Το καταφέραμε κι αυτό!
Ήταν το μόνο που απέμενε, το μόνο που δεν είχαμε ξεφτιλίσει ακόμη. Δεν μας ξέφυγε όμως. Του δώσαμε μια και πάει κι αυτό μαζί με το υπόλοιπο πολιτικό μας σύστημα, που έχει γίνει κουρελού. Δεν μου κάνει καμιά εντύπωση όμως. Αυτοί είμαστε! Μακιαβελικοί! Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα! Έλα όμως που δεν είναι πάντα έτσι. Για όσους αμφιβάλλουν, παραπέμπω στο δίλημμα του Ρασκόλνικωφ, στο «Έγκλημα και Τιμωρία» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι: Αν, για να φτάσει κάποιος να γίνει γιατρός και να θεραπεύει κόσμο, πρέπει να σκοτώσει μια γριά, που στέκεται εμπόδιο στον δρόμο του, θα βρεθεί δικαστήριο να τον καταδικάσει;
Εδώ βέβαια έχουμε δυο παραμέτρους: Το πείσμα, την εμμονή της γριάς να στερήσει τις σπουδές απ’ τον νεαρό και φιλόδοξο Ρασκόλνικωφ και απ’ την άλλη το έγκλημα, την αφαίρεση ζωής, –μιας οποιασδήποτε ζωής,– επειδή τα πράγματα δεν έρχονται πάντα όπως τα θέλουμε, όπως μας εξυπηρετούν. Αυτή η δεύτερη παράμετρος είναι μια σκέτη βαρβαρότητα, που δεν συμβαίνει ούτε στην ζούγκλα. Στη ζούγκλα τα ζώα σκοτώνουν για να φάνε, όχι για να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους! Και σαν να σας ακούω να λέτε ότι είναι ατυχής η σύγκριση, ότι –τάχα μου– μεγαλοποιώ τα πράγματα. Βεβαίως δεν υπήρξε καμιά γριά θύμα της πεισματάρικης πολιτικής 132 εθνοπατέρων μας, όλοι το καταλαβαίνουμε αυτό. Επλήγη όμως ο θεσμός του Προέδρου της Δημοκρατίας, ένας θεσμός που εμείς οι ίδιοι επιλέξαμε, με δημοψήφισμα, στις 8 Δεκεμβρίου 1974.
Από το 1975 εκλέγουμε Προέδρους της Δημοκρατίας και τέτοια αποκοτιά δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ! Πρώτος ήταν ο Μιχαήλ Στασινόπουλος, που τον διαδέχτηκε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, μετά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, μετά ο Χρήστος Σαρτζετάκης, μετά πάλι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ακολούθησε ο Κωστής Στεφανόπουλος και ο Κάρολος Παπούλιας. Όλοι εξελέγησαν χωρίς να χρειαστεί να πάμε σε εκλογές, όπως το Σύνταγμα ορίζει. Γιατί σεβόμασταν τους θεσμούς κι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι θεσμός! Τελικά όμως, αυτήν την φορά, μπήκε στη μέση η φιλοδοξία του κ. Τσίπρα, να γίνει πρωθυπουργός και του ΣΥΡΙΖΑ να κυβερνήσει. Κι έβαλαν διλήμματα, για να μην πω εκβιασμούς, που δεν θα ήταν πρέπον: Θα σκίσουν τα μνημόνια! Που καταργούνται περίπου ένα μήνα μετά τις εκλογές, έχει αποφασιστεί. Τα διλήμματα που έβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν τα ίδια μ’ αυτά που είχε βάλει ο κ. Σαμαράς το 2012, με τα Ζάππειο Ι, Ζάππειο ΙΙ και Ζάππειο ΙΙΙ. Θα έσκιζε κι εκείνος τα μνημόνια, που δεν τα έσκισε, όχι γιατί δεν ήθελε, αλλά γιατί δεν μπορούσε να τα σκίσει.
