Και τώρα… αναμονή…
Την περασμένη Κυριακή ο λαός αποφάσισε και όλοι εμείς οι υπόλοιποι πρέπει να υπακούσουμε στα κελεύσματα του λαού. Αυτό δεν είναι δημοκρατία; Αυτό είναι κι όσο και να μην μας αρέσει το αποτέλεσμα που έβγαλαν οι κάλπες, όσο κι αν δεν μας βρίσκει σύμφωνους η θέληση του λαού, είμαστε υποχρεωμένοι να την δεχτούμε, αν θέλουμε να ζούμε σε μια ευνομούμενη πολιτεία. Δεν υπάρχει άλλωστε και τρόπος αντίδρασης. Τι να κάνουμε, δηλαδή; Να πάρουμε τ’ άρματα και να βγούμε στο βουνό; Θα ήταν, τουλάχιστον, γελοίο! Γι’ αυτό, αναμονή…
Για να δούμε τώρα την νέα κυβέρνησή μας και λέω «μας», αν και δεν τους ψήφισα, γιατί πρέπει να είναι κυβέρνηση όλων των Ελλήνων. Για να πω την αλήθεια, σήμερα Τρίτη, που γράφεται αυτό το κείμενο, μόνο κάτι φήμες έχω ακούσει για τη σύνθεση της κυβέρνησης. Άκουσα για τον κ. Βαρουφάκη, που θα είναι επικεφαλής ενός σύνθετου υπερ-υπουργείου και για την κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, που προτείνεται για πρόεδρος της Βουλής κι αν γίνουν έτσι τα πράγματα, πρέπει να αγοράσω μια τηλεόραση, για να παρακολουθώ τους ομηρικούς καυγάδες, μεταξύ της προέδρου της Βουλής και των βουλευτών της ΧΑ. Δεν πρέπει να τα χάνω αυτά τα πράγματα. Στης ακρίβειας τον καιρό, μια δωρεάν διασκέδαση είναι πάντα ευπρόσδεκτη! Βεβαίως υπάρχει και το ενδεχόμενο κάποιος να συστήσει στην κ. Κωνσταντοπούλου να σοβαρευτεί λιγάκι και ν’ αρχίσει να συμπεριφέρεται σύμφωνα με το αξίωμά της. Είναι κυβέρνηση πλέον, έφυγε απ’ τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Θα περιμένω και θα δω, αν και έχω την εντύπωση ότι την αγορά της συσκευής τηλεόρασης δεν θα την αποφύγω. Αναμονή λοιπόν…
Η νέα κυβέρνηση έχει δυο δρόμους, που ανοίγονται μπροστά της. Ο ένας είναι να έχει πάρει σοβαρά τον ρόλο της και να προσπαθήσει για κάτι καλό, να προσπαθήσει να γράψει ιστορία και να πείσει και τους πλέον δύσπιστους ότι η Αριστερά δεν προορίζεται μόνο για τα έδρανα της αντιπολίτευσης. Ο άλλος δρόμος είναι να αναλωθεί σε άχρηστους καυγάδες και με τους έξω από ’δώ και με τους μέσα εδώ και να μην πετύχει τίποτα. Ο πρώτος δρόμος είναι δύσκολος, αν και η προηγούμενη κυβέρνηση, με τα σφάλματα και την ατολμία της, έχει στρογγυλέψει αρκετά τις γωνίες. Θα έχει να αντιπαλέψει θεριά και τέρατα και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να τους εξηγήσει το δύσκολο έως αδύνατο του εγχειρήματος, αφού ο ελληνικός λαός έχει πλέον εξουθενωθεί και δεν αντέχει άλλο και να προσπαθήσει να διαπραγματευτεί με θάρρος, αλλά χωρίς τσαμπουκάδες, για ένα καλύτερο αποτέλεσμα, προς το συμφέρον όλων μας, και ημών και των Ευρωπαίων. Ο δεύτερος δρόμος είναι εύκολος. Απλά δεν κάνουμε τίποτα, εκτός απ’ το να τσακωνόμαστε και εδώ και έξω, περιμένοντας την βοήθεια του θεού της Ελλάδος, που, απ’ ο,τι έχουμε διαπιστώσει μέχρι τώρα, πολύ λίγο ενδιαφέρεται για την τύχη μας. Πάντως για ένα πράγμα μπορούμε να είμαστε από τώρα βέβαιοι: Η κατάσταση θα χειροτερέψει πριν καλυτερέψει. Είναι κάτι που έμαθα στην Αγγλία, (things will get worse before they get better, όπως λένε εκεί) και ισχύει για κάθε δύσκολη κατάσταση, γιατί θαύματα δεν γίνονται. Και η τωρινή μας κατάσταση είναι δύσκολη! Γι’ αυτό, αναμονή…
