Άντε κομμάτια να γίνει, να πάμε. Πήγαμε… Δεν ξέρω για ποιο λόγο όμως. Θα συναντηθεί, λέει, ο Α. Τσίπρας και ο Βλ. Πούτιν στο Κρεμλίνο σήμερα το μεσημέρι, ίσως η συνάντηση να πραγματοποιείται τώρα, δοθέντος ότι η Ρωσία πάει μια ώρα μπροστά, η Μόσχα δηλαδή, δεν μιλάω για το Βλαδιβοστόκ, που είναι στην ακτή του Ειρηνικού ωκεανού, στην άλλη άκρη του κόσμου, μ’ άλλα λόγια.
Η Ρωσία λοιπόν, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι μια μεγάλη χώρα, μια μεγάλη δύναμη, που παρά το γεγονός ότι της πάνε όλοι κόντρα, θέλει να παίξει τον ρόλο της στην παγκόσμια σκηνή. Είναι μια χώρα που έχει περάσει πολλά, δια πυρός και σιδήρου θα έλεγα. Πρώτα είχαν τους τσάρους, που έκαναν ο,τι ήθελαν και λογαριασμό δεν έδιναν σε κανέναν. Μετά εκείνος ο Λένιν παρέσυρε τον λαό σε μια επανάσταση, για να απαλλαγούν απ’ τους τσάρους και να κυβερνηθούν δημοκρατικά. Η επανάσταση πέτυχε, αλλά ο Λένιν πέθανε νωρίς και τον διαδέχτηκε ο Στάλιν, που δεν είχε ούτε ιερό ούτε όσιο και τα πράγματα άρχισαν να πηγαίνουν κατά διαόλου. Βέβαια οι Ρώσοι κατάλαβαν, μάθαιναν απ’ τα παθήματά τους, μέχρι που κάποιος ηγέτης τους, –ο ηγέτης στην Σοβιετική Ένωση ήταν ο γ.γ. του κόμματος,– είδε ότι δεν πήγαινε άλλο και αποφάσισε, όχι χωρίς περιπέτειες, να αλλάξει το καθεστώς και να πάνε στην δημοκρατία και τον καπιταλισμό. Και πήγαν…
Έκτοτε τα πράγματα στη Ρωσία άλλαξαν άρδην. Ο λαός απολάμβανε την ελευθερία του! Όχι ότι επεκράτησε καμιά πλέρια δημοκρατία. Οι μυστικές υπηρεσίες, KGB και GRU, συνέχισαν να υπάρχουν, μόνο που άλλαξαν όνομα, η μυστική αστυνομία ακόμη στις δόξες της. Βεβαίως ποτέ δεν είχαν σωστή δημοκρατία στη Ρωσία. Που μου θυμίζουν το βιβλίο του Αζίζ Νασίν, «Ο Καφές και Η Δημοκρατία» που γράφει: «Δυο πράγματα δεν ευδοκιμούν στην χώρα μου: Ο καφές και η δημοκρατία. Και τα δύο μας έρχονται απ’ το εξωτερικό!» Ε, κάπως έτσι! Δεν ξέρω βεβαίως από πού έκαναν εισαγωγή την δημοκρατία τους οι Ρώσοι, αλλά –υποθέτω– απ’ την αρχαία Αθήνα, την εποχή του Περικλή, όπου, όπως μας λέει ο Θουκυδίδης, που δεν κράταγε μυστικά, ήταν «λόγω μεν δημοκρατία, έργω δε υπό του πρώτου ανδρός αρχή». Κάπως έτσι είναι και με τον Πούτιν τώρα.
Πού είναι ένας ηγέτης, που ξέρει τα συμφέροντα της χώρας του και τα υπερασπίζεται. Και τον συναντάει σήμερα ο Τσίπρας. Να του πει τι; «Βόηθα μας, μπαρμπα-Βλαδίμηρε, γιατί οι άλλοι μας έχουν του κλώτσου και του μπάτσου». Αυτό θα πούμε; Και περιμένουμε να… συγκινηθεί; Δεν πιστεύω. Για να μας βοηθήσει ο Ρώσος, πρέπει να πάμε με τα χέρια γεμάτα. Πήραμε τίποτα μαζί μας, να το ανταλλάξουμε με μια ουσιαστική βοήθεια; Δεν άκουσα τίποτα.
Τι να έπαιρνε μαζί του ο πρωθυπουργός στην Μόσχα; Για να δούμε. Πάει ο ΥπΕθΑ στις ΗΠΑ και τους προτείνει συνεκμετάλλευση των πετρελαίων και του φυσικού αερίου. Και τον απορρίπτουν, γιατί πιστεύουν ότι μπορούν να πάρουν το 100%. Για ποια συνεκμετάλλευση συζητάμε; Αφού δεν τα πήραν οι ΗΠΑτζήδες λοιπόν, ας τα δώσουμε στους Ρώσους, που θα τα δεχτούν. Γιατί είναι άλλο πράγμα να φέρνεις αέριο και πετρέλαιο στην Ευρώπη από το Αζερμπαϊτζάν και τελείως διαφορετικό να τα βγάζεις μέσα στην ίδια την Ευρώπη. Δεν άκουσα να έγινε ποτέ καμιά σοβαρή τέτοια συζήτηση, ούτε καν κατά λάθος δεν έγινε! Ας γίνει σήμερα λοιπόν, μήπως και βρούμε την ησυχία μας. Μπορείτε να είστε σίγουροι ότι δεν πρόκειται να μας βοηθήσει κανείς απ’ την καλή του την καρδιά. Όλοι έχουν τρύπες να μπαλώσουν στις πατρίδες τους. Και όλοι κάτι θέλουν. Αντί λοιπόν να δούμε την κατάσταση ρεαλιστικά, θέλουμε να χαρίσουμε τον ορυκτό μας πλούτο στις ΗΠΑ. Χάρισμα, δωράκι, ΤΖΑΜΠΑ! Για να μείνουμε με το αγγούρι του χρέους στον… ξέρετε πού και να μην ξέρουμε πώς να το βγάλουμε. Για τέτοια ρεαλιστική πολιτική μιλάμε!
Δεν ξέρω πώς βλέπετε εσείς τα κράτη, αλλά δεν είναι οι κότες που γεννάνε χρυσά αυγά. Εταιρείες είναι και εφαρμόζουν το δούναι και λαβείν. Το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο είναι για μας τελείως άχρηστα, γιατί ούτε την τεχνογνωσία έχουμε για να τα βγάλουμε απ’ τον βυθό των θαλασσών μας ούτε την οικονομική άνεση. Ας τα συνεκμεταλλευτούμε λοιπόν με εκείνους που μπορούν να τα βγάλουν. Το κέρδος θα είναι αμοιβαίο! Κι αν οι Τούρκοι αποδειχτούν… άτακτοι, ας παραχωρήσουμε στους Ρώσους κι ένα ερημονήσι μας στο Αιγαίο, απ’ τις εκατοντάδες που υπάρχουν, –για ενοικίαση μιλάω, όχι για πώληση,– να κάνουν εκεί μια ναυτική βάση κι αφήστε τον ρώσικο στόλο μετά να φυλάει τις πετρελαιοπηγές. Καλά, τόσα και τόσα αριστερόστροφα μυαλά στην κυβέρνηση, όλοι Αμερικανόφιλοι είναι; Εκείνος ο Λαφαζάνης τι σκέπτεται, όταν δεν παπαγαλίζει τσιτάτα;
Ας το πάρουμε απόφαση, για να μην τρέφουμε φρούδες ελπίδες: Κανείς δεν μας αγαπάει, κανείς δεν θα μας βοηθήσει χωρίς ανταλλάγματα, κανείς δεν μας έχει ανάγκη! Κι αν δεν καταφέρουμε να φτιάξουμε λειτουργικό κράτος, με σωστούς νόμους, που θα σέβονται όλοι οι πολίτες, χωρίς 1527 παραθυράκια ο καθένας ή φωτογραφικές διατάξεις, αν δεν σταματήσουμε να παίρνουμε δάνεια και δεν μπορέσουμε να αρκεστούμε στα όσα μπορούμε να βγάλουμε κι αν δεν αρχίσουμε να εξοφλούμε το χρέος μας σύντομα, όσοι και να μας βοηθήσουν, έστω και χωρίς ανταλλάγματα, αν αυτό είναι δυνατό, θα μας βαρεθούν στο τέλος, θα βαρεθούν να μας διασώζουν και θα πουν: Ψοφάτε της πείνας! Ξέρετε πόσο εύκολο θα τους έρθει αυτό; Πολύ πιο εύκολο απ’ το να βάζουν το χέρι στην τσέπη συνεχώς!
