Δικαίωμα διατροφής μετά από την διάσπαση της έγγαμης σχέσης δεν έχουν μόνο τα ανήλικα τέκνα ή τα ενήλικα που αποδεδειγμένα σπουδάζουν αλλά και ο/η σύζυγοςπου έχει το μικρότερο απο τους δύο εισόδημα, με αίτημα του προς το Μονομελές Πρωτοδικείο με την διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων και ή μονο της τακτικήςαγωγής.
Ειδικότερα από το σύνολο των διατάξεων του νόμου που διέπουν τις σχέσεις μεταξύ των συζύγων, προκύπτει ότι σε περίπτωση διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, (όχι σε περίπτωση διαζυγίου), οπότε εξακολουθεί μεν τυπικά ο μεταξύ των συζύγων γάμος, αλλά δεν μπορεί να γίνει λόγος περί συνεισφοράς αυτών προς αντιμετώπιση των αναγκών της οικογένειας, μεταξύ των οποίων και η αμοιβαία υποχρέωση των συζύγων για διατροφή, αφού με τη διακοπή της συμβίωσης έπαυσε να υπάρχει και να λειτουργεί κοινός οίκος και να δημιουργούνται οικογενειακές ανάγκες, εκείνος από τους συζύγους που διέκοψε την έγγαμη συμβίωση για εύλογη αιτία δικαιούται από τον άλλο, ανεξαρτήτως του εάν είναι εύπορος ή άπορος, διατροφή σε χρήμα, που προκαταβάλλεται μηνιαίως και υποκαθιστά τη συνεισφορά του υπόχρεουυπό συνθήκες οικογενειακής ζωής.
Δηλαδή ο/η σύζυγος που μετέχει, με βάση την οικονομική του δυνατότητα, στα βάρη του γάμου με ποσό μικρότερο από το ποσό συμμετοχής του άλλου συζύγου δικαιούται, συντρεχόντων και των λοιπών προϋποθέσεων (δηλαδή διακοπή έγγαμης συμβίωσης από εύλογη αιτία), διατροφή από τον τελευταίο, αφού και κατά τη διάρκειατου γάμου απολάμβανε αυτός μέρος από τα εισοδήματα του άλλου.
Το παραπάνω δικαίωμα της διατροφής του οικονομικά ασθενέστερου συζύγου εξακολουθεί να υπάρχει κι όταν ναι μεν η διακοπή προήλθε από την πλευρά του υπόχρεου για διατροφη συζύγου, αλλά ο υπόχρεος αναγκάστηκε στη διακοπή της συμβίωσης από παράπτωμα του δικαιούχου.
Στην περίπτωση όμως αυτή, αν το παράπτωμα του δικαιούχου της διατροφής συνιστά λόγο διαζυγίου, περιορίζεται η έκταση της οφειλόμενης σε αυτόν από τον άλλον διατροφής στα απολύτως αναγκαία για τη συντήρηση του (ελαττωμένη διατροφή), μετά από σχετική ένσταση που μπορεί να προβάλει με αντίστοιχο προς τούτο αίτημα ενώπιον του Δικαστηρίου.
Εξ άλλου το μέτρο της μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης οφειλόμενης στο δικαιούχο διατροφής, προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες του δικαιούχου όπως αυτές είχαν διαμορφωθεί υπό συνθήκες οικογενειακής ζωής, σε συνδυασμό με εκείνες που ανέκυψαν από τη χωριστή διαβίωση, λαμβανομένων υπόψη των εκατέρωθεν οικονομικών δυνάμεων.
Αναστασία Μήλιου, δικηγόρος παρ’ εφέταις Αθηνών