Έχουμε όλον τον καιρό να τους κρίνουμε αργότερα, ας μην προβούμε σε κρίσεις από τώρα, πριν καν αρχίσουν το έργο τους. Καταλαβαίνω βέβαια ότι πολλοί απ’ τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ θα δυσαρεστηθούν με την αναμονή, ενώ άλλοι, από άλλα κόμματα, θα πανηγυρίσουν για την αποτυχία της κυβέρνησης, που δεν θα είναι αποτυχία. Γιατί και η κυβέρνηση στάση αναμονής πρέπει να τηρήσει, αφού η Ευρώπη δεν έχει ν’ ασχοληθεί μόνο με την αφεντιά μας. Έχουν κι άλλα θέματα να φροντίσουν εκεί πάνω, όπως τις νέες κυρώσεις που σκέπτονται να επιβάλουν οι Ευρωπαίοι κατά της Ρωσίας και εμείς διαφωνούμε και καλά κάνουμε, αφού έχουμε συμφέροντα απ’ τη Ρωσία και όπως διάβασα στην «Καθημερινή» σκέπτεται η Μόσχα, από προχτές, που έμαθε για την διαφωνία μας, να εξαιρέσει τα ελληνικά προϊόντα απ’ το εμπάργκο που έχουν επιβάλει στα ευρωπαϊκά. Καλά πήγαμε σ’ αυτό. Να μην μας σέρνουν απ’ τη μύτη! Υπομονή χρειάζεται, να δούμε και τα υπόλοιπα…
Για την σύνθεση της νέας κυβέρνησης δεν ξέρω τίποτα, όπως ήδη είπα. Θα μάθω εν καιρώ. Προς το παρόν δεν μ’ ενδιαφέρει, αφού άλλοι έχουν τα γένια και τα χτένια. Θα περιμένω και θα δείξει το πράγμα, αφού ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Μπορώ όμως να θέσω τις προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης, ώστε να αρθεί η αδημονία των ανυπόμονων. Πρέπει, εκτός των ευρωπαϊκών θεμάτων, (χρέος, δόσεις κλπ,) να ασχοληθούν και με τα εσωτερικά θέματα, τα θέματα στα οποία κανείς Ευρωπαίος ή ξένος δεν έχει λόγο. Που είναι αρκετά! Θα πρέπει επίσης να ξεχάσουν την επαναπρόσληψη όλων των δημοσίων υπαλλήλων, που έχουν απολυθεί και να επικεντρωθούν στον ιδιωτικό τομέα, αφού αυτός είναι που παράγει ανάπτυξη κι όχι οι δημόσιοι υπάλληλοι.
Θέματα λοιπόν που δεν έχουν λόγο οι ξένοι και είναι αποκλειστικά δικά μας είναι:
- Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και εύρεση δίκαιου τρόπου να συγκεντρωθούν τα κεφάλαια που θα χαθούν με την κατάργησή του.
- Σωστό εκλογικό σύστημα. Δεν γίνεται το πρώτο κόμμα να παίρνει 50 έδρες δωράκι.
- Σωστό, σταθερό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, για να πληρώνει ο καθένας όσα του αναλογούν κι όχι όσα θέλει το υπουργείο κάθε φορά. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να προσελκύσουν επενδύσεις. Αλλιώς, οι επενδυτές δεν είναι κορόιδα, για να μας έρθουν, χωρίς να ξέρουν τι θα πληρώνουν.
- Μείωση αντικειμενικών αξιών. Δεν νοείται οι αντικειμενικές να είναι υψηλότερες απ’ τις εμπορικές. Γιατί, αν είναι, όπως τώρα, ας πούμε, κάτι πάει πολύ λάθος…
Είναι κι άλλα που πρέπει να φροντίσουν, θα τα πούμε στην πορεία, αλλά ας αρχίσουν μ’ αυτά και θα είμαι ευχαριστημένος. Επίσης ας ξεχάσουν εκείνο το περιβόητο: Φεύγουμε απ’ το ευρώ, φεύγουμε απ’ την Ευρώπη και λοιπές αηδίες. Ωραία, ας πούμε ότι φεύγουμε. Και πάμε πού; Είναι μια απειλή, που δεν κολλάει πουθενά, αφού οι Ευρωπαίοι ξέρουν ότι δεν έχουμε πουθενά να πάμε, άρα δεν το παίρνουν σοβαρά. Σαν προεκλογικό σύνθημα, για να προσελκύσει τους ανεγκέφαλους «επαναστάτες», μπορώ να το καταλάβω, αλλά όχι σαν κυβερνητική γραμμή.
Όπως λέει κι ο τίτλος μας σήμερα λοιπόν, υπομονή, αναμονή και θα δούμε. Ας ευχηθούμε όλοι καλή επιτυχία στην νέα κυβέρνηση και να μην κάνει τα λάθη της προηγούμενης, απ’ την ανάποδη βεβαίως. Η προηγούμενη ήταν πολύ διαλλακτική, χωρίς προσωπικότητα και την τραβούσαν απ’ την μύτη. Τώρα χρειάζεται να δείξουμε προσωπικότητα και χαρακτήρα, χωρίς να ζητάμε το ανέφικτο και χωρίς υπέρμετρους τσαμπουκάδες. Ας επιδείξουμε σοβαρότητα, σταθερότητα, συνέπεια!
ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά
της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.
Και
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και
Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που θα σας επιτρέψουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.
Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.