Βεβαίως το ότι η επίσκεψη πραγματοποιείται μετά από πρόσκληση του Πούτιν, –πώς αλλιώς θα μπορούσε να γίνει;– κάτι μου λέει εμένα. Γιατί τον Τσίπρα κι όχι τον Ιταλό ή τον Ισπανό πρωθυπουργό; Επειδή είμαστε ομόδοξοι; Μην παρασύρεστε! Αυτά είναι… μπανάνες που πετάνε στον λαό. Ελπίζω λοιπόν ότι κι αν ακόμη δεν έχουμε πάρει μαζί μας για την Μόσχα τα πετρέλαια και το αέριο, ο Πούτιν θα το θίξει το θέμα. Αν είναι τόσο άφθονα όσο λένε οι φήμες που ακούω, τον συμφέρει και συμφέρει κι εμάς! Άντε λοιπόν, να ξεμπερδεύουμε…
Ας συνειδητοποιήσουμε κάποτε αυτό που κάποιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας είχε εκφράσει κάποτε, –ίσως η μοναδική σωστή κουβέντα που έχω ακούσει από ΠτΔ:
«Είμαστε έθνος ανάδελφον!»
Αν κάνω διακοπές το Μ. Σάββατο και δεν τα ξαναπούμε, σας εύχομαι Καλή Ανάσταση και Χρόνια Πολλά από τώρα!
ο θείος Τάκης Παναγιώτης Περράκης
Το κείμενο RwGPw5QhcJwh-ybπου διαβάσατε ήταν μια προσφορά
της Αρτοποιίας-Ζαχαροπλαστικής «Αλεύρι & Ζάχαρη», Σιδηράς Μεραρχίας 26, Ναύπλιο, με πάντα φρέσκα προϊόντα και αγνά υλικά. Σας συστήνω να δοκιμάσετε τα νέα προϊόντα τους: ΕξαιρεRwGPw5QhcJwh-ybτικά σάντουιτς και υπέροχες, φρεσκοφτιαγμένες σαλάτες.
Και
Του «Popeye bistro», Σταϊκοπούλου 32, Ναύπλιο, για ποιοτικό φαγητό, την νοστιμότερη πίτσα που έχετε ποτέ δοκιμάσει, τέλειες μακαρονάδες, εξαιρετικά και προσεκτικά διαλεγμένα κρασιά και μια αξιόλογη συλλογή από ελληνικές και ξένες μπἰρες.
Και
Του «Βάτραχος Café», Υψηλάντου & Κωλέττη 1, Ναύπλιο, με προϊόντα που σας επιτρέπουν να περνάτε ευχάριστα την ώρα σας.
Και στα τρία αυτά μαγαζιά προτείνω να δοκιμάσετε και τον καφέ τους. Εξαιρετικός! Ο καλύτερος καφές στην πόλη!
Η επιλογή και ανάπτυξη του θέματος, όπως πάντα, δική μου.