Ε, δεν είμαστε καλά…

Με αυτά που διαβάζω, ο τίτλος μας έρχεται γάντι. Διαβάζω ότι οι κάτοικοι της περιοχής Αγ. Παντελεήμονα Αχαρνών αποφάσισαν να διενεργήσουν δημοψήφισμα για την απαγόρευση εισόδου των παιδιών των μελαψών μεταναστών στις παιδικές χαρές. Κι αν αυτό το θεωρείτε λογικό, τα θερμά μου συγχαρητήρια! Εκτός από τελείως παράλογο, είναι και αδύνατο, παράνομο και αντιδημοκρατικό. Αδύνατο, γιατί όπως κι αν διεξαχθεί το δημοψήφισμα, –ηλεκτρονικώς ή με κάλπη,– δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτό, ακόμη κι αν το 95% των κατοίκων της περιοχής παραφρονήσουν ξαφνικά και ψηφίσουν «ναι». Παράνομο, γιατί θα επιχειρηθεί να στερηθούν δικαιώματα μια μερίδα πολιτών, χωρίς νομοθέτημα, επειδή κάποιοι άλλοι έτσι επέλεξαν και αντιδημοκρατικό, επειδή παραβιάζει δικαίωμα των πολιτών να κινούνται ελεύθερα στον (και δικό τους) χώρο. Ενέκρινε ποτέ κανείς το απαρχάιντ στην Ν. Αφρική, εκτός απ’ τα φασισταριά που το θέσπισαν; Ή τις πράξεις της Κου-Κουξ-Κλαν στις ΗΠΑ; Ε, κάπου εκεί θέλουμε να πάμε, σ’ εκείνα που δεν εγκρίνουμε, όταν τα κάνουν άλλοι. Αν τα κάνουμε εμείς, είναι καλοκαμωμένα.

 

Εμείς, εδώ στην Ελλάδα, είμαστε πολύ γαλαντόμοι με τον δημόσιο χώρο. Όλο και κάποιος τον καταπατάει. Όποιος προλάβει. Μπορεί αυτό να είναι γη, στην οποία κάποιοι χτίζουν αυθαίρετα· μπορεί να είναι οι τοίχοι οι οποίοι κοντεύουν να καταρρεύσουν από απανωτά στρώματα αφισών (συνήθως λαϊκών αοιδών, αλλά όχι μόνον)· μπορεί να είναι μια παιδική χαρά διότι ο… εξ ορισμού «δίκαια οργισμένος λαός» δεν θέλει ξένους· μπορεί να είναι ένας δημόσιος οργανισμός από τους υπαλλήλους-ιδιοκτήτες του· μπορεί να είναι η πρυτανεία ενός ΑΕΙ ή ακόμη και ολόκληρο το πανεπιστήμιο (σκόντο θα κάνουμε τώρα;). Γι’ αυτό και καμιά κατάληψη δεν τιμωρείται. Ειδικά αν αυτή παρουσιαστεί ως προϊόν θέλησης κάποιας «δικαιολογημένα» οργισμένης και «αγανακτισμένης» «πλειοψηφίας». Μπορεί και… μειοψηφίας. Στην δημοκρατία μας έχουν κι οι μειοψηφίες το δικαίωμα να καταδυναστεύουν τις πλειοψηφίες.

 

Μήπως είναι λάθος να βάζουμε την συζήτησε σε αριθμητικούς όρους; Είναι! Γιατί σήμερα κανείς δεν συζητάει την παραβίαση, –της μειοψηφίας έστω,– να κυκλοφορεί ελεύθερα σε δημόσιο χώρο. Συζητάμε αν η απόφαση για την κατάληψη είναι πραγματικά πλειοψηφική. Μπορεί σε μια δημοκρατία η πλειοψηφία του 99% να στερήσει το υπόλοιπο 1% από τα κεκτημένα και δημοκρατικά δικαιώματά του; Δεν το πιστεύω κι είτε εγώ κάνω λάθος είτε αυτό που έχουμε δεν είναι δημοκρατία. Πάρτε για παράδειγμα τις καταλήψεις των εκπαιδευτικών μας ιδρυμάτων από φοιτητές και μαθητές ή με απλά λόγια, αν μαζεύονται σ’ αυτές τις γενικές συνελεύσεις 500-1000 άτομα, μπορούν να απαγορεύσουν σ’ όλους τους υπόλοιπους φοιτητές και σε 500 άτομα προσωπικό να πάνε στις δουλειές τους και να κυκλοφορούν ελεύθερα σ’ ένα κτίριο, στο οποίο ο ελληνικός λαός πληρώνει για να γίνονται μαθήματα;

