Γράφει ο Χρήστος Τσαντής *
Ο ελληνικός λαός τοποθετήθηκε αυτά τα χρόνια με τη ψήφο του για τα καίρια θέματα της κεντρικής πολιτικής σκηνής. Ποτέ, σε καμία εκλογική μάχη, δεν επικύρωσε με τη ψήφο του τα μνημόνια και τις συμφωνίες που υπέγραψαν πίσω από την πλάτη του οι βουλευτές της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.
Ο λαός μας ψήφισε δύο φορές το 2012, μία στις ευρωεκλογές του 2014 και άλλη μία φορά στις 25 του Γενάρη του 2015. Και τις τέσσερις φορές που κλήθηκε στις κάλπες είπε ένα ηχηρό ΟΧΙ στα μνημόνια και στις πολιτικές της λιτότητας.
Οι συμφωνίες και οι δεσμεύσεις των μνημονίων δεν εγκρίθηκαν και δεν επικυρώθηκαν ποτέ από την πλειοψηφία του λαού.
Η ΝΔ το 2012 κέρδισε τις εκλογές, με τσακισμένα τα ποσοστά της και με μικρή απόσταση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Είχε συγκεντρώσει το 18,85% τον Μάη και 28,66% τον Ιούνη του 2012. Η βασική θέση όμως, με την οποία έδωσε τη μάχη των εκλογών του 2012, αφορούσε την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου. Επαναδιαπραγμάτευση που όλοι γνωρίζουμε ότι δεν έγινε ποτέ. Ποτέ, επίσης, δεν εφαρμόστηκαν οι προεκλογικές “δεσμεύσεις” της ΝΔ απέναντι στο λαό. Η ΝΔ και ο Αντώνης Σαμαράς είχαν δεσμευτεί πριν από τις εκλογές του 2012 για:
- Αποκατάσταση συντάξεων και πολυτεκνικών επιδομάτων στα επίπεδα του 2009.
- Αποκατάσταση των ζημιών που υπέστησαν οι ομολογιούχοι και τα ασφαλιστικά ταμεία.
- Επέκταση του επιδόματος ανεργίας.
- Συγκράτηση του ύψους των μισθών στον ιδιωτικό τομέα.
- Αύξηση του αφορόλογητου.
- Μείωση του ΦΠΑ
- Αντικατάσταση του “χαρατσιού” με πιο δίκαιο φόρο.
- Όχι απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων.
- Αύξηση της ρευστότητας στην αγορά.
Το τι τελικά έκαναν είναι γνωστό βέβαια. Τα ακριβώς αντίθετα! Έτσι ξέσπασαν μεγάλοι αγώνες, τους οποίους η κυβέρνηση αντιμετώπισε μ’ έναν άγριο αυταρχισμό και με επίδειξη βίας.
Στις μοναδικές εκλογές, όπου η ΝΔ κατέβηκε με σημαία το μνημόνιο, ήταν οι ευρωεκλογές του 2014 στις οποίες καταποντίστηκε και έχασε την πρώτη θέση, καθώς και οι εκλογές που ολοκληρώθηκαν πριν από λίγες ημέρες στις οποίες και συνετρίβη.
Το πολιτικό κόμμα που είχε “σημαία” το μνημόνιο από την πρώτη στιγμή χωρίς ταλαντεύσεις ήταν το ΠΑΣΟΚ. Ο ελληνικός λαός το τίμησε δεόντως εξαφανίζοντάς το από τον πολιτικό χάρτη της χώρας. Το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε από το 44% των εκλογών του 2009 στο… 4,6% της 25ης του Γενάρη. Ενώ ο πρωθυπουργός που έκανε την αρχή των μνημονίων δεν μπόρεσε καν να εξασφαλίσει την είσοδό του στη Βουλή.
Η ΔΗΜΑΡ που ξεκίνησε με αντιμνημονιακές θέσεις, στο δρόμο ξέχασε τι υποσχόταν και ο λαός την τιμώρησε με τη ψήφο του. Την ίδια πορεία είχε και το ΛΑΟΣ.
Λαϊκή εντολή ακύρωσης των μνημονίων, η ψήφος της 25ης του Γενάρη.
Με μεγάλα ποσοστά ο ελληνικός λαός στις εκλογές έδωσε την πλειοψηφία σε δυνάμεις που έχουν δεσμευτεί για την ακύρωση των συμφωνιών και την ανατροπή της πολιτικής των μνημονίων. Μάλιστα αυτή τη νίκη – ιδιαίτερα ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και οι ΑΝ.ΕΛ. – την πέτυχαν μέσα σε ένα πολύ εχθρικό πολιτικό περιβάλλον από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Την πέτυχαν μέσα σε συνθήκες διεθνών παρεμβάσεων, που αγγίζουν τα όρια της ασέβειας απέναντι στη λαϊκή κυριαρχία και την ανεξαρτησία ενός ανεξάρτητου κράτους.
Συνηθισμένοι, κάποιοι από τους επιτελείς της γερμανικής ηγεσίας στην ευρωζώνη, να απευθύνονται σε οσφυοκάμπτες πιστέψανε πως θα μπορέσουν να επιβάλλουν τις θέσεις τους, όπως πριν.
Απέτυχαν για άλλη μια φορά. Ο λαός ψήφισε με σαφήνεια καταγγέλλοντας συμφωνίες και δεσμεύσεις, για τις οποίες ποτέ δεν ρωτήθηκε.
Τα ελλείμματα δημοκρατίας
Το εκλογικό αποτέλεσμα δεσμεύει τη νέα κυβέρνηση να κινηθεί αποφασιστικά και με σταθερότητα στο δρόμο της ακύρωσης των συμφωνιών και των δεσμεύσεων Σαμαρά-Βενιζέλου.
