Κι από χρόνου στο «κρυφό σχολειό»

Μήπως πάμε κατά πίσω; Δηλαδή, για σκεφτείτε το λιγάκι και πέστε μου και μένα. Μπορεί οι φοιτητές να επιλέγουν τους πρυτάνεις των Πανεπιστημίων τους και τους καθηγητές τους. Τι πάμε να κάνουμε; Να καταστήσουμε τους πρυτάνεις δέσμιους των «αιωνίων»; (Δεν λέω «φοιτητών», γιατί «αιώνιοι» είναι οπωσδήποτε, φοιτητές δεν είναι κι αν  θεωρείτε ότι είναι, οι άλλοι, οι κανονικοί φοιτητές, τι είναι; Μια ερώτηση που ζητάει απάντηση μετά απ’ την φαεινή ιδέα του κ. Μπαλτά ή του κ. Κουράκη, ή δεν ξέρω κι εγώ ποιανού κουφιοκεφαλάκη, να τους επαναφέρει στα Πανεπιστήμια. Αφήστε το αυτό για άλλη φορά όμως, γιατί ανοίγουμε μεγάλο θέμα και δεν θα τελειώσουμε ποτέ).

 

Λέω να αρχίσουμε με τα βασικά, για να μπορέσουμε κάποτε να συνεννοηθούμε. Για ποιο λόγο πάνε οι φοιτητές στα ΑΕΙ και ΤΕΙ; Για να μάθουν! Αν δεν ήθελαν να μάθουν, θα έμεναν σπίτια τους. Πράγμα που σημαίνει ότι δεν ξέρουν ακόμη. Από ποιους θα διδαχτούν αυτά που θα μάθουν; Από τους καθηγητές τους, φυσικά. Πού σημαίνει ότι οι διδάσκοντες ξέρουν περισσότερα απ’ τους διδασκόμενους, που είναι φυσικό. Αν ήταν αλλιώς, δεν θα χρειαζόμασταν τα ΑΕΙ και ΤΕΙ.

 

Τώρα θα πω πράγματα που έχουν ξαναειπωθεί και από στηλών του έντυπου «Αναγνώστη». Για να διαπιστωθεί αν ένα εκπαιδευτικό σύστημα είναι καλό ή κακό ή, τουλάχιστον, καλύτερο απ’ το προηγούμενο, πρέπει να περάσει τουλάχιστον μια γενιά, για να διαπιστώσουμε αν η νέα γενιά είναι καλύτερη ή πιο εγγράμματη απ’ τις προηγούμενες. Αντ’ αυτού, ο κάθε υπουργός που πιάνει την καρέκλα, επειδή –ίσως– δεν έχει τίποτα καλύτερο να κάνει, φροντίζει να επιφέρει αλλαγές στο εκπαιδευτικό σύστημα, ώστε, αν είναι επιτυχημένες, να μείνει το όνομά του στην ιστορία. Αν είναι αποτυχημένες, ποιος θα το θυμάται, εν μέσω τόσων αποτυχιών; Μεταξύ μας, μόνο αποτυχίες έχουμε στην Παιδεία μέχρι τώρα, με εξαίρεση τον νόμο Γιαννάκου, που της κόστισε την βουλευτική της έδρα και που κάτι προσπάθησε να κάνει, αλλά του αλλάξαμε τα φώτα στις τροποποιήσεις. Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους λοιπόν, πρέπει να καταλάβουμε ότι η Παιδεία, για να μην καταντήσει υποπαιδεία, χρειάζεται υπομονή, μέχρι να δείξει κατά πού τραβάμε: Προς την μόρφωση ή στον αγύριστο. Κι όταν όλη η νεολαία γράφουν σε greeklish, γιατί αρνούνται να μάθουν ορθογραφία, δεν πάμε προς την μόρφωση και λέγετέ μου ο,τι θέλετε. Στον αγύριστο πάμε.

 

Με την καινούργια ιδέα του υπουργού μας, που δεν είναι καινούργια, αφού χρονολογείται απ’ το 1982, τα χρόνια της παντοδυναμίας του καταστροφικού ΠαΣοΚ, με ηγέτη τους έναν πράκτορα ξένης και εχθρικής προς την Ελλάδα δύναμης, βάζουμε τους άσχετους φοιτητές, (αν είναι σχετικοί, τι πήγαν να κάνουν στα ΑΕΙ;) να κρίνουν το ίδιο το Εκπαιδευτικό ίδρυμα, που θα τους διδάξει, αν, δηλαδή, είναι ικανοί να μάθουν κάτι, που το θεωρώ απαράδεκτο.

