Μία ευχάριστη έκπληξη περίμενε όσους βρέθηκαν τις μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς στον Μάναρη Αρκαδίας, καθώς η ιστορική σιδηροδρομική γέφυρα του Μάναρη, που κατασκευάστηκε το 1896, επί Χαριλάου Τρικούπη φωτίστηκε, προσφέροντας ένα ξεχωριστό θέαμα στους κατοίκους και επισκέπτες του χωριού. Έπειτα από την αδελφοποίηση των γεφυρών του Ρίου Αντιρρίου και Μάναρη, ήρθε και ο φωτισμός για να δέσει το γλυκό. Ένα όμορφο κόσμημα στο μικρό ορεινό χωριό της Μαντινείας.
Εκτός από την γέφυρα φωτίστηκε και η στάση, ολοκληρώνοντας έτσι ένα σημαντικής πολιτισμικής αξίας έργο, όχι μόνο για την περιοχή αλλά και για ολόκληρη την Πελοπόννησο, καθώς η οχτάτοξη γέφυρα αποτελεί ένα αρχιτεκτονικό κομψοτέχνημα και μοναδικό μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς. Το έργο αυτό αποτελούσε εδώ και χρόνια πάγιο αίτημα όλων των κατοίκων της κοινότητάς του Μάναρη, καθώς και προσδοκία όλων των ξενιτεμένων μαναριωτών.
Την χρηματοδότηση ανέλαβε ο ΔΕΣΦΑ (Διαχειριστής Εθνικού συστήματος φυσικού Αερίου), την κατασκευή του η J-P Άβαξ και το κόστος σύνδεσης του φωτισμού με το δίκτυο ο Δήμος Τρίπολης. 
Ποια είναι η ιστορία της οχτάτοξης γέφυρα του Μάναρη;
Το γιγαντιαίο έργο του Χαρίλαου Τρικούπη για την κατασκευή του σιδηροδρόμου στην Πελοπόννησο τις δυο τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα βρισκόταν σε εξέλιξη. Ήταν η χρονιά των Ολυμπιακών αγώνων (1896), όταν τον Οκτώβρη ολοκληρωνόταν το μεγαλεπήβολο έργο της οχτάτοξης πετρόχτιστης γέφυρας του Μάναρη (ή Μάναρι) Αρκαδίας δεκαεφτά χιλιόμετρα στα νότια της Τρίπολης σε υψόμετρο 708 μ.. Πριν από αυτό το έργο λίγα χιλιόμετρα βορειότερα προς την Τρίπολη ήδη είχαν κατασκευαστεί στην περιοχή του χωριού Μπολέτα (Μάκρη) κάποιες μικρές σήραγγες και άλλες δυο εντυπωσιακές πετρόχτιστες γέφυρες, για να ανηφορίσει η γραμμή στα 814 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, το υψηλότερο υψομετρικό σημείο του σιδηροδρόμου στην Ελλάδα.
Κι ενώ η γραμμή μετά από αυτή την ανάβαση στα βουνά της Αρκαδίας άρχιζε να ξανακατεβαίνει, οι κάτοικοι της γύρω περιοχής συνηθισμένοι μόνο σε μουλαρόδρομους και γιδόστρατες, βλέπανε να ορθώνεται μέρα με τη μέρα ένα επιβλητικό, κολοσσιαίο για τα δεδομένα της εποχής, γεφύρι που θα ένωνε το χάσμα μέσα στο οποίο κυλάει χαμηλά το ρέμα του Μάναρη προς την κοιλάδα της Ασέας που τροφοδοτεί τις πηγές του Αλφειού ποταμού.
Όλα τα κτίρια, ακόμα και στα πιο απόμερα σημεία, χαρακτηρίζονται από υψηλή αισθητική απόλυτα εναρμονισμένη με το περιβάλλον, απόδειξη πνεύματος μεγάλης λεπτότητας της εποχής.
* Οι φωτογραφίες προέρχονται από την Σελίδα “Μάναρη Αρκαδίας” στο Facebook.