Είμαστε αστείο κράτος!

Διαβάζω στην εφημερίδα:

• Ανοικτά την Κυριακή με συναπόφαση δήμων, εμπορικών συλλόγων.
• Παρέλαση 1878 μαθητών από 313 σχολεία, παρουσία του Υπουργού Παιδείας.
• Χαμόγελα και προβλήματα.
• Μήνυμα ατιμωρησίας στους καταληψίες.
• Αυξάνονται οι κρατούμενοι απεργοί πείνας.
• Άνδρας άνοιξε πυρ κατά τεσσάρων αστυνομικών στην Κρήτη.

 

Μόλις την περασμένη Τρίτη, 24/3/2015. Σε μια μέρα όλ’ αυτά και ποιος ξέρει πόσα άλλα που μου ξέφυγαν. Θέλετε να τα σχολιάσουμε; Για να δούμε τι θα βγάλουμε:

 

1. Για να ανοίγουν τα μαγαζιά μερικές Κυριακές τον χρόνο, –6 νομίζω,– έγινε μπάχαλο πέρσι. «Δεν ψωνίζω την Κυριακή» οι μεν, «δεν ανοίγω την Κυριακή» οι δε. Εν τάξει, δεν είναι υποχρεωτικό! Όποιος θέλει ψωνίζει, όποιος θέλει ανοίγει. Τώρα βεβαίως με την αριστερόστροφη δημοκρατική ρύθμιση, θα είναι όλοι ευτυχισμένοι, αλλά και τώρα και παλιότερα, οι ίδιοι κανόνιζαν και κανονίζουν πότε και αν θ’ άνοιγαν τα μαγαζιά τις Κυριακές. Αν οι Δήμοι ή οι εμπορικοί σύλλογοι έλεγαν ή πουν «όχι», δε κουνιέται φύλλο. Πού είναι η διαφορά λοιπόν; Το προσπερνάω αυτό. Μ’ έκαναν και γέλασα οι άνθρωποι!
2. Μαθητική παρέλαση την Τρίτη, Στρατιωτική την Τετάρτη, χωρίς κιγκλιδώματα (της αστυνομίας, εννοώ, μην πάει το μυαλό σας στης πόρνης το κιγκλίδωμα,) και δεν έγινε καμιά φασαρία. Καλά, δεν μου λέτε, δεν μας είχαν υποσχεθεί ότι θα καταργούσαν τις παρελάσεις; Καλά δεν το θυμάμαι; Γιατί δεν τις κατάργησαν; Μήπως περιμένουν να σιτέψει η ιδέα στα μυαλά των πολιτών, μπας και καταλάβουν τον προοδευτισμό τους; Αν δεν μπορούν να κάνουν αμέσως τα μικρά και ανέξοδα, (τι ανέξοδα; Οικονομία θα είχαν αν δεν γινότανε η παρέλαση!) τι θα κάνουν; Τα μεγάλα και τα υψιπετή; Καλά, ψωνίσαμε από σβέρκο.
3. Έχει καταλάβει κανείς ποιες είναι οι προσδοκίες και ποια τα αποτελέσματα απ’ την επίσκεψη του πρωθυπουργού στο Βερολίνο; Για να μπορέσω να καταλάβω κι εγώ πού κολλάνε τα χαμόγελα. Αν γνωρίζετε την απάντηση, ενημερώστε με, γιατί αγωνιώ!
4. Αυτό το μηνυματάκι προς τους καταληψίες τι μπορεί να σημαίνει; Κατά την γνώμη μου, μόνο ένα πράγμα: «Μπάτε σκύλοι, αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε». Τα καλόπαιδα (μήπως έπρεπε να γράψω «ω»; μου τα κόβει η λογοκρισία αυτά!) αναρχικοί, που αν είναι αυτοί αναρχικοί, εγώ είμαι γιαπωνέζος αρχιεπίσκοπος, έχουν στο τσεπάκι την νέα μας κυβέρνηση. Τόσες φορές τους υπερασπίστηκαν και τους αθώωσαν στα δικαστήρια στο παρελθόν, δεν γίνεται ν’ αλλάξουν τώρα. Άσε