 

Ας πούμε τώρα ότι υπάρχει τρόπος να αποφασίσουν όλοι οι φοιτητές, με ηλεκτρονική ψηφοφορία, ότι δεν θέλουν άλλα μαθήματα, μπορούν να απαγορεύσουν στους καθηγητές να κάνουν την δουλειά για την οποία ο Έλληνας φορολογούμενος τους πληρώνει;

 

Δέχομαι ότι κάθε φοιτητής έχει το δικαίωμα να απέχει απ’ τα μαθήματα. Γενικώς μπορούν να κάνουν ο,τι θέλουν, χωρίς να εμποδίζουν τους άλλους να κάνουν ότι θέλουν εκείνοι, στα νόμιμα πλαίσια φυσικά. Για να το κάνω πιο απλό, αν κάποιος σιχαίνεται την ιστιοπλοΐα, όταν πηγαίνει στη θάλασσα, δεν μπορεί να… τορπιλίζει όλα τα ιστιοπλοϊκά σκάφη. Αν κάποιος πιστεύει, για όποιον λόγο του καπνίσει, ότι δεν πρέπει να γίνονται μαθήματα στα σχολεία και τα πανεπιστήμια, κάθεται σπίτι του και, αν μπορεί, πείθει τους άλλους να κάνουν το ίδιο. Δεν καταλαμβάνει το εκπαιδευτικό ίδρυμα.

 

Μπερδέψαμε πολλά πράγματα σ’ αυτή τη χώρα και όπως έγινε με την εισαγωγή της πληροφορικής στο Δημόσιο, όπου ψηφιοποιήσαμε τη γραφειοκρατία, έτσι θα γίνει και με την «ηλεκτρονική ψηφοφορία». Θα κάνουμε ηλεκτρονικούς τους αντιδημοκρατικούς παραλογισμούς της μεταπολίτευσης.

 

Γι’ αυτό σας είπα στον τίτλο ότι δεν είμαστε καλά. Που είναι η προσωπική μου άποψη, με όλ’ αυτά που γίνονται στην Ελλάδα. Εσείς τι λέτε; Είμαστε καλά ή να αναζητήσουμε τον εθνικό ψυχίατρο; Αυτά σκέπτομαι, σας τα λέω και πολλοί μου λένε ότι είμαι… φασίστας. Που δεν είμαι! Αν ήμουν, θα το παραδεχόμουνα, γιατί για τον φασίστα, το να τον αποκαλέσει κάποιος φασίστα, δεν είναι κατηγόρια ούτε προσβολή. Έπαινος είναι. Αλλά, αν η λογική είναι φασισμός, τότε να το παραδεχτώ: Ναι, είμαι λογικός! Απ’ αυτό το βήμα που μου παραχωρήθηκε, σας λέω πώς βλέπω εγώ τα πράγματα. Αν δεν συμφωνείτε, ας το συζητήσουμε. Υπάρχει χώρος από κάτω για τα σχόλιά σας. Και αν το συζητήσουμε καλόπιστα, χωρίς παρωπίδες, ύβρεις και αντεγκλήσεις, θα την βρούμε την άκρη. Η εφημερίδα «Αναγνώστης Πελοποννήσου» (έντυπη και ηλεκτρονική έκδοση,) οι εκδότες, οι συνεργάτες της και ο γράφων πιστεύουμε στην δημοκρατία και θα μας ευχαριστούσε να ανταλλάξουμε απόψεις. Κάπως έτσι προάγεται ο δημόσιος διάλογος και κάπως έτσι συνάγονται τα σωστά συμπεράσματα. Όχι με μονολόγους!

 

Περιμένουμε λοιπόν τα σχόλιά σας εδώ από κάτω. Θα είναι πολύ καλύτερα απ’ την αδικαιολόγητη εκτόξευση ύβρεων και χαρακτηρισμών. Και δεν θέλω να σας πω ποια γνώμη έχω για τέτοιες πρακτικές.

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της

 

Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και στα δύο αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου!