«ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟ και τον κάθε συνάδελφο…»

Μέρες κρίσης. Εργάτη, νέε αλλά και ‘συ που ψάχνεις με το κιάλι το μεροκάματο, ΜΗΝ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙΣ.
Αύριο και συ μπορεί να ’σαι σαν και μένα.
Μη λες ότι σου ‘καναν χάρη, για μια μπουκιά ψωμί.
Πούλησες το μόνο που έχεις, τη Δύναμη που βγαίνει από τα Χέρια σου.
Κι Αυτή χρειάζονται για να πλουτίζουν!
ΜΗ ΛΟΥΦΑΖΕΙΣ!ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ!
Στάσου δίπλα μου. Όπως και ‘γω στάθηκα και στέκομαι σε άλλους.
Τίποτα δεν γίνεται αν εσύ την ρόδα δεν κυλήσεις.
Μη στέκεσαι αμήχανος! Δεν είμαι για λύπηση!
Αυτόν που πρέπει να λυπάσαι είσαι εσύ, αν άμεσα δεν αντιδράσεις.
Θες να χαθείς μέσα στις πέτρες και το χώμα; Αν γίνεις ένα με το δρόμο, θα πατήσουν πάνω σου.
ΜΗ ΠΟΝΑΣ! Εσύ διάλεξες υποταγή αντί αγώνα.
Σκέψου τι είναι προτιμότερο!
Να χάσουμε δεν έμεινε άλλο τίποτα.
Εγώ έχω εσένα και συ εμένα!
 
Της Μάρως Καλαϊτζή