που αυτά που τα παιδάκια αυτά, (άλλα έπρεπε να γράψω, αλλά επιμένουν απ’ την εφημερίδα ότι πρέπει να είμαι ευπρεπής και να μην βρίζω, αν δεν βρίσω όμως, πώς θα εκφραστώ;) μπορεί να είναι χρήσιμα και σε άλλες καταστάσεις, ποτέ δεν ξέρεις τι θα φέρει το μέλλον. Ας καταστρέψουν και μια σχολή, δεν χάθηκε ο κόσμος! Άλλωστε δικηγόρους έχουμε πολλούς κι ο Κουτρούγκαλος, του 12% ντε, ξέρετε σεις, δικηγόρος είναι. Πώς; Έπρεπε να αμειφτεί; Ε, ας αμειβόταν, δεν έχω αντίρρηση εγώ, κανείς δεν δουλεύει τζάμπα. Αλλά το 12%, κομμένη ταρίφα, όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, το βρίσκω ελαφρώς πολύ, χώρια που του εξασφάλιζε και εκλογική πελατεία. Οι παροιμίες είναι σωστές: «Όπως στρώσεις θα κοιμηθείς» και η κυβέρνηση έστρωσε με τα αποβράσματα!
5. Εκείνοι οι κρατούμενοι για τρομοκρατία τι ζητάνε; Γιατί άρχισαν απεργία πείνας και ο υπουργός Δικαιοσύνης τους παρακαλάει, πεσμένος στα γόνατα, να ξαναρχίσουν να τρώνε, για να μην μας πάθουν τίποτα οι εγκληματίες μας; Θέλουν να τους λυπηθούμε και να τους αντιμετωπίσουμε σαν ανθρώπους; Μα δεν είναι άνθρωποι. Τέρατα είναι! Που βάζουν την μπόμπα στη γωνία, για να σκοτώσουν αθώα παιδιά. Για να ενσπείρουν τον τρόμο στις καρδιές των πολιτών, όχι των ηγετών, που δεν κινδυνεύουν. Από μας, δηλαδή, περιμένουν να κάνουμε τη δουλειά τους. Αυτοί είναι οι τρομοκράτες, εν ολίγοις. Δεν θέλω να σας πω τι θα πρότεινα, αν είχα αρμοδιότητες, γιατί θα σοκαριστείτε. Καταλαμβάνουν κι έναν ραδιοφωνικό σταθμό κι εκεί έμειναν, χωρίς να δείχνουν διάθεση να φύγουν και δεν ξέρω τι έγινε μετά, γιατί μας πλάκωσαν άλλες ειδήσεις, για κάποιο αεροπλάνο που έπεσε στη Ν. Γαλλία, –λες και ήταν το πρώτο, που μπορεί και να ήταν το πρώτο που έπεσε από τρελό συγκυβερνήτη,– ειδήσεις που με άφησαν με το στόμα ανοιχτό. Καλά, δεν περνάνε από ψυχιατρική εξέταση αυτοί οι άνθρωποι; Τους δίνουν ένα μάτσο κόσμο και τους λένε: «Αν αισθάνεσαι καλά, πήγαινέ τους στον προορισμό τους. Αν όχι, γκρέμισέ τους κάπου στην πορεία!» Κι αρχίζω κι αναρωτιέμαι, μήπως οι κατασκευαστές πολιτικών αεροπλάνων θα έπρεπε να συμπεριλάβουν κι ένα επί πλέον σύστημα στα αεροσκάφη, που θα γλίτωνε χρήμα και απορίες. Ένα σύστημα ανατροπής, ώστε ο τρελός πιλότος να μπορούσε να αδειάζει τους επιβάτες στο κενό, χωρίς να καταστρέφεται το αεροπλάνο, χωρίς να απορούμε εμείς για το τι έγινε κι άντε να βγάλεις άκρη απ’ τα μαύρα κουτιά. Θα μας τα έλεγε ο ίδιος ο δράστης, μόλις προσγειωνότανε.
