Κάποιος φίλος τις προάλλες, –την Τετάρτη το απόγευμα νομίζω,– με πήρε τηλέφωνο και μου είπε να βάλω τον skai στο iternet και να ακούσω τον πρωθυπουργό να απευθύνεται στην κοινοβουλευτική ομάδα του κόμματός του (και των συνιστωσών). «Κάτι ενδιαφέρον θα λέει,» σκέφτηκα και τον άκουσα. Η κατακλείδα της ομιλίας του ήταν η ανακοίνωση του νέου υποψήφιου προέδρου, αυτού που θα πρότεινε ο ΣΥΡΙΖΑ, (για τις συνιστώσες δεν έχω ιδέα τι θα πρότειναν). Επειδή η απόφαση είχε παρθεί όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε τον Πάκη, που το όνομά του «έπαιζε» στις φήμες, πριν απ’ την επίσημη ανακοίνωση, αλλά δεν είχα δώσει και μεγάλη σημασία. «Σιγά τώρα,» σκεπτόμουνα. «Απ’ ολους τους Έλληνες, τον Πάκη θα βρούνε;» Έλα όμως που δεν βρήκαν άλλον και από Τετάρτη βράδυ, –αμ’ έπος, αμ’ έργον, δεν καθυστέρησαν καθόλου,– έχουμε εκλεγμένο Πρόεδρο Δημοκρατίας, που θα αναλάβει κάπου λίγο πριν τα μισά του Μάρτη. Ουφ πια, έφυγε από πάνω μας ένα βάρος, μια εκκρεμότητα. Δεν γίνεται, με τέτοια σοβαρή Βουλή, να μην μπορούμε να εκλέξουμε Πρόεδρο. Η έκπληξή μου ήταν οδυνηρή, τόσο απ’ την επιλογή, όσο κι απ’ την ταχύτητα τα εκλογής.
Φυσικά δεν θα ’μαι εγώ εκείνος που θα ισχυριστεί ότι το άλλο όνομα που «έπαιξε» στις φήμες ήταν πολύ πιο σοβαρό, αλλά άλλο πράγμα ένας που αναφέρεται συχνά-πυκνά ως… «μεγαλειότατος» κι άλλο ένας σκέτος Πάκης να καταλαμβάνει το ανώτατο αξίωμα της Πολιτείας! Έχει κάποια διαφορά, δεν νομίζετε; Εν πάση περιπτώσει, δεν μου πέφτει λόγος και πολλά είπα επί του θέματος, αλλά την γνώμη μου έχω συνηθίσει να την λέω δυνατά και εις επήκοον πάντων. Κάτι δεν μου πήγε καλά πάντως. Ίσως ο ΣΥΡΙΖΑ να ήθελε να επιστρέψει δανεικά, αλλά, ακόμη κι αν ήταν έτσι, γιατί ανακάτεψε τον «μεγαλειότατο»; Ας μας το ’λεγαν απ’ την αρχή. Βέβαια, κάτι έχω καταλάβει κι εγώ, αλλά ας τ’ αφήσουμε καλύτερα, για να μην μπλέξουμε…
Προχτές τη νύχτα, εκεί που έβλεπα μια κινηματογραφική ταινία στο διαδίκτυο, έχοντας και το Facebook ανοικτό, έτσι για να σπάω πλάκα, όχι για να βρω τους φίλους μου, που τους ξέρω πού είναι, όπως ξέρω και πού είναι οι εχθροί μου, όσοι έχουν απομείνει, δηλαδή, γιατί τους άλλους τους έθαψα. (Μα ποιος είμαι, τέλος πάντων; Ο γιος του «πάρ’ τα-όλα»;) Εκεί λοιπόν που απολάμβανα την ταινία, «The Prince of Persia», ξεπηδάει ένα βίντεο στο Facebook και πάει και η ταινία, πάνε όλα κι εγώ λύθηκα στα γέλια! Ήταν ο Άδωνις που σχολίαζε τον Προκόπη Παυλόπουλο, πολύ πριν προταθεί και εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Εδώ σας το ’χω, απολαύστε το!
Δεν ξέρω τι γνώμη έχετε για τον Άδωνι, εγώ τον πάω πάντως! Έχει θάρρος ο άνθρωπος! Ένας απ’ τους λίγους που δεν μασάει τα λόγια του.
Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, πρέπει να έχει τελειώσει το Eurogroup και δεν έχω ιδέα τι απέγινε. Δεν τολμώ και να κοιτάξω τις ειδήσεις. Να δω τι; Δεν ξέρω τι λεφτά έχω στην τσέπη μου, ούτε σε τι νόμισμα. Αν έχουν κανονίσει να έχω δραχμές, μνες, τάλαντα, οβολούς, πέστε τα όπως θέλετε, πρέπει να είμαι εκατομμυριούχος κι αν δεν είμαι ακόμη, θα γίνω αύριο, μεθαύριο και ίσως, με όλα μου τα εκατομμύρια, να μπορέσω κι εγώ να αγοράσω μια λαγάνα και λίγο χαλβά, να κάνω κι εγώ Κούλουμα. Θα δείξει το πράγμα, αν και η πρόταση η δική μου είναι ότι θα μείνουμε στην Ευρώπη και το Ευρώ, αφού δεν έχουμε πού αλλού να πάμε. Όλες μας οι αντιρρήσεις είναι, αφού έχουμε αντιμνημονιακή κυβέρνηση (ΣΥΡΙΖΑ και Ανεξέλεγκτους Έλληνες,) το ποια ονομασία θα προκριθεί για το νέο μνημόνιο, αυτό που μας έρχεται. Δεν γίνεται να το πούμε μνημόνιο, τι σόι αντιμνημονιακοί θα ήμασταν, άσε που μπορεί να αντιδράσειι βίαια ο Καμμένος και να πάμε γι’ άλλα. Ξεχάστε το, δεν γίνεται χειμωνιάτικα, κάνει και κρύο! Λέω να το πούμε γέφυρα, που θα ταίριαζε, αφού λέμε να φτιάξουμε και το γεφύρι που κατέπεσε τις προάλλες, της Πλάκας ή όπως αλλιώς το λένε. Στα Τζουμέρκα ήταν κι έχω ωραίες ιστορίες να σας πω για τα Τζουμέρκα, αλλά άσε να δούμε πρώτα σε ποια ήπειρο ζούμε, γιατί σαν να ’χουμε ανακατευτεί λιγάκι. Μόλις χτες έλυνα το σταυρόλεξο στην «Καθημερινή» και βρήκα ορισμό: «πολίτης Ευρωπαϊκού κράτους» με δεύτερο γράμμα ‘σ’ και τρίτο ‘ρ’. Διέτρεξα νοητικά όλα τα κράτη της Ευρώπης και δεν ταίριαζε κανένα. «Ρε, μπας κι η Ευρώπη γέννησε και κάνα άλλο κρατιδιάκι και δεν το ξέρω εγώ; Εκείνος ο ερωτύλος ο Δίας θα την έχει κάνει την δουλειά!» Τι ταίριαξε τελικά; Το ‘Ισραηλίτης’. Από πότε το Ισραήλ στην Ευρώπη; Ξέρετε εσείς; Εγώ πάντως δεν έχω ιδέα, αλλά το σταυρόλεξο λύθηκε!
Θα σας την πω την αμαρτία μου, γιατί αμαρτία λεγομένη η μισή συχωρεμένη και με την άλλη μισή, θα αντέξω να ζήσω. Λέω να κοιτάξω τις ειδήσεις. Για να δούμε τι θα δούμε. Τίποτα ουσιαστικό! Ο Γιαρούν Ντάισελμλουμ είναι αισιόδοξος, η Μέρκελ με τον Ολαντ λένε ότι η Ελλάδα πρέπει να παραμείνει στην Ευρωζώνη κι αυτό το «πρέπει» δεν το κατάλαβα, γιατί πρέπει δηλαδή; Το ξέρω εγώ ότι πρέπει, αλλά εκείνοι τι ακριβώς εννοούν; Έχουμε και τον Μοσκοβισί που μας διαβεβαιώνει ότι είναι αναγκαία και εφικτή η συμφωνία στο Eurogroup. Ο δε πρωθυπουργός μας είπε ότι είναι βέβαιος ότι θα γίνει αποδεκτό το ελληνικό αίτημα απ’ την Ευρωζώνη. Και ο Βαρουφάκης λέει ότι θα έχουμε άσπρο καπνό, ήτοι «habemus Papam» ή ο,τι άλλο Αυτά όμως είναι περσινά ξινά σταφύλια, τα ήξερα κι από μόνος μου. Ουσιαστικά νέα δεν έχουμε ακόμη και η ώρα πάει 19:00. Πολύ κουράζονται τα παιδιά! Ας τα λυπηθούμε, να μην τους κάνουμε την ζωή τους δύσκολη!
ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά
της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.
Και
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και
Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που θα σας επιτρέψουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.
Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.