Θα τα έχετε μάθει μέχρι τώρα, δεν πιστεύω να περιμένατε να σας τα πω εγώ. Αυτά τα του Βερολίνου λέω. Τις καινούργιες μας αγάπες εννοώ. Που τις είχαμε προβλέψει από αυτήν την στήλη, μερικές εβδομάδες πριν, γιατί αν σας είχαν πει ότι θα νικούσαμε την Ευρώπη, εμείς, το 2%, σας είχαν γελάσει, δεν γίνεται, το λέει κι ο λαός στις παροιμίες του: «χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις, το φιλάς» και όλα αυτά, χωρίς να ξέρουμε, επακριβώς, το τι συμφωνήθηκε, μας το κρατάνε μυστικό ακόμη και μας υποσχέθηκε η κυβέρνηση ότι θα φέρει το θέμα προς έγκριση στο Κοινοβούλιο, άρα τότε θα μάθουμε, αν και η αντιπολίτευση επιμένει ότι η υπόθεση δεν θα έρθει στη Βουλή, αλλά αντιπολίτευση είναι αυτή και όλο τέτοια λένε όλες οι αντιπολιτεύσεις στην πατρίδα μας, όταν δεν έχουν τίποτα καλύτερα να πουν, για να μας θολώσουν τα νερά και να μην ξέρουμε τι μας γίνεται, γιατί, στην προκειμένη περίπτωση, πώς μπορεί ο κ. Καραγκούνης, όχι ο Γιώργαρος, πρώην του ΠΑΟ και νυν της εθνικής, ο άλλος, ο Κωνσταντίνος, ο βουλευτής της ΝΔ, να ξέρει τις προθέσεις της κυβέρνησης κι όταν η κυβέρνηση μας λέει ότι το θέμα θα έρθει στη Βουλή, πρέπει να πιστέψω την κυβέρνηση και όχι την αντιπολίτευση.
Επειδή δεν ξέρω ακόμη τι λέει η νέα συμφωνία, που, σύμφωνα με δήλωση αρμοδίων, θα έρθει στην Βουλή και θα μάθουμε, λέω να εξετάσουμε το γιατί η αντιπολίτευση πιστεύει ότι δεν θα έρθει το θέμα στη Βουλή. Έχω την εντύπωση ότι έωλη κατηγορία είναι κι αν/όταν η κυβέρνηση αποφασίσει να φέρει το θέμα στη Βουλή, η ΝΔ θα τρέχει να μαζέψει τις δηλώσεις του κ. Καραγκούνη, αν τις θυμάται κανείς μέχρι τότε, αφού, όπως έχουμε πει, έχουμε μνήμη χρυσόψαρου, ήτοι μνήμη 2 δευτερολέπτων! Τι να κάνουμε; Μ’ αυτήν μας προίκισε η φύση, μ’ αυτήν πορευόμαστε…
Θα ξεκινήσουμε λοιπόν με την κυβέρνηση και θα φτάσουμε κάποτε και στην αντιπολίτευση. Πήγαν στο Eurogroup, τσίνησαν, πείσμωσαν, είπαν διάφορα ανεδαφικά και στο τέλος, βλέποντας ότι είχαν προσκρούσει σε γερό βράχο, συμφώνησαν. Σε τι συμφώνησαν; Σ’ αυτά που θα συμφωνούσαν και οι προηγούμενοι, δεν υπήρχαν άλλα. Μία και μοναδική η πρόταση της Ευρώπης. Γάμου, χαράς, κηδείας, περιπάτου, μία η πρόταση! Όπως και το κουστουμάκι μου, γιατί πού να περισσέψουν λεφτά να πάρω δεύτερο; Η ΝΔ τώρα, σκεπτόμενη μόνο το κομματικό της συμφέρον, δεν θέλει να μας πει ότι και το κόμμα τους τα ίδια θα συμφωνούσε, χωρίς πολλά νάζια και τσινίσματα, αλλά τα ίδια θα ’τανε, θέλει να μας πείσει ότι η κυβέρνηση συμφώνησε σε κάτι χειρότερο απ’ ο,τι θα συμφωνούσαν εκείνοι και δεν την συμφέρει να φέρει το θέμα στη Βουλή, όπου θα ανοίξει διάπλατα και θα μάθουμε όλοι τι έχει συμφωνηθεί και ποιοι θα είναι οι όροι του νέου μνημονίου, γιατί μην περιμένετε να μας επιβάλει καμιά… τεράστια αναπτυξιακή συμφωνία η Ευρώπη, μνημόνιο θα είναι, με άλλο όνομα βεβαίως, με περικοπές και τα γνωστά κι ο θεός να βάλει το χέρι του.
Βεβαίως υπάρχει και η περίπτωση να έχει συμφωνήσει κάτι καλύτερο η κυβέρνηση, καλύτερο είπα και μην μπερδεύεστε, συγκριτικός βαθμός του επιθέτου είναι, που δεν σημαίνει, απαραιτήτως, κάτι καλό, αλλά καλύτερο απ’ ο,τι θα συμφωνούσε η ΝΔ, αλλά ακόμη όχι καλό. Μα τι μου λέτε τώρα; Συμφέρει στη ΝΔ να μάθουμε εμείς τις –ενδεχόμενες– επιτυχίες της κυβέρνησης; Μάλλον όχι, θα έλεγα, οπότε σκοτάδι και σ’ αυτήν την περίπτωση.
