Πέθανε τη νύκτα του Σαββάτου προς Κυριακή ο Ντέμης Ρούσσος, σε ηλικία 69 ετών, με τις αιτίες του θανάτου του να παραμένουν άγνωστες.
Ο Ντέμης Ρούσσος, από τους λίγους έλληνες τραγουδιστές με διεθνή φήμη και μεγάλη καριέρα στο εξωτερικό, γεννήθηκε στις 15 Ιουνίου του 1946 στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου. Με τις αναταραχές του Σουέζ, επέστρεψαν με την οικογένειά του στην Ελλάδα.
Η μουσική του καριέρα
Στην Ελλάδα, συμμετείχε σε διάφορα μουσικά συγκροτήματα αρχίζοντας με τους The Idols σε ηλικία 17 χρόνων.
Στο ευρύτερο ακροατήριο έγινε γνωστός το 1968 με το συγκρότημα Aphrodite’s Child, αρχικά στα φωνητικά και αργότερα ως μπασίστας. Το διακριτικό φωνητικό του ύφος προώθησε το συγκρότημα σε διεθνή επιτυχία, ιδιαίτερα με τη συμμετοχή του στον δίσκο 666, ο οποίος έγινε κλασική επιτυχία.
Μετά από τη διάλυση των Aphrodite’s Child, συνέχισε διάφορες σποραδικές ηχογραφήσεις. Από τη συνεργασία του με τον άλλο διάσημο φίλο του, τον Βαγγέλη Παπαθανασίου, κυκλοφόρησαν το 1970 τον δίσκο Sex Power, και το 1977 το Magic. Η πιο επιτυχημένη συνεργασία τους ήταν το Race to the End, μια φωνητική προσαρμογή του μουσικού θέματος από το βραβευμένο με Oscar “Οι Δρόμοι της Φωτιάς“, που κυκλοφόρησε και στα ισπανικά με τον τίτλο Tu Libertad. Το 1982 ο Ρούσσος πήρε μέρος με έκτακτη συμμετοχή στο soundtrack της κινηματογραφικής ταινίας Blade Runner.
Η Υπερβολές, η Χούντα και οι Μπριζόλες:
Ο ίδιος είχε παραδεχθεί ότι έχει δοκιμάσει κάθε λογής ακρότητες, εκτός από ναρκωτικά, ότι έχει πάει με εκατοντάδες γυναίκες και έχει ξοδέψει χρήματα σε ανήκουστα πράγματα.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα ήταν όταν έγινε live sex για τις ανάγκες ενός δίσκου. Σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Βασίλη Τσακίρογλου ο ίδιος είχε εξομολογηθεί όλο το παρασκήνιο της ηχογράφησης του δίσκου που ο ίδιος χαρακτηρίζει vintage, με τίτλο «666»:
«Κάποια στιγμή μάς ήρθε η ιδέα: ο Βαγγέλης (σσ. Παπαθανασίου) είχε σοφέρ. Του είπαμε “πήγαινε έξω στον δρόμο και βρες μια πόρνη”. Οντως, εκείνος υπάκουσε και σε λίγο γύρισε με το κορίτσι. Στήσαμε τα μικρόφωνα σε μια γωνιά και του ζητήσαμε να την πηδήξει. Κι αυτό έγινε. Live sex. Εκείνη ούρλιαζε – όπως όφειλε εφόσον την είχαμε πληρώσει κι εμείς παίζαμε από πάνω σαν τρελοί. Το συγκεκριμένο κομμάτι μπήκε στο άλμπουμ, αλλά μας ζήτησαν να το καμουφλάρουμε λίγο. Υπάρχει όμως ένα μιξ αυτού του μέρους που ακούς κανονικά την γκόμενα, τις κιθάρες, τα πάντα. Τρέλα. Αυτό είναι από τα πιο άγρια πράγματα που έχουν συμβεί ποτέ. Λοιπόν, ποιος θα μου πει εμένα τι είναι ροκ;»
Έτσι κι’ αλλιώς η υπερβολή ήταν μέρος της extra large καλλιτεχνικής περσόνας του, που έζησε τα πάντα στον υπερθετικό: από τα κιλά του μέχρι τις τεράστιες κελεμπίες που ο ίδιος λάνσαρε και τις πούλησε κάποια στιγμή σε δημοπρασία αποκομίζοντας τεράστια κέρδη.
Παρότι ο Ρούσσος γνώρισε νωρίς τη διασημότητα, κατάφερε να επιβιώσει άνετα σε αυτήν – «από ένστικτο», όπως δηλώνει ο ίδιος. Για την ακρίβεια, κολυμπούσε στη σούπα της διασημότητας όπως το ψάρι στο νερό: είχε διαίσθηση, εφευρετικότητα και αντανακλαστικά.
Εκτός ίσως από την περίπτωση των πολιτικών που ποτέ δεν τον ενδιέφεραν, γι’ αυτό και κάποιοι τον είχαν κατηγορήσει για την παράδοξη ανοχή προς τη χούντα, καθώς και για δηλώσεις του τύπου: «Εμένα δεν με απασχολεί η πολιτική, αλλά οι μπριζόλες». Εκείνος παραδεχόταν πως πάντα εκνευριζόταν από πολιτικές ερωτήσεις και από την κακεντρέχεια για την τεράστια διασημότητα που είχε αποκτήσει στο εξωτερικό.