Τα πράγματα είναι απλά: Χρωστάμε! Και χρωστάμε σε χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως επί το πλείστον. Που θέλουν να εξασφαλίσουν ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Δεν είναι αγαθοεργά σωματεία, φιλανθρωπικές οργανώσεις, να δίνουν λεφτά στους φτωχούληδες τους Έλληνες, χωρίς την εξασφάλιση ότι θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Άρα ας ξεχάσουμε τα περί σκισίματος των μνημονίων, που ναι μεν καταργούνται την 28η Φεβρουαρίου, οι υποχρεώσεις όμως παραμένουν και τα δάνεια πρέπει να αποπληρωθούν, όπως παραδέχτηκε και ο κ. Τσίπρας. Το πώς θα αποπληρωθούν το αφήνω σε σας να το σκεφτείτε, αλλά, σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να υπολογίζετε ότι από την 1η Μαρτίου 2015 θα είναι πλούσια τα ελέη μας και θα τρώμε όλοι με χρυσά κουτάλια. Οι καιροί θα είναι δύσκολοι, όποια κυβέρνηση και να ’χουμε μετά την 25η Ιανουαρίου. Δεν υπάρχει περίπτωση να μας χαριστεί κανείς! Και ο λόγος είναι απλός. Τον έχουμε συζητήσει απ’ αυτήν την στήλη, σας τον έχει αναπτύξει και η Αθηνά, από τον έντυπο «Αναγνώστη»: Έχουμε πετρέλαιο και φυσικό αέριο! Που πρέπει να είναι μεγάλα τα κοιτάσματά μας, γιατί, αν ήταν μικρά και αμελητέα, δεν θα τα υπολόγιζε κανείς και δεν θα είχαμε φτάσει στο σημείο που είμαστε σήμερα!
Υπάρχουν δυο υπερδυνάμεις στον κόσμο: Η Ρωσία και οι ΗΠΑ, που αντιμάχονται η μια την άλλη. Αυτή η διαμάχη τους επεκτείνεται και στα ελληνικά κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου. Ποιος απ’ τους δυο θα τα πάρει; Αν τα πάρουν οι ΗΠΑτζήδες, το κέρδος της Ελλάδος θα είναι σχεδόν μηδενικό. Δίνουν 10% σε μας και 10% στους Τούρκους, που δεν έχουν τίποτα να πουλήσουν, ένα κέρδος που θα εξανεμιστεί την πρώτη πενταετία, λόγω αύξησης του κόστους εξόρυξης, ή πτώσης της τιμής του πετρελαίου και φυσικού αερίου, ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο θα σκεφτούν. Κέρδος σχεδόν μηδενικό λοιπόν από εκείνη την πλευρά. Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, οι Ρώσοι. Που πληρώνουν καλύτερα. Αλλά αυτή η περίπτωση έχει επιπλοκές, μεγάλες και διεθνείς επιπλοκές, που ξεφεύγουν απ’ τα όρια της χώρας μας. Αν τα πάρουν οι Ρώσοι, πατάνε γερά πόδι στην Ευρώπη! Πώς θα ζεσταθεί η ΒΔ Ευρώπη, πώς θα δουλέψουν τα εργοστάσιά της, χωρίς φυσικό αέριο; Θα φτάσουν τα πετρέλαια της Νορβηγίας και της Βόρειας Θάλασσας; Αν πέσουν λίγο ακόμη οι διεθνείς τιμές πετρελαίου, –στο χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης καθορίζονται αυτές οι τιμές,– τα κοιτάσματα της Βόρειας Θάλασσας καθίστανται ασύμφορα. Πρέπει μαζί με όλ’ αυτά να έχουμε υπ’ όψιν μας και το εξής: Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα να φέρνεις το αέριο και το πετρέλαιο απ’ το Αζερμπαϊτζάν, το Καζακστάν ή δεν ξέρω ποιο άλλο …στάν κι άλλο να το έχεις και να το βγάζεις στην ίδια την Ευρώπη.
Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν, τα πράγματα είναι πολύ μπλεγμένα και, γι’ αυτόν τον λόγο, δύσκολα. Άρα πρέπει να σταματήσουμε να τσακωνόμαστε για το ποιος θα πάρει την εξουσία και χρειαζόμαστε μια διακομματική συμφωνία των δύο μεγάλων κομμάτων για την εξόρυξη του πετρελαίου και του φυσικού αερίου μας. Που θα βοηθήσει να ορθοποδήσει η χώρα! Δεν έχει σημασία ποιος θα γίνει πρωθυπουργός, γιατί τι να την κάνει κανείς την εξουσία, αν καταντήσουμε να είμαστε περισσότερο υποτελείς στις ΗΠΑ; Όπως μας βαράνε, θα χορεύουμε.
Τι προτείνω; Μια συνεργασία των δυο μεγάλων κομμάτων, που θα αναδειχτούν απ’ τις εκλογές της 25ης τρέχοντος. Αν συνεχίσουν να λένε ο ένας το μακρύ του κι ο άλλος το κοντό του, αν συνεχίσουν να επιτίθενται το ένα στο άλλο, μπορούμε να ξεχάσουμε τα περί ευημερίας και ανάπτυξης, θα πρέπει να το πάρουμε απόφαση ότι θα συνεχίσουμε να είμαστε κακομοίρηδες επ’ άπειρον. Ο ευλογημένος τόπος μας μάς δίνει άλλη μια ευκαιρία: Να εκμεταλλευτούμε σωστά και για το καλό της πατρίδας μας το πλούσιο υπέδαφός μας! Γιατί όσο καλός κι αν είναι ο τουρισμός, όσα έσοδα κι αν φέρνει, δεν μπορούμε να γίνουμε όλοι σερβιτόροι. Μια συμφωνία λοιπόν, στο θέμα του ορυκτού μας πλούτου, είναι αναγκαία! Γιατί δεν είναι μόνο το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Απόδειξη αυτού είναι και η εισβολή των Τούρκων στα Ίμια. Δεν ήθελαν την βραχονησίδα, να την κάνουν τι; Το υπέδαφος της βραχονησίδας ήθελαν και εκεί, –λέγεται– ότι υπάρχουν μεγάλες ποσότητες οσμίου. Ψάξτε και θα βρείτε πού χρησιμοποιείται το όσμιο, πόσο κοστίζει στις διεθνείς αγορές και πόσο σπάνιο είναι, στο ιντερνέτ είσαστε άλλωστε. Δώστε το στο Google και ενημερωθείτε! Φίλοι και φίλες, έχουμε πολλά να πάρουμε απ’ τη γη μας. Ας τα εκμεταλλευτούμε, για το καλό της πατρίδας μας κι ας πάψουμε κάποτε να είμαστε αθύρματα στα χέρια των μεγάλων… «συμμάχων» μας!
Τελειώνοντας, θα πρέπει να σας πω ότι ο Ρασκόλνικωφ τελικά συνελήφθη, δικάστηκε και καταδικάστηκε σε επτά –αν θυμάμαι καλά– χρόνια καταναγκαστικά έργα στην Σιβηρία, απ’ όπου λίγοι επέστρεφαν. Η ερωτευμένη Σόνια, η φίλη του, μνηστή του, πού να θυμάμαι τώρα; –αθάνατη ρώσικη ψυχή!– τον ακολούθησε στην Σιβηρία, όπου πέρασαν μαζί τα δύσκολα χρόνια της ποινής του Ρασκόλνικωφ. Θέλησα να σας το πω κι αυτό, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ποιοι θα ακολουθήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στην τιμωρία του, ούτε πόσοι θα έχουν το κουράγιο να το κάνουν. Θα δείξει το πράγμα. Κοντός ψαλμός, αλληλούια.
ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά της
Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.
Και
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και
Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που θα σας επιτρέψουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.
Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου!
