εξέγερση. Εκείνη η εξέγερση που αρνούμενη τους οποιουσδήποτε συμβιβασμούς, θα ανατρέψει την απάνθρωπη κατάσταση που μας έχει επιβληθεί και θα θέσει σε κίνηση τις επαναστατικές διαδικασίες της αυθόρμητης οργάνωσης της κοινωνίας ώστε αυτή να μπορεί να εξυπηρετεί τις ανάγκες της στην βάση της ισότητας, της ελευθερίας, και της αλληλεγγύης.
Χωρίς εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους.
Χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους.
Χωρίς αφέντες και υποτακτικούς.
Η μάχες για την δημιουργία ενός ελεύθερου και δίκαιου κόσμου ποτέ δεν σταμάτησαν να κοσμούν την ιστορία της ανθρωπότητας. Μία ιστορία γεμάτη από τις μικρές και μεγάλες προσπάθειες να σπάσουν τα δεσμά που κρατούν σχεδόν το σύνολο της κοινωνίας πνευματικά δυστυχισμένο και υλικά στερημένο. Μάχες που κατάφεραν νικηφόρα, στο πέρασμα των καιρών να ανακόψουν την προέλαση του σκοταδισμού ή μάχες που χάθηκαν πνιγμένες στο αίμα της οπλικής ανωτερότητας του εχθρού, του φόβου ή της αδιαφορίας του εφησυχασμένου κοινωνικού συνόλου. Μάχες που πραγματοποιήθηκαν από ανθρώπους που εμπνεόμενοι από ανώτερα ιδανικά έβαλαν μπροστά τα στήθια τους αδιαφορώντας για τις προσωπικές συνέπειες που θα είχαν οι πράξεις τους.
Αυτά τα ιδανικά και αυτούς τους ανθρώπους τιμούμε σήμερα συμμετέχοντας στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση. Αυτά τα ιδανικά και αυτούς τους ανθρώπους δικαιώνουμε σήμερα ξεπερνώντας τον φόβο, επιτιθέμενοι σε ότι μας καθιστά αδύναμους θεατές, σύγχρονους σκλάβους, μίας πραγματικότητας που δεν έχει δικαίωμα να χαρακτηρίζεται κοινωνία ανθρώπων.
Τιμή σε όσους αγωνίζονται για την ανθρώπινη ελευθερία και αξιοπρέπεια