- Θα περίμενε κανείς μια διαφορετική δημοκρατική κουλτούρα από τη γερμανική κυβέρνηση.
- Θα περίμενε κανείς σεβασμό απέναντι σε μία χώρα που μάτωσε όλα αυτά τα χρόνια υπό το βάρος άδικων και αδιέξοδων μέτρων.
- Θα περίμενε κανείς ένα ανοιχτό κάλεσμα στο νέο πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, για να συζητήσουν από την αρχή και χωρίς προαπαιτούμενα τον τρόπο αντιμετώπισης της ανθρωπιστικής κρίσης στην πατρίδα μας.
- Θα περίμενε κανείς περισσότερο σεβασμό από μία χώρα που ακόμα χρωστάει στην Ελλάδα σημαντικά ποσά από τις καταστροφές που προξένησε στη χώρα με το αναγκαστικό κατοχικό δάνειο.
Η στάση της γερμανικής κυβέρνησης προδίδει τον πανικό της μπροστά στο ενδεχόμενο να εξαπλωθεί το φαινόμενο ΣΥΡΙΖΑ σε όλη την Ευρώπη, με ένα ντόμινο πολιτικών και κοινωνικών ανατροπών που θα αμφισβητήσουν την νεοφιλελεύθερη, αδιέξοδη, πολιτική των μνημονίων.
Η Ελλάδα έχει τον τρόπο να διαπραγματευτεί, γιατί έχει κρίσιμο ρόλο η θέση της συνολικά για την ευρωζώνη. Έχει τα δικά της σημαντικά διαπραγματευτικά ατού και τα όπλα της σε αυτή τη μάχη. Και κυρίως φαίνεται πως, έπειτα από πολλά χρόνια διαθέτει μια ηγεσία, η οποία δείχνει αποφασισμένη να δώσει αυτή τη μάχη, για την οποία ψηφίστηκε από τον ελληνικό λαό.
Η λαϊκή παρέμβαση-καταλύτης των εξελίξεων
Η λαϊκή παρέμβαση μέσα από την ενημέρωση, δράση και κινητοποίηση, μπορεί να διαμορφώσει τους όρους μιας αποφασιστικής και νικηφόρας διεξαγωγής της μάχης για την κατάργηση των μνημονίων. Απέναντι στο συντηρητικό μπλοκ των δυνάμεων του φόβου και της γερμανοδουλείας, μπορεί να υψωθεί το μέτωπο των δυνάμεων που αγωνίζονται για τη λαϊκή χειραφέτηση. Η αντιμετώπιση των συνεπειών της ανθρωπιστικής κρίσης, που προέκυψε ως αποτέλεσμα των αντιλαϊκών επιλογών διαχείρισης της κρίσης και όχι ως φυσικό φαινόμενο, θα μπορούσε να γίνει το βήμα για την αγωνιστική ανάταση ενός ολόκληρου λαού, για την επανάκτηση της χαμένης αξιοπρέπειας.
Θλιβεροί απόντες
Αυτό θα μπορούσε να είναι σημείο αναφοράς για όλες τις δυνάμεις στο χώρο της Αριστεράς και όχι μόνο. Για κάποιες από αυτές μάλιστα που λένε ότι αγωνίζονται για μια διαφορετική κοινωνική, οικονομική και πολιτική οργάνωση της κοινωνίας, αυτή η πάλη θα μπορούσε να τους προσφέρει πολλά.
- Θα περίμενε κανένας να μη θεωρεί «ψίχουλα» η ηγεσία του Περισσού τις εξαγγελίες για επαναπρόσληψη των καθαριστριών, των απολυμένων της ΕΡΤ, των ομήρων της διαθεσιμότητας.
- Θα περίμενε κανείς να μη θεωρεί «ψίχουλα» την εξαγγελία για φρένο στις ιδιωτικοποιήσεις, για σταματημό στην αύξηση των ορίων ηλικίας στις συντάξεις.
- Θα περίμενε κανείς να μη χαρακτηρίζει «ψίχουλα» τη κατάργηση του 5ευρω στα νοσοκομεία και τη μείωση της συμμετοχής στα φάρμακα.
- Θα περίμενε κανείς να μη θεωρεί «ψίχουλα» τις εξαγγελίες, έπειτα από πολλά χρόνια λεηλασίας, για αύξηση σε μισθούς και σε συντάξεις.
- Όταν όμως η ηγεσία του Περισσού έχει στοιχηματίσει το πολιτικό της μέλλον πάνω στην διάψευση, την αποτυχία της νέας κυβέρνησης, δύσκολα μπορεί να χαράξει τακτική και στρατηγική που να ανταποκρίνεται στις λαϊκές-κοινωνικές ανάγκες της συγκεκριμένης πραγματικότητας κι είναι καταδικασμένη να παρακολουθεί αμήχανη τη διάψευση των δικών της «προβλέψεων».
Η μάχη της κατάργησης των μνημονίων μάχη για τη ζωή και την αξιοπρέπεια.
Τα “παιχνίδια”, τα “τελεσίγραφα” και οι πιέσεις, για να αποκρουστούν χρειάζονται – εκτός από την αποφασιστική αλλά και ευέλικτη στάση της Κυβέρνησης – τη λαϊκή ενεργοποίηση κι αυτό το καθήκον πέφτει πάνω στις πλάτες, πρώτα και κύρια των μαζικών, κοινωνικών και πολιτικών οργανώσεων, που επιθυμούν την απαλλαγή από το βραχνά της αντιλαϊκής πολιτικής. Αυτή είναι η μάχη για τη ζωή και την αξιοπρέπεια.
*Ο Χρήστος Τσαντής είναι συγγραφέας
http://christostsantis.com/