Μια φορά στη ζωή μου παρακολούθησα Μαραθώνιο και δεν κατάλαβα τίποτα, γιατί α) ήταν στο Λονδίνο κι ο Μαραθώνιος πρέπει, κατά την γνώμη μου, να ξεκινάει απ’ τον Μαραθώνα και να τερματίζει στην Αθήνα, όπως έκανε ο αρχαίος Φειδιππίδης, παραλείποντας τον θάνατο των δρομέων, φυσικά, αφού λοιπόν δεν έχουν Μαραθώνα στην Αγγλία τι Μαραθώνιος ήταν; Β) Το μόνο που κατάφερα να δω, πίσω από χιλιάδες κεφάλια, ήταν ο τερματισμός κι αυτός σε μια γιγαντοοθόνη, που ήταν εκεί κοντά. Μ’ άλλα λόγια, θα μπορούσα να δω περισσότερα απ’ το σπίτι μου, γιατί η τηλεόραση παρακολουθούσε τους δρομείς κατά πόδας. Λέω λοιπόν να πάω αύριο στο σημείο εκκίνησης και τερματισμού, μήπως και καταλάβω περισσότερα, αλλά, αφού ούτε εμείς έχουμε Μαραθώνα και δεν πιστεύω να υπάρχουν γιγαντοοθόνες, μάλλον, τίποτα δεν θα καταλάβω πάλι. Καλά, θα δούμε…
Άκουσα ότι θα υπάρχουν 6.000 δρομείς. Υπολογίστε τώρα: 6.000 δρομείς και κάνα-δυο παρατρεχάμενοι για τον καθένα –και λίγους λέω!– έχουμε 18.000 λαού. Προσθέστε τώρα και τους επισήμους, που, όπως πάντα, θα θέλουν να επιδειχτούνε, βάλτε και κάμποσους άλλους βλαμμένους, χορηγούς, επικοινωνιακούς και άλλους, –όχι ότι οι χορηγοί είναι βλαμμένοι,– που θέλουν να φανούν, Δήμαρχο Ναυπλιέων και Δημοτικό Συμβούλιο, Δημάρχους άλλων πόλεων, που δημότες τους θα παίρνουν μέρος στον Μαραθώνιο, κάτι αριστερόστροφα γκρουπούσκουλα, με τα πανό τους και τη φασαρία τους: «Δώστε φαΐ στο λαό» κλπ, μαζευόμαστε κάτι παραπάνω από 30.000 κόσμος, συν οι ντόπιοι βεβαίως, αλλά για τους ξένους μιλάμε τώρα, που θα είναι εδώ από σήμερα, γιατί δεν γίνεται να έρθουν ανήμερα, να τρέξουν και να ξαναφύγουν για τις πόλεις τους. Θα τους βγει το λάδι του νουνού τους, άσε που μπορεί να ξεφουσκώσουν στο δρόμο και να μην δουν το σημείο του τερματισμού ούτε με κιάλια. Και φτάσαμε στο σημείο που ήθελα…
Αυτοί οι άνθρωποι, αν όχι οι αθλητές, οι υπόλοιποι, κάτι πρέπει να κάνουν απόψε το βράδυ. Θα πρέπει να διασκεδάσουν. Αλλά πού να διασκεδάσουν, όταν εμείς επιμένουμε να κλείνουμε τα μαγαζιά; Είναι ένα μεγάλο ερώτημα, που απαιτεί συναινετική λύση! Κλείσαμε, απ’ ο,τι άκουσα τον «Μαύρο Γάτο» και ο ιδιοκτήτης, αφού θα είναι κλειστός, αποφάσισε να κάνει μια μικρή ανακαίνιση στο μαγαζί. Από προχτές, Τρίτη, κλειστό και το Circulo και μέχρι μέσα της περασμένης εβδομάδας, κλειστό ήταν το «Άθυρμα». Ωραία δεν πάμε; Οι καταστηματάρχες της παρακείμενης πόλης θα τρίβουν τα χέρια τους από χαρά, όπως κι όλοι των γειτονικών χωριών. Ο κόσμος θα βρει κάπου να διασκεδάσει, η πόλη του Ναυπλίου δεν ξέρω πώς θα μαζέψει τα διαφυγόντα κέρδη. Φυσικά, έχω πρόταση για τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο, θα σας την πω παρακάτω.
Απ’ ο,τι φαίνεται, δεν είμαστε σοβαροί και λυπάμαι που το λέω, αλλά οι κάτοικοι της παρακείμενης πόλης και ο Δήμαρχός τους είναι πιο σοβαροί από μας και ο Δήμος προσέχει τους δημότες του. Γιατί δεν άκουσα ποτέ να κλείνουν μαγαζιά εκεί. (Αν και εκεί συμβαίνουν τα ίδια, ας με ενημερώσει κάποιος, γιατί δεν συχνάζω στην παρακείμενη πόλη κι ο,τι ακούω επαναλαμβάνω). Εδώ όμως κλείνουν, πράγμα που με κάνει να πιστέψω ότι τα αυτιά τα δικά μας είναι πιο ευαίσθητα απ’ τα αυτιά των παρακείμενων.
