Φτώχεια, λιτότητα, αυτοκτονίες, καταστολή, σκάνδαλα, πολιτικές διώξεις, νομοσχέδια από την πίσω πόρτα χαρακτηρίζει την θητεία της κυβέρνησης Σαμαρά η οποία μας αποχαιρέτησε στις 25 Ιανουαρίου.
Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ”, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές-
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ” όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις.
Κ. Π. Καβάφης
Οι συμβολισμοί του ποιήματος με την κατάσταση του κύριου Σαμαρά είναι πολλοί.
Σύμφωνα με τον Πλούταρχο, την παραμονή της μεγάλης επίθεσης του Οκταβιανού, ξαφνικά τη νύχτα ακούστηκαν ήχοι μελωδικών οργάνων και μεγάλη φασαρία από κόσμο που χόρευε με βακχικούς αλαλαγμούς. Ήταν σα να κινούνταν ένας θορυβώδης θίασος προς την έξοδο της πόλης και ο θόρυβος σταμάτησε μόλις πέρασε τις πύλες, γεγονός που δημιούργησε μεγάλη αίσθηση στους κατοίκους που θεώρησαν ότι ήταν ένα σημάδι ότι ο προστάτης θεός του Αντωνίου, ο Διόνυσος, τον εγκατέλειπε.
Ο ήρωας του ποιήματος: Ρωμαίος στρατηγός, Μάρκος Αντώνιος (82-30 π.χ.). Διαδέχθηκε τον Καίσαρα μετά το θάνατο του και έγινε κυρίαρχος της Ρώμης. Νικήθηκε στη ναυμαχία στο Άκτιο από τον Οκταβιανό και ένα χρόνο αργότερα αυτοκτόνησε πέφτοντας πάνω στο σπαθί του. Στο ποίημα βρίσκεται αντιμέτωπος με την αποτυχία, με το τέλος και τη ματαίωση των σχεδίων του. Ο ποιητής του υποδεικνύει να αντιμετωπίσει με ψυχραιμία, ρεαλισμό, αξιοπρέπεια το τέλος που έρχεται και να το αποδεχτεί ως μια ανέκκλητη πραγματικότητα.
Ο πρώην Πρωθυπουργος ακολούθησε μια αντικυκλική πολιτική λιτότητας, η οποία οδήγησε την οικονομία της χώρας σε αδιέξοδο.
Η επεκτατική οικονομική πολιτική λιτότητας, η οποία έχει ως κύριο στόχο την αποπληρωμή των δανείων στους ξένους τοκογλύφους, οδήγησε το κράτος και τους πολίτες της σε μια «σπείρα θανάτου».
Ο κύριος Σαμαράς και η κυβέρνησή του, μέσα 2,5 χρόνια εξέδωσε καμιά 30αριά πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, δηλαδή μία το μήνα κατά μέσο όρο.
Ο απερχόμενος Πρωθυπουργός, με τη πολιτική λιτότητας, κατάφερε να φύγουν εκατοντάδες χιλιάδες νέοι άνθρωποι στο εξωτερικό και να μη ξαναγυρίσουν.
Τσάκισε τους μισθούς των εργαζομένων και των συνταξιούχων και το χειρότερο όλων φυσικά, ήταν να βλέπουμε καθημερινά να πεθαίνει κόσμος από το κρύο στους δρόμους και μικρά παιδιά να χάνους τις αισθήσεις του από την πείνα.
Σε καθεστώς ένδειας 2,5 εκατομμύρια Έλληνες ενώ ακόμη 3,8 εκατ. πολίτες απειλούνται άμεσα από τη φτώχεια σύμφωνα με έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού στη Βουλή, όπως ανακοινώθηκε πριν λίγους μήνες.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης με τίτλο «Πολιτικές ελάχιστου εισοδήματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ελλάδα: Μια συγκριτική ανάλυση», κατά το Β” τρίμηνο του 2014 το ποσοστό ανεργίας στη χώρα ήταν 26,6%, έναντι 27,8% του προηγούμενου τριμήνου και 27,3% του αντίστοιχου τριμήνου του 2013.
Ο αριθμός των ανέργων ανήλθε σε 1.280.101 ενώ πλήττει πλέον και τους αρχηγούς των νοικοκυριών, δηλ. εργαζόμενους άνδρες στην παραγωγική ηλικία. Η ανεργία των νέων 15-24 ετών ανήλθε στο 52%, ενώ πολλά νοικοκυριά είναι χωρίς κανέναν εργαζόμενο άλλα και χωρίς πόρους.
Παράλληλα υπήρξε δραματική μείωση των αποδοχών, ενώ ο κατώτατος μισθός βρίσκεται κάτω από το επίπεδο του 2000.
Ο κύριος Σαμαράς, αυτά τα 2,5 χρόνια δεν απάντησε σε καμία κοινοβουλευτική ερώτηση, δεν εμφανιζόταν στην ολομέλεια παρά μόνο για να ψηφίσει.