6. Καλά, είναι κουζουλοί αυτοί στο Ηράκλειο/Κρήτης. Πήγαν, λέει, οι αστυνομικοί να κάνουν έλεγχο στο αυτοκίνητο ενός νεαρού κι ο πατέρας του, που έτυχε να περνάει από ’κεί έβγαλε όπλο κι άρχισε να τους πυροβολεί, τραυματίζοντας δύο απ’ τους 4 αστυνομικούς. Καλά, τι μυαλό κουβαλάει μέσα στο κεφάλι του; Αν κουβαλάει μυαλό, εννοείται, γιατί μπορεί να μην κουβαλάει τίποτα μέσα το κεφάλι του κι αν είναι έτσι, με βγάζει λάθος, γιατί πίστευα ότι αυτό, το κενό της κεφαλής δηλαδή, ήταν γνώρισμα μόνο μιας οικογένειας, (δεν σας λέω ποιας, βρέστε το μόνοι σας,) όλοι οι άλλοι είχαμε και μερικά λειτουργούντα εγκεφαλικά κύτταρα μέσα στην κρανιακή μας κοιλότητα, όχι πολλά, δυο-τρία, ας πούμε, που δεν φτάνουν για τίποτα, αλλά έτσι πορευόμασταν επί χιλιετίες και, πού και πού, ξεπεταγότανε και κάποιος πιο έξυπνος απ’ τους άλλους, με ελαφρώς περισσότερα εγκεφαλικά κύτταρα, που μπορούσε να βρει τα μισά της χιλιάδας, ας πούμε, και έλεγε τα αυτονόητα και τον αναγορεύαμε σε σοφό και τον προσκυνάει όλος ο πλανήτης ακόμη, εκτός απ’ τους κομμουνιστές, (για τους κουκουέδες λέω, τρομάρα τους!) που προσκυνάνε μόνο τον Μαρξ, αλλιώς τι σόι κομμουνιστές θα ήτανε; Μια καραφλίτσα που έχει αρχίσει να δημιουργείται στο εμπρόσθιο τμήμα της κεφαλής μου άρχισε τότε που μου είπε κάποιος του ΚΚΕ ότι δεν παραδέχονταν τους αρχαίους φιλόσοφους, επιστήμονες, συγγραφείς, ποιητές, καλλιτέχνες. «Μπα;» είπα κεφάτος, γιατί πίστευα ότι με δούλευε, άσε που τόση τρομακτική βλακεία δεν αντέχεται, ιώβεια υπομονή να ’χεις, δεν μπορείς να το καταπιείς. «Και ποιους παραδεχόσαστε εσείς;» Δεν είναι προϊόν αποψίλωσης λοιπόν το κενό στο τριχωτό της κεφαλής μου, αλλά τα μαλλάκια μου δεν άντεξαν τότε και αυτοκτόνησαν, κάτι σαν τον χορό του Ζαλόγγου, ας πούμε: «Έχετε γεια βρυσούλες και σεις βουνά, ραχούλες…»

 

Γι’ αυτά κα γι’ αυτά, επιμένω στον σημερινό τίτλο: Είμαστε αστείο κράτος! Γι’ αυτό και δεν παίρνω τίποτα στα σοβαρά και μόνο γελάω με το μέγεθος της ιλαροτραγωδίας μας. Τέτοιοι είμαστε, τέτοια θέλουμε και τέτοια έχουμε!

 

ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης

 

Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά

 

της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.

 

Και

 

Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.

 

Και

 

Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.

 

Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!

 

Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.