Τα μαγαζιά, που, –ελαφρά τη καρδία,– τα κλείνουμε έχουν κι άλλες υποχρεώσεις, ήτοι: Έχουν προσωπικό! Όταν βγαίνει η διαταγή και τους λένε «κλείνεις για 10 μέρες», ο ιδιοκτήτης κλειδώνει, βάζει το κλειδί στην τσέπη του και πάει σπίτι του να ξεκουραστεί. Για 10 μέρες δεν θα οικονομήσει, αλλά έχει κάνει την καβάτζα του και δεν θα περάσει άσχημα. Αν έχει κατηγορηθεί για ηχορύπανση, είναι ο μόνος υπεύθυνος. Το προσωπικό για ποιο λόγο τιμωρείται; Τιμωρείται, γιατί μένει για 10 μέρες χωρίς μεροκάματα. Πολλοί έχουν οικογένειες, παιδιά. Αυτά τα σκέφτηκε κανείς; Δεν νομίζω! Απλώς εφαρμόζουμε τον νόμο, που, εκτός από ηλίθιος, αναχρονιστικός και αυθαίρετος, είναι και ελλιπής! (Το γιατί «ηλίθιος» το καταλάβατε όλοι. Ας εξηγήσω τα άλλα δύο). Είναι αναχρονιστικός, γιατί θέλει να μας πάει πίσω σε μια εποχή, που ο μόνος θόρυβος που μπορούσε ν’ ακουστεί ήταν απ’ τα πέταλα των αλόγων πάνω στα καλντερίμια και είναι αυθαίρετος, γιατί ο καθένας μπορεί να κάνει καταγγελία σε μαγαζί, είτε ενοχλείται είτε όχι, και να το κλείνει, με άδηλους σκοπούς. Τον θεωρώ ελλιπή δε, επειδή αφήνει το προσωπικό έκθετο και δεν υποχρεώνει τον ιδιοκτήτη να τους πληρώνει το μισό μεροκάματο, για όσες μέρες το μαγαζί είναι κλειστό. Τον ιδιοκτήτη θέλουν να τιμωρήσουν, όχι το προσωπικό, που δεν φταίει σε τίποτα! Η γνώμη μου βεβαίως είναι ότι δεν θα έπρεπε να τιμωρηθεί κανείς. Εκτός κι αν θέλουμε την πόλη νεκροταφείο! Και μη βιαστεί κανείς «πανέξυπνος ενοχλούμενος» να μου πει ότι τα λέω αυτά, επειδή μένω στην Αετοράχη. Στην Βασιλέως Κωνσταντίνου μένω και εκεί κοιμάμαι, απέναντι απ’ το «Άθυρμα», 30 μέτρα απ’ το «Circulo» και 20 μέτρα απ’ το «Αλλοτινό». Ενοχλούμαι καμιά φορά, αλλά καταγγελία δεν έκανα ποτέ, ούτε και θα κάνω. Η πόλη πρέπει να έχει ζωή! Για να κρατάει τους τουρίστες της!
Φτάσαμε και στην συναινετική λύση που λέγαμε παραπάνω. Μετά από μια ορισμένη ώρα που θα συμφωνήσουν οι επαγγελματίες, –προτείνω τα μεσάνυχτα,– θα απαγορεύεται να καθίσουν πελάτες έξω, αφού δεν ενοχλεί η μουσική, που η έντασή της μειώνεται δραστικά με διπλά και τριπλά τζάμια, αλλά τα γέλια και οι φωνές των πελατών, που κάθονται έξω και δεν μπορούν να φιμωθούν. Μέσα όλοι λοιπόν! Οι καταστηματάρχες ας θυμίζουν στους αποχωρούντες πελάτες τους ότι η πόλη κατοικείται και έχουν δικαίωμα οι κάτοικοι να κοιμηθούν. Ας πάψουν λοιπόν τα χαζογελάκια και οι κραυγές «ρε μαλάκα». Ας βγουν σε ανοιχτό χώρο κι ας κάνουν ο,τι θέλουν, γιατί, αν κορυβαντιούν στα στενά δρομάκια τ’ Αναπλιού, πάλι το μαγαζί θα την πληρώσει. Να διασκεδάζουμε μεν, να μην ενοχλούμε δε!
Και τώρα η πρότασή μου προς τον Δήμαρχο και το Δημοτικό Συμβούλιο: Αν τα περάσουν στο ντούκου όσα είπα πιο πάνω και συνεχίσουν την ίδια τακτική και εφ’ όσον υπάρχει Μητροπολίτης στην Αργολίδα, ας τον καλέσουν να ευλογήσει την ίδρυση ενός καινούργιου μοναστηριού: Όλης της Παλιάς Πόλης του Ναυπλίου! Ας χωριστεί η Παλιά Πόλη σε δύο τμήματα, ένα αντρικό κι ένα γυναικείο, (το αντρικό στην μεριά τη δική μου παρακαλώ, γιατί δεν σκοπεύω να μετακινηθώ) και θα είναι όλα μέλι-γάλα, εκτός από περιόδους… νηστείας, οπότε θα είναι μόνο μέλι. Χωρίς φασαρία!
ο θείος Τάκης (Παναγιώτης Περράκης)
ΥΓ: Δεν τα είπα όλ’ αυτά επειδή μου αρέσει η βαβούρα. Τουναντίον! Καταλαβαίνω όμως τις ανάγκες!
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά
της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.
Και
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και
Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που θα σας επιτρέψουν να περάσετε ευχάριστα την ώρα σας.
Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.