του Βασίλη Καπετάνιου
Εικόνα 1 Ο Θανάσης με τον ηλεκτρικό αναδευτήρα ετοίμαζε τον στιγμιαίο του καφέ. Μέσα στις έλικες της μηχανής διαλύονταν τα προβλήματα της ημέρας και ένα κίτρινο καλαμάκι θα του πρόσφερε χαλαρωτικές ρουφηξιές. Πήγε να απολαύσει τον καφέ του στο πίσω μπαλκόνι. Δεν πρόλαβε να πάρει την πρώτη γουλιά όταν χτύπησε το κινητό του τηλέφωνο. Μέγα λάθος να κουβαλάς τον ηλεκτρονικό ρουφιάνο όταν θες να χαλαρώσεις για κάποιες στιγμές. Βέβαια τον ευχαριστούσε να ακούει το τραγούδι που είχε βάλει ως ήχο κουδουνίσματος.
-Τσε θα πεθάνεις ξανά / Τσε θα πεθάνεις ξανά σε μπαράκια ορθίων
Τσε θα πεθάνεις ξανά σε γραφεία γελοίων /Στα υπόλοιπα της αγοράς θα πεθάνεις ξανά /Τσε θα πεθάνεις ξανά*
-Έλα Γιώργο τι έγινε;
-Όλα καλά ρε φίλε αλλά θα ήθελα μια χάρη.
-Ότι θες αν μπορώ να σε βοηθήσω, ( ο Θανάσης κατέβασε μια αγχωμένη γουλιά καφέ, λες και πέρασε ένα μεγάλο αμύγδαλο μέσα από το καλαμάκι, άλλος ένας φίλος που θα ζητά δανεικά σκέφθηκε).
-Να ξέρεις Θάνο, λόγω κρίσης έχω αναγκαστεί να κάνω πολλές περικοπές …. Με ακούς;
-Ναι βέβαια σε ακούω ( τώρα οι υποψίες του Θάνου επιβεβαιώνονταν) .
-Να ξέρεις, έκοψα και το διαδίκτυο και το σταθερό τηλέφωνο και σήμερα μου μπλόκαρε και το κινητό τηλέφωνο και έχω μεγάλο πρόβλημα. Τώρα σου μιλάω από το σταθερό της μάνας μου.
-Δεν ξέρω αν μπορώ να σε βοηθήσω αλλά από κινητά τηλέφωνο δεν ξέρω και πολλά πράγματα. Απλώς χρήστης είμαι και εγώ.
-Όχι δεν σε θέλω για το κινητό.
-Τότε, σε τι μπορώ να σε βοηθήσω;
-Πρώτα θέλω να σε ρωτήσω κάτι. Έχεις ακόμα σύνδεση στο διαδίκτυο;
-Ναι έχω.
-Μπορώ να περάσω να το χρησιμοποιήσω για λίγο;
-Μα και βέβαια το συζητάς, έχω και κάτι μήνες να σε δω.
-Ε όχι και μήνες, αφού σου στέλνω σε μήνυμα τις selfies (αυτοφωτογραφίες) αλλά εσύ αρνείσαι να φτιάξεις σελίδα στο φέιςμπουκ, να τα λέμε σαν φιλαράκια!
-Τον καφέ ακόμα σκέτο τον πίνεις;
-Ναι .
-Άντε έλα σε περιμένω.
Ο Γιώργος σε λίγα λεπτά ήταν στο σπίτι του παιδικού του φίλου. Σε μια γωνιά του καθιστικού ήταν ο οικογενειακός υπολογιστής, τα παιδιά διάβαζαν στα δωμάτια τους, η γυναίκα του Θανάση έλλειπε στην βάρδια της ο φίλος του είχε όλο το χρόνο και τον ιδιωτικό χώρο να κάνει τις ηλεκτρονικές δουλειές του.
-Όταν θα τελειώσεις σε περιμένω στο πίσω μπαλκόνι.
Ο Θανάσης στο πίσω μπαλκόνι χαλαρός απολάμβανε τον υπόλοιπο καφέ του. Κάθε γουλιά και μια ταινία μικρού μήκους από τα παιδικά του χρόνια. Εκεί που είναι ο αχρησιμοποίητος μουχλιασμένος κοινόχρηστος χώρος των πολυκατοικιών ήταν η αλάνα των παιγνιδιών τους. Μπάλα, καλαμένια ποδήλατα, ξυλίκι, πόλεμος με αυτοσχέδια όπλα, σφεντόνες, χαρτονένιοι αετοί στερεωμένοι με αλευρόκολλα. Και ο Γιώργος ήταν βασικό μέλος εκείνης της παρέας της γειτονιάς. Τα τελευταία χρόνια χάθηκαν. Ο Γιώργος με την χρήση υπολογιστών προσπαθούσε να ενημερώνει τους φίλους του αφήνοντας το ηλεκτρονικό του στίγμα μέσω πολλών αυτοφωτογραφιών (selfies). Μετά από μία ώρα ήρθε και ο Γιώργος στο πίσω μπαλκόνι να πιει τον υπόλοιπο καφέ του μαζί με τον φίλο του.
-Καλά που χάλασε το κινητό σου και βρεθήκαμε!
-Δύσκολα τα πράγματα φίλε μου αλλά βρήκα λύση. Δεν μπόρεσα να βρω τίποτα στα Τρίκαλα Κορινθίας.
-Πρόβλημα με την δουλειά;
-Όχι κανένα πρόβλημα με την δουλειά, 900 μόνο τον μήνα αλλά το αφεντικό ξηγημένο κάθε μήνα μπαίνουν στο λογαριασμό. Πρόβλημα που λες με την Κορινθία θα αναγκαστώ να πάω στο Πήλιο. Μόνο εκεί βρήκα αν και θα μου κοστίσει λίγο παραπάνω.
-Για τι πράγμα μιλάς;
-Για τις διακοπές των Χριστουγέννων σου μιλάω! Δυσκολεύτηκα πολύ να βρω ξενοδοχείο.
-Α μάλιστα!! (Είπε ο Γιώργος και ένοιωσε πάλι ένα αμύγδαλο να περνά μέσα από το καλαμάκι του) .
-Ευχαριστώ φιλάρα θα είσαι ο πρώτος που θα στείλω τις σέλφιες μου από το Πήλιο.
Εικόνα 2 Σε λίγη ώρα επέστρεψε η γυναίκα του Θάνου και αυτός ετοιμάστηκε να φύγει για το θεραπευτήριο που δούλευε. Για την επίσκεψη του παιδικού του φίλου και την αγωνία του για τις χειμερινές του διακοπές δεν είπε κουβέντα. Αυτοί αν και ήταν οικονομικά καλά αφού είχαν δουλειά και οι δυο, σιωπηρά, ανομολόγητα είχαν αποφασίσει να περάσουν τις μέρες των διακοπών οικογενειακά, στο σπίτι. Όπως και πέρυσι!
Πρώτο απογευματινό ραντεβού η Λίνα, μια μικρή πριγκίπισσα που αγαπούσε φανατικά τον Νίκο Παπάζογλου και τον γάτο της τον «Τσε». Ο γάτος κάνοντας την επανάσταση του από κεραμίδι σε κεραμίδι δεν υπολόγισε καλά και τραυμάτισε σοβαρά τα πίσω του πόδια. Παρά τα τραύματα του ο πεισματάρης «Τσε» κατόρθωσε και γύρισε στην αυλή της Λίνας. Ευτυχώς αυτός ο «Τσε» ήταν εφτάψυχος. Ο κτηνίατρος ήταν συγκρατημένα αισιόδοξος για την πιθανότητα να περπατήσει ξανά σωστά, αλλά το κορίτσι ήταν ευχαριστημένο αφού ο αγαπημένος της γάτος θα ζούσε. Η Λίνα μπήκε στην αίθουσα που θα γινόταν η συνεδρία μαζί με τον πατέρα της. Οι συναντήσεις γίνονταν παρουσία των γονιών της.
-Τέλη δεν σε βλέπω πολύ καλά σήμερα.
-Κυρ Θάνο μια βδομάδα δεν μπορώ να κλείσω μάτι. Βλέπω εφιάλτες συνέχεια , οι εφιάλτες μου έγιναν οι τα χειρότερα θρίλερ που έχω δει.
-Έπαθε τίποτα ο «Τσε»;
-Μια χαρά τα πάει ο «τίγρης» μας , θα την σκαπουλάρει, μόνο από προδοσία στην Βολιβία κινδυνεύει .
– Ο «Τσε» δεν πάει πουθενά, θα μείνει για πάντα μαζί μου ( είπε με έντονο ύφος η μικρή Λίνα).
-Δεν το είπα για τον δικό σου, αλλά για τον άλλο Τσε ξέρει ο κυρ Θάνος . Όχι δεν είναι το πρόβλημα ο γάτος μας, το πρόβλημα μου είναι αυτό που πάθαμε την προηγούμενη φορά που φύγαμε από εσένα.
-Τι πάθατε;
-Θυμάσαι η Λίνα ήταν πολύ καλή στην συνεδρία, φύγαμε πολύ χαρούμενοι. Βάλαμε στο αμάξι και τα τραγούδια του Παπάζογλου και πήραμε τον παραλιακό δρόμο για να πάμε σπίτι μας. Ήταν πολύ ωραία η ημέρα , ηλιόλουστη λαμπερή , η θάλασσα ήρεμη γαλαζωγραφία και η φωνή του Νίκου να δίνει μελωδίες στις εικόνες που βλέπαμε από το παράθυρο. Νόμιζα ότι δεν οδηγούσα αλλά είχα χαθεί μέσα στις εικόνες πετώντας με το αερόστατο όλων μου των αισθήσεων. Ξαφνικά ακούω την φωνή της Λίνας.
-Μπαμπά πρόσεξε φωτιά στο δρόμο, κάποιος καίγεται.
-Το αερόστατο των αισθήσεων έσπασε με μιας, η χαλαρότητα των μυών πέρασε σε μια απότομη σπαστικότατα. Τα χέρια μου γαντζώθηκαν πάνω στο τιμόνι, φρέναρα όσο πιο ήπια μπορούσα και προσπαθούσα να καταλάβω τι γινόταν. Πράγματι στο δρόμο υπήρχε φωτιά αλλά γύρω από την φωτιά υπήρχαν άνθρωποι απαθείς με τα κινητά στα χέρια. Λίνα δεν νομίζω να έγινε τίποτα σπουδαίο. Είπα και προχώρησα προσεκτικά μην χτυπήσω κάποιον από αυτούς που έβγαζαν φωτογραφίες.
-Μπαμπά σου λέω κάποιος καίγεται.
-Αποκλείεται παιδί μου της είπα. Τι κάνουν τόσοι άνθρωποι με τα κινητά στο χέρι; Ένα αμάξι έχει πάρει φωτιά και βγάζουν από αυτές τις φωτογραφίες πως τις λένε κυρ Θάνο;
-Σέλφις
-Μάλιστα από αυτές τις σέλφις βγάζανε. Από τον μέσα καθρέφτη του αυτοκινήτου είδα από μακριά κάτι σαν σώμα να κινείται κάτω από το αυτοκίνητο αλλά δεν έδωσα βάση. Τίποτα λάστιχα θα είναι σκέφτηκα. Το βράδυ όπως με είχε πάρει ο ύπνος στον καναπέ με ξύπνησε απότομα η Λίνα.
-Στο έλεγα μπαμπά, ξύπνα, ξύπνα τώρα!
– Στο τοπικό δελτίο ανέφεραν ότι έγινε ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα και ένας άνθρωπος κάηκε ζωντανός πριν προλάβει να πάει το ΕΚΑΒ. Τόσοι άνθρωποι εκεί γύρω και κανένας δεν έβγαλε ένα σακάκι , να προσπαθήσει να σώσει τον άνθρωπο. Όλοι έβγαλαν τα κινητά και τράβαγαν φωτογραφίες με την μούρη τους μέσα για να την στείλουν στα φέισμπουκ. Και εγώ δεν κατάλαβα τίποτα. Αν προσπαθούσα μπορεί να είχε σωθεί ο άνθρωπος. Έγιναν μόδα αυτές οι σέλφις και μεγαλώνουν τον ατομισμό μας και τίποτα άλλο.
-Τέλη μεγάλη κουβέντα είπες . Αυτές οι δυο λέξεις είναι ομόηχες σχεδόν στα αγγλικά , τυχαίο δεν νομίζω, σέλφις είναι ο εγωϊστής αλλά με άλλη ορθογραφία και οι αυτοφωτογραφίες. ( Εκείνη την στιγμή χτύπησε το τηλέφωνο και ακούστηκε πάλι το τραγούδι «Τσε θα πεθάνεις ξανά / Τσε θα πεθάνεις ξανά σε μπαράκια ορθίων
Τσε θα πεθάνεις ξανά σε γραφεία γελοίων /Στα υπόλοιπα της αγοράς θα πεθάνεις ξανά /Τσε θα πεθάνεις ξανά»*)
-Ο δικός μου ο «Τσε» δεν θα πεθάνει ποτέ. ( Είπε η Λίνα με θυμωμένο τόνο φωνής και ξεκίνησαν την συνεδρία τους.)
Και οι δυο selfish– selfies εικόνες πέρα από τα στοιχεία φαντασίας στηρίχθηκαν σε πραγματικά γεγονότα που έμαθα από τον Άγγελο και τον Παντελή…
*Στίχοι Χρήστος Καρκαμπούλιας, Μουσική Γιάννης Ζουζανέλης Φωνή: Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Selfish και Selfies
