Αναρωτιέμαι καμιά φορά πού τα βρίσκουν τα αιτήματά τους όλοι αυτοί που ζητάνε διάφορα απ’ το κράτος, κατά κανόνα παλαβά πράγματα. Απεργοί, απεργοί πείνας, απεργοσπάστες, καταληψίες, φοιτητές, μαθητές, από παιδικό σταθμό και άνω, διορισμένοι, αδιόριστοι, συνταξιούχοι, και, τώρα τελευταία, καταδικασμένοι τρομοκράτες(!) όλοι έχουν αιτήματα και ζητάνε. Τι ζητάνε; Ό,τι τους κατέβει! Μπορεί να παίρνουν ληγμένα και να τους πειράζουν. Τότε ανακατεύεται το μυαλό και ό,τι βρέξει, ας κατεβάσει!
Γιατί τα λέω αυτά; Γιατί, τις προάλλες, που πέρναγα απ’ την πλατεία Συντάγματος, του Ναυπλίου, που, εν παρενθέσει, αποκαλώ «μπιντέ», όχι αδικαιολόγητα πιστεύω, πήρε το μάτι μου κάτι νεαρούς και νεαρές, –οι νεαρές είναι οι χειρότερες, με την μικρότερη αντοχή στα ληγμένα,– να δένουν ένα πανό έξω απ’ το «Τριανόν». Επειδή ο αγώνας που πήγαινα στο καφενείο να παρακολουθήσω ήταν κεφαλαιώδους σημασίας και έπρεπε να πάρουμε το τρίποντο, –που δεν το πήραμε,– μήπως και προκριθούμε στα τελικά του Euro 2016, στην Γαλλία, δεν σταμάτησα να διαβάσω το πανό. «Άσ’ τους να το δέσουν καλά και το διαβάζω μετά την λήξη του αγώνα,» σκέφτηκα και συνέχισα για το Modus, το καφενείο που συχνάζω.
Μετά τον αγώνα, διάβασα το πανό. Το διάβασα και απόρησα! «Μα, τι διάολο;» σκέφτηκα, «δεν έχουν τίποτα μέσα στα κεφάλια τους;» Θα μου πεις τώρα, νέοι είναι. Εν τάξει, το ξέρω, αλλά η νεότητα δεν τους δίνει το δικαίωμα να διαπράττουν τέτοιου διαμετρήματος κουζουλάδες. Για να μην τα πολυλογούμε λοιπόν, τα πανό έγραφε: «Δωρεάν σίτιση, στέγαση, μεταφορά. Η μόρφωση είναι δικαίωμα, όχι εμπόρευμα. Φοιτητικός Σύλλογος ΤΘΣ». Τα περισσότερα τα κατάλαβα, εκείνη η «μεταφορά» όμως με μπέρδεψε. Τι να εννοούν, άραγε; Μεταφορά από πού και προς τα πού; Δεν το διευκρίνισαν…
Καλά, από πού αντέγραψαν αυτά τα αιτήματα; Από την μακαρίτισσα Σοβιετική Ένωση και τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού; Μα η Σοβιετική Ένωση κατέρρευσε, φαλίρισε, πώς το λένε; Δεν υπάρχει πια υπαρκτός σοσιαλισμός, παρά μόνο στην Κούβα κι εκεί μπασταρδεμένος. Γιατί μπασταρδεμένος; Γιατί επέτρεψαν να λειτουργήσει πάλι στην Κούβα η ΗΠΑτζίδικια United Fruit, ένας απ’ τους κύριους λόγους που έκανε ο Φιντέλ την επανάστασή του. Ναι μεν ήταν και η απολυταρχική στάση του Μπατίστα και το διεφθαρμένο καθεστώς του, ήταν όμως και η United Fruit, που έπινε το αίμα της αγροτιάς. Αλλά εμείς για άλλα λέγαμε.