Καλά, τόση προσπάθεια καταβάλουν τα κόμματα, ειδικά τα κυβερνητικά, αυτά που έχουν δυνατότητα να σχηματίσουν κυβέρνηση, εννοώ, για να μας τυφλώσουν; Απ’ ο,τι φαίνεται, δεν έχετε καταλάβει την έννοια της δημοκρατίας ακόμη. Τα πάντα γίνονται για τον κυρίαρχο λαό. Που πρέπει να τον χαϊδεύουμε, να τον νταντεύουμε, να τον κολακεύουμε και διάφορα άλλα, για να μην πάρει την εύνοιά του από πάνω μας, γιατί τότε τι θα κάνουμε εμείς, χωρίς την εύνοια του κυρίαρχου λαού; Θα έρθουν άλλοι στις θέσεις μας κι εμείς θα γίνουμε μια αντιπολίτευση χωρίς ιδιαίτερη σημασία, γιατί ποιος παίρνει χαμπάρι την αντιπολίτευση στην Ελλάδα, με τις αηδίες που λέει;
Άρα, αφού πέρασε η εποχή του διαφωτισμού, έχουμε περάσει στην εποχή του… διασκοτισμού, (που δεν υπάρχει τέτοια λέξη, αλλά είπα να φτιάξω μία) και περαστικά μας!
Τελείωσε και η δίκη του Παπακωνσταντίνου, που η φάτσα του συνεχίζει να μου θυμίζει παλιό, παραδοσιακό μπακάλη. Μια δίκη που δεν ήταν όσο επεισοδιακή ήταν του Andrew Papandrew, γύρω στο 1990, τότε που ο πρώην μας, («Ανδρέα, ελπίδα μας, πίδα μας, πίδα μας» αντήχηση είναι, μην πάει ο νους σας στο σεξ!) έπιασε το τελευταίο πέναλτι και την γλίτωσε την στενή. Ο μετέπειτα υπουργός μας, του ιδίου κόμματος, σημειωτέον, είναι να το ’χει η κούτρα (του κόμματος) να κατεβάζει απατεώνες, ήταν πιο άνετος: Του επεβλήθη μια αστεία ποινή, αλλά με αναστολή. Αν πουλάς κουλούρια στους δρόμους, σου ρίχνουν €5000 πρόστιμο και βάλτε με το νου σας πόσα κουλούρια πρέπει να πουλήσετε, για να βγουν €5000 καθαρά. Δικαιοσύνη!
Κατεδικάσθη, λέει, για πλημμέλημα, που είναι λάθος όρος και πιστεύω εκείνος που τον έβαλε σαν χαρακτηρισμό παράνομης πράξης, δεν πρέπει να μίλαγε και πολύ καλά τα ελληνικά, εκτός κι αν δικάζουμε για πλημμελήματα ο,τι μας κάνει κέφι. Αναλύοντας το επίθετο «πλημμελής» καταλήγω ότι είναι κάποιος που του λείπει ένα μέλος. Ή, πολύ ελεύθερα, ότι έχει ξεχάσει να κάνει κάτι. Γι’ αυτό δεν μπορώ να καταλάβω για ποιο λόγο καταδικάστηκε για πλημμέλημα ο Παπακωνσταντίνου. Δεν λησμόνησε να κάνει κάτι. Αντιθέτως, το θυμήθηκε! Έβγαλε τους συγγενείς του απ’ την λίστα Lagarde. Έπρεπε να καταδικαστεί γι’ αυτό; Μήπως οι δικαστές σκέφτηκαν τις πατροπαράδοτες αρχές της ελληνικής οικογένειας και του έριξαν ποινή ελαφριά; Τι να ’κανε ο άνθρωπος; Και σώνει και καλά, να με πείσουν ότι η δικαιοσύνη είναι τυφλή! Που δεν είναι, γιατί αν είναι, πώς τον είδε τον Παπακωνσταντίνου ότι ήταν πρώην υπουργός και τον έβγαλε λάδι; Και την άλλη, με τα κουλούρια, πώς την είδε ότι ένα μεροκαματάκι προσπαθούσε να βγάλει, οπότε ρίξ’ της μια στο κεφάλι,(€5000 το πρόστιμο, που, αν πουλάς ηρωίνη, κοκαΐνη, που είναι και της μόδας, βγαίνει εύκολα, απ’ τα κουλούρια όμως;) που θέλει να βγάλει μεροκάματο, κλέβοντας το κράτος, μη εκδίδοντας αποδείξεις κλπ. Αλλά είπαμε: Τυφλή Δικαιοσύνη! Και γ… (η λογοκρισία έκοψε μία λέξη, για να μην μας χώσει μέσα κανένας μοχθηρός εισαγγελέας, με καταλάβατε πάντως) την τύφλα της!
ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά
της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.
Και
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και
Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.
Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.