Ο απερχόμενος πρωθυπουργός κατέληξε να αισθάνεται υπερήφανος που δημιούργησε (αυτος και μόνος) »πρωτογενή πλεονάσματα», έστω και εαν τα πλεονάσματα ήταν βγαλμένα από το αίμα των ανθρώπων που πέθαιναν.
Εστησε ολόκληρη θεωρία περί »success story» προκειμένου να αποδώσει τα εύσημα στον εαυατό του.
Θυμόμαστε όλοι φυσικά τις προεκλογικές εξαγγελίες της ΝΔ και του ίδιου του πρώην πρωθυπουργού το 2012 λίγο πριν από τις διπλές εκλογές. Ας θυμηθούμε μερικές από αυτές για να καταλάβουμε πως εξαπάτησε τον ελληνικό λαό με σκοπό να υφαρπάξει την ψήφο του.
Αποκατάσταση συντάξεων και πολυτεκνικών επιδομάτων στα επίπεδα του 2009.
Αποκατάσταση των ζημιών από το «κούρεμα» στους ομολογιούχους και στα ασφαλιστικά ταμεία.
Επέκταση του επιδόματος ανεργίας κατά ένα χρόνο. Εκτακτο επίδομα ανεργίας στους αυτοαπασχολούμενους που είδαν τα καταστήματά τους να κλείνουν.
Δεν θα πέσουν άλλο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα.
Σταδιακή άνοδος του αφορολογήτου από τις 5.000 στις 8.000 ευρώ για την επόμενη χρονιά και στις 10.000 για τη μεθεπόμενη.
Αντικατάσταση του χαρατσιού από νέο ΕΤΑΚ, πιο διευρυμένο και πιο δίκαιο.
Σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών -συμπεριλαμβάνεται ΦΠΑ και φόρος στην εστίαση.
Πολιτική για την αποκατάσταση της ασφάλειας με αντιμετώπιση του εγκλήματος και της λαθρομετανάστευσης.
Επίσπευση ανακήρυξης ΑΟΖ για να αξιοποιηθεί ο ενεργειακός πλούτος.
Δυστυχώς καμία από αυτές τις εξαγγελίες δεν έλαβε χώρα στην πατρίδα μας.
Ο κύριος Σαμαράς τους τελευταίους μήνες ακολούθησε το δρόμος της πολιτικής τρομοκτατίας.
Τρομοκράτησε τον κόσμο με έξοδο της χώρας από το ευρώ, με την απώλεια των καταθέσεων, με την έλευση εξωγήινων και με πανούκλες και χωλέρες.
Ένας πολιτικός με τόσα λάθη στο παρελθόν, δεν μπορεί παρά να κάνει χειρότερα στο μέλλον. Γιατί για να αποφεύγονται τα μεγάλα πολιτικά λάθη, χρειάζεται εμπειρία, κι εσείς κύριε Σαμαρά δεν είχατε.
Οι περισσότεροι λησμόνησαν το πόσο καθοριστική υπήρξε η πολιτική συνεισφορά του πρώην αρχηγού της Πολιτικής Άνοιξης (κόμματος που γρήγορα κατέληξε στα αζήτητα της πολιτικής) και νυν προέδρου της ΝΔ την κρίσιμη περίοδο 1992-1993 στην πτώση της κυβέρνησης Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.
Τη διακυβέρνηση Μητσοτάκη ακολούθησε –ελέω Σαμαρά– η περίοδος της διακυβέρνησης Α. Παπανδρέου με τα γνωστά σε όλους αρνητικά αποτελέσματα.
Επίσης είναι άξιο σχολιασμού, η μικροψυχία που έδειξε με το να μην παραδώσει όχι το Μέγαρο Μαξίμου, αλλά και την πρωθυπουργία. Προφανώς ο εγωισμός του, είναι πολύ μεγαλύτερος από τις ανάγκες της χώρας μας.
Ο κύριος Σαμαράς ζει σε ένα παράλληλο σύμπαν. Δε μπορεί να αντιληφθεί ότι είναι ο ολετήρας της κεντροδεξιάς παράταξης. Μάλιστα σε δηλώσεις του το βράδυ των εκλογών δεν έκανε καμία αναφορά στο εάν θα παραιτηθεί από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Αντιθέτως θεώρησε σχεδόν «νίκη» ότι το κόμμα έχασε από τις προηγούμενες εθνικές εκλογές μόλις ένα 2%.
Η απάντηση του ελληνικού λαού ήταν σαφέστατη στις εκλογές της Κυριακής. Τιμώρησε αυτούς που μας έκλεψαν το όνειρο για μια καλύτερη ζωή.
Κύριε Σαμαρά, »αποχαιρέτα την, την Αλεξάνδρεια που χάνεις».
Του Ανδρέα Μουντζουρούλια (ithesis.gr)