Το να έχει αιτήματα ένας συνταξιούχος, που του έχουν περικόψει την σύνταξη 15 φορές τα τελευταία 5 χρόνια, είναι κάτι που μπορώ να καταλάβω, αν και ο φουκαράς ο συνταξιούχος δεν έχει τρόπο να διεκδικήσει. Το να ζητάνε οι καταδικασμένοι εγκληματίες (για τρομοκρατία, παρακαλώ!) ό,τι ζητάνε κι εμείς να τους ακούμε, παίρνοντάς τους στα σοβαρά, αντί να βάλουμε τους φύλακες να τους ρίξουν ένα βρομόξυλο, μήπως και πάει το μυαλό στη θέση του και συνέλθουν, δεν το καταλαβαίνω με τίποτα. Όπως και την απαίτηση – αίτημα των φοιτητών, για δωρεάν μεταφορά. Πού θέλουν να πάνε οι νέοι μας;
Βεβαίως, δέχομαι ότι υπάρχει κρίση, δέχομαι ότι πολλές οικογένειες δεν έχουν αρκετά χρήματα, για να σπουδάσουν τα παιδιά τους και δέχομαι επίσης ότι η μόρφωση δεν είναι εμπόρευμα. (Το αν είναι δικαίωμα, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο και θα το εξετάσουμε εν καιρώ). Από του σημείου αυτού όμως, μέχρι να ζητάμε από ένα κράτος, του οποίου η κυβέρνηση ενθυλακώνει τα κεφάλαια του ΕΣΠΑ, που θα έφερναν –υποτίθεται!– την ανάπτυξη, για να πληρώσει μισθούς και συντάξεις, το βρίσκω εξωπραγματικό. Έπειτα εκείνη η μεταφορά συνεχίζει να με μπερδεύει. Διάβασα προχτές στην ηλεκτρονική έκδοση του «Αναγνώστη», (με πρόλαβε η ηλεκτρονική έκδοση!) ότι οι φοιτητές ζητούν μετακίνηση, όσων δεν μένουν στις πόλεις που σπουδάζουν, με τον προαστιακό και το ΚΤΕΛ. (εδώ σας έχω την σχετική ανάρτηση, για την περίπτωση που δεν την πήρε το μάτι σας: http://www.anagnostis.org/content/%CE%B4%CF%89%CF%81%CE%B5%CE%AC%CE%BD-%…). Όπως είναι γνωστό όμως, κατόπιν των… κεραυνοβόλων ενεργειών του πρώην υπουργού μας κ. Μανιάτη, που μόνο υποσχέσεις ήξερε να δίνει και που –ευτυχώς!– τώρα δεν είναι τίποτα, τρένο δεν έρχεται στο Ναύπλιο και το ΚΤΕΛ είναι ιδιωτική επιχείρηση. Άσε που η λέξη «μεταφορά» είναι λάθος, γιατί τα εμπορευματοκιβώτια μεταφέρονται, οι άνθρωποι μετακινούνται, ταξιδεύουν και οι φοιτητές δεν είναι εμπορευματοκιβώτια.
Με μπερδεύουν και άλλα αιτήματα και επισκέψεις υπουργών και βουλευτών σε φυλακισμένους τρομοκράτες. Δεν μπορώ να καταλάβω (και παρακαλώ βοηθείστε με!) τι κοινό έχουν η κ. Βάσω Λέβα, αριστερή βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ, με τον Κουφοντίνα, έναν φασίστα καταδικασμένο τρομοκράτη. Για ποιο λόγο τον επισκέφτηκε; Πήγε, λέει, να τον στηρίξει ψυχολογικά. Πρέπει να είμαι πολύ βλάκας, που δεν καταλαβαίνω τις λεπτές πτυχές της αριστερής σκέψης, αλλά για ποιο λόγο ενδιαφέρθηκε για την ψυχική υγεία του αποβράσματος; Απεργία πείνας κάνει. Αφήστε τον να την… ολοκληρώσει, γιατί είμαι περίεργος να δω αν έχει το θάρρος να πεθάνει για τα «πιστεύω» του. (Κάπως έτσι ξεβρομίζει ο κόσμος!) Στα θύματα της 17 Νοέμβρη πήγε ποτέ η κ. Λέβα να τα υποστηρίξει ψυχολογικά ή για εκείνους δεν πειράζει, εμείς μόνο για τους εγκληματίες ενδιαφερόμαστε;
Επίσης μπερδεύομαι με τις διαφωνίες στους κόλπους της κυβέρνησης. Βγαίνει ο Γιάννης Πανούσης, (με δύο “ν” αυτός, γιατί έχει μυαλό στο κεφάλι του και ξεχωρίζει μ’ όσα λέει και κάνει κι όχι κόβοντας ένα “ν” απ’ το όνομά του) και λέει πράγματα σωστά. Και πέφτουν πάνω του να τον φάνε όλοι οι άλλοι προοδευτικοί – μπαχαλάκηδες υπουργοί. Μπαχαλάκηδες οι υπουργοί μας; θα ρωτήσετε. Αν εγκρίνουν τις μακράς διαρκείας καταλήψεις και ανωμαλίες, τι άλλο μπορεί να είναι; Οι υπουργοί Παιδείας και Δικαιοσύνης τον στηρίζουν και συμφωνούν. Είπε λοιπόν ο υπουργός: “Χωρίς όρια θα εκφυλιστούν οι αξίες της Αριστεράς”. Πες τα, κ. Γιάννη μας, γιατί όταν τα λέω εγώ, κάτι “δημοκρατικά” ανεγκέφαλα φασιστάκια με λένε ακροδεξιό και χρυσαυγίτη, που δεν είμαι. Ακούστε τα τώρα και από χειλέων υπουργού αριστερής κυβέρνησης, “δημοκρατικά” ανεγκέφαλα φασιστάκια και σταματήστε την αυτοϊκανοποίηση.