 

Βέβαια, κάτι προοδευτικά μυαλά το θεωρούν φυσιολογικό, είμαι σίγουρος. Αν είναι έτσι όμως, ας συστήσουν στον κ. Καμμένο να καθιερώσει τρόπο συμμετοχής στα Συμβούλια κρίσεων Ανωτάτων Αξιωματικών ΕΔ και των οπλιτών, έτσι ώστε και οι οπλίτες να έχουν λόγο για το ποιος θέλουν να είναι ο αρχηγός τους. Ή ο κ. Μπαλτάς που είναι και υπουργός Θρησκευμάτων, να κανονίσει οι δεσποτάδες και ο αρχιεπίσκοπος να εκλέγονται απ’ όλον τον κλήρο κι όχι μόνο απ’ την Ιερά Σύνοδο. Και, για να το προχωρήσουμε λιγάκι, επί το προοδευτικότερο, απ’ όλον τον λαό, όπως γίνεται στην Κύπρο. Ας συστήσουν και στον υπουργό Δικαιοσύνης, τον κ. Παρασκευόπουλο, στα Συμβούλια προαγωγής Δικαστών να μετέχουν και οι κατάδικοι και οι υπόδικοι. Αυτά τα πράγματα δεν γίνονται, θα μου πείτε τώρα. Ασφαλώς και δεν γίνονται και καλά κάνουν και δεν γίνονται. Στην Παιδεία όμως γίνονται! Αν σας είπε κανείς ότι η Παιδεία είναι λιγότερο σπουδαία απ’ τις Ε. Δ, την θρησκεία (το διοικητικό μέρος κι αφήστε το θείο στη θέση του,) ή την Δικαιοσύνη, μάλλον σας γέλασαν φρικτά. Η Παιδεία είναι το μέλλον μας! Όλα τα’ άλλα μπορούν να έλθουν και να παρέλθουν, όπως έχει ήδη γίνει στο παρελθόν. Αν υπάρχει Παιδεία, επιβιώνουμε ως Έθνος. Εκεί πρέπει να δώσουμε έμφαση κι όχι στην… επαναπρόσληψη των απολυμένων! Εμείς όμως, με το προοδευτικό μυαλό του υπουργού μας, γυρνάμε πίσω στο 1982, χωρίς να εξετάσουμε το τι πρόσφερε στην Παιδεία μας ο νόμος του 1982, γιατί καταργήθηκε ούτε πώς θα κανονιστούν τώρα τα πράγματα. Αν ο κ. υπουργός είχα αναλάβει δεσμεύσεις προεκλογικώς, ας αναλάμβανε το υπουργείο Εργασίας, γιατί με την ανεργία που υπάρχει δεν θα είχε και μεγάλη σημασία, ο,τι κι αν έκανε. Με την παιδεία όμως δεν παίζουμε! Γιατί, όταν παίζουμε, γίνεται μπούμερανκ και μας βαράει κατακέφαλα! Ας το έχουμε υπ’ όψιν μας αυτό. Δεν θα μας βλάψει…

 

Έτσι όπως σκέπτεται ν’ αρχίσει την καριέρα του στο υπουργείο ο κ. υπουργός, ας θεσμοθετήσει κι άλλα προοδευτικά μέτρα. Λόγου χάριν, να έχουν οι φοιτητές λόγο και στην διδακτέα ύλη κάθε τμήματος, στην βαθμολογία τους και να βαθμολογούν οι ίδιοι τους καθηγητές τους. Όποιος δεν τους κάνει, να φεύγει, για να μην τους ενοχλεί. Ειδικά οι «αιώνιοι» πρέπει να έχουν βαρύνοντα λόγο. Και μην φοβάστε! Δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτα. Οι «αιώνιοι» δεν θέλουν να πάρουν πτυχίο! Μετά από 15, τουλάχιστον, χρόνια στα ΑΕΙ, έχουν φτιάξει τη ζωή τους, από κάπου οικονομάνε κι επί πλέον έχουν και το έξτρα έσοδο της ενοικίασης της φοιτητικής εστίας, που τους έχει παραχωρηθεί, σε άσχετους. Και να επαναφερθεί το «άσυλο των ΑΕΙ», για να μπορούν οι τραμπουκοαναρχικοί να φτιάχνουν τις μπόμπες τους στα χημεία των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Ο κ. Μπαλτάς, ως καθηγητής ΕΜΠ, πρέπει να τα γνωρίζει αυτά τα πράγματα. Και η Παιδεία μας δεν θα γίνει μόνο υποπαιδεία, αλλά και παραπαιδεία κι ότι άλλο μπορεί να βάλει ο γόνιμος νους του κ. υπουργού. Αλλά θα τα βρούμε μπροστά μας όλ’ αυτά, όπως τα βρήκαμε μέχρι τώρα. Όταν τα διαπιστώσουμε όμως, θα είναι αργά! Γιατί δεν θα έχουμε την δυνατότητα να τ’ αλλάξουμε, αν, βεβαίως, θέλουμε να τα αλλάξουμε.

 

Μ’ όλ’ αυτά που ακούω λοιπόν, με τις παλινδρομήσεις του υπουργείου μας και τις τόσες μοντέρνες, προοδευτικές και, κατά την γνώμη μου, ανεγκέφαλες ιδέες τους, το μόνο που μπορώ να πω είναι: «Άντε κι από χρόνου στο ‘κρυφό σχολειό’». Τέλεια!

 

ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και

αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες

σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ

δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια

αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που θα σας επιτρέψουν να περνάτε ευχάριστα

την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.