Της Ελισάβετ Δήμα – Πετροπούλου,
Με εκνευρίζει αφόρητα η σύγκριση ανάμεσα στο Άργος με το Ναύπλιον. Είναι δείγμα είτε αφόρητου σνομπισμού είτε αφέλειας. Το Ναύπλιον που έχουμε στο μυαλό μας είναι κάτι σαν ζωντανό μνημείο, αναφερόμαστε αποκλειστικά στην Παλιά πόλη, η οποία είναι πολύ όμορφη και ευτυχώς δεν αλλοιώθηκε… Τα μνημεία όμως δεν συγκρίνονται με τις πόλεις …είναι ανόμοια πράγματα.
Το Άργος υπήρξε μία εμπορικότατη πόλη με διάχυτο το άρωμα πορτοκαλεώνων αλλά και με βιοτεχνική και βιομηχανική ιστορία. Είναι πράγματι μία πόλη που έχει πολλές ατέλειες σε κυρίως δύο συστατικά στοιχεία, την πολεοδομία και την αρχιτεκτονική.
Η νέα δημοτική Αρχή σκοπεύει να τα αλλάξει και να επέμβει όσο μπορεί στο ήδη δομημένο άσχημα αστικό περιβάλλον.
Βέβαια το Άργος έχει να επιδείξει σπουδαία ιστορία και μεταξύ άλλων ένα σημαντικότατο Αρχαίο Θέατρο Μοναδικό καθώς είναι λαξευμένο στην πέτρα, διάσπαρτα διαλείμματα ομορφιάς σε νεοκλασσικά κτήρια φοβερής αισθητικής και μεγάλης ιστορικότητας …ένα Μουσείο με ευρήματα εξαιρετικά !
Κατά τα άλλα ο Εθνικός μας ποιητής περιγράφει το μεγαλύτερο ελάττωμα της φυλής μας, την διχόνοια, και μας προτρέπει να αποφεύγουμε κάθε επαφή μαζί της, διότι όπου αυτή εμφιλοχωρεί, τα αποτελέσματά της είναι καταστροφικά. Η διχόνοια, η οποία ακολουθεί την ιστορική μας πορεία, κεντρίζοντας τα πλέον επικίνδυνα χαρακτηριστικά του ψυχισμού μας.
Ναύπλιον Vs Άργος.Τέλος στις συγκρίσεις