Κι άλλα παράξενα, υπάρχουν πολλά ακόμη, πού να σας τα πω όλα; Με παραξένευαν ανέκαθεν τα δύο μέτρα και δύο σταθμά. Όπως διάβασα στην «Καθημερινή» προχτές, Σάββατο 4/4/2015, (άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη,) που είναι, όπως πάντα, σαφέστατο και σας μεταφέρω τμήμα του αυτούσιο: «‘Εισβολή έγινε στην Κύπρο και στο Πολυτεχνείο, όχι στη Βουλή’, είπε η κ. Ζωή Κωνσταντοπούλου, αλλά αν έμπαιναν τριάντα χρυσαυγίτες για να διαμαρτυρηθούν -επειδή π.χ. ο κ. Ηλίας Κασιδιάρης είναι στη φυλακή- θα ακούγαμε (και δικαίως) ότι έγινε ‘φασιστική εισβολή’· δεν θα το ακούγαμε βεβαίως από την ίδια, αλλά από ένα μεγάλο κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ. Γενικώς, οι παρανομίες των ακροδεξιών είναι «φασισμός», οι παρανομίες των ακροαριστερών είναι «αγώνας». Όπως ακριβώς παλιότερα οι στρατιωτικές παρεμβάσεις του ΝΑΤΟ σε διάφορες χώρες ήταν εισβολές, ενώ οι στρατιωτικές παρεμβάσεις του Συμφώνου της Βαρσοβίας ήταν «αποκατάσταση της (σοσιαλιστικής) τάξης». Οι αναρχικοί -όχι αυτοί που εισέβαλαν στη Βουλή, αλλά οι άλλοι που έχουν χιούμορ- αποτύπωσαν τη «δημιουργική ασάφεια» στη ρητορεία αυτής της Αριστεράς με ένα πολύ ωραίο σύνθημα: ‘Όταν η κόρη του Μητσοτάκη έγινε υπουργός, είχαμε νεποτισμό. Τώρα που η κόρη του Κωνσταντόπουλου έγινε πρόεδρος της Βουλής, έχουμε σοσιαλισμό’».
Ωραία! Περίφημα! Καταλάβατε; Εγώ πάντως, όχι!
ΥΓ: Χαρακτήρισα τον Κουφοντίνα φασίστα καταδικασμένο τρομοκράτη, γιατί είναι! Εσείς πώς θα τον χαρακτηρίζατε; Γιατί, αν έχετε την γνώμη ότι η τρομοκρατία δεν είναι φασισμός, προτείνω να το ξανασκεφτείτε το όλο θέμα. Όταν παίρνει κανείς το 45άρι και «καθαρίζει» κόσμο, όταν στέλνει μακροσκελείς προκηρύξεις, για να δικαιολογήσει, στην ουσία, την πράξη του, αφού τρεις λέξεις θα έφταναν για ν’ αναλάβουν την ευθύνη, όταν χαρακτηρίζεις τον 20χρονο Αξαρλή σαν παράπλευρη απώλεια, στο λεξιλόγιο το δικό μου αυτό καλείται φασισμός. Κι όπως λέω συνέχεια, την μόνη επανάσταση που δέχομαι είναι η επανάσταση του μυαλού. Ξυπνάτε, για να μην σας τραβάνε οι επιτήδειοι απ’ τη μύτη! Στο κάτω-κάτω, ποια είναι η διαφορά του Κουφοντίνα με το άλλο απόβρασμα, τον Ρουπακιά, που δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα; Παρακαλώ διαβάστε πάλι την υπογραμμισμένη πρόταση στην τελευταία παράγραφο του κειμένου, που είναι σε πλάγια γραφή.
Χαρακτήρισα επίσης τον Γιάννη Πανούση υπουργό αριστερής κυβέρνησης, γιατί, αν δεν είναι πέστε μου τι κάνει εκεί μέσα. Μήπως δεν είναι η κυβέρνηση όντως αριστερή; Κι αν δεν είναι, τι ψηφίσατε στις 25 Γενάρη;
ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης
Το κείμενο που διαβάσατε ήταν μια προσφορά
της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: Εξαιρετικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.
Και
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και
Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.
Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.